✍️തൂലികയെ പ്രണയിച്ചവൾ🥀 "mufi"


*പാർട്ട്‌ 3*


വെള്ളം അടിച്ചു ബോധം പോയതാ എല്ലാതെ വേറെ ഒരു അസുഖവും ഇവനില്ല... മീനുവിനെ തറപ്പിച്ചു നോക്കി ദേവൻ ആര്യനെ കൊണ്ട് പതിയെ താഴെ ഉള്ള ഗസ്റ്റ് റൂമിൽ കൊണ്ട് കിടത്തി...

അംബികയുടെ കരച്ചിൽ അവിടെ ഉയർന്നു കേട്ടു....

വൃന്ദക്ക് ചുറ്റിലും നടക്കുന്നത് എന്താണെന്നു മനസ്സിലായില്ല....


**********

പിറ്റേ ദിവസം ക്ലാസ്സിൽ വൃന്ദ വന്നില്ല... നന്ദു അവളുടെ ഫോണിലോട്ട് വിളിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും സ്വിച്ച് ഓഫ് എന്നായിരുന്നു മറുപടി ലഭിച്ചത്...

അതോർത്തു നന്ദുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ വരണ്ട ചിരി വിരുന്നെത്തി..

നന്ദു ദിവസവും ക്ലാസ്സിൽ പോകും തിരിച്ചു വരും... വൃന്ദയെ അതിന് ശേഷം കണ്ടതെ ഇല്ല... ആര്യന്റെ ക്ലാസ്സ്‌ പിന്നീട് ഉണ്ടായിട്ടില്ല.. അത് അവൾക്കൊരു ആശ്വാസം തന്നെ ആയിരുന്നു... പലരും അവളെ നോക്കി കളിയാക്കിയും കുത്ത് വാക്കുകൾ കൊണ്ട് മുറിവേല്പിച്ചുമൊക്കെ കടന്നു പോയി... ഉള്ളിൽ വേദന തോന്നിയെങ്കിലും പ്രാണനായി സ്നേഹിച്ചവൻ പറഞ്ഞത് ഓർക്കെ അവൾക്ക് അതൊന്നും ഒരു വേദനയായി തോനിയില്ല...


ദിവസങ്ങൾ ശരവേഗത്തിൽ ഓടി മറഞ്ഞു...

ഇന്നേക്ക് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു വൃന്ദയെ കണ്ടിട്ടോ സംസാരിച്ചിട്ടോ....

നന്ദു കോളേജിൽ പോയപ്പോൾ അതിക പേരും ക്ലാസ്സിൽ ഇല്ലായിരുന്നു...നന്ദു സമയം നോക്കിയപ്പോൾ ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങാൻ ആയിട്ടുണ്ട്.. എന്നിട്ടും ഒഴിഞ്ഞ ബെഞ്ചുകൾ നോക്കി അവൾ അവളുടെ സീറ്റിൽ ഇരുന്നു..


കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ശ്രീദേവി ടീച്ചർ ക്ലാസ്സിൽ വന്നു.. നന്ദുവിനെ  ക്ലാസ്സിൽ കണ്ട് ടീച്ചർ അവൾക്കടുത്തേക്ക് നടന്നു...

"നന്ദനക്ക് ഇന്ന് കല്യാണം ഇല്ലേ.. പിന്നെന്താ കുട്ടി ക്ലാസ്സിൽ വന്നത്...ഇന്നൊരു ദിവസം ലീവ് ആക്കിയാൽ പോരായിരുന്നോ... ഇനി ഉച്ചക്ക് പോവാൻ വേണ്ടിയാണോ...

ടീച്ചർ എന്താണ് പറയുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാവാതെ നന്ദു അവരെ ഉറ്റു നോക്കി..

"കുട്ടി എന്താ നോക്കുന്നെ.. ഇന്നല്ലേ വൃന്ദയുടെയും ആര്യൻ സാറിന്റെയും വിവാഹം.. നന്ദന വിവാഹം കൂടാൻ പോവുന്നില്ലേ..."

ടീച്ചർ പറഞ്ഞത് ഞെട്ടലോട് കൂടെയാണ് അവൾ കേട്ടത്... വൃന്ദയുടെയും ആര്യൻ സാറിന്റെയും വിവാഹം എന്നത് വരെ അവൾ കേട്ടുള്ളു... ബാക്കി അവൾ കേട്ടില്ല... നിന്ന നിൽപ്പിൽ ഭൂമി പിളർന്നു പോയത് പോലെ ആയിരുന്നു അവൾക്ക്...

