THE TITALEE OF LOVE 🦋

  { പ്രണയത്തിന്റെ ചിത്രശലഭം }

  part : 12

________________🔹_______________
 
  Written by :✍️salwaah✨️
                     salwa__sallu
____________________________

മറക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച പലതുമെൻ ഓർമയിലേക്ക് തിരികെയതി.. നിന്ന നിൽപ്പിൽ അനങ്ങാൻ പറ്റുന്നില്ല… ചുറ്റും വാഹനങ്ങൾ പോകുന്നുണ്ടെങ്കിലും ശബ്ദങ്ങൾ ഞാൻ കേൾക്കുന്നില്ല.. കണ്ണുകൾ അങ്ങോട്ടി തന്നെ.. മിഴികൾ നിറഞ്ഞു വരുന്നില്ലാ.. പക്ഷേ എന്തോ ഒരു നിർവികാരം….

   കൈയ്യിലെ ഐസ് ക്രീമിന് വേണ്ടി വഴക്കുണ്ടാക്കുന്ന ആ പെൺകുട്ടികളിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല… മനസ്സിലേക്കെന്റെ കൊച്ചു ദുആ കടന്നു വരുന്ന… തടയാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ഇടിച്ചു കയറി എന്റെ ഓർമയിലേക്ക് വരുന്നവൾ കണ്ണീർ നൽകിയിട്ടേ തിരിച്ചു പോവുമെന്നുള്ളത് ഉറപ്പാണ്.. കാരണം അവളുടെ ഓരോ ഓർമയും അത്രമേൽ എന്റെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞതാണ്.. എന്നേ സൗഹൃദം എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം പഠിപ്പിച്ചവൾ…

   ശത്രുതയിൽ എന്റെ എല്ലാമായി മാറിയവൾ…

•°•°•°•°•°•°•••

   തന്നെ നോക്കി പൊട്ടി ചിരിക്കുന്നവരെ ഒക്കെയൊന്ന് നോക്കിയാ എട്ടാം ക്ലാസ്സ്‌ കാരി ക്ലാസ്സിൽ കയറി.. വയറിൽ നിന്ന് അസ്സഹനീയമായ വേദന തോനുന്നു..

ഇന്ന് രണ്ടാനമ്മ ഭക്ഷണം തരാത്തത് കൊണ്ട് പട്ടിണി ആയിരുന്നു… അത്‌ കൊണ്ടാവുമെന്ന് കരുതിയവൾ അവിടെ ഇരുന്നു.. പുസ്തകത്തിൽ ഓരോന്ന് എഴുതി ഇരുന്നവൾ നിലത്ത് വീണ തന്റെ പെൻസിൽ എടുക്കാൻ വേണ്ടി എണീറ്റു നിന്നതും.. പിന്നിൽ നിന്ന് പൊട്ടിച്ചിരികൾ ഉയർന്നു കേട്ടു.. കൂടുതലും പെണ്ണുങ്ങളുടെ ശബ്ദം തന്നെ..

   ""ലാക്കിയ…""

   പിന്നിൽ നിന്നുള്ളയാ വിളി കേട്ടതുമവൾ ദേഷ്യം കടിച്ചു പിടിച്ചു തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

   ""നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ദുആമിയാ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരരുതെന്ന്..""

    അവൾക് നേരെ അലറി കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും ദുആ യൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. അവത്കരികിലേക്ക് നടന്നു…

   ""നിനക്ക് വയർ വേദനിക്കുന്നുണ്ടോ..""

   ദുആ ചോദിച്ചതുമവൾ താല്പര്യമില്ലാത്ത മട്ടിൽ മൂളി..

  ""നിനക്ക് പീരിയഡ് ആണ്..""

""മാത്‍സ്...""

   അവൾ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപ് ലക്കി പറയുന്നത് കേട്ടു ദുആ അവളെ തന്നെ ഒന്ന് നോക്കി..

   ""അതല്ലാ.. നിനക്ക് ആർത്തവം ആണെന്ന്…""

   അത്‌ കേട്ടു ലക്കി മുഖം ചുളിച്ചു..

   ""അതെന്താ…""

   ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ ലക്കി ചോദിച്ചതും ഇതിനോട് ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെന്ന് തോന്നി ദുആയവളെ പിടിച്ചു വലിച്ചു ടോയ്‌ലെറ്റിൽ കൊണ്ട് പോയി..

   ""ഇനി ബാത്റൂമിൽ ചെന്നു നോക്ക്..""

