നമ്മൾ പല തവണ പ്രണയത്തിൽ♥ ആകും, പക്ഷെ ജീവിതാവസാനം വരെ ഓർമിക്കാനുള്ള ഓർമ തരുന്ന ഒരു പ്രണയം♥മാത്രമേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളു.💝മുഹബ്ബത്തിന് ഉറുമാൽ💞🌹, അതിനൊരു ഉദാഹരണമാണ്😉. 

                                            

 

------------------------------------------------------------------------

 

 

                കയ്യിൽ എന്തോ ചൂടായ🔥ദ്രാവകം വീഴും പോലെ തോന്നിയാണ് ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നത്. വളരെ പ്രയാസം അനുഭവപ്പെട്ടു, അടഞ്ഞുപോകുന്നു. തുറക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല. തലയിൽ എന്തോ ഭാരം പോലെ,😥ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. മനസ്സിൽ ആകെ ഇരുട്ട് മാത്രം. വളരെ നേരത്തെ പരിശ്രമത്തിനൊടുവിൽ ഞാൻ വിജയിച്ചു. കണ്ണുകൾ തുറന്നു.👀കയ്യിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്ന ചൂടിനായ് നോക്കി. ഒരു 35-40 പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ തന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ഛ് കണ്ണീർ വാർക്കുന്നു, ആരാണെന്ന് എത്ര ആലോജിച്ചിട്ടും പിടികിട്ടുന്നില്ല🤔ആകെ ഇരുട്ട് മാത്രമാണ് കൂട്ട്🖤.

 

 

 

 ഞാൻ പതിയെ എന്റെ കൈ വലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പെട്ടന്ന് തന്നെ ആ സ്ത്രീ എന്റെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു, ആ നിമിഷം അവരുടെ മുഖത്ത് കണ്ട സന്തോഷത്തിന്റെ കാരണം എനിക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നില്ല. അവർ പെട്ടന്ന് തന്നെ അവർക്കരികിൽ ഇരിക്കുന്ന ആളെ വിളിച്ച് എന്നെ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. ആ ആൾ വേഗം തന്നെ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് പോയി. 

 

 

എനിക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. 

 

 

ആ സ്ത്രീ വാത്സല്യപൂർവം എന്റെ മുടിയിൽ തലോടി. എന്നോട് എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഞാൻ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. അവരുടെ മുഖം ആകെ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു. കണ്ണുകളിൽ കറുപ്പ് നിഴലിച്ചിരുന്നു. കരഞ്ഞുകരഞ്ഞ് ആ കണ്ണുകൾക്ക് ചുറ്റും ആകെ നീര് വച്ചിരിക്കുന്നു. ആരാണിവർ? ഇത്രക്ക് സങ്കട പെടാൻ മാത്രം അവരും ഞാനും തമ്മിൽ എന്താണ് ബന്ധം. ഞാൻ ഓരോന്ന് ആലോജിച്ച് അവരെയും നോക്കി കിടന്നു. വേറെ ആരൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ഞാൻ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണരുന്നത്. 

നേരത്തെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആളുടെ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന് ആ സ്ത്രീ കരയുന്നു. ഡോക്ടർ അവരുടെ അടുത്ത് സംസാരിക്കുന്നു. ശേഷം എന്റെ അരികിൽ വന്ന് ഡോക്ടർ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു: "മോൾക്ക് എന്തെങ്കിലും ഓർമ്മയുണ്ടോ? പേര്? സ്ഥലം? ഇപ്പൊ ഇവിടെ എങ്ങനെ? എന്തെങ്കിലും". ഞാൻ ഇല്ല എന്ന തലയാട്ടി. ഡോക്ടർ വീണ്ടും ആ സ്ത്രീയെയും പുരുഷനെയും കൂട്ടി അല്പം മാറിനിന്ന് എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു. കൊറച്ച് കഴിഞ്ഞതും ആ സ്ത്രീ എന്റെ അടുത്തുവന്നു, എന്നെ നോക്കി നിന്ന് വീണ്ടും കരയാൻ തുടങ്ങി. എന്തോ ഞാനും ഒരുനിമിഷം അവരെയും നോക്കി, പെട്ടന്ന് ഉണ്ടായ ഉൾവിളി പോലെ ഞാൻ അവരുടെ കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു: "ഒന്നും തോന്നരുത്. നിങ്ങൾ ആരാ? എനിക്ക് വേണ്ടി എന്തിനാ നിങ്ങൾ ഇങ്ങനെ കരയുന്നത്?" ആ സ്ത്രീ ഒരുനിമിഷം തരിച്ച നിന്ന് പോയി. പിന്നെ തല മറച്ചിരുന്നു ഷോൾ ഉപയോഗിച്ച് മുഖം മറച്ച് തേങ്ങി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ പുറത്തേക്ക് ഓടി.