അവൾക്ക് എന്ത് ചെയ്യണം എന്നോ എന്ത് പറയണം എന്നോ അറിഞ്ഞില്ല..

കർണപുടങ്ങളിൽ വീണ്ടും എക്കോ പോലെ കേട്ടത് അത് മാത്രം ആയിരുന്നു വൃന്ദയുടെയും ആര്യൻ സർന്റെയും വിവാഹം...

കണ്ണുകളിൽ മിഴിനീർ കുമിഞ്ഞു കൂടി.. എല്ലാ അതിർവരമ്പുകളും കടന്നു കൊണ്ടത് അവളുടെ കൺകോണിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി..

മുന്നിൽ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നില്കുന്നവളെ ടീച്ചർ സംശയത്തോടെ നോക്കി...

"നന്ദന എന്ത് പറ്റി... താൻ എന്തിനാ കുട്ടി കരയുന്നെ..."

"ഒന്നുമില്ല ടീച്ചറെ എന്തോ ഒരു തലവേദന പോലെ ഞാൻ ഒന്ന് വാഷ്റൂമിൽ പൊയ്ക്കോട്ടേ... "

"ഹ്മ്മ്"

ടീച്ചറുടെ ഭാഗത്തു നിന്നും സമ്മതം കിട്ടിയതും നന്ദു ക്ലാസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി...

ആ പീരീഡ് കഴിയുന്നത് വരെയും നന്ദു പിന്നെ ക്ലാസ്സിൽ കയറിയില്ല...

അടുത്ത ഹവറിനുള്ള ബെൽ മുയങ്ങിയതും നന്ദു മുഖം കഴുകി ക്ലാസ്സിലേക്ക് ഓടി... അവിടെ നിന്നും ബാഗും എടുത്തു പ്രിൻസിയോട് ലീവ് പറഞ്ഞവൾ കോളേജിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി..


നന്ദ.....

പിറകിൽ നിന്നുമുള്ള പരിചിത ശബ്ദം കേൾക്കേ നന്ദു തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

അരികിലേക്ക് നടന്നു വരുന്ന രോഹിത്തിനെ കാണെ അവളിൽ സങ്കടം നിറഞ്ഞു..

"നന്ദ ഞാൻ ഇന്ന് ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ ചില കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ കേട്ടു.. അത് ഉള്ളതാണോ.. അതോ ആരെങ്കിലും വെറുതെ പറയുന്നതോ.."

അവന്റെ വാക്കുകളിൽ നിയലിച്ചിരുന്ന ഭയം നന്ദക്ക് മനസ്സിലായി...

"രോഹിതേട്ടൻ കേട്ടത് സത്യം ആണോ എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല ഞാനും ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ ആണ് അറിഞ്ഞത്..."

ശബ്ദം ഇടരാതിരിക്കാൻ ആവുന്നതും നന്ദ ശ്രമിച്ചു...

നന്ദയുടെ മറുപടി അവനിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന അവസാന പ്രതീക്ഷയും അസ്‌തമിക്കാൻ തക്ക ആയിരുന്നു...

"അവരുടെ തന്നെ ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ വെച്ചാണ് പ്രോഗ്രാം എന്ന കേട്ടത്.. സുഹൃത്തുക്കളെയും സഹപാഠികളെയുമെല്ലാം മെയിൽ അയച്ചാണ് ക്ഷണിച്ചതത്രേ..."

മ്മ് നന്ദ മൂളിയതെല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല...

"നമുക്ക് ഒന്ന് അവിടെ വരെ പോയാലോ..."

അത് വേണോ ഏട്ട.... നന്ദയുടെ ശബ്ദം ഇടറി...

"സത്യം ആണോ എന്ന് എനിക്ക് കാണണം നന്ദ... അവൾ എന്നെ വഞ്ചിക്കുക ആയിരുന്നെങ്കിൽ എന്തിനാണ് എന്ന് കൂടെ അറിയണം എനിക്ക്...നി വാ നന്ദ.."

നന്ദയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു രോഹിത്ത് അവന്റെ ബൈക്ക് ലക്ഷ്യം വെച്ച് നടന്നു..

ഒരു പാവ കണക്കെ രോഹിത്തിന്റെ ഒന്നിച്ചു നന്ദു നടന്നു...

