*💞സ്നേഹതൂവൽ💞*
      Part.35

   ✍️ *~°♡jìfñì♡☆♡jààñ♡°~*

copyright work-
This work (💞സ്നേഹതൂവൽ 💞) is protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957 (14 of 1957) and should not be used in full or part without the creater's (_jifni_)prior permission 

                         °°°°°°°°°°°°°°°°°

"ഡീ നമുക്ക് ഒന്ന് പുറത്ത് പോയാലോ.... കുറച്ചു ഷോപ്പിങ് നടത്താനുണ്ട് "മുബി റൂബിയോട് ചോദിച്ചു.

"ഞാനില്ല...." എടുത്തടിച്ച പോലെ ആയിരുന്നു റൂബിയുടെ മറുപടി.

"അതെന്താ നീ ഇല്ലാത്തെ.... മറ്റന്നാളെ നിന്റെ നിക്കാഹ് അല്ലെ... അപ്പൊ നിനക്കും ന്തെങ്കിലും ഒക്കെ വാങ്ങാൻ ഉണ്ടാകുമല്ലോ...." (മുബി )

'ഹോ... പിന്നെ ഇതൊക്കെ നിക്കാഹ... ഇത് അവനെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ഡ്രാമ മാത്ര... അവൻ കുറെ കഷ്ട്ടപെടുമ്പോ എന്നോട് തനിയെ പറയും ഇജ്ജ് എങ്ങാട്ടാ എന്ന് വെച്ചാ ഇറങ്ങി പോയിക്കോ എന്ന്... അന്നത്തോടെ എല്ലാം നിർത്തി ഞാനും ഒരു പോക്ക് ഇങ്ങട്ട് പോരും അല്ല പിന്നെ... " (മ്മളെ റൂബിന്റെ ആത്മയാണ്...)

അവൾ അതും ഓർത്ത് ഇരിന്നു ചിരിക്കാണ്..

"ഡീ... പകൽ കിനാവ് കാണാതെ ഇജ്ജ് വരുന്നുണ്ടോ..."(അമ്മു )

"ഞാനില്ല.... ങ്ക് ഒരു മൂഡില്ല. പാർട്ടിക്കുള്ള ഡ്രെസ് ഒകെ ഇന്നലെ ഇവർ എല്ലാം കൂടി പോയി എടുത്തിട്ടുണ്ട്. കൂടെ നിങ്ങൾക്ക് ഉള്ളതും ഭാബി സെലക്ട്‌ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.... അതിനും ഞാൻ പോയിട്ടില്ല... ഇനിപ്പോ ന്തിനാ ഇന്ന് പുറത്ത് പോണേ...." (മുബി )

പുറത്തേക്ക് പോയ ഓരോരുത്തർ ചോദിക്കും നാളെ നിക്കാഹ് അല്ലെ എന്ന്. അത് കേൾക്കുമ്പോ അവൾക് ദേഷ്യം വരും അതാണ് പുറത്ത് പോവാൻ താല്പര്യം ഇല്ലാന്ന് കാണിക്കുന്നത്.

"ഞാൻ ആദ്യമായിട്ടാ ഇവിടെ ഒകെ വരുന്നേ എനിക്കും ഇവിടെ ഒകെ കാണാൻ ആഗ്രഹമില്ലേ...." അമ്മു ഇല്ലാത്ത സങ്കടം ഒകെ വരുത്തി മുബിന്റെ മുമ്പിൽ കരയുന്ന പോലെ ആക്ഷൻ കാട്ടി.

"ഇനി ആരും മോങ്ങണ്ട.... വരി മ്മക്ക് പോക..." (റൂബി )

അതും പറഞ്ഞു മൂന്നാളും ഒന്ന് ഡ്രസ്സ്‌ മാറ്റി ഇറങ്ങി.

"ഹലോ.... ഞാൻ കൂടെ വരണോ..."(റയു )

അവൻ കൈ കൊട്ടി അവരെ വിളിച്ചു നിർത്തി അത് ചോദിച്ചത്.
അപ്പോയെക്കും ബാക്കിൽ നിന്ന് ഇർശു വന്നിരുന്നു.

"യേയ് നീ പോകണ്ട... ഇവരെ കൂടെ ഞാൻ പോകുന്നുണ്ട്..." ഇർശു റയൂന്റെ തോളിൽ തട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അപ്പൊ മുറ്റത്തിന്റെ നടുക്ക് എത്തിയ മൂന്നാളും ഇവരെ നോക്കി നിൽക്കാണ്..

