THE TITALEE OF LOVE 🦋

 { പ്രണയത്തിന്റെ ചിത്രശലഭം }

  part : 10

________________🔹________________
 
  Written by :✍🏻️salwaah✨️
                     salwa__sallu
____________________________

പെട്ടെന്നായിരുന്നു അവളുടെ കണ്ണിൽ അതുടക്കിയത്… ദിയാന്റെ കൈ പോലും വിട്ടവൾ അങ്ങോട്ടോടി…

   ""എന്തെങ്കിലും പറ്റിയോ…""

  ഡൗലയാ കുട്ടിയെ പിടിച്ചു മാറ്റി കൊണ്ട് ചോദിച്ചതും അവൾ ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.. ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു കൈകൾ തന്റെ കഴുത്തിലുള്ളയൊരു ലോക്കറ്റിലേക് ചലിപ്പിച്ചു.. അതിനെ മുറുകെ പിടിക്കുന്നയവളെ ഡൗല ഒരല്പം അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി..ഒരു വണ്ടി തന്നെ ഇടിക്കാൻ വന്നിട്ടും അവളുടെ കണ്ണുകളിലവൾ ഭയം കണ്ടില്ലാ.. ഇനിയവൾ വല്ല ആത്മഹത്യക്കും ശ്രമിച്ചതാവുമോ എന്ന് വരേ അവൾക് തോന്നി..

   ""എന്താ നിനക്ക് കണ്ണ് കാണില്ലേ.. നിന്റെ മുന്നിലൂടെയല്ലെയാ വണ്ടി വന്നത്..""

   ഡൗലയവൾക് നേരെ ദേഷ്യത്തിൽ ചോദിച്ചതും അവളാ ശബ്ദം എവിടെയോ കേട്ടപോലെ അവളുടെ നേരെ കൈകൾ ചലിപ്പിച്ചു അവളെ കൈയ്യിലായി പിടിച്ചു.. ഡൗല കൈ അടർത്തി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൾക്കതിന് സാധിച്ചില്ല അത്രമേൽ മുറുകെയായിരുന്നു അവളെ പിടിച്ചത്.. ആ പിടിയിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാവാമായിരുന്നു അവളെത്ര ഭയന്നിരുന്നുവെന്ന്..അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും കാണാൻ സാധിക്കുന്നത് നിർവികാരം മാത്രമായിരുന്നു.. നിറഞ്ഞു വരുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ കണ്ടതും ഡൗല വല്ലാതായി…

  ""സോറി…""

   ഡൗലയുടെ ശബ്ദം കെട്ടവൾ വീണ്ടും ചെവി കൂർപ്പിച്ചു.. അതെ അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അവളുടെ ഉപ്പായൊരിക്കൽ ഒരു വീഡിയോ പ്ലേ ചെയ്ത ശേഷം പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഓർമ വന്നു..

  ""ഇതാണ് ഡൗലാ ഫാറാലിന്റെ ശബ്ദം.. നേരിട്ട് കണ്ടാൽ നിനക്കീ ശബ്ദം കേട്ട് തിരിച്ചറിയാം..""

   ഡൗലാ അവളോട് പലതും പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അതെ ആ ശബ്ദം.. താൻ തേടികൊണ്ടിരിക്കുന്നയാളാണ് തന്റെ മുന്നിലെന്ന് അവൾക് വിശ്വാസം തോന്നിയില്ലാ.. അപ്പോഴുമവൾ ഡൗലയുടെ കൈ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു.. ഒന്ന് വാരിപ്പുണർണമെന്ന് തോന്നി.. പക്ഷേ എന്തോ അവൾക്കതിന് സാധിച്ചില്ല..

  ""കുട്ടീ… ആത്മഹത്യക്ക് വല്ലതും ശ്രമിച്ചതായിരുന്നോ.. ""

  ഡൗല ചോദിച്ചതുമവൾ നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി..

   ""എനിക്ക്‌ കണ്ണ് കാണില്ലാ..വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു പിന്മാറുമ്പോയേക്ക് നിങ്ങൾ വന്നെന്നെ പിടിച്ചിരുന്നു..""