 

 

അവിടെ നിന്നിരുന്ന ആൾ എനിക്കരികിലേക്കായി നടന്നു വന്നു. 45 വയസ്സ് പ്രായം കാണുമായിരിക്കും. ഒത്ത ശരീരപ്രകൃതി. എങ്കിലും ആകെ ക്ഷീണിച്ചുപോയിരുന്നു. കൊറേ നാളുകളായി ഉറങ്ങിയിട്ട് എന്ന് വിളിച്ചു പറയുന്നു ആ കണ്ണുകൾ. അയാൾ എന്റെ അരികിൽ വന്നു നിന്നു. കയ്യിൽ എന്തോ പിന്നിലേക്കായി മറച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു.

 

ഞാൻ അതെന്താണെന്നു ഭാവത്തിൽ കയ്യിലേക്ക് നോക്കി. അയാൾ അത് മുന്നിലേക്ക് പിടിച്ചു. ഒരു കണ്ണാടി.

ഞാൻ അതിലേക്ക് നോക്കി. എന്റെ മുഖത്തിന്റെ പ്രതിബിംബം ഞാൻ കണ്ടു. 

 

 

ചുണ്ടുകൾ ആകെ വറ്റിയിരിക്കുന്നു. അവിടവിടെ ആയി ചെറിയ മുറിപ്പാടുകൾ. നെറ്റിയിൽ ഒരു കെട്ട്, മരുന്നിന്റെയും ചോരയുടെയും നിറം കലർന്ന് കുറച്ച ഭാഗത്ത് പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. അറിയാതെ എന്റെ കൈ അവിടേക്ക് ചലിച്ചു. ആദ്യമായി കാണുന്നത് പോലെ ഞാൻ കുറെയേറെ നേരം എന്റെ മുഖം നോക്കിയിരുന്നു. ശരിയാ, ആദ്യമായി കാണുന്നത് പോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു. എന്റെ മുഖം എനിക്ക് ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. പെട്ടന്ന് അയാൾ എന്നെ എണീപ്പിച്ചിരുത്തി. എന്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു. എന്റെ കൈകൾ അയാളുടെ കൈക്കുള്ളിലാക്കി. ഞാൻ അയാളെ ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കി. ആ നോട്ടം അറിഞ്ഞ് കൊണ്ടോ എന്തോ പെട്ടന്ന് അയാൾ എനിക്ക് നേരെ ഒരു ഫോട്ടോ നീട്ടി.  

ഞാൻ വീണ്ടും അമ്പരപ്പിൽ തന്നെ അയാളെയും ആ ഫോട്ടോയെയും നോക്കി.ഞാൻ:"ആരാ നിങ്ങള്? ഞാൻ ആരാ?" അയാൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു:"മോളേ, ഈ ഫോട്ടോയിൽ കാണുന്നത് നീ തന്നെ ആണ്.നിന്റെ കൂടെ ഉള്ളത് ഞാനും നിന്റെ ഉമ്മയും. അതെ മോളെ ഞങ്ങളാ മോൾടെ parents.ഞാനാ മോളെ പപ്പ". എനിക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. സത്യം പറഞ്ഞാൽ എന്റെ മനസ്സിൽ ഒന്നും ഇല്ല, ആകെ blank ആണ്. അയാൾ എന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ചു. ഞാൻ പോലും അറിയാതെ എന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഉച്ചരിച്ചു:"പപ്പാ" എന്റെ കണ്ണുകൾ ഈറൻ അണിയാൻ തുടങ്ങി. പപ്പ എന്നെ ഒന്നുകൂടി ചേർത്തുപിടിച്ചു എന്റെ നെറ്റിയിൽ മുത്തി. പെട്ടന്ന് വേറെ ആരോ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു. പപ്പ എന്നെ വിളിച്ചു:"ഇഞ്ഞു, മോളേ ഇതാരാ എന്ന് നോക്കിയേ". ഞാൻ പതിയെ തല പൊക്കി നോക്കി. നേരത്തെ കണ്ട ആ സ്ത്രീ, ഇപ്പൊ പപ്പ കാണിച്ചുതന്ന ഫോട്ടോയിൽ തന്റെ കൂടെ ഉള്ള സ്ത്രീ. ഞാൻ പറഞ്ഞു:"ഉമ്മ". അതെ അവരെന്റെ ഉമ്മയാണ്. ഞാൻ വീണ്ടും ആ മുഖം മനസ്സിൽ ഒന്ന് പരതി നോക്കി. ഇല്ല, ഓർമ്മയില്ല. 

