✍🏻SANDRA C.A.#Gulmohar❤️

 

 

ചൂടു ചോറിലേക്ക് തലെന്നത്തെ എണ്ണപാട കെട്ടിയ രസം ഒഴിച്ചതും എണ്ണ ഉരുകിയ രസത്തിന്റെ സുഖമുളള നറുമണം മുറിയാകെ നിറഞ്ഞു..

 

സ്റ്റീൽ പാത്രത്തിനരുകിലേക്ക് ചെറുപയർ തോരനും വത്തൽ മുളക് കടുക് പൊട്ടിച്ച് താളിച്ച് അരച്ചതും,രണ്ട് നല്ല പപ്പടവും കൂട്ടിയ പ്ലേറ്റ് എനിക്ക് നേരെ നീട്ടുമ്പോൾ ഒരു വേള അജിത്തിൽ ഞാൻ എന്റെ അച്ഛനെ കണ്ടു..!!

 

 

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ആ സ്റ്റീൽ പാത്രം ഞാൻ വാങ്ങിയതും അജിത്ത് സ്വയം കഴിക്കാനായി ഒരു പാത്രത്തിലേക്ക് ചോറു വിളമ്പി...

 

 

വൃത്തിയായി സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഒറ്റമുറിയിൽ അജിത്തിനൊപ്പം ഇരിക്കുമ്പോൾ എന്തുക്കൊണ്ടോ എനിക്ക് അല്പം പോലും ഭയം തോന്നിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം..

 

ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞങ്ങൾ ആസ്വദിച്ച് ആഹാരം കഴിച്ചു.ഞാൻ കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റതും കുടിക്കാനായി ഒരു ഗ്ലാസ് ചൂടു വെളളം അജിത്ത് എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി...

 

അത് കുടിച്ചുക്കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ഒന്നും കൂടി ആ മുറിയിലാകെ കണ്ണോടിച്ചു...

 

 

ഇടത് വശത്ത് ഒരു മൂന്നടി കട്ടിൽ വൃത്തിയായി വിരിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു..

 

അതിന്റെ അരികിൽ തന്നെ ചെറിയൊരു അലമാരയും ഒരു ചെറിയ റൗണ്ട് ടേബിളും ഒരു സ്റ്റൂളും മാത്രം,ടേബിളിൽ അടുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന ഇംഗ്ലീഷ്  സാഹിത്യ പുസ്തകങ്ങൾ,കുറെ പേനകൾ,നോട്ട് പാഡ്സ്..പിന്നെ ഒരു ചെറിയ ബോട്ടിൽ പാരച്യുട്ടിന്റെ എണ്ണയും..

 

 

എല്ലാം വൃത്തിയായി അടുക്കിവെച്ചിരിക്കുന്നു...

 

മറുഭാഗത്ത് കുറച്ചു പാത്രങ്ങൾ,ഒരു വലിയ കന്നാസിൽ നിറച്ച് വെളളം നിറച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു..

 

പിന്നെ ഒരു ഗ്യാസ് സ്റ്റൗവ്വ്..പച്ചക്കറികൾ,കുറച്ചു മസാല ടിന്നുകൾ..അവിടെയും വൃത്തി മാത്രം..!!

 

എനിക്ക് അജിത്തിനോട് ബഹുമാനം തോന്നി..

 

 

 

 

ഡേവിഡ് എന്റെ തൊട്ടടുത്തെത്തിയിരിക്കുവെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും എവിടേക്ക് പോകണമെന്നോർത്ത് തരിച്ചു പോയിരുന്നു..

 

മാനസികനില തെറ്റിയവരെ പോലെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഒാടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ കൂടുതൽ പരിഭ്രമിച്ചത് അജിത്തായിരുന്നു..

