🌷🌷🌿🌿ചെമ്പകപ്പൂക്കൾ 🌸🌸🍀🍀

ഞാൻ ഒരു പുതിയ മെമ്പർ ആണ് ഇവിടെ. ഇത് ഒരു തുടർകഥ ആണ് . ചെമ്പകപ്പൂക്കൾ ഒരു പ്രണയ കഥ മാത്രമല്ല ഒരു ത്രില്ലെർ കൂടി ആണ്. അതുകൊണ്ട് ആദ്യ ഭാഗം മാത്രം വായിച്ചു ഒരു തീരുമാനത്തിൽ എത്തരുത് എന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു. എല്ലാവർക്കും ഇഷ്ടപെടും എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ ഞാൻ ഇത് ഇവിടെ സമർപ്പിക്കുന്നു. അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കുമല്ലോ?

ഭാഗം 1

" നീ എന്തൊക്കെയാ ഭാമേ ഈ പറയുന്നത്? നന്ദുനെ ഒരു ഭ്രാന്തനെ കൊണ്ട് കല്യാണം കഴിപ്പിക്കാം എന്നോ? അവളുടെ അച്ഛനായ ഞാൻ ജീവനോടെ ഇരിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം അത് നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല. "

ചാരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് ശിവശങ്കര പണിക്കർ തന്റെ ഭാര്യ ആയ സത്യഭാമയോട് അവസാന വാക്കെന്നോണം പറഞ്ഞു.

" അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാ അമ്മേ.. ഈ കല്യാണം ഒന്നും ശരിയാവില്ല. വല്യേച്ചിക്ക് നമുക്ക് വേറെ ഏതെങ്കിലും പയ്യനെ നോക്കാം. കുറച്ചു സാമ്പത്തികം കുറഞ്ഞാലും മറ്റു കുറവുകൾ ഇല്ലാത്ത ഒരു പയ്യനെ "

ശങ്കരന്റെ വാക്കുകൾക്ക് അനുകൂലമായി അവരുടെ ഇളയ മകനായ കണ്ണനും അവളോടൊപ്പം ചേർന്നു. സത്യഭാമ കോപം കൊണ്ട് ജ്വലിക്കുന്ന കണ്ണുകളുമായി ഭിത്തിയോട് ചേർന്ന് മുഖം കുനിച്ചു നിൽക്കുന്ന നന്ദുവിനെ നോക്കി.

" ഓ.. പിന്നെ ഇവളെ കെട്ടാൻ ഇപ്പൊ വരും.. ഏഴു കുതിരകൾ പൂട്ടിയ രഥത്തിൽ ഒരു രാജകുമാരൻ.. കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത്  ആരോടും പറയാതെ  വല്ലവന്റെയും കൂടെ ഇറങ്ങി പോയി ഒരു രാത്രി തങ്ങിയവൾക്ക് ഇതിലും നല്ല ആലോചന എവിടുന്നു വരാൻ ആണെന്നാണ് അച്ഛനും മകനും പറയുന്നത്? അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഈ ആലോചനക്കു ഇപ്പോൾ എന്താണ് ഇത്രക്കും പ്രശനം? ഇട്ടു മൂടാനുള്ള സ്വത്തു, സുന്ദരനായ പയ്യൻ.. പിന്നെ പണ്ടെങ്ങോ അവനു മാനസികമായി എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.  ഇപ്പോൾ അതൊക്കെ മുഴുവനായും ഭേദം ആയെന്നാണ് മാധവൻ പറഞ്ഞത്.. പിന്നെന്താ? "

സത്യഭാമ അച്ഛനെയും മകനെയും മാറി മാറി നോക്കി.

" അയാളുടെ ഭ്രാന്ത് മാറി എന്ന് മാധവൻ മാമൻ പറഞ്ഞ അറിവല്ലേ നമുക്കുള്ളൂ? കല്യാണം നടക്കാൻ വേണ്ടി അവർ കള്ളം പറഞ്ഞത് ആണെങ്കിലോ? വല്യേച്ചിയുടെ ഭാവി പിന്നെ എന്താവും? "

കണ്ണൻ പിന്നെയും അങ്കലാപ്പോടെ ചോദിച്ചു.