 

ഉമ്മ എന്നെ വാരിപ്പുണർന്നു. കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ചുംബനങ്ങളാൽ എന്റെ മുഖം ഉമ്മ നിറച്ചു. ഞാൻ ഒരുനിമിഷം നേരത്തെ അവരോട് പറഞ്ഞ ആ വാക്കിനെ ഓർത്തു വിഷമിച്ചു, എത്ര വേദനിച്ചിട്ടുണ്ടാവും ഞാൻ അവരെ അറിയില്ല എന്ന പറഞ്ഞപ്പോൾ. ആ നിമിഷത്തെ ഞാൻ പഴിച്ചു. ഞാൻ അവരെ ഇറുകെ പുണർന്നു, പറഞ്ഞ വാക്കിനായി കണ്ണീർ കൊണ്ട് മാപ്പ് അപേക്ഷിച്ചു.  ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ നിൽക്കുന്നതിനിടയിൽ ആണ് ഡോക്ടർ കയറി വന്നത്. ഡോക്ടർ:എന്തായി അളിയാ,അവൾക്ക് മനസ്സിലായോ നിങ്ങളെ?" പപ്പ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഡോക്ടർക്ക് അരികിലായി ചെന്നു.ഡോക്ടറെയും കൊണ്ട് എന്റെ മുന്നിൽ വന്നു നിന്ന്. പപ്പ:"മോളെ ഇതാരാണ് അറിയോ, ഉമ്മാടെ ആങ്ങളയാണ്,നിന്റെ മാമു". ഇല്ല ഈ മുഖവും എന്റെ ഉള്ളിലില്ല, പക്ഷെ അതൊന്നും ഞാൻ പുറത്തു കാണിച്ചില്ല. ഞാനവരെയും നോക്കി ചിരിച്ചു. ഡോക്ടർ:"മോള് വിഷമിക്കണ്ട, എല്ലാം ശരിയാവും. പിന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തലുകൾ പിന്നെയും ആവാം. അളിയൻ ഒന്ന് വന്നേ".ഡോക്ടർ അല്ല മാമു, എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ച പപ്പയെയും കൂട്ടി വെളിയിലേക്ക് നടന്നു.ഉമ്മ എന്റെ കൈ പിടിച്ച് എന്നോട് മിണ്ടാൻ തുടങ്ങി:"നിനക്ക് അവനെ ഒരുപാട് കാര്യം ആയിരുന്നു, അവനും അങ്ങനെ തന്നെയാണ്. നിന്നെ ഇവിടെ admit ആക്കിയിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞ് അവൻ നാട്ടിൽ നിന്ന് അന്ന് തന്നെ പുറപ്പിട്ടു. ഇവിടെ വന്ന് നിന്നെ അവൻ തന്നെ നോക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരുപാട് പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കി, പിന്നെ നാട്ടിൽ നിന്ന് resign ചെയ്ത ഇവിടെ ഈ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ജോയിൻ ചെയ്തു. നിനക്കറിയാലോ അവനെ, അവന് നീയും ഇഷാനിയും ഇഖ്‌ബാലും ഒക്കെ ഒരേ പോലെയാണ്". കുറച്ച്  നേരത്തിനു ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ മൗനം കുടിയേറി.പിന്നെ പെട്ടന്ന് ഉമ്മ എന്നെ അടർത്തി മാറ്റി എന്നോട് ചോദിച്ചു:"നിനക്ക് ഓർമ്മയുണ്ടോ എല്ലാം". ഞാൻ ആകെ തകർന്നു പോയി, കാരണം എന്റെ ഉള്ളിൽ ആകെ ഇരുട്ടാണ്. ആ ഫോട്ടോ ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഞാൻ അവരെ അംഗീകരിച്ചത്. എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ ഓർമയില്ല എന്ന ഞാൻ അവരോട് എങ്ങനെ പറയും. വീണ്ടും ഉമ്മ എന്നോട് അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ഇല്ല എന്ന തലയാട്ടി, എന്നെ കൊണ്ട് ഒന്നും പറ്റുന്നില്ലായിരുന്നു. ഞാൻ ആകെ തകർന്നു പോയി. പക്ഷെ ഇവരെ ഇനിയും വേദനിപ്പിക്കാൻ എനിക്ക് ആവില്ല. ഞാൻ അവരെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു, ശേഷം ചോദിച്ചു:"എനിക്ക് എന്താ സംഭവിച്ചത്,ഞാൻ എനിക്ക് എന്താ നിങ്ങളെ ഒന്നും ഓർമയില്ലാത്തത്". എന്റെ ചോദ്യം പ്രതീക്ഷിച്ചതെന്ന പോലെ പപ്പ എന്നോട് പറഞ്ഞു:"നാളെ discharge ആവാം എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.വീട്ടിലെത്തിയിട്ട് മോൾക്ക് എല്ലാം ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞ് തരാം. ഇപ്പൊ മോള് ഇത് കഴിച്ചിട്ട് കെടക്ക്. മരുന്നിന്റെ ക്ഷീണം കാണും എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു". ഞാൻ തലയാട്ടി.എനിക്കും കിടന്നാൽ കൊള്ളാം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഉമ്മ എന്റെ അരികിൽ ഇരുന്നു, പപ്പ എന്നെ കിടത്തി, നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മ തന്ന് "Good night" എന്ന് പറഞ്ഞ് വെളിയിലേക്കിറങ്ങി. ഉമ്മ എന്റെ അരികിൽ ഇരുന്നു, ഞാൻ ഉമ്മയെ നോക്കി. ഉമ്മ എന്റെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ തന്നു, ശേഷം എന്റെ തലയിൽ തലോടി എന്റെ അരികിൽ ഇരുന്നു. ഞാൻ പോലും അറിയാതെ ഞാൻ ഉറങ്ങിപോയിരുന്നു. 

