കണ്ണൻ തന്റെ കുബുദ്ധിയിൽ തെളിഞ്ഞ കാര്യം ആയുവിനോട് പറഞ്ഞു. ഏറെ നേരത്തെ ആലോചനക്ക് ശേഷം ആയു തന്റെ സമ്മതം അറിയിച്ചു. എന്നിട്ടും അവളുടെ മനസ്സ് കുറ്റബോധത്താൽ നീറി. ചതിയിലൂടെ നേടുന്നതിനു നിലനിൽപ്പില്ലെന്ന്
ഉള്ളിലിരിന്നു ആരോ പറയുന്നത് പോലെ തോന്നിയവൾക്ക്. പക്ഷെ ആ കുറ്റബോധത്തിനേക്കാൾ ഒരുപടി മുന്നിൽ നിന്നത് അവനോടുള്ള പ്രണയമായിരുന്നു.

________________________❤️

തിരികെ വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ ആയുവിനെ കാത്ത് അവളുടെ അച്ഛൻ ഉമ്മറത്ത് തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അച്ഛ ഇന്ന് നേരത്തെ എത്തിയോ... (ആയു )

അത് വരെ പലവിധ ചിന്തകളാൽ ഉഴറിയ മനസ്സിനെ കൈപിടിയിൽ ഒതുക്കി മുഖത്ത് വളരെയധികം പ്രസന്നത വരുത്തി അവൾ രുദ്രനോട് ചോദിച്ചു.

അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് അയാൾ മറുപടിയൊന്നും നൽകിയില്ല. അയാളുടെ മൗനത്തിൽ നിന്ന് അവൾക്ക് രുദ്രന് എന്തോ സങ്കടം ഉള്ളതായി തോന്നി.

എന്ത് പറ്റി അച്ഛേ... വയ്യേ..... (ആയു)

ആകുലതയോടെ തന്റെ നെറ്റിയിലും കഴുത്തിലുമൊക്കെ കൈ വെച്ച് നോക്കുന്ന ആയുവിനെ കാണെ രുദ്രന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. അയാൾക്ക് അതിയായ വാത്സല്യം തോന്നി അവളോട്. വേഗം തന്നെ അദ്ദേഹം കണ്ണുനീർ കൈകൊണ്ട് ഒപ്പി.

ഒന്നുല്ലെടാ.... അച്ഛ പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്ത് നിന്ന് പോയതാ. (രുദ്രൻ )

ഉവ്വ്... വെറുതെ ഓർത്ത് നിന്നത് കൊണ്ടാണോ കരയുന്നത് വാദ്യാരെ. (ആയു )

കള്ളച്ചിരിയോടെ ചോദിക്കുന്ന തന്റെ മകളെ കാണെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും പെയ്യാൻ വെമ്പി നിന്നു.

ആയു... മോള് പോയി ഫ്രഷായി വാ. അച്ഛക്ക് ഒരു കാര്യം സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട്. (രുദ്രൻ )

എന്താ അച്ഛേ കാര്യം. (ആയു )

അതൊക്കെ പറയാം. മോള് ആദ്യം പോയി കുളിച്ച് വല്ലതും കഴിക്ക്‌. (രുദ്രൻ )

ഇനിയും തർക്കിച്ച് നിന്നിട്ട് കാര്യം ഇല്ലെന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ആയു അവളുടെ റൂമിലേക്ക് പോയി.

അവൾ പോവുന്നത് നോക്കി നിന്ന രുദ്രന്റെ മനസ്സിൽ അപ്പോൾ തെളിഞ്ഞത് കിച്ചുവിന്റെ ദൈന്യത നിറഞ്ഞ മുഖമായിരുന്നു. തന്റെ കണ്മുന്നിൽ കണ്ണീരോടെ തന്റെ മകൾക്ക് വേണ്ടി യാജിച്ച ആ ചെറുപ്പക്കാരനോട് അയാൾക്ക് അതിയായ സഹതാപം തോന്നി.

