Part--2


St. Joseph ചർച്ചിന്ന് മുന്നിൽ അവളുടെ കാർ വന്നു നിന്നു. കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി കർത്താവിന്റെ തിരുസന്നിധിയിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി..ശേഷം കാറിൽ നിന്ന് കുറച്ചു കവറുകളും അവളുടെ ബാഗും എടുത്തു..ചർച്ചിന്റെ ഭാഗമായി തന്നെ നടത്തുന്ന അനാഥാലയത്തിലേക്ക് പോയി.. അവിടുത്തെ കുട്ടികൾക്ക് വാങ്ങിയ കവറുകളിൽ നിന്ന് സ്വീറ്റ്സും കളിപ്പാട്ടങ്ങളും കൊടുത്തു.... അവരുടെ കളിചിരികൾ നോക്കിയിരുന്നു,, അത് അവളെ പഴയകാലത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി..


പാലായിലെ പേരുകേട്ട പലയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലെ അലക്സ്‌ റോയിയുടെയും ത്രേസ്സ്യയുടെയും ഏക മകൾ... തന്റെ കുസൃതികൾക്ക് കൂട്ട് നില്ക്കുന്ന അപ്പനും അപ്പാപ്പയും,, വാത്സല്യം കൊണ്ട് മൂടുന്ന അമ്മാമ്മയും,, കുരുത്തകേട് കാണിച്ചുകൂട്ടുമ്പോൾ അടിക്കാൻ വേണ്ടി ഓടിച്ചുപിടിച്ചു,, കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ തല്ലാതെ ഇനി ഇത് ആവർത്തിച്ചാൽ എന്ന് താക്കീത് നൽകി പോകുന്ന ഒരു പാവം അമ്മച്ചിയും അടങ്ങിയ ഒരു കൊച്ചു സന്തുഷ്ട കുടുംബം.

വലിയ തറവാട്ടുകാർ ആയിരുന്നുവെങ്കിലും അതിന്റെയാതൊരു ആഡംബരവും കാണിക്കാതെ എല്ലാവരെയും തുല്യരായി കാണുന്നവർ...

പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞ് കോഴിക്കോട് മെഡിസിന്ന് വന്നു ചേർന്നു.. അവരെ എല്ലാവരെയും വിട്ടു പിരിയുന്നതിൽ സങ്കടം ഉണ്ടെങ്കിലും അപ്പന്റെ ആഗ്രഹത്തിന്ന് ഞാൻ അവിടെ ചേർന്നു..

നാലു വർഷത്തെ പഠനത്തിന്ന് ശേഷം ട്രൈനിങ്ങിന്ന് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ AJ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ജോയിൻ ചെയ്തത്.. പ്രശസ്ത ഗൈനക്കോളജിസ്റ് dr: joy മാത്യുവിന്റെ കീഴിൽ ആണ് ഞാൻ വർക്ക്‌ ചെയ്തത്.. എന്തോ കണ്ടമാത്രയിൽ എന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയവൻ...എല്ലാവരുടെയും joy ഡോക്ടർ എനിക്ക് ഇച്ചായൻ ആയി..പിന്നെയാണ് അറിയുന്നേ അദ്ദേഹം ഒരു അനാഥൻ ആണെന്ന്,, അത് എനിക്ക് ഇച്ചായനോടുള്ള ഇഷ്ടത്തെ കൂട്ടി..പതിയെ പതിയെ എന്റെ ലോകം തന്നെ ഇച്ചായനു ചുറ്റുമായി.. എന്റെ ഇഷ്ടം തുറന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹം അതിനെ ശക്തമായി എതിർത്തു.. എങ്കിലും പുറകെ നടന്നു ശല്യം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു..