   അവൾ പറഞ്ഞതും താല്പര്യമില്ലാതെ ലക്കി അകത്തു കയറി…

   അവൾ കണ്ടു തന്റെ വസ്ത്രമാകെ പടർന്നു പിടിച്ചയാ ചുവന്ന നിറം.. എന്തോ ഉള്ളിലൊരു ഭയം.. എന്താണാതെന്ന് മനസ്സിലാവുന്നില്ല.. വയർ വേദനിക്കുന്നതും അധികരിച്ചു.. തനിക്കെന്തോ വലിയ അസുഖം ആണെന്ന് അവൾക് തോന്നി.. കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞു വന്നു..

താൻ പോയാൽ തന്റെ ഇക്കാക്ക് ആരുണ്ട്… ഓർത്തതും അവൾ വിതുമ്പി കരഞ്ഞു..

   അവളെ മനസ്സിലേക്ക് ദുആ പറഞ്ഞ പേരുകൾ ഓടിയെത്തി.. *ആർത്തവം..*

   അതെന്താണ്.. ഇതുവരെ എവിടെയും കെട്ടിട്ടില്ല.. എന്തോ പരിഹസിക്ക പെടേണ്ട ഒന്നാണ് അവൾക് തോന്നി..

  ""ഇനി ഇത് എനിക്ക് മാത്രമാണോ…""

   അവളുടെ ഉള്ളിൽ ചോദ്യം ഉയർന്നു വന്നു..പക്ഷേ ഒന്നിനും ഉത്തരമില്ല.

   ലാക്കിയ.. എന്തെങ്കിലും ഹെല്പ് വേണോ.. ദുആ ചോദിച്ചതുമവൾ ഡോർ തുറന്നു…

   തന്റെ നേരെ അവൾ ഒരു വെള്ള പഞ്ഞി കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ സാധനം നീട്ടി..

 "" ഇതെന്തിനാ..എനിക്കെന്താ പറ്റിയത്..""

   അവൾ ചോദിച്ചതും ദുആ അവളെ ഒന്ന് കൂടി നോക്കി..

   ""നിനക്കിതൊന്നും അറിയില്ലേ..""

   ദുആ യുടെ ചോദ്യത്തിന് അവൾക് ഇല്ലാ എന്നായിരുന്നു മറുപടി.. പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ ഉമ്മയെ സഹോദരിയോ ഇല്ലാത്തവൾക് എങ്ങനെ ആർത്തവം എന്തെന്ന് മനസ്സിലാവാൻ..

  ""ദുആ പാഡ് എങ്ങനെ വെക്കണമെന്നും അതെന്നാണെന്നും.. അതിനെ ഉപകാരവും.. ആർത്തവത്തെ കുറിച്ചുമാവൾക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു..""

   ലക്കിക്ക് എന്തോ അവളോടൊരു മതിപ്പ് തോന്നി.. ആദ്യമായി തന്റെ ഇക്ക അല്ലാതെ ഒരാൾ ചിരിയോടെ സംസാരിക്കുന്നത്….

""ഇത് എല്ലാ സ്ത്രീകൾക്കുമുണ്ടാവുമോ.. പിന്നെയെന്തിനാ നമ്മുടെ ക്ലാസ്സിലെ ഗേൾസ് എന്നേ നോക്കി ചിരിച്ചത്..""

   ദുആ ഒരു മങ്ങിയ ചിരി ചിരിച്ചു..

  ""ചില സ്ത്രീകൾ അങ്ങനെയാണ്.. ആണിങ്ങളെക്കാൾ ഇളക്കാ…""

    ""ഇത് കൊണ്ട് എന്തേലും പ്രശ്നമുണ്ടോ..""

   ലക്കി അടുത്ത ചോദ്യം ഉയർത്തിയതും ദുആ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു..

  ""ഉണ്ട്.. ഇനി മുതൽ നിന്നെ ആരെങ്കിലും ഉമ്മ വെച്ചാൽ നീ ഗർഭിണി ആവും…""

  അവൾ പറഞ്ഞതും ലക്കി ആണോ എന്ന മട്ടിൽ അവളെ നോക്കി..

   അന്ന് മുതൽ ദുആ അവളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു..താങ്ങും തണലുമായി.. ഹൃദയമിടിപ്പെന്ന പോലെ..

•°•°•°•°•°•°•°•••

    എന്തോ അവൾ നിറഞ്ഞ കണ്ണാലെ പൊട്ടി ചിരിച്ചു..