   അതും പറഞ്ഞൊരു മങ്ങിയ ചിരി ചിരിക്കുന്നയവളെ കണ്ട് ഒരുനിമിഷം ഡൗലടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓർക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത പലതുമവളുടെ ഓർമയിലേക്ക് വന്നു.. തല കുടഞ്ഞു…

   തനിക്ക് കാണാൻ സാധിക്കുന്നത് വെറും ഇരുട്ടാണ് പക്ഷേ അവളുടെ ഭാവനയിൽ ഡൗലയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു..അതെ അവിടെയവൾക് നീല കണ്ണുകൾ ആയിരുന്നു..പതിയെ അവളുടെ ചൊടിയിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. എന്തോ നേടിയെടുത്തൊരു പുഞ്ചിരി..

   അവൾ വീണ്ടും റോഡ് ക്രോസ്സ് ചെയ്യാൻ തുനിഞ്ഞതും ഡൗല അവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു മുന്നോട്ട് നടന്നു.. നടക്കുമ്പോൾ ചെറുതായി കേൾക്കുന്ന ഡൗലയുടെ കൈയ്യിലെ ബ്രേസ്ലെറ്റിലെ തൂങ്ങി കിടക്കുന്ന ചിത്ര ശലഭം കൂട്ടി മുട്ടുമ്പോൾ കേൾക്കുന്നയാ കൊച്ചു ശബ്ദം അവളുടെ ചെവിയിലേക്ക് തുളച്ചു കയറി.. എന്തോ ആ ശബ്ദത്തെയവൾ ആസ്വദിച്ചു..കണ്ണിൽ ഇരുട്ടിനെ കൊണ്ട് വന്ന മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കേണ്ടയാവശ്യം അവൾക്കില്ലല്ലോ…

   അവൾ തന്റെ മറുകൈ കൊണ്ട് ആ ബ്രേസ് ലെറ്റിലൂടെ കൈ ഓടിച്ചു.. അതെ അവളുടെ ബ്രേസ് ലെറ്റിൽ ഉള്ളത് തന്റെ ചെയനിലുള്ള ലോക്കറ്റിൽ ഉള്ളതും ഒരേ ചിത്ര ശലഭത്തിന്റെതായിരുന്നു.. അവൾ ഒരു കൈ കൊണ്ട് തന്റെ കഴുത്തിലൂടെ കൈ ഓടിച്ചു..

   ഡൗല അവളെ റോഡ് ക്രോസ്സ് ചെയ്യാൻ സഹായിക്കുമ്പോളും കണ്ണുകൾ ഡിയാൻ നേരെ ആയിരുന്നു..

  ""Thanks…""

   അതും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നയവളുടെ കഴുത്തിന്റെ ഒരു സൈഡിൽ ആയുള്ള ചിത്രശലഭത്തിന്റെ ടാറ്റു കണ്ടതും അവൾ ഞെട്ടി..

   ""പേരെന്താ…""

   തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നയാവളെ നോക്കി ഡൗല ചോദിച്ചതും അവളൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

  ""*ജഹനാരാ ജമ്രത്*.. പ്രിയപ്പെട്ടവരൊക്കെ ജിനു എന്ന് വിളിക്കും നിങ്ങളും അങ്ങനെ തന്നെ വിളിച്ചാൽ മതി…""

   അതും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നവളെയൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ഡൗല ദിയാന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി..

   തിരിഞ്ഞു നടന്ന ജഹനാരയുടെ ചെവിയിലേക്ക് ദൂരേക്ക് പോവുമ്പോഴും ഡൗലയുടെ ബ്രേസ്ലെറ്റിന്റെ കൊച്ചു ശബ്ദം അവൾക് കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..അത്രയും സൗണ്ടുകൾക്കിടയിൽ അവൾക്കെങ്ങനെയാ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ സാധിച്ചു..!!!

   "" എന്നേ നിങ്ങൾക് മനസ്സിലായി കാണില്ലെന്നറിയാം.. പക്ഷേ എനിക്ക്‌ നിങ്ങളെ ഓർമയുണ്ട്.. ""

    അതും മനസ്സിൽ മൊഴിഞ്ഞവൾ ഓരോ ശബ്ദവും ശ്രദ്ധയോടെ കെട്ടു മുന്നോട്ട് നടന്നു..

_______________•🦋

  { ഡൗലാഹ് }

  ആ കുട്ടി പോയതും ഞാൻ ദിയാന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി ചെന്നു..എന്തോ അവളെ കണ്ടത് മുതൽ എന്റെ മനസ്സിനൊരു വേദനയാണ്..*ജഹനാരാ..* ഇതുപോലെയൊരു പേര് എവിടെയോ കെട്ട പോലെ..