അങ്ങനെ ഒരവധിക്ക് നാട്ടിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അപ്പയോടും അപ്പാപ്പയോടും എല്ലാവരോടും ഇച്ചായനെ ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യം പറഞ്ഞു.... മറുപടിയായി അവർ പറഞ്ഞത് എന്നിലെ സന്തോഷം ഇരട്ടിയാക്കി,,

"എന്നതാണെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്ക്,, ഈ പാലയ്ക്കൽ തറവാടിന്ന് മരുമകൻ ആയി അവൻ തന്നെ മതി"

"നിന്നെ ഇഷ്ടമല്ല എന്ന് പറഞ്ഞ നാവ് കൊണ്ട് നീ അവനെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറിയിപ്പിച്ചിട്ട്,, അവനെയും കൂട്ടി വന്നാൽ മതി അടുത്ത ലീവിന്ന് "

ഇച്ചായൻ ഒരു അനാഥൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവരുടെ മറുപടി എന്നിൽ അവരോടുള്ള ബഹുമാനത്തിന്റെ തോത് വർധിപ്പിച്ചു...

"അതിന്ന് എന്ന,, നീ അവനെ കെട്ടിയാൽ അവൻക്ക് എല്ലാവരെയും കിട്ടതില്ലേ..കൂടെ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു മകനെയും"

അത് മതിയായിരുന്നു എനിക്ക്...വീണ്ടും ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തി എന്റെ പണി തുടർന്നു..പക്ഷെ ഇച്ചായനിൽ ഒരു മാറ്റവും വന്നില്ല..

അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം പതിവില്ലാതെ ഇച്ചായൻ എന്നെ വിളിച്ചു,,എന്റെ കൂടെ ഒരു സ്ഥലം വരെ വരണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ലോകം കീഴടക്കിയ സന്തോഷം ആയിരുന്നു... പക്ഷെ ആ മുഖത്തു പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഭാവം...കാറിൽ മുഴുവൻ നിശബ്ദത തളം കെട്ടി നിന്നു..പിന്നെയാണ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് പോകുന്നത് എനിക്ക് പരിചയമുള്ള വഴിയിലൂടെയാണ്... അതിന്ന് അവസാനം കുറിച്ചത് പാലയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലും...

വീടിന്നു മുന്നിലുള്ള ആൾക്കൂട്ടം എന്നെ ഭയത്തിലാഴ്ത്തി,, ഇച്ചായനെ നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെയും ഒരു സങ്കടമുള്ള പോലെ.. അകത്തേയ്ക്ക് കേറുമ്പോൾ എന്റെ കാലുകൾ ഇടറി.. മുന്നിലുള്ള കാഴ്ചകണ്ടതും ഒരു നിമിഷം കാണുന്ന കാഴ്ച മിഥ്യയാവണേ എന്ന് ഞാൻ മനമുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു... വെള്ളയിൽ പുതപ്പിച്ച എന്റെ അപ്പയും അപ്പാപ്പനും അമ്മച്ചിയും അമ്മാമ്മയും... കാലുകൾക്ക് ശക്തി കുറഞ്ഞുപോകുന്നത് ഞൻ അറിഞ്ഞു.. താങ്ങായി അവിടെ രണ്ട് ബലിഷ്ടകരങ്ങൾ എത്തി.. ഇച്ചായൻ..
ആ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന് പൊട്ടികരഞ്ഞു എപ്പഴോ ബോധം പോയി..

ബോധം വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആയിരുന്നു കൂട്ടിന്ന് ഇച്ചായനും ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവിടം എന്റെ തേങ്ങലുകൾ മാത്രം ഉയർന്നു കേട്ടു.. സമാധാനിപ്പിക്കാൻ എന്നോണം ഇച്ചായന്റെ ഒരു കരം എന്റെ കയ്യിൽ അമർത്തി പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു,, മാറുകരം കൊണ്ട് എന്റെ തലയിൽ തലോടുന്നും ഉണ്ടായിരുന്നു..