" വല്യേച്ചിയുടെ ഭാവി.. അവളുടെ ഭാവിയെ പറ്റി മാത്രമേ നിനക്ക് ചിന്ത ഉള്ളു... നിന്റെ സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പ് ഒരുത്തി ഇവിടെ ഉണ്ട്.. ഇവൾ ഉണ്ടാക്കി വച്ച ചീത്തപ്പേര് കാരണം അവളുടെ ജീവിതം കൂടി നഷ്ടപെടുമോ എന്ന ആധിയിൽ ആണ് ഞാൻ. അത് പോലെ നിന്റെ സ്വന്തം ഭാവിയെ കുറിച്ച് നിനക്ക് വല്ല ചിന്തയും ഉണ്ടോ?.. നിങ്ങളുടെ അച്ഛൻ ആണെങ്കിൽ അയാളുടെ ആദ്യ ഭാര്യയിൽ ഉണ്ടായ ഈ മകളെ പറ്റി മാത്രമേ ചിന്ത ഉള്ളു.. എനിക്ക് പക്ഷെ അങ്ങനെ പറ്റില്ലല്ലോ? "

അവർ ഒന്ന് നിർത്തി കണ്ണ് തുടക്കുന്നതായി അഭിനയിച്ചു. പിന്നെ കണ്ണനെ നോക്കി തുടർന്നു

" ഇവിടുത്തെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഒക്കെ ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ? അച്ഛന്റെ ഓപ്പറേഷനും മറ്റും നടത്താനായി വീട് പണയപെടുത്തി എടുത്ത തുക അടക്കാതെ ജപ്തി ഇന്നോ നാളെയോ എന്ന അവസ്ഥയിൽ ആണ്.. വീട് പോയാൽ പിന്നെ വയ്യാത്ത ഈ മനുഷ്യനെയും രണ്ടു പെൺകുട്ടികളെയും കൊണ്ട് തെരുവിലേക്കു ഇറങ്ങേണ്ടി വരും. അതിനിടക്ക് നിന്റെയും ആരുന്റെയും പഠനം..അച്ഛന്റെ തുടർ ചികിത്സ..ഇതിപ്പോ ഈ കല്യാണം ഒന്ന് നടന്നു കിട്ടിയാൽ പിന്നെ എല്ലാം ചെമ്പകമഠം കാർ നോക്കിക്കൊള്ളും എന്നാണ് മാധവൻ പറഞ്ഞത്. നമ്മുടെ കടങ്ങൾ എല്ലാം വീട്ടുമെന്നു അവർ വാക്ക് തന്നിട്ടുണ്ട് പോലും. അത് പോലെ അച്ഛന്റെ ചികിത്സ അവർ അവരുടെ ആശുപത്രിയിൽ ഫ്രീ ആയി നടത്താം. നിന്നെയും ആരുവിനെയും അവരുടെ ചിലവിൽ പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും..ഇത്രയൊക്കെ മറ്റാരെങ്കിലും ചെയ്യുമോ? ഈ കല്യാണം നടന്നു കിട്ടിയാൽ നമ്മുടെ കുടുംബം രക്ഷപെടും "

അവർ ഏറു കണ്ണിട്ടു നന്ദുവിനെ നോക്കി.. അവൾ അപ്പോഴും താഴേക്കു നോക്കി അതേ നിൽപ്പാണ്.

"അപ്പോൾ നീ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ഈ വീടിന്റെ കടങ്ങൾ തീരാനും നിന്റെ മക്കളുടെ ഭാവി സുരക്ഷിതമാവാനും ഇവളുടെ ജീവിതം ഹോമിക്കണം എന്നാണോ? "

ശങ്കരന്റെ വാക്കുകളിൽ ദേഷ്യവും സങ്കടവും ഒരുപോലെ നിറഞ്ഞിരുന്നു.

" ആര് പറഞ്ഞു ജീവിതം ഹോമിക്കൽ ആണെന്ന്? ഇവളുടെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ അറിഞ്ഞിട്ടു ഇതിലും നല്ല ഒരു ആലോചന അവൾക്കു ഈ നാട്ടിൽ നിന്ന് കിട്ടുമെന്ന് തോന്നുണ്ടോ നിങ്ങള്ക്ക്? അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എത്ര ആലോചനകൾ വന്നു. ഏതെങ്കിലും ശരിയായോ? ജീവിത കാലം മുഴുവൻ ഇവൾ ഇവിടെ കെട്ടാ ചരക്കായി നിന്ന് പോയാൽ എന്റെ മകളുടെ ഭാവി കൂടി തുലയും .. "

" സത്യഭാമേ.. "

ശങ്കരന്റെ ഉറക്കെ ഉള്ള വിളി ആ വീട്ടിലാകെ പ്രതിധ്വനിച്ചു..

