ഒരു ദിവസം ഫോൺ വിളിക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞു അത് കേട്ട് അവൾ ഞെട്ടി 😳....

ഉള്ളൂരിന്റെ പ്രേമസംഗീതം എന്ന കവിതയിൽ, ഇന്നുവരെ വായിച്ച അനേകായിരം കവിതകളിൽ കാണാത്ത ഒരു തീക്ഷണത, ഒരു രസാനുഭൂതി, ഒരാശയഗാംഭീര്യം നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നതായി തോന്നുന്നു. വായിച്ച മിക്കവാറും ക

നിന്നിലെന്താണ് നമുക്കായി കാത്ത് വെച്ചിരിക്കുന്നത്.. മരത്തിന്റെ അഗ്രഭാഗത്തു കിടക്കുന്ന അനന്തനെ വാസുകി കണ്ടിരുന്നില്ല...  പണ്ട് മുതലേ അരയാൽ മരത്തോടവൾക്ക് വല്ലാത്തൊരിഷ്ടമാണ്.. 

കോളേജിന്റെ മുന്നിലുള്ള സ്റ്റോപ്പിൽ ബസ് നിർത്തിയപ്പോളാണ് ഞാനും കുഞ്ചുവും ബസിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയത്. ഇറങ്ങുന്നതിന് കുറച്ചുമുന്നേ ഞാനൊന്നൂടെ ദേവട്ടനെ നോക്കി അപ്പോഴാണ് പെട്ട?

ഇരുട്ടിൽ മൂടിക്കിടക്കും ജനജീവിതങ്ങൾ; ഒരു തിരി വെട്ടത്തിനായ് കൊതിച്ചീടുന്നു, കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കരുതേ...  ആശ്വാസമേകട്ടെ നമ്മുടെ വാക്കുകൾ, പ്രവർത്തികൾ