അങ്ങനെ ഫംഗ്ഷൻ എല്ലാം
കഴിഞ്ഞു മുറിയിൽ എത്തി
അപ്പോഴാണ് മനസ്സിൽ
ഒരു ഐഡിയ വന്നത്
അവൾ വരണ്ടീറ്റ് വെയിറ്റ്
ചെയ്തു അവൾ വരുന്നത്
കണ്ടിട്ടും കാണാത്തതു പോലെ
ഫോൺ ചെവിയിൽ വെച്ചു

ആദി: ഹലോ എന്താടാ
അളിയാസുഖല്ലേ നീ
എന്തിനാ ഇപ്പോൾ
വിളിച്ചത് ആ നിൻ്റെ 
കുഞ്ഞിൻറെ പേരിടൽ
ചടങ്ങ് ആണോ വരാം
അളിയാ ഇപ്രാവശ്യം 
ആൺകുട്ടിയാണോ
ഓ പെൺകുട്ടിയാണോ ആദ്യത്തേത് ആൺകുട്ടിയല്ലേ അതുകൊണ്ട്
ചോദിച്ചതാ ഇപ്പോൾ
ഒന്നും വേണ്ട രണ്ടു
കൊല്ലം കഴിഞ്ഞിട്ട്
മതിയെന്ന് ആണ് തീരുമാനം
ആ അതൊക്കെ അവൾക്ക്
ഇഷ്ടമാ പക്ഷേ ഇപ്പോൾ
വേണ്ടെന്ന് ആണ്
അവളുടെ തീരുമാനം
എന്നാ ശരി ഞാൻ
പിന്നെ വിളിക്കാം
ഞാൻ നേരെ ലാപ്പ്
എടുത്ത് ബെഡിലേക്ക്
കയറി അവൾ ബെഡിൻ്റെ
അപ്പുറത്ത് വന്നു
കിടന്നു എൻറെ
ലാപിലേക്ക് നോക്കി
ഞാൻ അതിൽ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ
ഫോട്ടോ എടുത്തുവെച്ച് നോക്കി
കുറച്ചു സങ്കട ഭാവം ഫിറ്റ്
ചെയ്തു നെറ്റ് അവൾ
അവിടെ വന്നത് 
അറിയാത്തത പോലെ
ഞാനാ ഫോട്ടോയിലേക്ക്
നോക്കി ചോദിച്ചു 
നിനക്കിനിയും സമയം
വേണോടാ കുഞ്ഞാ എൻറെ
അടുത്തേക്ക് വരാൻ ഞാൻ
കാത്തിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്
കുറച്ച് ആയി സാരമില്ല
നിന്റെറെ അമ്മ സമ്മതിക്കുന്നില്ലല്ലോ
നീ എൻറെ അടുത്തേക്ക്
വരാൻ അച്ഛൻ കാത്തിരിക്കും
അമ്മയുടെ മനസ്സു മാറുന്നത്
വരെ അപ്പോൾ എന്റെ 
കുഞ്ഞൻ വരും എന്റെടുത്തേക്ക്
ഇത് പറഞ്ഞു ഞാൻ
കിടന്നു ലാപ്പു പൂട്ടി
വെച്ച് ബെഡിലേക്ക് കിടന്നു
ദൈവമേ ഇതെങ്കിലും
കേട്ട് അവളുടെ മനസ്സു
മാറണെ എന്ന
പ്രാർത്ഥനയോടെ 

ദച്ചു അത്മ : ഇവന് വട്ടായോ
രാവിലെ വരെ കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നല്ലോ
ഇവനെന്താ ലാപ്പിലെ ആ
ഫോട്ടോ നോക്കി ചോദിക്കുന്നത്
അല്ല അവൻ വരാൻ
ഞാൻ എന്തിനാ
സമ്മതിക്കാതിരിക്കുന്നത്
അങ്ങനെ കുറെ നേരം
ബൾബ് കത്തിയില്ല ദച്ചുന്
പിന്നെ കത്തി ബൾബ്🤯😧
അവനെ ഒന്നുകൂടി സൂക്ഷിച്ചു
നോക്കി ഞാൻ സമ്മതിച്ചത്
തന്നെ എന്ന് മനസ്സിൽ
പറഞ്ഞു ബെഡിലേക്ക്
കിടന്നു