പല വർണ പുഷ്പങ്ങളാലും മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന ലൈറ്റ്റുകൾക്കുമൊപ്പം   ശ്രീമംഗലത്തു വീട് ഒന്നാകെ ആ കല്യാണത്തെ വരവേൽക്കുവാൻ  ഉണർന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. ചുറ്റും അലതല്ലുന്ന സന്ദോഷങ്ങളും കളിചിരികളും കുശലന്വേഷങ്ങളും അവളുടെ മുറിയുടെ ജാലകത്തിലും വാതിലുകളിലും തട്ടി അലയടിച്ചു. ഇറങ്ങാനായി എന്ന് പുറത്തു നിന്നാരോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതും അവൾ ഒരിക്കൽ കൂടി കണ്ണാടിയിൽ കണ്ട തന്റെ പ്രതിബിംബത്തിലേയ്ക്ക് നോക്കി... ചുവപ്പ് ബനാറസ് സാരി.. മിതമായ ആഭരങ്ങൾ.. അധികമാകാത്ത ചെറിയ മേക്കപ്പും വലിട്ടെഴുതിയ കണ്ണുകളും.. മുടിയാകെ ബൺ ചെയ്തു നിറയെ മുല്ലപ്പു വെച്ചിരുന്നു.

മൂന്നു മാസങ്ങൾക്ക് ഇപ്പുറം താനാകെ മാറിയിരിക്കുന്നു.. അവൾ തന്നെ തന്നെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിക്കുവാൻ ശ്രെമിച്ചു.. പിന്നേ കയ്യിൽ കരുതിയ ചുവന്ന കല്ലിന്റെ പൊട്ട് നെറ്റിയിലേക്ക് വച്ചു..

"ടി തീപ്പെട്ടികൊള്ളി.. നിന്നെ ഇങ്ങനെ പൊട്ടു വച്ചു കാണാനാട്ടോ ഭംഗി..."


ആ വാക്കുകൾ കാതിൽ അലയടിക്കും പോലെ തോന്നിയതും അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുകെ പൂട്ടി.. തന്റെ മുഖത്തു വന്നുപോകുന്ന ഭവങ്ങളെ അടക്കാൻ അവൾ നന്നേ പാട് പെട്ടിരുന്നു.. തന്നിൽ നിന്നും എന്നോ വിട്ടു പോയ മനസ്സ് ഇന്നും കൈപിടിയിൽ എത്തിയിട്ടില്ല.. എത്രപെട്ടെന്നൊരു വിവാഹം.. ഹ്മ്മ്... പറഞ്ഞിട്ടെന്താ.. അവൾ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു.. എന്നിട്ടും മനസ്സിന്റെ പിടപ്പ് മാറിയിട്ടില്ല... അവൾ തന്റെ വലതു കൈ നെഞ്ചിനോട് ചേർത്തു വേച്ചു നിന്നു..

"എന്താടോ.. ഇതിപ്പോ പൊട്ടി പോകുമല്ലോ.."

വീണ്ടും അതേ സ്വരം.. അതേ വാക്കുകൾ.. അവൾ കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു..

ഇല്ല ഇനി തനിക്ക് ആ ശബ്ദത്തിൽ നിന്നും ഒരു മോചനം ഉണ്ടാകില്ല.. പ്രണയം അത് ഒരുപക്ഷെ അങ്ങനെ ആയിരിക്കാം.. ഒരു ലഹരിപ്പോലെ.. അത് നമ്മുടെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ കോശത്തിലേയ്ക്കും ആഴ്ന്നിറങ്ങി നമ്മേ അതിന്റെ കൈപിടിയിലാക്കും.. അതിൽ നിന്നുമൊരു മോചനം അത് അസാധ്യമാണ്.. നമ്മുടെ മരണത്തോടെ അല്ലാതെ.. ആദ്യ പ്രണയമാണെങ്കിൽ പിന്നേ പറയുകയേ വേണ്ട..

എന്റെ ആദ്യ പ്രണയവും അത് തന്നെ ആണ്.. പ്രണയം... അതേ ഒരുപക്ഷെ അവസാനത്തേതും.. ഇനി തനിക്കൊരു പ്രണയം ഉണ്ടാകുമോ.. ഇല്ല...