   ""ഇനി മുതൽ നിന്നെ ആരെങ്കിലും ഉമ്മ വെച്ചാൽ നീ ഗർഭിണി ആവും..""

   അവൾ തനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്ന വിഢിത്തരം… എന്നും അതും പറഞ്ഞവളെ കളിയാക്കുമായിരുന്നു.. അപ്പോയൊക്കെ അവൾക്കോരോ ന്യായീകരണങ്ങൾ ആയിരുന്നു.. ഇന്നേ വരേ ദുആ യെ കരഞ്ഞതായിട് ചുരുക്കം മാത്രമേ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളു.... എന്നും അവളുടെ ചൊടിയിലൊരു പുഞ്ചിരി തന്നെയാവും.. കാണുന്നവരിലേക്കും പടർന്നൊരു പുഞ്ചിരി..അവൾക് വേദനിക്കാനവളുടെ സൂപ്പർ ഹീറോ അനുവദിച്ചിട്ടില്ല..എപ്പോഴും അവൾക് തന്നേക്കാൾ വലുത് അവനായിരുന്നു..അവളെ ഇക്കയിലേക്ക് ഓർമ എത്തിയതും എന്റെ കണ്ണൊന്നു നിറഞ്ഞു..

   ""എന്റെ ഇക്കയെ നിന്നെ കൊണ്ട് കെട്ടിക്കും..""

   കുറുമ്പോട് പറയുന്നവളുടെ വാക്കുകൾ ഓർമയിലേക്ക് വന്നു… ചുണ്ടിലെ പുഞ്ചിരി മായുന്നത് പോലെയെനിക്ക് തോന്നി.. എങ്ങനെ തോന്നത്തിരിക്കും..

   ""അവൻ ഇന്ന് എവിടെ ഉണ്ടെന്ന് അറിയില്ല… ഇനി എന്നേ തേടി വരുമോ എന്നും അറിയില്ല.. അല്ലെങ്കിലും ഞാനവന് ആര്…""

സ്വയം പറഞ്ഞു എങ്കിലും എന്റെ മനസ്സിൽ അവളും അവളുടെ ഇക്കയും ഓടിയെത്തി.. അവസാനം എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് എത്തുന്നതാവന്റെ മുഖം..

   *ബെഹനാം ലൈത്..*

  എന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുച്ഛം വിരിഞ്ഞു.. ഞാൻ ഫോൺ എടുത്ത് അല്പം മുൻപ് വർക്ക്‌ ഷോപ്പിൽ ചെന്നപ്പോൾ അവിടെ വെച്ച ക്യാമെറയിൽ പതിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ എടുത്ത് നോക്കി..

   ഞാനവിടുന്ന് പോയതുമയാൾ ആരോട് വെപ്രാളത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്.. എന്താ പറയുന്നതെന്നൊന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ലാ…

   ഒന്ന് മാത്രം മനസ്സിലായി.. ഇതുമായിട്ട് അയാൾക് വല്ലാതെ ബന്ധമുണ്ട്.. പക്ഷേ ഇന്ന് പോയിട്ട് കാര്യമില്ലാ.. ഇതിൽ കാര്യമായിട്ട് എന്തെങ്കിലും പതിയ്യണം..

 സ്വയം പറഞ്ഞു ഞാൻ ഫോൺ ഓഫ്‌ ചെയ്തു ഞാൻ മാളിലേക്ക് കയറി..

   ഒരുപാട് ഓർമകൾ ഈ സ്ഥലവും നൽകുന്നുണ്ട്..

   അവസാനമായി ഞങ്ങൾ സന്തോഷത്തോടെ ഇരുന്ന സ്ഥലം.. പക്ഷേ അപ്പോഴും അവളെന്തിനെയോ ഭയക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… എപ്പോഴും മരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഓരോ കാര്യങ്ങൾ പറയുമായിരുന്നു… തന്റെ വീർത്ത വയറിലേക്ക് നോക്കി വിതുമ്പി കരയുമായിരുന്നു.. ഒരിക്കൽ കുഞ്ഞിനെ അബോർട്ട് ചെയ്യണമെന്ന് പറഞ്ഞു വാശി പിടിച്ചത് ഓർമയിലേക്ക് വന്നു… ആവർത്തിച്ചു പറയുന്നൊരു വാക്കും..