" വേണ്ട അച്ഛാ... "

അത് വരെ തല കുനിച്ചു എല്ലാം കേട്ടു നിന്ന നന്ദു തന്റെ അച്ഛന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു .

" ഇതിന്റെ പേരിൽ ഒരു വഴക്ക് വേണ്ട അച്ഛാ.. ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞതിലും കാര്യം ഉണ്ട്. ഞാൻ കാരണം ആരും ഇനി ഇവിടെ വിഷമിക്കേണ്ട.. അത് പോലെ ഈ കല്യാണം കാരണം എന്റെ അച്ഛന് നല്ല ചികിത്സ കിട്ടുമെങ്കിൽ അതിലും വലുതായി എനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ട.. അച്ഛന്റെ ഈ അവസ്ഥക്ക് കാരണക്കാരിയും ഞാൻ തന്നെ അല്ലെ? "

" മോളെ.. എന്നാലും ഇങ്ങനെ ഒരു കല്യാണം.. അതൊന്നും വേണ്ട.. നമ്മുടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഒക്കെ തീർക്കാൻ മറ്റെന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടെത്താം "

നന്ദു തന്റെ അച്ഛന്റെ കൈകൾ കൂട്ടിപിടിച്ചു..

" മറ്റെന്തു വഴി അച്ഛാ? എല്ലാ വഴിയും അടഞ്ഞ അവസ്ഥയിൽ അല്ലെ നമ്മൾ ഇപ്പോൾ? ആരുവിന്റെയും കണ്ണന്റെയും ഭാവി നമ്മൾ ഓർക്കണ്ടേ? പിന്നെ അയാൾക്ക്‌ പണ്ടെങ്ങോ എന്തോ അസുഖം വന്നിട്ടുണ്ടെന്നു കരുതി അത് ഭേദമാവാൻ പാടില്ല എന്നില്ലല്ലോ? മാധവൻ മാമൻ പറഞ്ഞത് സത്യം തന്നെ ആയിരിക്കും. അത് കൊണ്ട് അച്ഛൻ വിഷമിക്കേണ്ട.. എനിക്ക് ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതം ആയതു കൊണ്ട് തന്നെയാണ് "

" അല്ല മോളെ അത്.. "

ശിവശങ്കരൻ വീണ്ടും സംശയത്തിൽ ആയിരുന്നു. അച്ഛനായിട്ട് ഈ കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനം പറയില്ല എന്ന് അവൾക്കു ബോധ്യമായി. അവൾ സത്യഭാമയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു..

" മാധവ മാമയോട് പറഞ്ഞോളൂ ഇവിടെ എല്ലാവർക്കും സമ്മതം ആണെന്ന്. അവർക്കു പെണ്ണിനേയും വീടും ഒന്നും കാണുക പോലും വേണ്ട എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്? അപ്പോൾ പിന്നെ ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ എന്താണെന്ന് വച്ചാൽ നോക്കികൊള്ളാൻ പറഞ്ഞോളൂ ചെറിയമ്മ "

അവളുടെ സ്വരം ഉറച്ചതായിരുന്നു. ഭാമയും ആരുവും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ചിരിച്ചു. അവർ ഉദേശിച്ചത്‌ എന്തോ അത് നേടിയെടുത്ത സന്തോഷം ആയിരുന്നു അവർക്കു.  ആ സന്തോഷത്തോടെ തന്നെ അവർ തന്റെ ആങ്ങള ആയ മാധവനെ കാര്യങ്ങൾ അറിയിക്കാൻ പോയി. ഇനി ഇവിടെ നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾക്കു തന്റെ സാന്നിധ്യം ആവശ്യമില്ലായെന്നു നന്ദുവിന് അറിയാമായിരുന്നു. ചാരുകസേരയിൽ നിർവികരതയോടെ പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരിക്കുന്ന അച്ഛനെ ഒന്ന് നോക്കി അവൾ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.  കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നപ്പോൾ പഴയ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നായി മനസ്സിലേക്ക് തികട്ടി വന്നു.