_______________________❤️

എന്നാൽ ഇതേ സമയം കിച്ചുവിന്റെ മനസ്സിലും ഇന്ന് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ തന്നെ ആയിരുന്നു. കണ്ണനോട് സംസാരിച്ചതിന് ശേഷം തീരുമാനിച്ചതാണ് എത്രയും വേഗം തന്നെ ആയുവിന്റെ അച്ഛനെ ചെന്ന് കണ്ട് എല്ലാം ശെരിയാക്കണമെന്ന്. ആയുവിന്റെ വീട്ടിൽ പോയാൽ രുദ്രനെ ഒറ്റക്ക്‌ കിട്ടില്ലെന്ന്‌ മനസ്സിലാക്കി അദ്ദേഹത്തിന്റെ കോളേജിൽ ചെന്ന് കാണാൻ ആണ് കിച്ചു തീരുമാനിച്ചിരുന്നത്. അതിന് വേണ്ടി കോളേജിൽ പോവുന്ന പേരും പറഞ്ഞവൻ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. നേരെ പോയത് ആയുവിന്റെ അച്ഛൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന കോളേജിലേക്ക് ആയിരുന്നു.

അവിടെ എത്തി അദ്ദേഹത്തിനെ കാണുന്നത് വരെ അവന്റെ ഹൃദയം ദ്രുത ഗതിയിൽ മിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. രുദ്രൻ എത്തിയപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തെ ഇഷ്ടക്കേടിൽ നിന്ന് കിച്ചുവിന് മനസ്സിലായി താൻ വന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്ടം ആയില്ലെന്ന്.

എന്താ ഇവിടെ. (രുദ്രൻ )

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഗൗരവം നിറഞ്ഞിരുന്നു.

സർ എനിക്ക് കുറച്ച് സീരിയസ് ആയി സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട്. (കിച്ചു )

എന്താ കാര്യം. (രുദ്രൻ )

അത് കുറച്ച് പേർസണൽ ആണ്. (കിച്ചു )

അലോക് എനിക്ക് തന്നോട് പേർസണൽ ആയി ഒരു കാര്യവും സംസാരിക്കാൻ ഇല്ല. മറിച്ച് താൻ പറയുന്നത് കേൾക്കാനും താല്പര്യം ഇല്ല. (രുദ്രൻ )

രുദ്രൻ തന്റെ അമർഷം ഉള്ളിലൊതുക്കി കിച്ചുവിന് മറുപടി നൽകി.

സർ ആയുവിന്റെ കാര്യം ആണ് സംസാരിക്കാൻ ഉള്ളത്. ഒരു 10 മിനിറ്റ് അതിൽ കൂടുതൽ വേണ്ട. പ്ലീസ് സർ. (കിച്ചു )

അയാളുടെ മൗനം സമ്മതമായി കണ്ട് അവൻ പറയാൻ തുടങ്ങി.

സർ... എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ആയുവിനെ ഇഷ്ടമാണ്. പഴയ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം സാറിന് അറിയാമല്ലോ. അതൊക്കെ നടന്നത് എന്റെ അറിവൊട് കൂടെ അല്ല. ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ അങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ലാരുന്നു. എനിക്ക് ആയുവിനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ താല്പര്യം ഉണ്ട്. (കിച്ചു )

എന്തിന് എന്റെ കുഞ്ഞിനെ നിന്റെ അമ്മക്ക് വീണ്ടും കൊല്ലാ കൊല ചെയ്യാൻ ആണോ. എന്റെ കുട്ടി ഇപ്പോൾ ഒരുവിധം പഴയ പോലെ ആയി വരുന്നതേ ഉള്ളൂ. ഇനി ഒരിക്കൽ കൂടെ നിങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ എറിഞ്ഞു തെരില്ല. അതിന് ആരും വ്യാമോഹിക്കണ്ട. (രുദ്രൻ )

ഇതും പറഞ്ഞ്  അവിടെ നിന്നും നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയ രുദ്രൻ കിച്ചുവിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് പിടിച്ചു കെട്ടിയത് പോലെ സ്തംഭിച്ചു നിന്നു.

ആയു ഇപ്പോഴും എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്.  (കിച്ചു )

ഇല്ലാ... അവൾ ഇപ്പോൾ നിന്നെ മറന്ന് കഴിഞ്ഞു. (രുദ്രൻ )

ഒരിക്കലും ഇല്ല സർ. അവൾക്ക്‌ ഒരിക്കലും എന്നെ മറക്കാൻ കഴിയില്ല. ഇന്നും അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്നോട് പറയുന്നുണ്ട് ഞാൻ അവൾക്ക് ആരാണെന്ന്. പക്ഷെ.... (കിച്ചു )

ഇത്രയും പറഞ്ഞവൻ ഒന്ന് നിർത്തി. അതെ സമയം രുദ്രന്റെ മുഖത്ത് ചോദ്യഭാവം ആയിരുന്നു ഇനി കിച്ചു എന്താണ് പറയാൻ പോവുന്നതെന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംഷ അദ്ദേഹത്തിൽ നിറഞ്ഞു.