അങ്ങനെ ആഴ്ചകൾ കടന്നു പോയി..
 അവരുടെ ഓർമകൾ നിറയുന്ന വീട്ടിൽ പുറലോകം ആയി ബന്ധമില്ലാതെ ഞൻ കഴിഞ്ഞു.. ഇച്ചായൻ എന്റെ കൂടെ തന്നെയുണ്ട്.. ഒരു പക്ഷെ അനാഥയായവളോടുള്ള ഒരു തരം സിംപതി ആവും..

ഒരു ദിവസം ഇച്ചയൻ എന്നെ നിർബന്ധിച്ചു പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി... അന്നത്തെ ആ യാത്ര അവസാനിച്ചത് ഇവിടെ ആയിരുന്നു.. ഇചായൻ ജനിച്ചു വളർന്ന ഇടം.. ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ ഇവിടുത്തെ മദർ എന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി ഒരു വസ്ത്രം ധരിപ്പിച്ചു,, എന്നെ ഒരു മണവാട്ടിയായി ഒരുക്കി.. ശേഷം അനാഥാലയത്തോടു ചേർന്നുള്ള ചർച്ചിൽ കൊണ്ടുപോയി അവിടെ ഇച്ചായൻ ഉണ്ടായിരുന്നു... അനാഥാലയത്തിലെ കുട്ടികളും ഇച്ചായന്റെ കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്സിന്റെയും കർത്താവിന്റെ തിരുരൂപത്തെയും മുൻനിർത്തി ഇച്ചായൻ എന്റെ കഴുത്തിൽ മിന്നു ചാർത്തി.. ഒട്ടും സന്തോഷിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല..ഈ മിന്ന് ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നെങ്കിലും എന്തോ ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയാത്ത പോലെ..

അനാഥാലയത്തിൽ ഇച്ചായൻ ഒരു സദ്യ ഏർപ്പാടാക്കിയിരുന്നു... എല്ലാ കഴിഞ്ഞു അവിടുന്ന് ഇച്ചായന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഞങ്ങൾ പോയി.. ഇച്ചായനോട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ,, ഇച്ചായൻ കാണിച്ചു തന്ന മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.. അവിടെ ഇരുന്നു പൊട്ടികരഞ്ഞു,, എന്തിനെന്നു അറിയാതെ.. എപ്പോഴോ അവിടെ കിടന്നു ഒന്ന് മയങ്ങി,,ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ഇച്ചായനെ അവിടെയെങ്ങും കണ്ടില്ല.. ഫ്രന്റ്‌ ഡോർ പുറത്തു നിന്ന് പൂട്ടിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.. ജനാല വഴി പുറത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ഇച്ചായന്റെ കാർ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..പുറത്തേക്ക് പോയി കാണണം..

ഞാൻ അവിടുന്ന് ബാൽകണിയിലേക്ക് പോയി സൈഡിൽ ഉള്ള ഗാർഡനിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു.. അവിടെ എനിക്കിഷ്ടമുള്ള റെഡ് റോസ് ആയിരുന്നു കൂടുതലും..എത്ര നേരം എന്നില്ലാതെ അവിടെ നിന്നു,, മനസ്സ് പഴയ ഓർമകളിൽ തിങ്ങിനിൽക്കുകയായിരുന്നു... കൂട്ടിന്ന് ഇടവിടാതെ കണ്ണുകൾ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു..

അരക്കെട്ടിൽ ബലിഷ്ഠമായ രണ്ട് കരങ്ങൾ മുറുകിയപ്പോൾ ആണ് ഓർമകളിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്,, തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ആ സാമിപ്യത്തിൽ നിന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നു അത് ഇച്ചായൻ ആയിരുന്നുവെന്ന്,,എന്റെ തോളിൽ താടികൾ ഊന്നി എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ഇച്ചായനെ ഞൻ മനപ്പൂർവം കണ്ടില്ലന്നു നടിച്ചു...എന്റെ കാതുകളിൽ പതിയെ ഒന്ന് ഊതി,,

കൊച്ചേ...