 

അയാൾ എന്നെ എങ്ങനെയൊക്കെയോ ആശ്വസിപ്പിച്ചു,അയാൾ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് കസ്തൂരിയെ വിളിച്ചപ്പോൾ അവളാണ് പറഞ്ഞത് തൽക്കാലം അജിത്തിനൊപ്പം പോകാൻ..കൃത്യം രണ്ട് മണിക്കൂറിനകം അവൾ അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്തിക്കൊളളാമെന്ന് പറഞ്ഞു എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചതിന് ശേഷം അജിത്തിനോട് എന്തോക്കെയോ ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു...

 

 

അയാൾക്കൊപ്പം ഇവിടേക്ക് വരുമ്പോൾ അയാൾ

നല്ലവനാണോ എന്ന ചിന്തയെക്കാൾ എന്നെ മഥിച്ചത് ഡേവിഡ് എന്ന ഭീതിയായിരുന്നൂ....

 

 

 

"മേഡം......!!!"

 

അജിത്തിന്റെ വിളിയിലൂടെയാണ് ഞാൻ ചിന്തകളിൽ നിന്നും മുക്തയായത്..

 

ഞാൻ എന്താണെന്നർത്ഥത്തിൽ അജിത്തിനെ നോക്കി, ഉടനെ തന്നെ ഒരു ചിരിയോടെ അയാൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു,

 

 

"ഒരു കഥ സൊല്ലട്ടുമാ മേഡം..??"

 

സംശയഭാവത്തിൽ ഞാൻ നോക്കിയതും അയാൾ പറഞ്ഞു,

 

 

"ഞാൻ എന്റെ കഥ പറയാം മേഡം,മാഡത്തിന് ഇപ്പോൾ ഒന്നും പറയാനുളള ഒരു മൂഡില്ലെന്ന് അറിയാം..സമയം പോകാൻ ഇവിടെ വെറൊരു മാർഗ്ഗവുമില്ല താനും..

 

 

അപ്പോൾ എന്റെ കഥ കേൾക്കുന്നതിൽ വിരോധമില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു..

 

പറയട്ടെ..??".. 

 

 

ഒരു കുസൃതിയോടെ അജിത്ത് പറഞ്ഞതും ഞാൻ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ തലക്കുലുക്കി...

 

 

 

" ഒരു സാധാരണ കുടുംബത്തിലെ അംഗമായിരുന്നു എന്റെ അമ്മ..

 

ജീവിതത്തിന്റെ രണ്ടറ്റവും കൂട്ടിമുട്ടിക്കാൻ പാടുപ്പെടുന്ന ആ കുടുംബത്തിന് ഒരു വിവാഹമെന്നതൊക്കെ വലിയൊരു വെല്ലുവിളിയായിരുന്നു...

 

പറയത്തക്ക സൗന്ദര്യമോ വിദ്യാഭ്യാസമോ ഇല്ലാത്ത എന്റെ അമ്മയ്ക്ക് എന്തുക്കൊണ്ടോ ആദ്യം വന്ന ഒരു കൂലിപണിക്കാരന്റെ ആലോചന തന്നെ ഉറച്ചു..

 

എല്ലാവരും അമ്മയുടെ മംഗല്യഭാഗ്യത്തെ പ്രശംസിച്ചപ്പോൾ അതൊക്കെ വരുന്ന കാലത്തിന്റെ ഇരുട്ടാണെന്ന് പാവം എന്റെ അമ്മ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നില്ല..

 

 

 

താലിക്കെട്ടിന്റെ അന്ന് തനിക്ക് ചുറ്റും അനുഭവപ്പെട്ട മദ്യത്തിന്റെ രൂക്ഷഗന്ധം തന്റെ തന്നെ ഗന്ധമായി മാറുമെന്ന് അമ്മ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും വിചാരിച്ചിരിക്കില്ല..

 

കല്യാണത്തിന്റെ അന്ന് തന്നെ അച്ഛൻ കഷ്ട്ടപ്പെട്ട് ഉണ്ടാക്കി കെെയ്യിലണിയിച്ച ഒരു നുളള് പൊന്ന് ഭർത്താവ് ഊരിയെടുത്ത് ആ കാശിന് കുടിച്ച് ആർമാദിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ എന്റെ അമ്മയ്ക്ക് പതിനെട്ട് തികഞ്ഞിരുന്നില്ല..