പക്ഷെ..... (രുദ്രൻ )

പക്ഷെ അവളൊരിക്കലും അവളുടെ അച്ഛയുടെയും അമ്മയുടെയും മനസ്സ് വേദനിപ്പിക്കില്ല. ആ ഒറ്റയൊരു കാരണം കൊണ്ടാണ് അവൾ എന്നിൽ നിന്ന് ഇപ്പോഴും അകന്ന് നിൽക്കുന്നത്. (കിച്ചു )

അപ്പോൾ നിന്റെ അമ്മയോ കിച്ചു. (രുദ്രൻ )

എന്റെ അമ്മ... (കിച്ചു )

അവന് വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

എന്റെ അമ്മ ഇനിയൊരിക്കലും ആയുവിനെ ശല്യം ചെയ്യില്ല അത് ഞാൻ സാറിന് വാക്ക് തരുന്നു. (കിച്ചു )

പക്ഷെ ഞാൻ എന്റെ മകളെ നിനക്ക് വിവാഹം കഴിച്ച് തരാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല കിച്ചു. (രുദ്രൻ )

അത്രയും പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം അവിടെ നിന്നും നടന്നു.

നിങ്ങൾ എന്ത് മനുഷ്യനാണ് സ്വന്തം മകളുടെ ഇഷ്ടത്തിന് കുറച്ചെങ്കിലും വില നൽകികൂടെ. അവളും ഒരു മനുഷ്യനല്ലേ അവൾക്കും ആഗ്രഹം ഉണ്ടാവില്ലേ. നിങ്ങൾ സ്വാർത്ഥൻ ആണ് സർ ഒരുപക്ഷെ ഇനി ആയു നിങ്ങളെക്കാൾ എന്നെ സ്നേഹിച്ചാലോ എന്നുള്ള ഭയം കൊണ്ടല്ലേ അവളെ എനിക്ക് തരാത്തത്. (കിച്ചു )

കിച്ചുവിന് ആകെ സമനില തെറ്റുന്നത് പോലെ തോന്നി. അവന് തന്നെ അറിയില്ല അവൻ എന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞതെന്ന്. അവന്റെ മനസ്സിൽ എങ്ങനേയും രുദ്രനെ സമ്മതിപ്പിക്കണം എന്ന ചിന്ത മാത്രമായിരുന്നു.

നിന്റെ ഈ ഒരു സംസാരം ആണ് എല്ലാത്തിന്റെയും പ്രശ്നം കിച്ചു. ആവശ്യമില്ലാത്തത് വിളിച്ച് പറയും. അത് മറുവശത്തുള്ള ആൾ മനസ്സിൽ പോലും വിചാരിക്കാത്ത കാര്യം ആവും. വെറും സംശയത്തിന്റെ പുറത്ത് നീ വിളിച്ച് പറയുന്നതൊക്കെ മറ്റുള്ളവർക്ക് എങ്ങനെ ഫീൽ ആവുമെന്ന് നീ ആലോചിക്കാറില്ല. അത് കൊണ്ട് എപ്പോഴും വാക്കുകൾ സൂക്ഷിച്ച് ഉപയോഗിക്കാൻ ശ്രെമിക്ക്. (രുദ്രൻ )

കിച്ചുവിന്റെ മുഖം താഴ്ന്നു പോയി.

നീ ആദ്യം എന്റെ മോളെയും വാക്കുകൾ കൊണ്ടാണ് നോവിച്ചത് ആ നിനക്ക് ഞാൻ എന്ത് വിശ്വസിച്ച് എന്റെ മോളെ തരും. (രുദ്രൻ )

സർ ഞാൻ ഇനിയൊരിക്കലും ആയുവിനെ സങ്കടപെടുത്തില്ല. പണ്ട് ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ പേരിൽ ഇനിയും അവളെ എന്നിൽ നിന്ന് അകറ്റരുത്. അപേക്ഷയാണ്.