 എന്റെ അരികിലേക്ക് ആരോ നടന്ന് വരുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ  ഒരാൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു. ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി, ആരും ഇല്ല. എനിക്ക് പേടി ആയി. അയാൾ എനിക്കരികിലേക്ക് നടന്ന് വന്നു. എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു, ഞാൻ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, ഇല്ല ഒന്നും കാണുന്നില്ല. ആ കണ്ണുകൾ ഒഴികെ എല്ലാം കറുത്ത തുണി ഉപയോഗിച്ച് മറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്തിരുന്നാലും ആ കണ്ണുകൾക്ക് എന്നെ ആകർഷിക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടായിരുന്നു. അയാൾ എനിക്ക് നേരെ കൈ നീട്ടിയതും, ഞാൻ ആ കയ്യിൽ പിടുത്തമിട്ടു. അയാളുടെ കൂടെ പോയി. കുറച്ച ദൂരം നടന്നതും ഞാൻ നിന്നു. അയാൾ എനിക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു. ഞാൻ അയാളുടെ മുഖത്ത് സ്പർശിച്ചു. മെല്ലെ ഞാൻ മുഖത്ത് നിന്നും ആ കറുത്ത തുണി അയിച്ചു മാറ്റി.

                                    ------------------------------------------------------------------------------------------------------

(തുടരും)

(ആദ്യമായി എഴുതുന്നതായത് കൊണ്ട് എനിക്ക് അറിയാം ഒരുപാട് തെറ്റുകളും കുറവുകളും എല്ലാം കാണും, പോരായ്മകളും ഉണ്ടാവും. പക്ഷെ നിങ്ങള് എല്ലാവരും കൂടെ നിന്ന് തരണം. അഭിപ്രായങ്ങൾ നല്ലതായാലും മോശമായാലും ഇരുകൈകളും നീട്ടി ഞാൻ സ്വീകരിക്കും. തെറ്റിൽ നിന്നുമാണല്ലോ നമ്മൾ ശരിയിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്നത്. കാത്തിരിക്കണം കേട്ടോ.)