 

 

പിന്നീടുളള 16 വർഷങ്ങൾ..പീഡനത്തിന്റെ ഒാരോ യുഗങ്ങളായിരുന്നു..!!

 

 

ഇതിനിടയിൽ അച്ഛൻ അമ്മയ്ക്ക് കൊടുത്ത രണ്ട് സമ്പാദ്യങ്ങളായിരുന്നു ഞാനും ചേച്ചിയും..

 

 

കളളു കുടിച്ചിട്ട് വരുക,വീടിന്റെ മുന്നിൽ കിടക്കുന്ന കരിയിലയുടെ പേരിൽ വരെ അമ്മയെയും ഞങ്ങളെയും ഉപദ്രവിക്കുക എന്നതൊക്കെയായിരുന്നു അച്ഛന്റെ പണി..

 

 

കഷ്ട്ടപ്പെട്ടുണ്ടാക്കുന്ന കാശ് കൊണ്ട് വയർ നിറച്ച് കുടിക്കുക,നല്ല ഭക്ഷണം കഴിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അച്ഛന്റെ രീതി,ഇതിനിടയിൽ അച്ഛൻ വരുമ്പോൾ മൂക്കിലേക്ക് തുളച്ചു കയറുന്ന മദ്യത്തിന്റെ ചൂരിനൊപ്പം ഉയരുന്ന പേരറിയാത്ത ഭക്ഷണത്തിന്റെ മണമടിച്ച് കൊതിയോടെ വിശക്കുന്ന മൂന്ന് ആത്മാക്കളെ അച്ഛൻ പാടെ മറന്നിരുന്നു..

 

 

ഞങ്ങളുടെ വിശപ്പടക്കാൻ ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണത്തിനായി അമ്മ അടുത്ത വീടുകളിലൊക്കെ വീട്ടൂ പണിക്ക് പോകുമായിരുന്നു..

 

ആ പ്രദേശത്തുളള ഏകദ്ദേശം എല്ലാവരും തന്നെ പാവപ്പെട്ടവരായതിനാൽ അമ്മയ്ക്ക് കിട്ടിയിരുന്ന കൂലി ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണമോ ഒരു പിടി അരിയോ തലന്നെത്തെ വെളളം വിട്ട പുളിച്ച ചോറോ മറ്റോ ആയിരിക്കും..

 

എന്തു കിട്ടിയാലും ഒരു വറ്റ് പോലും കുറയാതെ അമ്മ വീട്ടിൽ എത്തിക്കും,അച്ഛൻ വരുന്നതിന് മുൻപ് ഉളളത് കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ പശിയടക്കും..

 

അങ്ങനെ അമ്മ കൊണ്ട് വരുന്ന ഇത്തിരി ആഹാരത്തിലായിരുന്നു  ഞങ്ങളുടെ ജീവൻ നിലനിന്നിരുന്നത്..!!

 

 

കുറച്ചു കൂടെ മുതിർന്നപ്പോൾ അമ്മ എന്നെയും ചേച്ചിയും അടുത്തുളള പളളിക്കൂടത്തിൽ ചേർത്തു..

 

വിദ്യയെക്കാളും ഞങ്ങളെ ആകർഷിച്ചത് ഉച്ചയ്ക്കത്തെ കഞ്ഞിയും പയറുമായിരുന്നു..!!

 

 

 

ഒരിക്കൽ ചേച്ചിയും അമ്മയും കൂടി ടാർപ്പൊളിൻ വലിച്ചു കെട്ടിയ ഞങ്ങളുടെ കൂരയ്ക്ക് മുന്നിൽ ഒരു ചെറിയ പച്ചക്കറിത്തോട്ടം ഒരുക്കി,വെളളത്തിനായി നാല് വാരയെങ്കിലും നടക്കണം,എന്നീട്ടും അവരുടെ അദ്ധ്വാനം പൂവിട്ടു..