കിച്ചുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തൂവി. രുദ്രന്റെ കയ്യിൽ അവൻ പിടിച്ചു യാജനാ ഭാവത്തിൽ.

എനിക്ക് ഒരു അവസരം കൂടെ താ. പ്ലീസ് സർ.

തന്റെ മകൾക്ക് വേണ്ടി യാജിക്കുന്ന ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ കാണെ അയാളിൽ വിഷമം തളം കെട്ടി. അവന്റെ കൈ തന്റെ കയ്യിൽ നിന്നടർത്തി മാറ്റി അദ്ദേഹം അവിടെ നിന്ന് നടന്നു. പക്ഷെ മനസ്സിൽ ചെറിയ തോതിൽ കുറ്റബോധം മുളപൊട്ടി.

കിച്ചു.... ഞാൻ ഒന്ന് ആലോചിക്കട്ടെ.

അത്രയും പറഞ്ഞവിടെ നിന്ന് അദ്ദേഹം ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയി. രുദ്രന്റെ ആ ഒരു വാക്കുകൾ നൽകിയ കുളിർമയിൽ കിച്ചുവിന്റെ ചൊടികളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.

രുദ്രനിൽ നിന്നും കിച്ചു ഇങ്ങനെയൊരു മറുപടി തീരെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. അതോർക്കെ അവന് വീണ്ടും സന്തോഷം നിറഞ്ഞു.

__________________________❤️

കുളി കഴിഞ്ഞ് വന്നപ്പോഴേക്കും ദേവിക നല്ല ചൂട് ചായ ആയുവിന്റെ കയ്യിലേക്ക് വെച്ച് കൊടുത്തു. അതുമായവൾ നേരെ പോയത് രുദ്രന്റെ അടുത്തേക്ക് ആയിരുന്നു പുറകെ തന്നെ ദേവികയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഇനി പറയ്‌ അച്ഛേ... (ആയു )

രുദ്രന്റെ അടുത്തുള്ള സോഫയിൽ വന്നിരുന്നു ആയു രുദ്രനോടായി ചോദിച്ചു.

മോളെ അച്ഛ ഇനി നിന്നോട് ചോദിക്കാൻ പോവുന്ന കാര്യത്തിന് മോള് സത്യസന്ധമായി ഉത്തരം പറയണം. (രുദ്രൻ )

എന്താ അച്ഛേ കാര്യം. (ആയു )

മോൾക്ക് ഇപ്പോഴും കിച്ചുവിനെ ഇഷ്ടാണോ. (രുദ്രൻ )

അത് കേട്ട് അവളൊന്ന് പതറി. വേഗം തന്നെ മുഖത്ത് യാതൊരു ഭാവ മാറ്റവും ഇല്ലാതെ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി.

ഇല്ല അച്ഛേ അതൊക്കെ പഴയ കാര്യം അല്ലേ. പിന്നെ ഞാൻ അതൊക്കെ ഇപ്പോൾ മറന്ന് തുടങ്ങി. (ആയു )

അത് കേട്ടപ്പോൾ രുദ്രനും ചെറിയ തോതിൽ ആശ്വാസം തോന്നി. അദ്ദേഹം അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി.

അച്ഛേ എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്. (ആയു)

എന്താ മോളെ. (രുദ്രൻ )

അത് കണ്ണേട്ടനും ആയിട്ടുള്ള പ്രൊപോസൽ ഫോർവേഡ് ചെയ്തോ എനിക്ക് സമ്മതമാണ്.  (ആയു )

മോളെ നീ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്. ഇങ്ങനെ എടുത്ത് ചാടിയൊരു തീരുമാനം എടുക്കണോ. (ദേവിക )

അമ്മാ... ഞാൻ ആലോചിച്ച് തീരുമാനം എടുത്തതാണ്. നിങ്ങൾക്കും ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ എനിക്ക് വേറെ എതിർപ്പൊന്നും ഇല്ല. (ആയു )

ഇതും പറഞ്ഞവൾ അവിടെ നിന്ന് റൂമിലേക്ക് പോയി. അവൾ പറഞ്ഞിട്ട് പോയ വാക്കുകളിൽ ആയിരുന്നു രുദ്രന്റെ മനസ്സപ്പോൾ.

                                  തുടരും......