   ""ദിയാൻ..""

   ഞാൻ വിളിച്ചതൊന്നും കേൾക്കാതെ അവനെങ്ങോട്ടോ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്.. അവൻ നോക്കുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കിയതും ഞാൻ കണ്ണും തള്ളി നിന്നു.. കേരളം ഒരുപാട് മാറിയിരിക്കുന്നു… സ്വയം പറഞ്ഞു ഞാൻ ദിയാന്റെ കണ്ണ് പൊത്തി എന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് തിരിച്ചു..

   "'ദീദി ദിയാനെ വിട്ടു എങ്ങോട്ടാ പോയെ . ദേ ആ ചേച്ചിയും ചേട്ടനും തമ്മിൽ ലവ്വാ…""

   അവൻ വീണ്ടുമാങ്ങോട്ട് ചൂണ്ടി പറഞ്ഞതും ഞാനവനെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു…

   ""ദിയാന്റെ ഉമ്മാനെ കാണണം.. ന്നിട്ട് വേദനാക്കണം….""

   അവനെന്തോ ഓർത്ത പോലെയെന്നോട് പറഞ്ഞതും ഞാൻ ഇവന്റെ ഉമ്മാന്റെ അവസ്ഥ മനസ്സിൽ ഓർത്തു.. അവനൊരിക്കൽ പോലും അവന്റെ ഉപ്പാനെ ചോദിച്ചിട്ടില്ല എന്നതും ഞാനോർത്തു… അല്ലെങ്കിലും ശബ്ദം പോലും കേൾക്കാത്ത അയാളെ അവനെങ്ങനെ ഓർക്കാനാ..

   മനസ്സിൽ മൊഴിഞ്ഞു ഞാൻ അവന്റെ കൈ മുറുകെ പിടിച്ചു..

  " നമ്മക്ക് ബീച്ചിൽ പോവാ.. ദിയാൻ ഇത് വരേ ബീച് കണ്ടില്ലല്ലോ.. "

  അവൻ മറു സൈഡിലുള്ള ബീച്ച്ലേക്ക് ചൂണ്ടി പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞാനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു അവനോടൊപ്പം അങ്ങോട്ട് നടന്നു….

  അവിടെ ചെന്നതും എന്റെ കൈ വിട്ടു തിരയ്ക്കരികിലേക്ക് ഓടിയടുക്കുന്ന അവനെയൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി നിന്നൂ…

  ""അവനാദ്യമായി ഇവിടെ വന്നതല്ലേ.. പക്ഷേ ഞാൻ ഇതിന് മുൻപ് ഇവിടെ വന്നിട്ടുണ്ട്.. അന്ന് ഞാൻ ലക്കിയെ അവസാനമായി കണ്ടത് ഇവിടെ വെച്ചാണ്.. ഈ കടലിൽ ചാടി മരിച്ചാലോ എന്ന് വരേ തോന്നിയ ദിവസം…""

   എന്റെ മുൻപിലേക്ക് ആ രാത്രിയിലെ ഓരോ സംഭവങ്ങളുമൊടിയെത്തി.. ലക്കിയെന്നെ തള്ളി പറഞ്ഞത്..!!
   അല്ലെങ്കിലുമവളെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലാ..അവൾ തളർന്നിരിക്കുകയായിരുന്നില്ലേ അപ്പോൾ ഞാനും… ആ സ്ഥാനത് ഞാൻ ആയിരുന്നെങ്കിലും ഇങ്ങനെ തന്നെ അല്ലായിരുന്നോ ചെയ്യാ..???

അതെ ആണ്.. ഇവിടെ എല്ലാത്തിനും യദാർത്ഥ കാരണം ഞാനോ അവളോ അല്ലാ..അവനാ അഹ്‌സാൻ ബാഖിർ..