 

 

അന്ന് രാത്രിയിൽ ചേച്ചിയെന്നെ പച്ചക്കറി കൂട്ടിയുണ്ടാക്കി കഴിക്കുന്ന കറിയുടെ സ്വാദ് പറഞ്ഞു കൊതിപ്പിച്ചു,എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഒാരോ ചെടിയിലും കായ് ഉണ്ടാകാൻ ഞാൻ ദെെവത്തോട് കെഞ്ചി..

 

പക്ഷേ, ആ പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക് ആയുസ്സ് വളരെ കുറവായിരുന്നു...

 

 

പിറ്റേന്ന് കണ്ണു തുറക്കുമ്പോൾ എല്ലാം അച്ഛൻ വലിച്ചു പറിച്ച് നശിപ്പിച്ചിരുന്നു..

 

 

ഞങ്ങളുടെ വിഷമം കണ്ട് സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ അന്ന് അമ്മ അച്ഛനെ രണ്ട് കയ്യും തലയിൽ വെച്ചു പ്രാകി..;!!!

 

 

 

അത് കേട്ടതും ദേഷ്യം മൂത്ത അച്ഛൻ അമ്മയുടെ തലമുടിയിൽ പിടിച്ച് മുറ്റം മുഴുവൻ വലിച്ചിഴച്ചു...!!

 

 

 

ദേഹം മുഴുവൻ മുറിവുമായി കരയുന്ന അമ്മയുടെ മുഖം ഇന്നും എന്റെ നെഞ്ചിലുണ്ട്...!!"

 

 

ഒരു നിമിഷം അജിത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി,അത് സാരമാക്കാതെ അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി...

 

 

 

"വർഷങ്ങൾ പിന്നെയും യാതനകൾ നിറഞ്ഞു കടന്നു പോയി..

 

 

മാറി മാറി വന്ന ഏതോ സർക്കാരിന്റെ കാരുണ്യം,EMS ഭവനപദ്ധതി പ്രകാരം ഞങ്ങൾക്ക് അടച്ചുറപ്പുളള ഒരു വീടും മുറ്റത്ത് വെളളവുമെത്തി..

 

 

 

പക്ഷേ, അന്നും അച്ഛന്റെ സ്വഭാവത്തിന് ഒരു മാറ്റവുമില്ലായിരുന്നു..

 

 

ഞാനും കൂടി ചേർന്ന് ഞങ്ങളുടെ കൃഷി  അടുക്കള മുറ്റത്തേക്ക് മാറ്റിയിരുന്നു..

 

പൂവിട്ട പാവലും ഇളം കോവയ്ക്കയുമൊക്കെ കാണുന്നത് തന്നെ ഞങ്ങളുടെ വയർ നിറച്ചിരുന്നു...

 

 

 

മേഡത്തിനറിയുമോ..?

 

 

 

എന്റെ അച്ഛന്റെ കുടിയുടെ പേരും പറഞ്ഞു എന്റെ ഒരു കൂട്ടുക്കാരും എന്നെ കളിയാക്കിയിട്ടില്ല..

 

കാരണം എന്താണെന്നോ..??

 

 

അവരുടെ അച്ഛന്മാരുടെ സ്ഥിതിയും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നില്ല എന്നത് തന്നെ..!!.."

 

 

ഒരു ചിരിയോടെ അയാൾ അത് പറഞ്ഞതും ഞാൻ സ്നേഹമെന്നതിന്റെ പര്യായമായ എന്റെ അച്ഛനെ ഒാർത്തു പോയി..

 

 

 

"ദിവസവും ഞങ്ങളെ ഉപദ്രവിച്ചിട്ടും ഒരിക്കലും ഞങ്ങൾക്കോ അമ്മയ്ക്കോ അച്ഛനെ വെറുക്കാനായില്ല എന്നതാണ് ഒരു സത്യം..