എന്തോ ആ വിളി വന്നു പതിച്ചത് ഹൃദയത്തിൽ ആണെന്ന് തോന്നി...

ദേഷ്യമാണോ എന്നോട്... സമ്മതം ചോദിക്കാതെ മിന്നു ചാർത്തി എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ...

എന്തോ ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി.. എത്രയൊക്കെ കരച്ചിൽ അടക്കി പിടിച്ചിട്ടും തേങ്ങലുകൾ ഉയർന്നുകേട്ടു...

അവളുടെ തേങ്ങലുകൾ കേട്ടപ്പോൾ അവൻ അവളിലെ പിടിവിട്ടു,, അവളെ തിരിച്ചു നിർത്തി..

മറ്റെങ്ങോ നോക്കി ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി കരച്ചിൽ അടക്കാൻ ചുണ്ടുകൾ കടിച്ചുപിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന പെണ്ണിനെ കാണുംതോറും അവൻക്ക് അതിയായ വാത്സല്യം തോന്നി...

അവളുടെ മുഖം കൈകുമ്പിളിൽ കോരി എടുത്തു കണ്ണുകൾ തുടച്ചു ആ തെറ്റി തടത്തിൽ അരുമയായി ഒന്ന് ചുംബിച്ചു...

ഒറ്റക്കല്ല പെണ്ണെ,, ഇനി കൂടെ എന്നും ഞാൻ ഉണ്ടാവും എന്ന് പറഞ്ഞു ചേർത്തു നിർത്തിയപ്പോൾ,, അത് മതിയായിരുന്നു അവളുടെ പിണക്കത്തെ ഇല്ലാതാക്കാൻ..

ആ നെഞ്ചിൽ കിടന്നു പൊട്ടികരയുമ്പോൾ അവൾ അറിയുകയായിരുന്നു,, ആഴ്ചകൾക്ക് മുന്നേ തന്നിൽ നിന്ന് നഷ്ടപ്പെട്ട സുരക്ഷിതത്വം,, എന്നാൽ അവൻ,,ഒരിക്കലും വിട്ട് കളയില്ല എന്നപോൽ അവളെ അത്രമേൽ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി...

ആരുടെയോ ഉച്ചത്തിലുള്ള വിളിയാണ് അവളെ ഓർമകളിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്...

നോക്കിയപ്പോൾ മദർ ആയിരുന്നു..അവർക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു അവരോട് കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചിരുന്നു.. ശേഷം ബാഗിൽ നിന്നും ഒരു ഫയൽ അവർക്ക് നൽകി.. അതിൽ ഇന്നുവരെ യുള്ള അവളുടെയും ഇച്ചായന്റെയും സമ്പാദ്യവും സ്വത്തുക്കളും എല്ലാം ഈ അനാഥാലയത്തിന്റെ പേരിൽ എഴുതിവെച്ചതായിരുന്നു.. മദർ അവളെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി,, അവർക്ക് പുഞ്ചിരി നൽകി അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു..

അവിടുന്ന് ചർച്ചിൽ പോയി കർത്താവിന്ന് മുന്നിൽ എല്ലാ ഭാരവും ഇറക്കിവെച്ചു... ഫാദറിനെ കണ്ടു കുമ്പസാരിച്ചു മനസ്സ് ശുദ്ധമാക്കി..

അവിടുന്ന് നേരെ സെമിതേരിയിലേക്ക് പോയി,,തന്റെ മുന്നിൽ കാണുന്ന മൂന്ന് കല്ലറകളിലും പൂക്കൾ വിതറി മുന്നിൽ മുട്ട് കുത്തിയിരുന്നു..അതിലെ പേരുകളിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ പാഞ്ഞു....

ALEENA ELISABATH

SERA JOY

JOY MATHEW


(തുടരും)