   *കൂടെ നില്കുന്നവരാരും നല്ലവറല്ല…എനിക്ക് എന്റെ കുഞ്ഞിനെ പുറം ലോകം കാണിക്കേണ്ട… അതിനെ മുൻപേ ഇല്ലാതാക്കണം… അഥവാ ജനിക്കപെട്ടാൽ ഞാൻ തന്നെ കൊല്ലും...*

   അവൾ പലപ്പോയായി വിറയലോടെ വിതുമ്പി പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ കേട്ടു ഞാൻ അവളെത്ര ക്രൂരയാണെന്ന് കരുതാർ ഉണ്ടായി.. പക്ഷേ അവിടെയും അവളെന്നെ തോൽപിച്ചു…

   ഇങ്ങനെ പറയാനും അവൾക്കൊരു കാരണം ഉണ്ടായിരുന്നു..എന്തെന്ന് പോലുമറിയാത്ത അവളുടെ മാത്രം ശരി..

   ചിന്തകൾ എപ്പോഴും അവളിലേക്ക് തന്നെ നീളുന്നു.. ഹൃദയം നിറയെ അവളായത് കൊണ്ടാവാം..!

   ""ഒരു സൗഹൃദത്തിന് ഇത്രമേൽ മനുഷ്യനിൽ പടർന്നു കയറാൻ സാധിക്കുമോ…? ""

   എന്നിൽ തന്നെ ഉയർന്നു വരുന്നയാ ചോദ്യത്തിന് എന്റെ കൈയ്യിൽ തന്നെ ഉത്തരമുണ്ടായിരുന്നു…

  *സാധിക്കും… അതാണല്ലോ എന്റെ ദുആ…*

    പെട്ടെന്നെവിടെ നിന്നോ വെടിയൊച്ച കേട്ടതും ഞാൻ ഒരുനിമിഷം പോലും ചിന്തിക്കാതെ തോക്കുയർത്തി.. കണ്ണുകൾ ചുറ്റും പായിച്ചു… ഓരോ മനുഷ്യരും ഞെട്ടലിലാണ്.. കൊച്ചു കുട്ടികളൊക്കെ ഭയത്താൽ തന്റെ അമ്മയുടെ പിന്നിലേക്ക് മാറി നിൽക്കുന്നുണ്ട്… എൻ‌ട്രൻസിൽ സെക്യൂരിറ്റിക്ക് നേരെ തോകുയർത്തി നില്കുന്നയാളെ കണ്ടതും എന്റെ കൈ താനേ തായിന്നു വന്നു.. കണ്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ വീണ്ടും അങ്ങോട്ട് തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.. അതെ അവൻ തന്നെ..

  ""അമൻ.""

   ഞാൻ അലറി വിളിച്ചതുമവൻ ഞെട്ടികൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി.. അവന്റെ കൈയ്യിലെ ഗൺ ഊർന്നു നിലത്തേക് വീണ് ചെറിയ തോതിലുള്ള ശബ്ദം അകത്തേക്കും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

   ""അമൻ.. നീയെന്താ ഈ കാണിക്കുന്നത്.. നിനക്ക് എവിടെ നിന്ന് ഗൺ കിട്ടി…""

   ഞാൻ അവനരികിലേക്ക് ചെന്ന് ചോദിച്ചതും അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു…

   ""ഞാൻ ഇവിടെ വന്നത്… അവൾ എന്റെ പ്രണയത്തെ അവരെല്ലാം തട്ടി കൊണ്ട് പോയത് ഇവിടെ വെച്ചല്ലേ.. പിന്നെ എന്റെ കൈയ്യിൽ എങ്ങനെ തോക്ക് വന്നെന്ന് നിന്നെയറിയേക്കേണ്ട ആവശ്യം എനിക്കില്ല.. ലാക്കിയ…""

   പുച്ഛത്തോടെയവൻ പറഞ്ഞതുമവൾ അവനാരാണെന്നുള്ളത് ഓർത്ത ശേഷം ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വരുത്തിയവനെ നോക്കി അവിടെയുള്ളൊരു ചെയറിൽ ചെന്നിരുന്നു..

   ടേബിൾ ൽ വെള്ളത്തിൽ ഇട്ട വെച്ച പനിനീർ പുഷ്പം തന്റെ കൈകളിൽ എടുത്ത് ഓരോ ഇതളുകളായി പറിച്ചെറിഞ്ഞു.. എന്തിനെന്നു പോലുമറിയാതെ ആ പച്ച കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.. ഓർമകൾ വേദനയെക്കാളേറെ സന്തോഷം നൽകുന്നതല്ലേ…!"