 

 

എന്നും വരുന്ന സമയം കഴിഞ്ഞിട്ടും അച്ഛൻ വെെകീയാൽ അമ്മ എന്നോട് പഴയ പഞ്ചായത്ത് പെെപ്പിന്റെ അരിക് വരെ ചെന്ന് അച്ഛനെ നോക്കാൻ പറയും..

 

 

കാടു പിടിച്ച വഴിയുടെ ഇരുഭാഗത്തും നോക്കി ഒാരോ ഞരക്കങ്ങളും ശ്രദ്ധിച്ച് അച്ഛനെ തെരെയുന്ന ഒരു പത്തു വയസ്സുക്കാരൻ ഇന്നും എന്റെ നെഞ്ചിലുണ്ട്..

 

 

പക്ഷേ, "അച്ഛൻ" എന്ന വാക്കിനെ പോലും വെറുത്തത് ഒരു ഒാണക്കാലത്തായിരുന്നു...

 

 

 

അമ്മയ്ക്കൊപ്പം കുളിച്ചൊരുങ്ങി അമ്പലത്തിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ വരാൻ പറ്റാത്ത ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി കൂടി ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചോളാമെന്ന് പറയുമ്പോൾ അകത്ത് മോൾക്ക് കാവാലായി അവളുടെ അച്ഛൻ ഉണ്ടല്ലോ എന്നൊരു ആശ്വാസമായിരുന്നു പാവം എന്റെ അമ്മയ്ക്ക്..!!

 

 

പക്ഷേ, തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ കാണുന്നത് ഒരു മകനും ഒരിക്കലും കാണാൻ പാടില്ലത്തായിരുന്നു...

 

 

 

 

സ്വന്തം മകളെ പ്രാപിക്കാൻ നോക്കുന്ന അച്ഛൻ...!!!

 

 

 

ഒരിട നിർത്തി അജിത്ത് ഒന്നു കിതച്ചു,ഒാർക്കാനിഷ്ട്ടപ്പെടാത്ത പോലെ അയാൾ ശ്വാസമെടുക്കാൻ പോലും പാടുപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നൂ...

 

 

ആ ഒരു സംഭവം അജിത്തിനെ എത്രത്തോളം ബാധിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി, എന്റെ ഉളളിൽ അജിത്തിനോട് പേരറിയാത്തൊരു വികാരം ഇടലെടുത്തു..

 

എന്നെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചതിന് ശേഷം അജിത്ത് തുടർന്നു..

 

 

"ഭാഗ്യം കൊണ്ട് ചേച്ചി അന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു...

 

അന്നിറങ്ങി വീട്ടിൽ നിന്നും അയാൾ...

 

അമ്മയും ചേച്ചിയും ആ ഷോക്കിൽ നിന്ന് റിക്കവറാകാൻ ഒത്തിരി സമയമെടുത്തു..

 

 

വളരെ പാടുപ്പെട്ട് വികാരക്ഷോഭമടക്കിയാണ് അജിത്ത് ഒാരോ വാക്കുകളും പറഞ്ഞത്...

 

 

" ആത്മഹത്യ" എന്ന വാക്കിലേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ടീരുന്ന ജീവിതം..

 

ഞാനൊരു പാവം ചെറിയ പയ്യൻ..

 

അടുത്തുളള ചായക്കടയിൽ ഗ്ലാസ് കഴുകാനും വെളളം പിടിച്ചു കൊടുക്കാനും നിന്നു,ഇതിനിടയിൽ ഒാരോ മണിക്കൂർ കൂടുമ്പോൾ വീട്ടിലേക്ക് ഒാടി ചെന്നു നോക്കും..

 

പേടി കൊണ്ടാ..ലോകത്ത് സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ എനിക്ക് അവരല്ലേ ഉളളൂ..??

 

 

ഒടുവിൽ ഒരിക്കൽ എന്റെ പേടി പോലെ തന്നെ സംഭവിച്ചു..

