💜തെന്നൽ പോലെ💜 

Part:5


"പഴയ ബന്ധത്തിന്റെ പേരും പറഞ്ഞു എന്റടുത്തേക്ക് വന്നാലുണ്ടല്ലോ... നിനക്ക് ശെരിക്ക് അറിയില്ല ഈ ദർശിക്കിനെ...jzt..I....I hate you bloody.... എനിക്ക് നിന്നെ കാണുന്നതേ വെറുപ്പാ..." 

അവൻ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും ഒരു പൊട്ടി കരച്ചിലോടെ ചുറ്റുമുള്ള ആളുകളെ മറികടന്നു ഓടി പോയിരുന്നു ആ പെണ്ണ്... 

അവൾക്കു പിറകിൽ ദർശിനെ ഒന്ന് കനത്തിൽ നോക്കി നന്ദുവും.... 

എങ്ങോട്ടോ നോക്കിയിരിക്കുന്ന ഹൈദിയെ നന്ദുവൊന്ന് നോക്കി...4 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഇതേ പാർക്കിൽ വച്ച് പരിചയപ്പെട്ടതാണ് ഇരുവരും... ആ പരിജയം പിന്നെ വലിയൊരു സൗഹൃദത്തിന് വഴിവെച്ചിരുന്നു.... നന്ദു തന്നെയാണ് താൻ വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്ന ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഹൈദിക്ക് ജോലി തരപ്പെടുത്തി കൊടുത്തതും.... അന്നൊക്കെ ഹൈദി ആകെ ഗ്ലൂമി ടൈപ്പ് ആയിരുന്നു....അതിൽ നിന്നൊക്കെ പരിധി വരെ ഹൈദിയെ റികവർ ചെയ്തെടുക്കാൻ നന്ദുവിന് സാധിച്ചിരുന്നു... 

ഹൈദിയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു കണ്ടപ്പോ ഇരുവർക്കുമിടയിലെന്താണ് പ്രേശ്നമെന്നറിയില്ലെങ്കിലും നന്ദുവിന് ദർശിനോട് വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നിയിരുന്നു....
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
പെട്ടെന്ന് കണ്ട ഷോക്കിൽ വിളിച്ചതായിരുന്നു നീനുവെന്ന്...കഴിഞ്ഞു പോയതെല്ലാം പിന്നീടാണ് മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വന്നത്.... എത്രയൊക്കെ വെറുപ്പാണെന്ന് വാക്കുകൾ കൊണ്ട് പറഞ്ഞാലും ഇന്നും പൊടിപിടിക്കാത്ത ഒരേടായിരുന്നു ഹൈദി യഥാർത്തത്തിലവന്ന്... 

അത് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞ 4 വർഷം അവളില്ലായ്മയിൽ ജീവിച്ചത് ഓർത്താൽമാത്രം മതിയായിരുന്നു അവൻ.... 

ഇപ്പോഴും ഒരു കുന്നോളം ദേഷ്യവും പരിഭവവുമൊക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും അവളോടുള്ള സ്നേഹം ഒരു പുഴ പോലെ ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു ഉള്ളിൽ.....💜 

കിടക്കയിലേക്ക് കിടന്ന് ഹൈദിയുമൊത്തുള്ള ഓരോ നിമിഷങ്ങളെയും മനസ്സിലേക്ക് വീണ്ടും കൊണ്ടുവരികയായിരുന്നു ദർശ്.... 

ആ ഓർമ്മകളിൽ ഒരേസമയം ചിരിയും സങ്കടവും കുശുമ്പും അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ കയറിക്കൂടിയിരുന്നു അവന്റെ മുഖത്ത്......💜 

'ഓരോ യാത്രയിലും ഞാൻ നിന്നെ തിരയുകയാണ്.... കൈ വിട്ട് പോയ നിന്റെ കൈകളെ... നിന്റെ ഓർമ്മകളെ.....' 

ഇടക്കെപ്പോയോ കാരണമേതുമില്ലാതെ താനവൾക്കാരുമല്ലന്ന് പറഞ്ഞു ഉപേക്ഷിച്ചു പോയവാളെ ഓർക്കേ കരഞ്ഞു പോയിരുന്നവൻ.... 