രോഹിത്തിന്റെ ബൈക്ക്  DAJA ഓഡിറ്റോറിയത്തിന്റെ മുന്നിൽ കുതിച്ചു നിർത്തി...

അവിടെ മുന്നിൽ ഉള്ള വെൽക്കം ബോർഡിൽ ഇരുവരുടെയും മിഴികൾ ഉടക്കി...


                       *ARYAN WEDS VRINDA*

ഇരുവർക്കും ഹൃദയത്തിൽ കത്തി കുത്തിയിറക്കിയത് പോലെ തോന്നി..

നന്ദുവിന് കാലുകൾ ചലിപ്പിക്കാൻ പോലും ആയില്ല... രോഹിത്ത് അവളെയും കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് നടന്നു..

കുറച്ചു അകലെ സ്റ്റേജിൽ വധുവരന്മാരായി നിൽക്കുന്ന വൃന്ദയെയും ആര്യനെയും നിർവികാരമായി അവർ നോക്കി നിന്നു...

********

ആര്യൻ താലി വൃന്ദയുടെ കഴുത്തിൽ കെട്ടി...
ഒന്നും രണ്ടും മൂന്നും കഴിഞ്ഞു പിന്നെയും അവൻ കേട്ട് മുറുക്കി...

വൃന്ദക്ക് അത് തൂക്ക് കയർ ആയിട്ടാണ് തോന്നിയത്...

ആര്യനും വൃന്ദയും കതിർമണ്ഡപത്തിന് ചുറ്റും വലയം വെക്കാൻ എഴുനേറ്റപ്പോൾ വൃന്ദ യുടെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കിയത് അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന രോഹിത്തിനെ ആയിരുന്നു.. തൊട്ടടുത്തു തന്നെ നിർവികാരമായി ആര്യനെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന നന്ദുവിനെ കൂടെ കണ്ടതും അവൾക്ക് എന്ത് വേണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു...

എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഇറങ്ങി ഓടിയാലോ എന്ന് പോലുമവൾ ആഗ്രഹിച്ച നിമിഷം ആയിരുന്നു അത്..

******

നന്ദുവിന് മുന്നിലെ കാഴ്ച അധിക നേരം നോക്കി നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല... അവൾ വേഗം തന്നെ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി...

ഒരിക്കൽ കൂടെ വൃന്ദയെ നോക്കി ഇനി അവൾ മറ്റൊരുത്തൻ അവകാശപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് മനസ്സിനെ ബോധ്യപെടുത്തി കൊണ്ട് രോഹിത്തും നന്ദുവിന് പിറകെയായി അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി...

നന്ദുവിനെയും കൊണ്ട് രോഹിത്ത് പോയത് കടൽ തീരത്തേക്ക് ആയിരുന്നു...

രണ്ട് പേരും ഒരേ പോലെ വിരഹ വേദന അനുഭവിക്കുന്നവർ... അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇരുവർക്കും പരസ്പരം എന്ത് പറഞ്ഞു സമാദാനപ്പെടുത്തണം എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു...

കുറെ നേരം മൗനമായി തിരയും നോക്കി ഇരുന്നു...

തീരത്തേക്ക് ഓടി വന്ന് തീരത്തെ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് തിരികെ പോകുന്ന തിരമാലകളെ കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ നന്ദു നോക്കി നിന്നു....

അത് പോലെയാണ് തന്റെ ജീവിതവും എന്നവൾക്ക് തോന്നി...

നന്ദ....

രോഹിത്തിന്റെ വിളിയാണ് അവളെ തിരയിൽ നിന്നും ശ്രദ്ധ മാറ്റിയത്....

എന്തിനായിരിക്കും അവൾ എന്നോട് ഇങ്ങനെ ഒരു ചതി ചെയ്തത്.. ഞാൻ എല്ലാലോ ഒന്നിനും തുടക്കം കുറിച്ചത്... അവൾ തന്നെ എല്ലേ ഇങ്ങോട്ട് വന്ന് ഇഷ്ട്ടം പറഞ്ഞത് ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞു മാറിയിട്ടല്ലേ ഉള്ളു എന്നിട്ടും... എന്തിന് വേണ്ടിയാ അവൾ ഇങ്ങനൊരു ചതി ചെയ്തത്...