  കണ്ണുകളിൽ പകയാളി കത്തി.. അപ്പോഴും തിരയോടൊപ്പം കളിച്ചിരിക്കുന്ന ദിയാനെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു…

  ""അവളെ കാണാൻ സാധിക്കുമോ.. അറിയില്ല.. ഇനി ഇവരെല്ലാം പറയുന്ന പോലെ അവൾ ജീവിച്ചിരിപ്പില്ലേ.. എല്ലാം തകർന്നവൾ അല്ലെ.. എല്ലാം തന്നിൽ നിന്ന് അടർന്നു മാറിയവൾ.. ആ അവസ്ഥയിൽ അവളെങ്ങാനും.. ഇല്ലാ എന്നെങ്ങനെ ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു പറയും.. ""

  ഞാനും എന്റെ മനസ്സും തമ്മിലൊരു സംവാദം തന്നെ നടന്നിരുന്നു.. ഉയർന്നു വരുന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്കൊക്കെ ഒരേ ഒരു ഉത്തരം.. *അറിയില്ല*…

 " ദീ…"

  അവനെന്റെ അരികിൽ വന്ന് ചോദിച്ചതും ഞാൻ മിഴികളുയർത്തി അവനെ നോക്കി..

   ""ആ ഇത്താനെ കാണാൻ പറ്റുവോ..""

   അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടു ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു ലക്കിയുടെ ഫോട്ടോ എടുത്ത് കാണിച്ചു കൊടുത്തു..

  ""ഇതാണോ.. നിന്റെ ഇത്താ…""

   എന്റെ ചോദ്യം കേട്ടവൻ നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി തന്റെ കുഞ്ഞി കണ്ണുകളടച്ചു എന്തോ ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..

  ""ഇതല്ലാ.. ആ ഇത്തയില്ലേ.. ദിയാനോട് കേരളത്തിൽ വരാൻ പറഞ്ഞ..""

   അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടു എന്റെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു.. എന്നോടൊപ്പമല്ലാതെ ഇന്നേ വരേ പുറത്തു വന്നിട്ടില്ലാ.. അവന്റെ ഉമ്മയും ഉപ്പയും ദീദിയും എല്ലാം ഞാൻ തന്നെ ആണ്.. പിന്നെയെത് ഇത്ത അവനോട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞു…

  ""ആ ഇത്തയെ ദിയാൻ എവിടെ വെച്ചാ കണ്ടത്…""

   ""ആ ഇത്തയെ ഞാൻ കണ്ടത് ചൊപ്നത്തിൽ വെച്ചാന്..ദിയാൻ വരച്ചു കാണിച്ചു തരുന്നുണ്ട്..""

   അവൻ കൈകൾ വിടർത്തി പറഞ്ഞു എന്റെ മടിയിൽ വന്നിരുന്നു.. ഞാൻ അവനെ ഒന്നൂടെ ചേർത്ത് നിർത്തി..കൈകൾ അവന് മേലെ വെച്ചു.. ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. നിഷ്കളങ്കമായൊരു പുഞ്ചിരി അവനിൽ പടർന്നിരുന്നു.. ഞാൻ അവനെയും കൊണ്ട് ലക്കിയോടൊപ്പമുള്ള കഥകളെല്ലാം പറഞ്ഞു മണൽ തരപ്പിലൂടെ നടന്നു..

_________________•🦋•________________

 ""ആരും ഒന്നും പറയേണ്ടാ…""

   ച്ചുണ്ട് ചുളുക്കി ദേഷ്യത്തോടെ പറയുന്നയവളെ അയാളൊന്ന് ദയനീയ ഭാവത്തിൽ നോക്കി.. കൈയ്യിലെ പാവയെ മാറോടു ചേർത്തവൾ വിതുമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു…

  "എലാ.. പ്ലീസ്...ഇത് കഴിക്ക്…"

   അയാൾ അവൾക് നേരെ ഭക്ഷണം നീട്ടി പറഞ്ഞത് കേട്ടവൾ മുഖം തിരിച്ചു..

   ""അങ്കിളിന്റെ എലയല്ലേ…""

    അയാൾ അത്‌ അവളുടെ വായയിലേക്ക് ഇടാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും അവളത് തട്ടി മാറ്റി..

 ""എല്ലാരോടും ഞാൻ തെറ്റി.. എല മോളേ ആർക്കും വേണ്ടാ.. മമ്മക്കും പപ്പാക്കും വേണ്ടാ.. ഇപ്പോ ദേ ആരതിയേച്ചിക്കും വേണ്ടാ… ""

   ആർക്കും വേണ്ടാ.. സ്വയം പുലമ്പുന്നയാവളെ അയാൾ എന്ത്‌ പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിക്കും.. അവൾ പറയുന്നത് ശെരിയല്ലേ.. എല്ലാവരും ഉണ്ടായിട്ടും ആരും ഇല്ലാത്തവളെ പോലെയല്ലേ ഇവൾ ജീവിക്കുന്നത്.. ഒരു കൊച്ചു മനസ്സിന് താങ്ങാനാവുന്നതാണോ അതെല്ലാം..

   അയാളെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തതും അയാൾ ദൃതിയിൽ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു..

  "എല.. അവൾ എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചോ.."

   ഒരു ഹലോ പോലും പറയാതെ മറുതലക്കൽ നിന്ന് ദൃതിയിൽ പറയുന്നത് കേട്ടയാൾ വാചാലനായി.. എന്ത്‌ പറയും സ്വയം ചോദിച്ചയാൾ എലയെ നോക്കി.. അവളാ പാവയെ തന്നെ നോക്കി നില്കുകയായിരുന്നു..

   "എല മോൾക്.. Barbie ബോയ് ഉണ്ടല്ലോ.. "

   ആ പാവയെ മാറോടു ചേർത് പറയുമ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുനീർ അതിന്റെ മേൽ പതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അതെല്ലാമൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അയാൾ ഫോണിലേക്കു തന്നെ ഒന്ന് കൂടി നോക്കി..

  ""സെഹ്റ കൊച്ചേ… അവൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചോണ്ടിരിക്കാ..""

   അയാൾ പറയുന്നത് കേട്ടവൾ പാവയിൽ നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി അയാളെ നോക്കി..

  ""മോളേൽ കൊടുക്ക്..""

   മറുതലക്കൽ നിന്ന് സെഹ്‌റ പറഞ്ഞത് കേട്ടയാൾ ഫോൺ സ്പീക്കറിൽ ഇട്ടു..

  ""മമ്മീടെ മോൾ കരയാണോ..""

   സെഹ്‌റ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപേ എല ഫോൺ കൈയ്യിലെടുത്തു ഡിസ്‌ക്കണക്ട് ചെയ്തിരുന്നു..

   ആ പാവ അതിന്റെ കൈ എടുത്ത് അവളുടെ മുഖത്ത് വെച്ചു തലോടുന്നത് ഒരത്ഭുതത്തോടെ നോക്കിയ ശേഷം അവളുടെ ചെറു ചൊടിയിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..

  ""ദേ.. Barbie ബോയ് എല മോളേ മുഖത്ത് കൈ വെച്ചൂ..""

   അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു അയാൾ അങ്ങോട്ട് നോകിയെങ്കിലും അത്‌ പഴയത് പോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു.. അവൾക് മാത്രം അത്‌ തന്നെ തലോടുന്ന പോലെയും അത്‌ തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന പോലെയും തോന്നി..

   അയാളെ ഫോൺ വീണ്ടും റിങ് ചെയ്തതും എല അതിലേക് ഉറ്റ് നോക്കി.. സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞു വന്ന സെഹ്രയുടെ ചിത്രം കണ്ടതും എല മുഖം കോട്ടി..

   ""മമ്മിയോട്‌ പറ.. എലയിനി ഫോണിൽ സംസാരിക്കില്ല.. വേണെങ്കിൽ ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ..""

  അതും പറഞ്ഞു ഓടി പോകുന്ന അവളെയൊന്ന് നോക്കി അയാൾ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു എല പറഞ്ഞത് പറഞ്ഞു..

  ""അങ്കിൾ നിങ്ങൾക് അറിയില്ലേ ഇവിടെ ബിസിനസ്‌ ഇട്ടേച്ചു വരാൻ പറ്റില്ലാ…""

   സെഹ്‌റ പറയുന്നത് കേട്ടയാൾക് പുച്ഛം തോന്നി.. എലയുടെ പത്തു തലമുറയ്ക്ക് കഴിയാൻ ഉള്ള പണമുണ്ട്.. എന്നിട്ട് വീണ്ടും പണത്തിനു പിന്നാലെ പോവുന്നു.. സ്വന്ത ബന്ധങ്ങളെക്കാൾ പണത്തിനു മൂല്യം നൽകുന്നു.. പണം കൊടുത്തോരാളെ നോക്കാൻ ആക്കിയാൽ അത്‌ മാതൃസ്നേഹം ആവുമോ… പണം കൊടുത്തു അമ്മയെ വാങ്ങാൻ സാധിക്കുമോ...സെഹ്‌റ മാത്രമല്ലാ താനടക്കാം ഓരോ മനുഷ്യനുമങ്ങനെയാണ്… പണത്തിനു പിറകെയുള്ള ജീവിതം..

  അയാളോർത്തു..