 

ചായക്കടയിലെ ചേട്ടൻ എനിക്ക് കഴിക്കാനായി തന്ന പലഹാരം പൊതിഞ്ഞെടുത്ത് ഒാടിയണച്ചു വീട്ടിലേക്ക് എത്തിയപ്പോഴേക്കും, ബോധമില്ലാതെ വായിൽ നിന്നും നുരയും പതയുമൊക്കെ വന്ന നിലയിൽ അവർ രണ്ടു പേരും..!!

 

 

അലറി വിളിച്ചു ആൾക്കാരെ കൂട്ടാനെ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞോളളൂ..

 

അവരെ വാരിയെടുത്ത് ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ട് പോകുന്ന കൂടെ ആരോ കരഞ്ഞു കൊണ്ടു നിന്ന എന്നെയും പൊക്കിയെടുത്ത് കൊണ്ട് പോയി...

 

 

ഭാഗ്യം കൊണ്ട് രണ്ട് പേർക്കും ഒന്നും പറ്റിയില്ല, വിഷമാണെന്നോർത്ത് അവർ എടുത്തു കഴിച്ചത് പച്ചക്കറിക്ക് തളിക്കാനായി ഞാൻ അടുത്ത വീട്ടിൽ നിന്നും വാങ്ങിച്ച വെളളുത്തൂളളി കഷായമായിരുന്നു..!!

 

ഒന്നു വയറു കഴുകേണ്ടി വന്നു,അത്രമാത്രം..

 

 

ബോധം തെളിഞ്ഞപ്പോൾ അവരുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി ഞാൻ പറയാതെ പറഞ്ഞു,

 

"നിങ്ങൾ പോയാൽ എനിക്ക് പിന്നെയാരാ..ഞാനും വന്നെനേ...!!"എന്ന്

 

കുറ്റബോധം കൊണ്ടാകാം അവരുടെ തലകുനിഞ്ഞു...!!"

 

 

 

വേദന നിറഞ്ഞ ഒരു ചിരിയോടെ അജിത്ത് അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു...

 

 

 

"ആത്മഹത്യ പ്രേരണ കൊണ്ടാകാം അമ്മയ്ക്കും ചേച്ചിയ്ക്കും ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും നല്ല കൗൺസലിങ് ലഭിച്ചു..

 

തിരികെ വീട്ടിലെത്തിയ അവർ അടുത്തുളള സഹകരണസംഘത്തിന്റെ കീഴിൽ നിന്നും തയ്യലും എംബ്രോയ്ഡറിയും പഠിച്ചു...

 

 

 

അവിടെ നിന്നും ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ അതിജീവന കാലഘട്ടമായിരുന്നു..

 

പിന്നീട് എത്ര നിർബന്ധിച്ചിട്ടും ചേച്ചി തുടർന്ന് പഠിക്കാൻ തയ്യാറായില്ല..

 

സഹകരണ സംഘത്തിൽ നിന്നും വായ്പ്പയെടുത്ത് രണ്ട് തയ്യൽ മെഷീനൂകൾ വാങ്ങി വീട്ടിലിരുന്ന് തയ്യ്ക്കാൻ തുടങ്ങി...

 

 

ആദ്യമൊക്കെ ഞങ്ങളോടുളള സഹതാപത്തിലായിരുന്നു വർക്ക് കിട്ടിയതെങ്കിൽ പിന്നെ അവരുടെ കഴിവ് കൊണ്ട് വീടാകെ തയ്യ്ക്കാനുളള തുണി കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു..

 

അമ്മയ്ക്കും ചേച്ചിയ്ക്കും നിന്ന് തിരിയാനുളള സമയമില്ലാതായി..ഒാരോന്നും തയ്യ്ക്കാൻ കിട്ടുന്നതിൽ ആ തുണിയ്ക്കും അതിടുന്നവരുടെ മനസ്സും അറിഞ്ഞു എംബ്രോഡറി വർക്ക് ചെയ്യാൻ ചേച്ചിക്ക് നല്ല കഴിവായിരുന്നു..എന്നാലും ന്യായമായ കൂലിയെ ഈടാക്കിയിരുന്നുളളൂ..