രോഹിത്തിന്റെ കൺ കോണിലൂടെ മിഴിനീർ ഒഴുകി..

നന്ദുവും അതെ അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു... അൽപ്പം കൂടെ അവിടെ ഇരുന്നു പിന്നെ നന്ദു പതിയെ എഴുനേറ്റു..

രോഹിത്തേട്ട ഞാൻ പോവുന്നു..

രോഹിത്തിന്റെ മറുപടി പോലും കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ അവൾ നടന്നകന്നു...

*******

നന്ദു വീട്ടിലോട്ട് കയറുമ്പോൾ തന്നെ കണ്ടിരുന്നു മുറ്റത്തു കിടക്കുന്ന കാർ...

വല്ല്യമ്മ....

നന്ദുവിന്റെ ഉടലാകെ വിറച്ചു....

പേടിച്ചു കൊണ്ടവൾ പതിയെ അകത്തേക്ക് കയറി...

മുത്തശ്ശിയുമായി വാക്കെറ്റം നടത്തുന്ന വല്യമ്മയെ അവൾ പേടിയോടെ നോക്കി നിന്നു..

"ഹാ എത്തിയെല്ലോ അമ്മേ ഇവിടത്തെ തമ്പ്രാട്ടി കുട്ടി...."

ഗോവണി ഇറങ്ങി വന്ന് കൊണ്ട് വിമൽ നന്ദുവിനെ ഉഴിഞ്ഞു നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

അപ്പോഴാണ് മാലതി അവളെ കണ്ടത്...

"ഹാ എത്തിയെല്ലോ അമ്മേ അമ്മേടെ പുന്നാര കൊച്ചുമോൾ.. എവിടെ പോയി അഴിഞ്ഞാടി വരുന്നതാടി അസത്തെ നി... "

മാലതി അവളെ നേർക്ക് കുതിച്ചതും ബാനുമതിയമ്മ അവളെ ശാസനയോടെ വിളിച്ചു...

"അമ്മ ഒറ്റൊരാളാ ഇവളെ ഇങ്ങനെ കയർ ഊരി വിടണത്... തന്തയും തള്ളയും ഇല്ലാത്ത പെൺ കൊച്ചാണെന്നുള്ള ബോധം വേണം... വല്ല പുലിവാലും ഉണ്ടാക്കിയാൽ അത് തലേൽ ആവുന്നത് ഞങ്ങൾക്കവും.. "

"മാലതി നീ വന്നാപ്പോൾ തൊട്ട് അവളുടെ മേലെ കുരച്ചു ചാടുന്നത് എന്തിനാ.. അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയുമായി ഞാൻ ഇവിടെ ഉള്ള ഇടത്തോളം കാലം നിനക്കും നിന്റെ അഹങ്കാരം തലക്ക് പിടിച്ച ഇവനിക്കും ഒരു പേര് ദോഷവും എന്റെ മോൾ കാരണം ഉണ്ടാവില്ല... തിരിച്ചു വല്ലതും ഉണ്ടായാൽ പിന്നെ ഈ ബാനുമാതിയുടെ മറ്റൊരു മുഖം നീ കാണും.."

"അമ്മ ഇവളെയും പിടിച്ചു നിന്നോ... എപ്പോഴാ ഇവളുടെ തനി കൊണം കാണിക്കാൻ എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല...പഠിച്ച കള്ളിയാണ്.. "

"അത് ഞാൻ അങ്ങ് സഹിച്ചോളാം... മോൾ വന്നത് പോലെയങ് പോവാൻ നോക്ക്.... "

"ഓ ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഇവിടെ വരുന്നത് പോലും അമ്മക്ക് അതികപറ്റ് ആയെല്ലേ.. ഞാൻ പോവുകയാ... വാടാ മോനെ.. ഇവൾ എന്തോ കൈവശം കൊടുത്തിരിക്കുക ആണ് എന്റെ അമ്മക്ക്.. അതാണെല്ലോ അമ്മക്ക് എന്നേക്കാൾ വലുത് ഇവൾ ആയത്... "


"അതെ സ്നേഹം എന്ന കൈ വശം ആണ് അവൾ എനിക്ക് തന്നത്... അച്ഛൻ മരണപെട്ടപ്പോൾ ഒറ്റ പെട്ട് നിൽക്കുന്ന അമ്മയെ തനിച്ചാക്കി ഉല്ലാസ യാത്രക്ക് പോയ നിന്നെക്കാൾ എത്രയോ ബേദമാണിവൾ.."