  ഇതേ സമയം വീടിന്റെ പുറത്തിറങ്ങിയ എല ബാർബി ബോയ് യെ മതിലിന്റെ അരികിൽ വെച്ചു.. ഗേറ്റ് തുറന്നു പുറത്തേക്കോടി… ഓടി കായലിന്റെ അരികിലെത്തിയതുമവൾ ഒരു ഉൾ പ്രേരണ കാരണം titalee ടാറ്റു ബോട്ടിന് അകത്തേക്ക് കയറി.. അവളെ തടയാൻ ഒരു ജീവിയും വന്നില്ലാ.. അവിടെയുള്ള പുസ്തകങ്ങളുടെ താളുകൾ മറിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട് ആരോ വായിച്ചു പകുതിയാക്കിയത് പോലെ.. മറ്റൊരു പുസ്തകത്തിന്റെ താളുകൾ അങ്ങിങായി പാറി കളിക്കുന്നു.. അതിന്റെ പുറം ചട്ടയിൽ fair in love എന്നെയുതിയിട്ടുണ്ട്..
  അവളത്തിലക്കൊന്നും നോക്കിയില്ലാ..അവൾ അതിന്റെ പുറത്തേക്കുള്ള ജനാല പോലുള്ള ഒന്നിന്റെ അരികിലേക്ക് പോയി കായലിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു..

   അവളുടെ കൈക്ക് മുഖളിലാ ചിത്ര ശലഭം വന്ന് നിന്നു..

   "तितली….."

  ഏതോ കാർട്ടൂണിൽ കേട്ടതോർത്തു അവളതിനെ നോക്കി മൊഴിഞ്ഞു.. അവൾക് പിന്നിൽ ടാറ്റു സ്വയം വരഞ്ഞു വന്നൂ.. അവൾക് നൊന്തില്ലാ… അവളെ നോവിക്കാത്തതാവാം..!!
________________•🦋•________________

 അവന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നാ പുസ്തകം നിലത്ത് വീണതും അവനൊന്ന് കുനിഞ്ഞാ പുസ്തകം കൈയ്യിലെടുത്തു.. Fair in love.. പുറം ചട്ടയിൽ എഴുതിയത് വായിച്ചവൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു..

   ""ഒരു ജോലിക്ക് എന്ത്‌ ചെയ്യും..""

  സ്വയം ചോദിച്ചു.. അവിടെ ഉള്ള അത്രയും നല്ല ജോലി ഉപേക്ഷിച്ചു വന്നത് ലക്കിയെ തേടിയല്ലേ.. ഇനിയെന്ത് ചെയ്യും.. അവനങ്ങനെ നിൽകുമ്പോൾ ആയിരുന്നു ആ മനുഷ്യനെ അവന്റെ കണ്ണിലുടാക്കിയത്..

  ""ഏയ്‌.. എനിക്കൊരു ജോലി വേണമായിരുന്നു.."'

  അവൻ പറഞ്ഞതും അയാൾ അവനെ ആകമാനം ഒന്ന് നോക്കി.. കാണാൻ സുന്ദരനായൊരു പയ്യൻ..

  ""പേരെന്താ…""

   ""ബെഹനാം ലൈത്..""

   ""എന്ത്‌ ജോലിയും ചെയ്യുമോ. ""

   ""നേരായ മാർഗത്തിലുള്ള ഏത് ജോലിയും ചെയ്യും..""

  അയാൾ അവനെ ഒന്ന് കൂടി നോക്കി..

  ""ഒരു കുട്ടിയുടെ ഗാർഡിയൻ ആവാൻ പറ്റുവോ.. അവളെ കെയർ ചെയ്യാൻ പറ്റുവോ..എലാന മെഹ്റിൻ എന്ന ആറ് വയസ്സുകാരി..""

   അയാൾ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപേ അവൻ ok പറഞ്ഞു.. അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഞൊടിയിടയിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. കണ്ണുകൾ ചെറുതായോന്ന് തിളങ്ങി..

   അയാളോടൊപ്പം അവൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു.. അവന്റെ പിന്നാലെയായി അവനുമുണ്ടായിരുന്നു അഹ്‌സാൻ.. അവർ പരസ്പരം കണ്ടില്ലാ.. എന്തോ വിപ്ലവത്തിന് വേണ്ടി കാത്തു വെച്ചതാണോ അവരുടെ കണ്ട്മുട്ടൽ..ആയിരിക്കാം…!!