സാമ്പത്തികം കുറവെങ്കിലും സന്തോഷപൂർണമായ ജീവിതം ആയിരുന്നു തങ്ങളുടേത്‌. കർഷകനായ അച്ഛൻ ശിവശങ്കരൻ. അമ്മ സുഭദ്ര.. ഒരേ ഒരു മകൾ.. നന്ദു എന്ന് വിളിക്കുന്ന ദേവനന്ദ.. അഞ്ചാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോഴാണ് മരണം ക്യാൻസറിന്റെ രൂപത്തിൽ അമ്മയെ തങ്ങളിൽ നിന്ന് തട്ടി എടുത്തത്. ആകെ തകർന്നു പോയിരുന്നു താനും അച്ഛനും. രണ്ടു വർഷത്തിന് ശേഷം ബന്ധുക്കളുടെ ഒക്കെ നിർബന്ധപ്രകാരം സത്യഭാമ  അച്ഛന്റെ ഭാര്യയായി, തന്റെ ചെറിയമ്മയായി ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നു. ആദ്യമൊന്നും കുഴപ്പം ഇല്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം ആര്യനന്ദ എന്ന ആരു പിറന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ആരംഭിച്ചു തുടങ്ങി. എന്നാലും അച്ഛന്റെ സ്നേഹത്തിനു ഒരു കുറവും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. എന്ന് മാത്രമല്ല തനിക്കു ഒരു വിഷമം തോന്നാതിരിക്കാൻ കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ചിട്ടേ ഉള്ളു. അത് ചെറിയമ്മയുടെ ദേഷ്യം വർധിപ്പിച്ചു. ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞു കൊടുത്തത് കേട്ടു വളർന്നത് കൊണ്ടാവണം ആരുവിനു എന്നും തന്നോട് ദേഷ്യം ആയിരുന്നു. രണ്ടു വർഷത്തിന് ശേഷം കണ്ണൻ എന്ന ഹരിനന്ദനും കൂടി വന്നു. പക്ഷെ അവൻ നേരെ തിരിച്ചായിരുന്നു. അവനു അവന്റെ അമ്മയെക്കാളും ചെറിയേച്ചിയെക്കാളും ഇഷ്ടം എന്നും വല്യേച്ചിയോട് ആയിരുന്നു. ചെറിയമ്മ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും ചെയ്തിട്ടും അതിനൊന്നും ഒരു മാറ്റവും വന്നില്ല. ചെറിയമ്മയുടെ ചെറിയ ചെറിയ കുത്തുവാക്കുകളും ആരുവിന്റെ അസൂയയും ദേഷ്യവും ഒക്കെ ഒഴിച്ചാൽ ജീവിതം നല്ലത് തന്നെയായിരുന്നു. എല്ലാം തകിടം മറിഞ്ഞത് കോളേജ് ജീവിതം ആരംഭിച്ചപ്പോഴായിരുന്നു.

പഠിക്കാൻ താൻ പണ്ടേ മിടുക്കിയായിരുന്നു. അത് കൊണ്ടാണ് എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠിക്കാൻ  govt കോളേജിൽ തന്നെ സീറ്റും ലഭിച്ചത്. വീട്ടിൽ നിന്ന് പോയി വരാൻ പറ്റാത്ത ദൂരം ആയതിനാൽ താമസം കോളേജ് ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മാറ്റി. പ്രിയപ്പെട്ട മകളെ കാണാതിരിക്കാൻ സാധിക്കാത്തത് കൊണ്ട് അച്ഛന് ദിവസവും തന്നെ കണ്ടു വിളിക്കാനായി ഒരു സ്മാർട്ട്‌ ഫോണും വാങ്ങി തന്നിരുന്നു. അതായിരുന്നു തുടക്കം. ആദ്യത്തെ രണ്ടു വർഷം ക്ലാസ്സിൽ ഒന്നാമതായാണ് താൻ പാസ്സ് ആയതു.  മൂന്നാം വർഷം പഠിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ തന്റെ ജീവിതത്തിലെ വില്ലനായ സ്മാർട്ട്‌ ഫോണിലെ ഫേസ്ബുക് വഴി പരിചയപ്പെട്ടതാണ് സിദ്ധാർഥ്നെ. കാണാൻ സുമുഖൻ, മധുരം നിറഞ്ഞ സംസാരം.. മെസ്സന്ജറിൽ വന്ന ഒരു ഹായ്,  അപരിചിതരായി തുടങ്ങിയ സംസാരം,  അധികം വൈകാതെ തന്നെ സിഥാർത്തുമായുള്ള അടുപ്പം സൗഹൃദത്തിലേക്കും പിന്നീട് പ്രണയത്തിലേക്കും വഴി മാറി. പ്രായത്തിന്റെ വികാരങ്ങളോ, നിയന്ത്രിക്കാൻ ആരും ഇല്ലാത്തതിന്റെ ധൈര്യമോ , ആരെയും മയക്കുന്ന അവന്റെ വശ്യതയോ താൻ തന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട അച്ഛനെ പോലും മറന്ന ദിവസങ്ങൾ ആയിരുന്നു അത്.

തുടരും...

( അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കണേ )