അവളുടെ ചൊടികളിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു.. അല്ലെങ്കിൽ ആ പ്രണയത്തിന്റെ ഓർമ അവളിൽ എപ്പോഴും ആ ചിരി വരുത്താറുണ്ട്..
Yes first love.., it's something more spl.. Bt sometimes it may be the most hurting one...❣️

ദെ ഒന്നു മുതൽ പ്ലസ് ടു വരെ പഠിച്ചിട്ടും അങ്ങനെ ഒന്ന് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.. അല്ല ഈ ഞാൻ ആരാ.. അത് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ..
ഞാൻ ദീക്ഷ ശിവദാസൻ.. അച്ഛൻ ഒരു മ്യൂസിക് ഡയറക്ടർ ആണ്.. അമ്മ യാമിക ഒരു പാവം ഡാൻസ് ടീച്ചർ. അപ്പോ നമ്മൾ എവിടാ പറഞ്ഞു നിർത്തിയെ. ആ അത്.. First love.. അങ്ങനെ ഒന്ന് എനിക്ക് ഉണ്ടായിട്ടില്ല.. എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഒരുത്തനും പുറകെ വന്നിട്ടില്ലെന്നല്ല.. പക്ഷെ നസ്രിയ പറഞ്ഞത് പോലെ അടിവയറ്റിലെ മഞ്ഞും നോക്കി പോയത് കൊണ്ടാ.. എന്തോ എനിക്ക് അങ്ങനെ ഒരു പ്രതിഭാസം സംഭവിച്ചില്ല.. കുട്ടത്തിലെ വലുതും ചെറുതുമായ തരുണീമണികൾ ഒക്കെയും പ്രേമിച്ചു നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ മാത്രം മാനത്തു പറക്കുന്ന പക്ഷികളുടെയും ചുമരിലെ പല്ലിയുടെയും പാറ്റയുടെയും കണക്കെടുത്തു നടന്നു.. അതിന്റെ ഇടയ്ക്ക് മുറപോലെ എക്സാമുകളും ലാബും പ്രൊജക്റ്റും നടന്നുപോന്നു..

അങ്ങനെ സംഭവബഹുലമായ പ്ലസ് ടു ജീവിതത്തിനോടുവിൽ ഞാൻ എൻട്രൻസ് എന്ന കടമ്പയും കടന്നു ബിടെക് എടുത്തു.. നഗരം നഗരം മഹാസാഗരം.. എന്ന് പറയും പോലെ നരകം പോലൊരു കോഴ്സും മഹാസാഗരം പോലെ പഠിക്കാനും.. കൂടെ എന്റെ ചങ്ക്‌ ലക്ഷ്മി എന്ന ലെച്ചുവും.. നമ്മൾ ഏത് കെണിയിൽ ചാടിയാലും കൂടെ ഒരു വാലും കാണുമല്ലോ 😌.

Pal ek pal mein hi tham sa gaya
Tu haath mein haath jo de gaya
Chalun main jahaan jaaye tu
Daayein main tere, baayein tu
Hoon rut main, hawayein tu
Saathiya…

Hansu main jab gaaye tu
Roun main murjhaaye tu
Bheegun main barsaaye tu
Saathiya…

പുറത്തു സെറ്റ് ചെയ്ത സ്പീക്കറിൽ നിന്നും ഉയർന്നു കേൾക്കുന്ന പാട്ട്..

"എന്തോന്നെടേയ് ഇത്.. ആരാടാ നാറി ഈ പാട്ട് വെച്ചേ 😬"

ദെ ഈ ഒരു പാട്ട് ആ പാട്ടാന് എന്റെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ ഉപ്പില്ലാത്ത കഞ്ഞി പോലെ ആക്കിയത്. ഏതാണ്ട് പറഞ്ഞാൽ കൃത്യം മൂന്നു വർഷം മുൻപാണ് സംഭവം.