' പിന്നെയെന്തിനായിരുന്നു പെണ്ണെ എന്നിലേക്ക് നീ വന്നത്...' 

അവളുടെ ഓർമ്മയിൽ അവൻ നിദ്രയെ പുൽകിയിരുന്നു..... 

                                                              

എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ച് രാത്രിയിലെപ്പോഴാണ് ഉറങ്ങിയതെന്ന് ഓർമ്മയില്ലായിരുന്നു.... 

അതുകൊണ്ട് തന്നെ രാവിലെ കുറച്ചേരെ വൈകിയായിരുന്നു ഹൈദി എഴുന്നേറ്റത്.... 

"ഹ്ഹാ..എത്ര നേരായി ഞാൻ വിളിക്കുന്നു നീനു...കിച്ചേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ പോകണ്ടേ...!" 

തലേന്ന് നടന്നതൊന്നും തന്നോട് ചോദിക്കാതെ സാധാരണപോലെ സംസാരിക്കുന്ന നന്ദുവിനെ ഒരുവേള നോക്കി പോയി ഹൈദി.... 

"ഞാനില്ല നന്ദു... ഒരു വയ്യായ്ക പോലെ...." 

"അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല... മര്യാദക്ക് ഫ്രഷ് ആയി വാ.... ഫാസ്റ്റ് ഫാസ്റ്റ്...." 

"ഹ്ഹ്മ്"
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜 

ദക്ഷ് അയച്ചുകൊടുത്ത ലൊക്കേഷൻ നോക്കി ചെന്നെത്തിയത് വലിയൊരു വീടിന്റെ മുന്നിലേക്കായിരുന്നു..... 

""വലിയശ്ശേരി തറവാട്"" 

ഒരു ആനചന്തമൊക്കെയുണ്ട് കാണാൻ തന്നെ...
ഗേറ്റ് കടന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടിരുന്നു ഉമ്മറത്ത് ആരെയോ കാത്തെന്ന പോലെ ഇരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിനെ.... 

"ആന്റി...." 

കാറിൽ നിന്നുമിറങ്ങിയപ്പോ ആൾ ആന്റിയെന്നും വിളിച്ച് കാറികൂവി അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നിരുന്നു.... 

"അശ്ശൊ.. ആരാപ്പോത്...ചുന്ദരി പെണ്ണായിക്ക്ണല്ലോ അമ്മാളുമ്മ..." 

"തന്നെ... ഇന്നേ ന്റെ പേറന്നലാ....അതോണ്ടാ ശുന്ദരി ആയിക്ക്ണെ..." 

"ഹോ ശെരിക്കും ഇന്ന് അമ്മാളുന്റെ പിറന്നാളാണോ... ന്നട്ട് ആന്റിക്ക് മിട്ടായി എവടെ??" 

"മുട്ടായി മാങ്ങിക്കാൻ ചെറിയച്ച പോയല്ലോ... ഇപ്പൊ വരും...." 

"ആഹാ... നിങ്ങൾ വന്നോ... എന്താ അമ്മാളു നിന്റെ ആന്റിയെ നീ പുറത്ത് നിർത്തിയിരിക്ക്ണെ.. മോശണ്ട്ട്ടോ..." 

"നാൻ വിളിക്കാനല്ലോ...ബാ ആന്റി....💜" 

"ഹൈദി നന്ദു കേറൂ...ഇവള്ടെ അമ്മേം എന്റെ അമ്മേം അടുക്കളയിലാ...." 

ഒന്ന് ചിരിച് കൊടുത്തു അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോ ഹാളിൽ തന്നെ ഒരാളിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു....കിച്ചേട്ടന്റെ അച്ഛനാണെന്ന് പറഞ്ഞു...ആൾ ചെറുതായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു തന്നു.... 

"അമ്മേ ആരൊക്കെയാ വന്നക്കണേ നോക്ക്യേ..." 

ദക്ഷ് അകത്തേക്ക് നോക്കി നീട്ടി വിളിച്ചു... 

"ഹ ഇതാര് ഹൈദിയോ..."  
    
                                    (തുടരും) 

💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