 " ലക്കി… നീ ഇപ്പോഴും ദുആ യുടെ കാര്യത്തിൽ ഒരു ശ്രദ്ധയും കൊടുക്കുന്നില്ല.. അവളുടെ പ്രതികാരത്തിന് വേണ്ടിയൊന്നും ചെയ്യുന്നില്ല… "

   അമൻ മുഷ്ടി ടേബിൾ ൽ കുത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞിട്ടും അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു..

  ""അമൻ… ആ സമയത്ത് ദുആ പ്രെഗ്നന്റ് അല്ലായിരുന്നോ.. ആ കുഞ്ഞിന്നവൾ ജന്മം നൽകി കാണുമോ…""

   "സാധ്യത കുറവാ…"

  വേദന കളർന്നൊരു ചിരിയാലെ അവൻ പറഞ്ഞത് കെട്ടവൾ ചിന്തയിലാണ്ട്..

  ""അവൾ ആ കുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകി കാണുമോ.. അങ്ങനെ എങ്കിൽ ആ കുഞ്ഞു എവിടെയാവും..? "

______________•🦋•______________

  ""എലാ… "

അവർ നീട്ടി വിളിച്ചെങ്കിലും എവിടെ നിന്നും മറുപടി ലഭിച്ചില്ല..അവസാനമായി താൻ സെഹ്രയോട് സംസാരിച്ചു ഗേറ്റ് അടച്ചു പോയതായിരുന്നു.. പിന്നെയാവൾ എവിടെ പോയി.. അതും മനസ്സിൽ പറഞ്ഞയാൾ ഓരോ സ്ഥലത്തുമവളെ തിരയുമ്പോളും ലൈത് ചുറ്റും വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു.. ആ ഭാഗത്തു ആകപ്പാടെ രണ്ട് വീട് മാത്രമേയുള്ളൂ...പൂന്തോട്ടത്തിലൂടെ പാറി കളിക്കുന്ന നീല ചിത്രശലഭത്തെ കണ്ടതുമവൻ ഒരാളാലോടെ ഒന്ന് കൂടി നോക്കി..

   ""അതെ… അത് തന്നെ.. താൻ ഏറ്റവും ഭയക്കുന്നത്…*ആരും കരുതുന്ന പോലെ അതൊരു മാലാഖയല്ല ചെക്കുത്താനാണ്… ആരുടേയും ജീവൻ പോലും എടുക്കാൻ മടിയില്ലാത്ത ചെകുത്താൻ…* ""

   വിറയലോടെ മൊഴിഞ്ഞവൻ താങ്ങി നിൽക്കാൻ എന്നോണം അവിടെയുള്ളൊരു ചെടിയിൽ പിടിച്ചു.. ആ ചെടിയിലെ ഓരോ ഇലകളും ചിത്രശലഭങ്ങളായ് ഉയർന്നു പൊങ്ങി..

   അവന് ചുറ്റും പറക്കുന്നു.. അതിലേതാണ് ആ ചിത്രശലഭം…?? എന്തിന്നത് ഈ വീട്ടിൽ വന്നു… ആരെ കൊല്ലാൻ…?

   ഉയർന്നു വരുന്ന ചോദ്യങ്ങൾക് ഒപ്പമാ ചിത്രശലഭങ്ങളും അവന് ചുറ്റും പറന്നു കൊണ്ടിരുന്നു…താൻ നില്കുന്നത് മാലാഖമാരുടെ ലോകത്താണോ എന്ന് തോന്നും… പക്ഷെയാ ചിത്രശലഭം ചെകുത്താന്റെ അടയാളമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവൻ അതിനെ വകഞ്ഞു മാറ്റി മുന്നോട്ട് കാലുകൾ വെച്ച്..

   പെട്ടെന്ന് ഒരു കൂട്ടം ചിത്രശലഭങ്ങൾ ചത്തു നിലത്തേക്ക് വീണ്.. ഒരു ചിത്രശലഭം മാത്രം ബാക്കിയായിരുന്നു…അത് കണ്ടതുമവൻ അതിന് നേരെ കൈ ഉയർത്തി.. അത് പറന്നു ഗേറ്റ് കടന്നു..

   അതിന് പിന്നിൽ എന്തെന്നറിയാൻ അവൻ അതിന് പിന്നാലെ വെച്ച് പിടിച്ചു..