"അധിക നാൾ നിന്നെ ഞാൻ ഇവിടെ വായിക്കില്ല നോക്കിക്കോ... വാടാ മോനെ... "

മാലതി വിമലിനെയും കൂട്ടി അവിടെ നിന്നും പോയി...

മാലതിയുടെ വാക്കുകൾ കൂടെ കേട്ടതും എല്ലാ സങ്കടവും കൂടെ നന്ദുവിൽ നിന്നും പൊട്ടികരച്ചിൽ ആയി പുറത്തേക്ക് വന്നു....

ബാനുമതിയമ്മ അവളെ കഴിയുന്ന പോലെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു...

**********

വൃന്ദ നിലവിളക്കുമായി ദേവമംഗലത്തിന്റെ പടി കയറി.....

പൂജമുറിയിൽ നിലവിളക്ക് വെച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ വൃന്ദയുടെ ഉള്ളകം ശൂന്യമായിരുന്നു..

കല്യാണ വീടായിട്ട് പോലും ദേവമംഗലം ഒരു മരണ വീട് പോലെ ആയിരുന്നു..

"വൃന്ദ ഇതുമായി നീ മുറിയിലേക്ക് ചെല്ല് ആര്യൻ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും.... "

മീനു ഒരു ഗ്ലാസ്‌ പാൽ വൃന്ദക്ക് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

അവൾ മീനുവിനെ ദേഷ്യത്തോടെ തുറിച്ചു നോക്കി...

"എന്നെ നോക്കി ഇങ്ങനെ ഇരിക്കാതെ ഇതുമായി അങ്ങ് ചെല്ല് പെണ്ണെ... "

"എന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് സമാദാനം ആയില്ലേ... ഹേ എന്താ നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയത് എന്റെ ജീവിതം ബലി കൊടുത്തിട്ട് നിങ്ങൾക്ക് എന്ത് നേട്ടമാ കിട്ടിയതെന്ന്... പറയ്..."

മീനുവിന്റെ തോളിൽ കൈകൾ വെച്ച് കൊണ്ട് രൗദ്ര ഭാവത്തിൽ വൃന്ദ പറഞ്ഞു...

അവളുടെ ശബ്ദം കേട്ട് കൊണ്ട് ആര്യൻ ഒഴികെ എല്ലാവരും ഹാളിലോട്ട് എത്തി...

"ഒന്ന് നിറുത്തുന്നുണ്ടോ രണ്ട് പേരും... നിങ്ങളുടെ രണ്ടാളുടെയും നാടകം ഇനി എങ്കിലും ഒന്ന് മതിയാക്ക്..."

അംബിക ഇരുവരെയും ദേശിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു...

"അംബികമ്മേ ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല എല്ലാം..."

വൃന്ദയെ പറഞ്ഞു പൂർത്തിയാക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അംബിക കൈ ഉയർത്തി തടഞ്ഞു...

"ഇന്നത്തെ രണ്ടാളുടെയും നാടകം കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ ബാക്കി ഉള്ളവർക്ക് ഒന്ന് കിടക്കാമായിരുന്നു... " അംബിക

വൃന്ദ ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുകളിലേക്ക് കയറി...

പിറകെ തന്നെ മീനുവിനെ തറപ്പിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട് ദേവനും പോയി..

വൃന്ദക്ക് ആര്യന്റെ മുറിയിലോട്ട് പോകുന്നത് ആലോചിക്കും തോറും മുട്ട് കാൽ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി...

ഒരുവിധത്തിൽ ധൈര്യം സംഭരിച്ചു മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു...
അകത്തു അവനെ കാണാതെ വന്നതും അവൾ ആശ്വാസത്തോടെ നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ചു..

ബാൽക്കണി വാതിൽ തുറന്ന് കിടക്കണത് കണ്ടതും വൃന്ദ പതിയെ അങ്ങോട്ട് പോയി നോക്കി.. എന്നാൽ അവിടത്തെ കാഴ്ച അവളിൽ നടുക്കം സൃഷ്ടിച്ചു...


തുടരും....

പരീക്ഷയാണ്   തിയതി ഡിസംബർ 15 നാണു തീരുക  സ്റ്റോറി ബാക്കി  15  ൻ  പോസ്റ്റാം...  എന്ന്  പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു ❤