"തത്കാലം ആരുടേയും ഹെല്പ് വേണ്ട... ഈ ടൗണിൽ കാർ ഓടിക്കാനൊക്കെ ങ്കറിയ.... പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ ഇടയിൽ നാലാമതൊരാൾ ആവിശ്യം ഇല്ല..." എന്നും പറഞ്ഞു റൂബി കൊഞ്ഞനം കാട്ടി കൊടുത്ത് കാറും എടുത്ത് ഗേറ്റ് കടന്നു.

അണ്ടി പോയ അണ്ണാനെ പോലെ റയും ഇർഷും പരസ്പരം തോളിലും കയ്യിട്ട് അവർ പോകുന്നതും നോക്കി നിന്നു. ആ നിൽപ്പ് നില്കുമ്പോ ആണ് റജു വന്നു രണ്ടാളെയും ഓരോ ചെവി പിടിച്ചത്...

"ആ... ഭാബി വിടി...."(അവർ )

"പോയവരെ സ്വപ്നം കണ്ട് നില്കാതെ ഇന്നലെ അടിക്കാൻ കൊടുത്ത ഡ്രെസ്സും കൂടെ ഇന്ന് nyt ഉണ്ടാകാനുള്ള ഫുഡിന് വേണ്ട സ്പെഷ്യൽ സാധനങ്ങളും കൊണ്ട് വരി.... അമ്മു മുബിയും ഉള്ളതല്ലേ... അപ്പൊ സൂപ്പർ ആകണം ഇന്ന് രാത്രി.. നാളെ ഇനി ഫുൾ ഗസ്റ്റാൽ വരും..."(റജു )

"പോവാ ഭാബി ആദ്യം ചെവി വിടി..." അവർ നിഷ്കു ഭാവത്തിൽ റജുനോട്‌ പറഞ്ഞു.

റജു രണ്ടാളെയും ചെവി വിട്ട് ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് സാധനങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റും കൊടുത്ത് തന്റെ അനിയമ്മാരെ പറഞ്ഞയച്ചു.

നിസൂന്റെ റൂമിൽ ചെന്ന് അവനരികിൽ ഇരുന്നു. അവന്റെ കൈ എടുത്ത് അവളുടെ കൈക്കുള്ളിൽ വെച്ച്. മറ്റേ കൈ കൊണ്ട് അവന്റെ തലയിൽ തലോടി.

"ഇക്കാ.... ഇക്ക അറിയുന്നുണ്ടോ നമ്മളെ റൂബിയുടെ നിക്കാഹാണ് വെള്ളിയാഴ്ച, എല്ലാവരും അതിന്റെ തിരക്കിലാണ്... എല്ലാരും പുറത്ത് പോയി മിന്നുമോളും ഉമ്മയും കൂടി ഉറങ്ങാണ്.. ഞാൻ ശെരിക്കും തനിച്ചായി ഇക്ക.. ഇക്കയുടെ ഈ കിടപ്പ് കണ്ട് ഞാൻ സങ്കടപെടുക അല്ല വേണ്ടത് ആത്മധൈര്യത്തോടെ ഇക്കയെ സന്തോഷിപ്പിക്കാണ് വേണ്ടത് എന്നെനിക്കറിയ.... പക്ഷെ ആരും ഇല്ലാത്ത നേരം മനസ്സ് കൈ വിട്ട് പോകാണ്... എനിക്ക് പോലും എന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല ഇക്ക....." എന്നും പറഞ്ഞു അവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു.

കുറെ നേരത്തിന് ശേഷം അവൾ കണ്ണുനീർ അമർത്തി തുടച്ചു.

"ഇല്ല ഇക്ക... ഞാൻ തളരില്ല....ക്ഷീണിക്കില്ല.. ഈ വീട്ടിലെ എല്ലാം ഞാൻ നോക്കണ്ടേ...ഞാനാല്ലേ മൂത്ത മോൾ . പിന്നെ ഞാൻ തളർന്നാ ശെരി ആകോ.... ഇക്ക ഈ കിടപ്പ് കിടക്കാൻ കാരണമായ ആള് ആണ് റൂബിയെ മഹർ അണിയിക്കുന്നത്. അതിൽ ഇക്കാക്ക് ദേഷ്യം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ...ഉണ്ടാവില്ലാന്നാണ് ന്റ വിശ്വസം.. ഇക്കാക്കും വല്യ ഇഷ്ട്ടമായിരുന്നല്ലോ zayu നെ. പിന്നെ അവനെല്ലേ റൂബിയേയും മിന്നൂനെയും നമുക്ക് തിരിച്ചു തന്നത്..."

അവൾ അത് പറഞ്ഞു നിർത്തും മുമ്പ് നിസൂന്റെ കൈകൾ അവൾടെ കയ്യിൽ ഒന്നമർന്നു.