 

 

അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ പട്ടിണി മാറി കിട്ടി  മൂന്ന് നേരം വയറു നിറച്ചു കഴിക്കാനുളളത് കിട്ടി തുടങ്ങി.. അമ്മയും ചേച്ചിയും നല്ല തിരക്കിലായത് കൊണ്ട് പതിയെ അടുക്കള ഭരണവും പച്ചക്കറിത്തോട്ടവും ഞാൻ ഏറ്റെടുത്തു..!!"

 

 

 

ഒരു ചിരിയോടെ അവൻ പറഞ്ഞതും മുൻപ് കഴിച്ച ആഹാരത്തിന്റെ സ്വാദ് എന്റെ രുചിമുകുളങ്ങളെ വീണ്ടും തൊട്ടുണർത്തി,വായിൽ കൊതിയോടെ വെളളം നിറഞ്ഞു...

 

 

 

"എങ്കിലും പഠനക്കാര്യത്തിൽ ഒരു വിട്ടുവീഴ്ച്ചയ്ക്കും ഞാൻ തയ്യാറായില്ല..

എല്ലാവരും കഷ്ട്ടപ്പെട്ട് പഠിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ആർത്തിയോടെയായിരുന്നു പഠിച്ചത്..!!

 

 

കുറച്ചു കൂടി മുതിർന്നപ്പോൾ രാവിലെ കൂട്ടുക്കാർക്കൊപ്പം പത്രമിടാൻ പോയി തുടങ്ങി.. എന്റെ കഷ്ട്ടപ്പാട് കണ്ടിട്ട് അമ്മയും ചേച്ചിയും കൂടി എനിക്ക് ഒരു സെെക്കിൾ വാങ്ങി തന്നു..പിന്നീട് അതിലായി യാത്ര..

 

കൂടാതെ വെെകുന്നേരം അടുത്തുളള പ്രസ്സിൽ ഈ പ്രസീദ്ധികരണങ്ങളൊക്കെ അടുക്കി വെയ്ക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ ജോലിയും തരപ്പെട്ടു..മാസാവസാനം 150 രൂപ കിട്ടും,അന്നൊക്കെ അതു വലിയ തുകയാ..!!!

 

 

രാവിലെ രണ്ടരയ്ക്കാ ഏൽക്കും,ഒരു ഗ്ലാസ് കാപ്പി ഇട്ടൂ കുടിച്ചിട്ട് പത്രമെടുക്കാൻ പോകും,പത്രമിട്ട് കഴിയുമ്പോൾ ഏകദ്ദേശം ഒരു ഏഴു മണിയാകും..പിന്നെ വീട്ടിൽ വന്ന് ആത്യാവശ്യം കൃഷിപണി കഴിഞ്ഞ് തലേന്ന് പഠിച്ചതൊക്കെ ഒന്നും കൂടി നോക്കും..

 

 

രാവിലെത്തെ ആഹാരം അമ്മ അപ്പോഴേക്കും തരും..ഒരു വറ്റ് പോലും കളയാതെ മുഴുവൻ കഴിച്ചിട്ട് കുളിച്ചിട്ട് സ്കൂളിലേക്ക് സെെക്കിളിൽ പായും..

 

ഉച്ചയ്ക്ക് അവിടെ നിന്നും കഞ്ഞിയും പയറും കിട്ടും..

 

സ്കൂൾ വിട്ടാൽ നേരെ പ്രസ്സിലേക്ക്, അവിടുത്തെ പ്യൂൺ ചേട്ടൻ എനിക്ക് ഫ്രീയായി ഒരു കാലി ചായ തരും,അത് വലിച്ച് കുടിച്ച് വയറ്റിലെ കാളൽ അടക്കും..

 

പിന്നെ ഒരു അര മണിക്കൂർ കൊണ്ട് അവിടുത്തെ ഷെൽഫിൽ പ്രസീദ്ധികരണങ്ങൾ ഭംഗിയായി അടുക്കും..