   കായലരികതെത്തിയതുമാ ചിത്രശലഭം അപ്രത്യക്ഷമായി…

   ""രക്ഷിക്കണേ…""

    അങ്ങനെ ഒരു ശബ്ദം കേട്ടതുമവൻ ഞെട്ടി കൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി. എവിടെ നിന്നെന്നറിയുന്നില്ല… ആ കൊച്ചു ശബ്ദം വീണ്ടും കേട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു…

   കായലിൽ മുങ്ങി തായുന്ന എലയെ കണ്ടതുമവൻ ഒരുനിമിഷം പോലും ചിന്തിക്കാതെയവൻ കായലിലേക് ചാടി… അവളെ തന്നോട് ചേർത്തിയവൻ കരയിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു…

   ""കുട്ടീ…""

   അവളെ തട്ടി വിളിച്ചിട്ടുമാ കൊച്ചു ശരീരത്തിൽ നിന്ന് ഞെരക്കങ്ങൾ മാത്രം.. അവൻ ഫസ്റ്റ് എയ്ഡ് ചെയ്ത് അവളെ തന്റെ മാറോഡ് ചേർത്ത് ആശുപത്രിയിലേക്ക് എത്തിക്കുമ്പോയേക്ക് അവന്റെ ശ്വാസം ഉയർന്നു മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഓർമകൾ ഒരുപാട് പിന്നോട്ട് പോവുന്ന..

   *ജഹാനാരാ…*

   ഓർമയിലേക്ക് വന്നവൾ… ഇന്നെവിടെ എന്ന് പോലുമവന് അറിയില്ല..

__________•🦋

  "" മോൾക്… പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല...വെള്ളം അതികം കുടിച്ചു പോവുന്നതിനു മുൻപ് രക്ഷപ്പെടുത്തിയല്ലോ… ""

   ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും ലൈത് ആശ്വാസത്തോടെ ശ്വാസം വിട്ടു…

   ""നിങ്ങളെ ആരാ ആ കുട്ടി..""

    ""അറിയില്ല…""

   ഡോക്ടർക് അതും മറുപടി പറഞ്ഞവൻ മെഡിസിൻ വാങ്ങാൻ പോയി…

   ""ഇത് നിന്റെ ലൈഫ് ആണ്.. പ്രതികാരം അത് ഇത് എന്ന് പറഞ്ഞു ജീവിതം കളയരുത്…""

  അങ്ങനെ ഒരു പരിചിത ശബ്ദം കേട്ടതുമവൻ ഞെട്ടലോടെ ആ റൂമിലേക്കു നോക്കി…

   തന്റെ കേബിനിൽ ഏതോ രോഗിയോട് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ഡോക്ടർ ശരീഫിനെ കണ്ടതുമാവൻ നിശ്ചലമായി..

   ""ഇവിടെ ഉള്ളവർ എനിക്കെപ്പോഴും വേദനകൾ മാത്രമാണ് നൽകുന്നത്…""

    തന്റെ പെങ്ങൾ ഒരിക്കൽ തന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഓർമ വന്നു.. മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നയാൾ തന്റെ പെങ്ങളെ വേദനിപ്പിച്ചവനാണെന്നുള്ളത് ഓർത്തതും അവന്റെ രക്തം തിളച്ചു മറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷേ അതൊരു ആശുപത്രി ആണെന്ന് ഓർത്തതുമവൻ മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നു…

  തിരിച്ചു വരുന്ന വഴിക്ക് ആരെയോ കൂട്ടി മുട്ടിയതുമവൻ തലയുയർത്തി മുന്നോട്ട് നോക്കി..

   "അഹ്‌സാൻ ബാഖിർ.."

    ഞെട്ടലോടെ മൊഴിഞ്ഞവന്റെ കണ്ണിൽ നിമിഷനേരം കൊണ്ട് പകയാളി കത്തി… കത്തുന്ന കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുള്ള ലൈത് ന്റെ നോട്ടത്തെ പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട് അഹ്‌സാൻ അവന്റെ കഴുത്തിന് പിടിച്ചു…

   ""കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ബെഹനാം ലൈത്… ലാക്കിയ ത്വലേഹയെ തേടിയുള്ള വരവായിരിക്കുമല്ലേ… അവളിലിലേക് എത്താൻ നിന്നെ ഞാൻ ഒരിക്കലും അനുവദിക്കില്ല… അവളെ വേദനിപ്പിക്കാനുള്ള അധികാരം എനിക്ക് മാത്രമേ ഉള്ളു…""

    ദൃഡാനിശ്ചയത്തോടെ പറയുന്നവനെ കണ്ട് ലൈത് കൊട്ടി ചിരിച്ചു…അവന്റെ കൈ തന്റെ കഴുത്തിൽ നിന്ന് എടുത്ത് മാറ്റി..