സംഭവിച്ചത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ റജു ഇരുന്ന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് എണീറ്റ് അവന്റെ കൈകൾ ഒന്ന് പിടിച്ചു നോക്കി.

പതിയെ പതിയെ അവൻ രണ്ട് കയ്യും കുറച്ചു നീക്കി വെക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.

അനക്കമറ്റ് കിടക്കുന്ന തന്റെ പാതി ഒന്നനങ്ങിയപ്പോ അവളിൽ ഉണ്ടായ സന്തോഷത്തിന് അതിരില്ലായിരുന്നു.

അവൾ അവന്റെ കൈകൾ ചലിക്കുന്നതും നോക്കി നിന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ ഉമ്മാനെ വിളിക്കുകയും കൂടാതെ ഉപ്പാനെ ഫോൺ വിളിച്ചറിയിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഒപ്പം അവിടെ നടന്നത് ഒരു miracle ആണെന്ന് അവൾക്കറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് അവനെ ചികിത്സ നടത്തുന്ന ഡോക്ടറെ വിളിച്ചും വിവരം പറഞ്ഞു.

ഡോക്ടർക്ക് അത് ശെരിക്കും ഒരത്ഭുദം ആയിരുന്നു. ഒരിക്കലും ഒരു കൺപീലി പോലും ചലിക്കാൻ കയ്യില്ലാന്ന് കരുതിയ വെക്തി കൈകൾ ചലിപ്പിച്ചെങ്കിൽ അത് അയാളെ നോക്കുന്ന ആളുടെ മാത്രം മിടുക്കാണെന്ന് ഡോക്ടർ വരെ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു.

ന്തയാലും നിസൂനെ നോക്കാൻ ഡോക്ടർ വീട്ടിലേക്ക് വരാന്ന് പറഞ്ഞു ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.

🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
*[ഡൗണിൽ ]*

"ഡീ നിനക്ക് കാർ ഡ്രൈവിങ് ഒകെ അറിയുമായിരുന്നോ...." സ്പീഡിൽ കാർ പറപ്പിക്കുന്ന റൂബിയെ നോക്കി അമ്മു ചോദിച്ചു.

"അല്ല പിന്നെ അവൾ ഒരു പുലി കുട്ടി അല്ലെ...." (മുബി )

 മുബിന്റെയും അമ്മുന്റെയും വാർത്താനത്തിന് ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊടുത്ത് റൂബി കാർ ഒരു റോഡ് സൈഡിൽ നിർത്തി.

"ന്തിനാടി ഇവിടെ നിർത്തി. മ്മള് മാളിലേക്ക് അല്ലെ പോകുന്നത്...." (മുബി )

"അതൊക്കണ്ട്.... ഡീ അമ്മു നീ ഫോൺ കൊണ്ടന്നിട്ടില്ലേ... അത് ഒന്ന് തന്നെ...." ഒരു ഗൂഢമായ ചിരി ചിരിച് കൊണ്ട് അമ്മൂന് നേരെ കൈ നീട്ടി.

"നിനക്ക് എന്തിനാ അവളുടെ ഫോൺ... നീ ഫോൺ എടുത്തിട്ടുണ്ടല്ലോ...." (മുബി )

"ഫോൺ ഒകെ ന്റെലുണ്ട്... ഇത് ഒരു സ്പെഷ്യൽ ഐറ്റത്തിനാണ്.. അതോണ്ട് പൊന്ന് മോളെ അമ്മു ആ ഫോൺ ഒന്ന് തന്നെ..... ഇതാത്താക്ക് ഒരു ചിന്ന പണി ഉണ്ട്. നിങ്ങൾ കണ്ടോളി...."( റൂബി അതും പറഞ്ഞു അവര്ക് ഒന്ന് സൈറ്റ് അടിച്ചു കൊടുത്തു

"കൊടുക്ക് മോളെ ഓള പണി എന്താന്ന് കാണണ്ടേ..."(മുബി )

"ന്റ ദൈവങ്ങളെ.... ആർക്കുള്ള പണിയായാലും അവരെ രക്ഷികണേ.... മുരുകാ... ശിവാ... എന്റെ എല്ലാ ദൈവങ്ങളും ആ പാവത്തെ കാത്തോളണേ...." എന്നും പറഞ്ഞു നീട്ടി വലിച്ചു ശ്വാസം വിട്ട് കൊണ്ട് അമ്മു റൂബിക്ക് നേരെ ഫോൺ നീട്ടി.

അത് കയ്യിൽ എടുത്ത് കൊണ്ട് റൂബി രണ്ടാൾക്കും ഒന്ന് ഇളിച്ചു കൊടുത്തു 😄

തുടരും..... 🌹