ക്ലാസ്സ്‌ കട്ടാക്കിയാണ് ലെച്ചുവിന്റെ വാക്ക് കേട്ട് ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടത്. ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾക്കൊന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകണമെന്ന്... എന്നതാ ചങ്കെ നിനക്ക് അർഭുതമാണോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് ആട്ട് കിട്ടിയതോടെ വാ അടച്ചു കൂടെ നടന്നു. കോളേജിന്റെ മുൻപിലത്തെ സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നും ജിംബ്രൂട്ടനിൽ വലിഞ്ഞു കയറി പോകുമ്പോ അറിഞ്ഞോ കർത്താവെ അതെന്റെ ഒടുക്കത്തെ പോക്കാണെന്ന്. ജിമ്ബ്രൂട്ടൻ ബസ് ആണ് കേട്ടോ.. അതിൽ കയറിയപ്പോൾ ആണെങ്കിൽ മുഴുവൻ ആളും.. ഞങ്ങൾ ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി. ഒരു സീറ്റിൽ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ.. ആ അങ്ങനെ പറയാം പിന്നാമ്പുറം കണ്ടിട്ട് ഒരു ഇരുപത്തിയേഴ്‌ ഇരുപതിയട്ട് വയസ്സ് അത്രവരുമായിരിക്കും.. ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. അയാൾ എഴുനേൽറ്റെങ്കിൽ ഒന്ന് ഇരിക്കാമായിരുന്നു. കുറെ നേരം തലപ്പുകയ്‌ക്കേണ്ടി വന്നില്ല കുരുട്ടു ബുദ്ധി തോനെ ഉള്ളതോണ്ട് ലെച്ചുനോട് ചെവിയിൽ കാര്യം പറഞ്ഞു. കാര്യം കേട്ടതും അവൾക്കും സമ്മതം. ഞങ്ങൾ രണ്ടും അയാൾ ഇരിക്കുന്നതിനു തൊട്ട് പുറകിൽ ചെന്നു നിന്നു. ഒരു അഞ്ചു മിനുറ്റ് കഴിഞ്ഞതും ഞാൻ എല്ലാരേയും നോക്കി പറഞ്ഞു.

"അയ്യോ.. ടി ലെച്ചു എനിക്ക് തല കറങ്ങുന്നപോലെ.."

എല്ലാവരും കേട്ടോ കേട്ടോ... നല്ല ശബ്ദം ഉള്ളത് കൊണ്ട് പല മുഖങ്ങളും ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ തിരിയുന്നുണ്ട് ഞാൻ പെട്ടെന്ന് നെറ്റിക്ക് കയ്യും കൊടുത്തു നിന്നു. പക്ഷെ എന്താ നോക്കണ്ട ആൾ ഇതൊന്നും അറിയാതെ ഹെഡ്സെറ്റും വെച്ച് പാട്ട് കേട്ട് ഇരിക്ക. കള്ള ബെടുവാ..

"അയ്യോ ദിച്ചു നിനക്ക് തല കറങ്ങുന്നോ.. ഇനി എന്ത് ചെയ്യും.. സീറ്റ്‌ ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ ഒന്ന് ഇരിക്കാൻ.."

ലെച്ചുവും രംഗത്തു ഇറങ്ങിയതോടെ കുറെ പേര് കൂടെ നോക്കി. കൂട്ടത്തിൽ തല മൂത്ത കാർന്നൊൻ ഒന്ന് വന്നു കൂടെ കണ്ടക്ടറും. മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന ആ ചെറുപ്പക്കരനെ തട്ടി വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു. ഞങ്ങളെ ഒന്ന് ചുഴിന്നു നോക്കി അയാൾ ഇരുന്നിടത്തു നിന്നും എഴുനേൽറ്റു. അത് കണ്ടതും ഞാൻ ചാടി വിന്ഡോ സീറ്റിലേയ്ക്ക് ഇരുന്നു. കൂടെ ലെച്ചുവും.. ഹൌ... എന്തൊരാശ്വാസം... അതും പറഞ്ഞു നോക്കിയത് ആ മുഖത്തേയ്ക്ക് ആണ്.. അയാൾ ഞങ്ങളെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്..

എന്താ ഇത്ര നോക്കാൻ.. പെൺപിള്ളേർക്ക് തല കറങ്ങുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ.. 😏😏

അയാളെ നോക്കി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലെച്ചുവിന്റെ തോളിൽ തല വച്ചു കണ്ണും പൂട്ടി കിടന്നു.. ചുമ്മാ നാട്ടുകാരെ ബോധിപ്പിക്കാൻ ..


