അവളുടെ മുഖത്തെ ചിരി അവനിലേക്കും പതിയെ പടർന്നു...... ഇരുവരും ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ ചെറുചിരിയോടെ വിദൂരതയിലേക്ക് കണ്ണ് നട്ടു...... "അതല്ല.... ചന്ദ്രനങ്കിൾ പറഞ്ഞത്.. റിയ പ്രെഗ്നൻ്റ് ആയിരുന്നു എന്നണല�

കാർത്തിയേട്ടൻ ഒരു ഓർമ്മ മാത്രമായി...  ദേഹം ഭൂമി ഏറ്റെടുത്തതിനാലാവം വേർപ്പാട് സഹിക്കാവുന്ന തീവ്രതയിലേക്കെത്തി....  ഋതുക്കൾ അതിന്റെ ഇലകൾ ഒന്നൊന്നായി പൊഴിച്ചു തുടങ്ങി.... 

ഒരുപാട് സ്വപ്നം കാണണം  നാം വാനോളം.. സ്വപ്നത്തിൻ ചിറകേറി പറക്കണം നാം വാനിലായ്.. വാർമഴവില്ലിനേ തൊട്ടുരുമി പാറി പറക്കണം.. പരുന്തിനെ പോൽ വട്ടമിട്ടു പറക

"നീയാം കരമെന്നിൽ ചേർത്തു ഞാൻ കരഞ്ഞന്ന് ...നിൻ ചുണ്ടിനാൽ തന്നോരുമ്മ കൊണ്ട് ഞാൻ ചിരിച്ചു...എൻ കൺ തുറക്കാൻ കാത്തു നിൽക്കയായ്നിൻ മാറോട് ചേർന്നുറങ്ങിയോ...മൃദുലം എൻ കവിൾ ചുവപ്പ് മാറുവാൻ ??

എന്റെ അരികിലേക്ക് ആരോ നടന്ന് വരുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ ഒരാൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു. ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി, ആരും ഇല്ല. എനിക്ക് പേടി ആയി.