 

ചെയ്യുന്ന ജോലിയോടുളള ആത്മാർത്ഥത കൊണ്ടാകാം അവിടെ എല്ലാവർക്കും എന്നെ വലിയ കാര്യമായിരുന്നു..

 

അതുക്കൊണ്ട് മാസാവസാനം ശംമ്പളത്തിനൊടൊപ്പം എഴുതി പഠിക്കാൻ നോട്ട് പാഡുകളോ കളർ പെൻസിലുകളോ ചിത്രകഥാ പുസ്തകങ്ങളോ കിംമ്പളമായി കിട്ടിയിരുന്നു...

 

 

അവിടുത്തെ പണി കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ ഏകദ്ദേശം അഞ്ചരയാകും,പിന്നെ ഒാടി പോയി കുളിച്ച് നാമം ചൊല്ലും..അത് കഴിഞ്ഞ് അമ്മയും ചേച്ചിയും തയ്യ്ക്കുന്നതിന്റെ താളത്തിനൊപ്പം അന്നത്തെ വിശേഷങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു അത്താഴത്തിനുളള പച്ചക്കറികളൊക്കെ നുറുക്കി കൊടുക്കും..

 

പിന്നെ ഒരു മണിക്കൂർ സ്വസ്ഥമായിരുന്ന് പഠിക്കും..അവിടെ നിന്നും ഏൽക്കുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ കഴിക്കാനുളളത് അമ്മ എടുത്തു വെച്ചിരിക്കും...

 

 

മൂന്നു പേരും ഒരുമ്മിച്ചിരുന്നു കഴിക്കും..കഴിച്ചാൽ ഉടൻ പായിലേക്ക് ചായും,അമ്മയും ചേച്ചിയും അപ്പോഴും തങ്ങളുടെ ജോലി തുടരുകയായിരിക്കും..,

 

അവരെയോർത്ത് എനിക്ക് അപ്പോൾ ഒരു പേടിയുമില്ലായിരുന്നു..കാരണം എന്നെ മറന്ന് ഇനിയൊരു ബുദ്ധിമോശം അവർ കാണിക്കില്ലെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു...

 

നേരം പുലരുവോളം അവരുടെ തയ്യൽ മെഷീനിന്റെ തരാട്ട് കാണും,ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ആ ശബ്ദം നിലയ്ക്കുമ്പോൾ മാത്രം അണയുന്ന വിളക്കുകളായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക് ചുറ്റും...,ഒരു പക്ഷേ,

ദെെവത്തിനെക്കാൾ കൂടുതൽ എനിക്ക് നന്ദി പറയുളളത് നല്ലവരായ എന്റെ അയൽക്കാരോടാണ്..

 

അവരില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷേ ഇന്ന് ഞങ്ങളില്ലായിരുന്നു...!!

 

 

 

അങ്ങനെ അധികം വെെകാതെ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതനിലവാരം മെച്ചപ്പെട്ടു...

 

അടുത്തുളളവർക്കൊക്കെ ചെറിയ രീതിയിൽ കെെ വായ്പ വരെ കൊടുത്തു തുടങ്ങി..പകുതിയും തിരിച്ചു വാങ്ങാറില്ല..

 

പണ്ട് ഞങ്ങളെ ഒത്തിരി സഹായിച്ചവരല്ലേ..??"

 

 

അജിത്ത് അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും ഞാൻ യാന്ത്രികമായി തലയാട്ടി...

 

 

 

"അങ്ങനെ ജീവിതം സമാധാനപരമായി മുന്നോട്ട് പോകുന്ന സമയം, അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ കോളേജിലെത്തിയിരുന്നു...!!

 

 

അന്ന് ഒരു ദിവസം ക്ലാസ്സൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് സന്തോഷത്തോടെ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോഴാണ് ഉമ്മറപടിയിലിരിക്കുന്ന ആ മൃഗത്തെ ഞാൻ വീണ്ടും കാണുന്നത്...!!!!