Pal ek pal mein hi tham sa gaya
Tu haath mein haath jo de gaya
Chalun main jahaan jaaye tu
Daayein main tere, baayein tu
Hoon rut main, hawayein tu
Saathiya…

Hansu main jab gaaye tu
Roun main murjhaaye tu
Bheegun main barsaaye tu
Saathiya…

സ്റ്റീരിയോയിൽ നിന്നും പാട്ടൊഴുകി എത്തി.. എന്റെ ഫെവോറേറ്റ് സോങ്.. എന്തോ ഒരു മന്ത്രികതയുണ്ട് ആ വരികൾക്ക്.. ആ ശബ്ദത്തിന്... എന്റെ കൈകൾ പതിയെ ചാലിച്ചു.. കണ്ണുകൾ പിടഞ്ഞു.. പാട്ടിന്റെ ഇണത്തിനൊപ്പം ചുണ്ടിൽ ചിരി വിരിഞ്ഞു. കണ്ണുകൾ പതിയെ തുറന്നതും കണ്ടത് മുൻപിലായി നിൽക്കുന്ന നേരത്തെ എഴുനേൽപ്പിച്ചുവിട്ട സേട്ടനെ ആണ്.. പാവം ബാലൻസ് ചെയ്തു നിൽക്കാൻ വല്ലാതെ കഷ്ടപെടുന്നുണ്ട്.. ഞാൻ അതും ഓർത്തു അയാളെ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോഴാണ് പുള്ളിയുടെ ലുക്കും ഇവിടെക്ക് വരുന്നത്. അത് കണ്ടപ്പോഴേ ഞാൻ കണ്ണടച്ചു.. പിന്നേ ഒരു കണ്ണു മാത്രം തുറന്നു നോക്കി.. മുൻപോട്ട് നിന്ന അയാൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത് എനിക്ക് കണ്ണടയ്ക്കാൻ കഴിയുന്നതിനും മുൻപേ ആയിരുന്നു.

കർത്താവെ കണ്ടു കണ്ടു...

പിന്നേ കണ്ണു തുറന്നെ ഇല്ല.. എന്തോ ഒരു മടി.. കള്ളത്തരം പിടിക്കപ്പെട്ട കുട്ടികളെ പോലെ.. ആ മുഖത്തു നോക്കാൻ പറ്റണില്ല... അതും ആലോചിച്ചു ഒന്ന് ചെറുതായിട്ട് ഉറങ്ങി.. ലെച്ചു സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തിയെന്നും പറഞ്ഞു വിളിച്ചപ്പോഴാണ് എഴുനേൽറ്റത്..

അങ്ങനെ അവിടെ ഇറങ്ങി രണ്ടു ചായയും സമൂസയും കഴിച്ചു ഞങ്ങൾ ഹോസ്പിറ്റലിലേയ്ക്ക് കയറി. എന്നെ സൈഡിൽ നിർത്തി ലെച്ചു തന്നെ റീസെപ്ഷനിൽ പോയി ചോദിച്ചു വന്നു.

"സെക്കന്റ്‌ ഫ്ലോറാ.. ഒരു ഡോക്ടർ അമർനാഥ് "

"അമറാണോ "

"അമറാൻ അല്ല അമർ നാഥ് "

അങ്ങനെ സെക്കന്റ്‌ ഫ്ലോറിൽ ഞാനും അവളുടെ ഒപ്പം അമറനെ അന്വേഷിച്ചു നടന്നു. അങ്ങനെ നീണ്ട നടപ്പിന് ശേഷം ഒരു മുറിക്ക് മുൻപിൽ ഞാൻ ആ വചനങ്ങൾ കണ്ടു.. Dr amarnath.

ലെച്ചുവിനും കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അവൾ അകത്തേയ്ക്ക് കയറിയപ്പോഴാണ് അമറാന്റെ താഴത്തെ എഴുത്തു ഞാൻ കണ്ടത്. Gynaecologist.

കർത്താവെ ദാസപ്പൻ ചതിച്ച..

ഒന്നും നോക്കാതെ ഡോറും തുറന്നു ഞാൻ ഡിങ്കനെ പോലെ അകത്തേയ്ക്ക് ചാടി. കാര്യം അറിയാനുള്ളൊരു കൗതുകം.

"എടി പന്നെ നിനക്ക് ഇഡലി ദോശ അല്ലാതെ വേറെ ഗർഭ ഉണ്ടോ "

കണ്ണും മിഴിച്ചു നിൽക്കുന്ന അവൾക്ക് പിന്നിലെ തല അപ്പോഴാണ് ഞാൻ കണ്ടത്..ഹല്ലേലുയ സ്തോത്രം...

(തുടരും...)
 

• ഒരു ടു പാർട്ട്‌ സീരീസ് ആണ്...