   ""സ്നേഹിക്കാനുള്ള അധികാരം എനിക്ക്കും… നീ അവൾക് നൽകുന്ന വേദനകൾ ഞാനെന്റെ സ്നേഹം കൊണ്ടില്ലാതാക്കും..""

   ""കാണാം… കണ്ടിരിക്കണമല്ലോ… കുറെ കാണാത്തതല്ലേ..""

   ""വേദനിപ്പിക്കും… എന്റെ പെങ്ങളെ നീ വേദനിപ്പിച്ചതിന്റെ ഇരട്ടി വേദന നൽകും.. അവളെ ഇല്ലാതാക്കിയതിനുള്ള പക…""

   അതും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്ന ലൈത്തിനെ നോക്കി മുഖം കോട്ടിയ ശേഷം അഹ്‌സാൻ അവിടെ നിന്ന് പോയി..

 ""ഇന്നാ ഇത് കഴിക്ക്…""

   നഴ്സുമായിട്ട് തള്ളി ഇരിക്കുന്ന എലയ്ക്ക് നേരെ മെഡിസിൻ നീട്ടി പറഞ്ഞത് കേട്ടു അവൾ അവനെ തന്നെ ഒന്ന് നോക്കി… അവൾ വല്ലാതെ അവശയായിരുന്നു..

  ""മോളെ പേരെന്താ…""

   അവൻ അവളുടെ കവിളിൽ തട്ടി ചോദിച്ചിട്ടും അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ലാ...അവനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുക മാത്രം ചെയ്തു..

   ""എലാന മെഹ്റിൻ ""

   നേഴ്സ് പറഞ്ഞത് കേട്ടവൾ നഴ്സിനെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി..

   ""ചന്ദ്രൻ അങ്കിൾ പറഞ്ഞു തന്നിട്ടില്ലേ അറിയാത്തവരോട് സംസാരിക്കരുതെന്ന്… പിന്നെന്തിന്നാ നേഴ്സ് ആന്റി ഇയാൾക്കെന്റെ പേര് പറഞ്ഞു കൊടുത്തത്.. ഇനി ഇയാൾ എന്നെ ചാക്കിലിട്ട് കൊണ്ടോയാൽ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും.. കണ്ടിട്ട് തന്നെ ഒരു കുട്ടിയൾ പിടിത്തക്കാരെ ലുക്ക്‌ ഉണ്ട്…അതെ ഇനി ഇയാൾ ബംഗാളി ആണോ..""

   അവനിൽ നിന്ന് അകന്നു നിന്ന് ആ നഴ്സിനെ നോക്കി പറഞ്ഞത് കേട്ടു ആ നേഴ്സ് അവളെ തലക്കിട്ടന്ന് കൊടുത്തു..

  ""ചാകിലിട്ട് കൊണ്ട് പോവാൻ പറ്റിയൊരു മുതലും..""

   നേഴ്സ് പറഞ്ഞത് കേട്ടവളുടെ കവിളിലെല്ലാം ചുവന്ന വന്നു…

  ""എന്താ ഇല മോൾക് സൗന്ദര്യ ഇല്ലേ.. ബുദ്ധി ഇല്ലേ….നിങ്ങൾക്കറിയോ...രണ്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന എത്ര ചെക്കന്മാരാ എന്നോട് i love you പറയുന്നതെന്ന്…""

    ഇതെല്ലാം കേട്ട ലൈത്തിന്റെ ചുണ്ടിലുമൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു..

  ""കാലം പോയൊരു പോക്കേ…എന്നാലും ഈ കുട്ടികളെ ഒക്കെ കണ്ണിന് എന്തോ ബാധിച്ചോ…""

   ""ദച്ചു നേഴ്സ്… നിങ്ങൾക് ഞാൻ ആ ഡോക്ടറെ സെറ്റ് ആക്കി തരൂല്ല… ""

  ചുണ്ട് പിളർത്തിയും ദേഷ്യത്തോടെയും കൈകൾ ഉയർത്തി പറഞ്ഞത് കെട്ടവൻ ചിരിയോടെ ആ നഴ്സിനെ നോക്കി… ഒരുപാട് നേരമായി അവനിൽ തന്നെ നോക്കി നിന്നിരുന്ന ആ നേഴ്സ് അവനിൽ നോട്ടം മാറ്റി.. സിറിഞ്ച് അവളുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് കുത്തിയിറക്കി…

   അപ്പോഴും ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്നയാവളെ അവൻ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി…

  ""ഞാൻ നിന്നെ ചാക്കിലിട്ട് കൊണ്ട് പോവില്ല.. ഇനി മുതൽ നിന്നെ നോക്കുന്നത് ഞാനാ… നിനക്ക് എന്ത് വേണമെങ്കിൽ ഞാൻ കൊണ്ടോരും..നിന്റെ കൂടെ എല്ലാ സ്ഥലത്തും വരും..""