________________•🦋•________________

 ക്രായോൻ ചെറു ശബ്ദത്തിൽ അവൾക്കരികിലേക് ഉരുണ്ട് വന്നു.. അവളാ ക്രായോൻ കൈയ്യിലെടുത്തു.. നീല നിറം..

  അവൾ തന്റെ മറു കൈയ്യിലുള്ള ലാപ് അവിടെ വെച്ച ശേഷം അവനരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തു..

  ""ദിയാൻ..""

   അവൾ വിളിച്ചതുമവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

  ""ദേ.. ഇതാണാ ഇത്താ..""

   അവൻ വരച്ചയൊരു ചിത്രം അവൾക് നേരെ നീട്ടി കോണ്ട് പറഞ്ഞതും ഡൗലയത് കൈയ്യിൽടുത്തു..

   ചിത്രം വ്യക്തമല്ലാ..പക്ഷേ കണ്ണിന്റെ സ്ഥാനത് നീല നിറം ആണ്..ഒരു കൈയ്യുടെ മേൽഭാഗത് നീല നിറമുള്ള ചിത്ര ശലഭത്തിന്റെ ടാറ്റു..

     ""ഇത് ഞാൻ തന്നെ അല്ലെ..""

   അവളുമായി അതി സാമ്യമുള്ളയാ ചിത്രം നോക്കിയവൾ ചോദിച്ചതും അവൻ അല്ലെന്ന് തലയാട്ടി..

   ""ഇത് ദീദിയല്ലാ.. ആ ഇത്തയാ.. ദിയാനോട് കേരളത്തിൽ വരാൻ പറഞ്ഞ ഇത്ത..""

   അവൻ പറഞ്ഞതുമാ ചിത്രത്തിലെക്ക് ഒന്ന് കൂടി നോക്കി..

   ""ആരാവുമാ ഇത്ത.. ഞാനുമായി സാമ്യതയുള്ളവൾ.. ഇനി അത്‌ വെറും പായ് സ്വപ്നമോ..""
  
  സ്വയം ചോദിച്ചവൾ ഇരിക്കുമ്പോയാണ് ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത്.. സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞു വന്ന ഹൈദരാബാദ് si യുടെ പേര് കണ്ടതും അവൾ താല്പര്യം ഇല്ലാതെ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു..

   ""ഡൗലാ.. നീ ആൾ മരിച്ചതിന്റെ എല്ലാ തെളിവുകളും ലഭിച്ചു...പക്ഷേ അവിടെയുമൊരു പ്രശ്നമുണ്ടല്ലോ.. തെളിവുകൾ അനുസരിച്ചു ഇതൊരു കൊലപാതകം ആണ്.. A well പ്ലാൻഡ് മർഡർ.. അങ്ങനെ എങ്കിൽ ഈ കേസ് അന്വേഷിക്കണം..അത്‌ കൊണ്ട് നീയൊന്ന് സ്റ്റേഷനിൽ വരുമോ..""

   അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു അവളൊന്ന് വിറച്ചെങ്കിലും പതിയെ മുഷ്ടി ചുരുണ്ടു വന്നു..

  ""ആ ആൾ ജീവിച്ചിരിപ്പുള്ളപ്പോൾ വെറുതെ വീട്ടില്ലാ.. എല്ലാ കേസും തലയിൽ കെട്ടി വെച്ചു.. നിങ്ങൾക്കെല്ലാം ആ ആൾ ഒരു ക്രിമിനൽ ആണെങ്കിലും എന്നേ സംബന്തിച്ചോളാം.. കണ്ടതിൽ വെച്ചു ഏറ്റവും വലിയ മനുഷ്യൻ..!!

   മരിച്ചൂ.. ഇനി തന്റെ തെമ്മാടി തരങ്ങൾ എതിർക്കാൻ ആ ആൾ ഉണ്ടാവില്ലാ.. ഇനിയെങ്കിലും വെറുതെ വിട്ടൂടെ..ആ ആളെ...ഉറ്റവരായ എനിക്ക്‌ പരാതിയില്ലാ...""

   ""എങ്കിൽ വേണ്ടാ.. പക്ഷേ ഇതെല്ലാം ഫേക്ക് ആണെങ്കിൽ.. തേടി പിടിച്ചു കണ്ട് പിടിക്കും.. ഒപ്പം അവളെയും ലാക്കിയ ത്വലേഹ.. അവളടിച്ചതിന്റെ വേദന ഇപ്പോഴും മാറിയിട്ടില്ലാ…""

    അയാൾ പറഞ്ഞു തീർന്നതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പുച്ഛം വിരിഞ്ഞു.

  ""മുന്നിൽ നിൽക്കാനുള്ള ധൈര്യം പോലുമില്ലാ.. പേര് കേട്ടാൽ പോലും വിറച്ചോടും.. മരിച്ചു എന്നറിഞ്ഞിട്ടാണോ ഇത്രയും ധൈര്യം..""

   അതും പറഞ്ഞു കാൾ ഡിസ്‌ക്കണക്ട് ചെയ്ത അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പ്രെത്യകമായൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു..

  ""അറിയാം കൊലപാതകം ആണെന്ന് അറിയാം.. പക്ഷേ ആര്.. ഒരുപാട് ശത്രുക്കളുണ്ട്.. പക്ഷേ അതിലാരാവും… ഒരു പക്ഷേ ലക്കി ഉണ്ടായിരുന്നേൽ കണ്ട് പിടിച്ചേനെ..""

   എല്ലാത്തിന്റെയും അവസാനം അവളുടെ മനസ്സ് എത്തി ചേരുന്നത് ലക്കിയിൽ…!!

   എന്ത്‌ കൊണ്ട്..??

________________•🦋•______________
    
  ""നിങ്ങളെന്താ പറയുന്നത് പ്രേതം കൊല്ലുകയോ… അതും ഒരു ടാറ്റു വരച്ചു..""
 
   കരഞ്ഞു വീർത്ത തന്റെ കൺപോളകൾ ഉയർത്തി ആരതി പറയുന്നത് കേട്ടു വിശാൽ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..

  ""പ്രേതം കൊന്നൂ എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലാ.. പ്രേതം ചെയ്തത് പോലെ എന്നേ പറഞ്ഞുള്ളു.. ഒരു പക്ഷേ മനുഷ്യർ തന്നെയാവാം.. എല്ലാം ഹോത്രി മാണിക്യം തട്ടിയെടുക്കാൻ വേണ്ടി ഉള്ളതാവും… ആ മാണിക്യവും ആയിട്ട് എനിക്ക്‌ എന്തോ ബന്ധമുള്ളത് പോലെയൊരു തോന്നലാ..""

  ""ഭ്രാന്ത് .. ഇതിനെല്ലാം അങ്ങനെ തന്നെയാ പറയാറ്.. ഒരു ലാക്കിയ മാമും നിങ്ങളും… ഒരു ഹോത്രി മാണിക്യവും.. ഇപ്പോഴത്തെ എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഡൌട്ട് നിങ്ങളാണോ ഇതൊക്കെ ചെയ്തത് എന്നാ.."'

   അവൾ പറയുന്നത് കേട്ടവൻ ഒന്ന് ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു..

________________•🦋•_______________

  ""മിഥുൻ അല്ലെ..""

   തന്റെ മുന്നിലുള്ള മധ്യവയസ്കനെ നോക്കി ലക്കി ചോദിച്ചതും അയാൾ അതെ എന്ന് തലയാട്ടി..

  ""അതെ… ഇയാളെ ഞാൻ എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ . സിനിമയിൽ ഉണ്ടോ..? ""

   ലക്കിയെ നോക്കി അയാൾ എന്തോ ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

  ""ആഹ്.. ഞാൻ കുറച്ചു കാലം മുൻപ് വരേ അഭിനയിക്കാരുണ്ടായിരിന്നു.. കുറേ തെലുങ്ക് സിനിമയിലുണ്ട്..""

   ""ഡീ.. ഇന്ദൂ… ദേ ഇവിടെയൊരു സിനിമാ നടി വന്നേക്കുന്നു..""

   അവൾ പിന്നോട്ട് തിരിഞ്ഞു പറഞ്ഞു..

  ""ഇപ്പോയെന്ത് ചെയ്യുന്നു..""

   അതും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞ അയാൾക് മുന്നിലുള്ള ഗൺ കണ്ടയാൾ അമ്പരന്ന് അത്‌ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു രൗദ്ര ഭാവത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ലക്കിയെ നോക്കി…

   ""പോലീസ്…""

അവൾ പറഞ്ഞു തീർന്നതും അയാൾ ഉമിനീർ ഇറക്കിയവളെ നോക്കി..

   തുടരും…

Written By Salwa Fathima 🦋