  അവളെ കവിളിൽ വലിച്ചൊരു കൊഞ്ചാലോടെ അവൻ പറഞ്ഞതുകെട്ടവൾ ഒരു നിമിഷം പോലെ ചിന്തിക്കാതെ പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ നോക്കി.. അവളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി..
 
   ""എനിക്ക് വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യുമോ...എല മോളെ ഉമ്മയെയും ഉപ്പയെയും ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വരുമോ…""

   പ്രതീക്ഷയോടെ അവനെ നോക്കിയത് പറഞ്ഞവളോട് എന്ത് പറയണമെന്ന് അവന് അറിയില്ലായിരുന്നു…

   ""കൊണ്ട് വരും…""

   ""എന്ന്….""

   കണ്ണുകൾ വിടർത്തിയവൾ ചോദിച്ചത് കെട്ടവൻ ഒരു നിമിഷം ചിന്തയിലാണ്ട്.. അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് നേരത്തെ ചന്ദ്രൻ അവളെ പേരെന്റ്സ് കുറിച് പറഞ്ഞത് ഓർമ വന്നു.. അവർ വരില്ലെന്ന് അവനുറപ്പായിരുന്നു..

  ""എന്നെങ്കിലും…""

   അതും പറഞ്ഞവൻ അവളെ ചേർത്ത് നിർത്തി...

   "സർ… സർ നെ ഡോക്ടർ വിളിക്കുന്നു ..""

   അവന് നേരെ വന്നൊരു നേഴ്സ് പറഞ്ഞത് കേട്ടു അവൻ പുറത്തിറങ്ങി…

   എന്തോ വീണുടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ അങ്ങോട്ട് നോക്കി…

   ""എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരല്ലേ…"".

   ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിക്ക് നേരെ കൈകൾ ഉയർത്തി ഭയത്തോടെ പറയുന്ന ലക്കിയെ കണ്ടവന്റെ നേത്ര ഗോളം വികസിച്ചു… തേടി നടന്നതിനെ കിട്ടിയതിലുള്ള സന്തോഷം അവന്റ മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു..

  പക്ഷേ അവൾ തന്നെ കാണ്ടാൽ ഉന്താവുന്ന പുകിലോർത്തതും അവൻ ചുവരിന് പിന്നിലേക്ക് മാറി നിന്ന്….

  ""നിന്നോടാ പറഞ്ഞത്…""

   അതും പറഞ്ഞു ആ കുട്ടിയെ തള്ളി മാറ്റി ഭയത്തോടെ ഓടുന്ന ലക്കിയെ കണ്ടവന് വിശ്വസിക്കാനായില്ലാ.. കൊച്ചു കുട്ടികൾ എന്നാൽ ജീവനായിരുന്ന അവളിൽ നിന്ന് ഒരുപാട് ഇപ്പോഴത്തെ ലക്കി മാറിയിരിക്കുന്നു..

   സ്വയം പറഞ്ഞവൻ ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു..

______________•🦋•_____________


""ലക്കി… നീ ഇവിടെ എന്ത്‌ നോക്കിയിരിക്കാ…""

   അമൻ അവളെ പിടിച്ചു വലിച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ടവൾ ഞെട്ടലോടെ ഡോക്ടറെ ക്യാബിനിലേക്ക് കയറി..

   ""ദുആയുടെ.. ഹസ്ബൻഡ് ആണോ…""

   ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു ആ ഡോക്ടർ ഒലിച്ചു വന്ന വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ കര്ചിഫ് കൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്തു..

   തുടരും….

Written By Salwa Fathima 🦋

എന്തോ… ആദ്യായിട്ടാ ഒരു പാർട്ട്‌ എഴുതി കഴിഞ്ഞു ബോർ ആണെന്ന് തോന്നിയത്.. കുറച്ചു എഴുതുമ്പോയേക്ക് ലെങ്ത് അങ്ങ് എത്തി പോവുന്നു…