വില്ലൻ… പേര് പോലെതന്നെ ഇതൊരു നായകന്റെ കഥ അല്ല…ഒരു വില്ലന്റെ കഥ ആണ്… ഒരു അസുരന്റെ ഒരു ചെകുത്താന്റെ കഥ…നമുക്ക് കഥയിലേക്ക് കടക്കാം… 
ബാംഗ്ലൂരിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ബസിന്റെ വിൻഡോ സീറ്റിൽ കമ്പിയിന്മേ ചാരി കിടന്നുറങ്ങുകയാണ് ഷഹന…കാറ്റ് അവളുടെ മുടിയിഴകളെ തഴുകുന്നുണ്ട്… കാറ്റത്ത് അവളുടെ മുടിയിഴകൾ പാറി കളിക്കുന്നുണ്ട്… ആകെ മൊത്തത്തിൽ പ്രകൃതി അവളുടെ ഉറക്കത്തെ മനോഹരമാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും അവളുടെ മുഖം വിളറി വെളുത്തിരുന്നു…അവളുടെ മുഖത്ത് ഭയത്തിന്റെ ലാഞ്ജനകൾ കാണാനുണ്ടായിരുന്നു…അവൾ ഉറക്കത്തിൽ ഒരു ദുസ്വപ്നം കാണുകയായിരുന്നു…

പെട്ടെന്ന് അന്തരീക്ഷം ആകെ മാറിയപോലെ… അതുവരെ അവിടെ വീശിയിരുന്ന ആ മന്ദമാരുതൻ പോയി അവിടെ ആകെ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞു… ഒരു ഭയപ്പെടുത്തുന്ന തണുപ്പ് അന്തരീക്ഷത്തിൽ തളം കെട്ടിനിന്നു… ദൂരെ നിന്നും ഒരു രൂപം അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നതായി ഷഹനയ്ക്ക് തോന്നി…ഒരു കറുത്തരൂപം…അത് ഒരു കരിമ്പടം മൂടിപുതച്ചപോലെ… അല്ലാ…അതിന്റെ രൂപം തന്നെ ആണ് അത്… അതിന് മുഖമില്ല…അതിന്റെ മുഖത്തിന്റെ ഭാഗത്തു വെറും ഇരുട്ട്…നമ്മുടെ സന്തോഷം കെടുത്തുന്ന ഒരു അന്ധകാരം… അതിന്റെ ആ ഒഴുകിയുള്ള വരവ് കണ്ട് പ്രകൃതി ആകെ പേടിച്ചിരുക്കുവാണ്………



ചെടികളും പൂക്കളുമൊക്കെ വാടി… പറന്നു നടന്നിരുന്ന കിളികളൊക്കെ ചത്തുമലച്ച് നിലത്തു വീഴുന്നു… ആകെപ്പാടെ ഒരു ഭയാനകമായ അന്തരീക്ഷം… ഷഹന പേടിച്ചു വിറച്ചു…അത് ഒഴുകി അവളുടെ ജനാലയുടെ അടുത്ത് എത്തി…അവൾക്ക് ഒരു അക്ഷരം പോലും ഉരിയാടാൻ സാധിച്ചില്ല…ദാഹം കാരണം അവളുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു…ജനാലായിന്മേലുള്ള ഗ്ലാസിൽ വിള്ളലുകൾ പൊട്ടിപ്പടർന്നു… ആ രൂപം അവളെ തന്നെ നോക്കുന്നപോലെ തോന്നി അവൾക്ക്… ആ ഭയാനകമായ രൂപം സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി…



“നീ എന്തൊക്കെ ആഗ്രഹങ്ങളും പേറി ആണോ ഈ യാത്ര ആരംഭിച്ചത്…അതൊന്നും ഒരിക്കലും നിറവേറില്ല…നിന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങളിലേക്കല്ല നിന്റെ യാത്ര…അവന്റെ അടുത്തേക്കാണ്… ചെകുത്താന്റെ അടുത്തേക്ക്…നീ അവനെയാണ് തേടി പോകുന്നത്…നിന്റെ ജീവിതം ധന്യമാക്കാൻ അവൻ മാലാഖയല്ല…ചെകുത്താന്റെ സന്തതിയാണ്…മരണമാണ് നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നത്…എത്രയൊക്കെ കരഞ്ഞാലും ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിച്ചാലും ഈ വിധിയിൽ നിന്ന് നിനക്ക് രക്ഷപെടാൻ സാധിക്കില്ല…ജീവൻ വേണമെങ്കിൽ തിരിച്ചുപോ…”
പെട്ടെന്ന് ഷഹന കണ്ണുതുറന്നു… അവൾ സ്വപ്നത്തിൽ കണ്ട ആ രൂപം അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു… അവൾ ആകെ പേടിച്ച് വിയർത്തു…

“എന്താ പടച്ചോനേ ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെ ഒരു സ്വപ്നം” അവൾ സ്വയം ഉള്ളിൽ ചോദിച്ചു.. അതിന് ഉത്തരമെന്നവണ്ണം ഒരു കാക്ക അവളുടെ അടുത്തൂടെ കരഞ്ഞുപറന്നുപോയി…എന്നാൽ അത് തനിക്ക് ഉള്ള ഉത്തരം ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ആ പൊട്ടിപെണ്ണിന് സാധിച്ചില്ല…ബസ് അപ്പോഴും അതിന്റെ ലക്ഷ്യത്തെ തേടി പൊയ്‌ക്കൊണ്ടിരുന്നു…

ഷഹന…എല്ലാരും ഷാഹി എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു പാവം സുന്ദരി കാന്താരി…ചെറുപ്പത്തിൽ വളരെ കുസൃതിയും കുറുമ്പും കാട്ടി നടന്നിരുന്ന അവൾക്ക് അവളുടെ 16 ആം വയസ്സിനുശേഷം ആ സ്വഭാവം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവന്നു… അതിന് കാരണം അവളുടെ ഉപ്പയായ അബ്ദുവിന്റെ മരണം ആയിരുന്നു…ഒരു കാർ ആക്സിഡന്റ് ആയിരുന്നു…അബ്ദു ഓടിച്ചിരുന്ന കാറിനെ ഒരു ലോറി ഇടിച്ചു തെറിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു…നിഗൂഢത അവിടെയും തളംകെട്ടിനിന്നിരുന്നു… എന്നാൽ എല്ലാവര്ക്കും അത് ഒരു സ്വാഭാവിക ആക്സിഡന്റ് ആയിരുന്നു… അതിനുശേഷം ഷെഹനയ്ക്ക് പഴയ ഷാഹി ആകാൻ സാധിച്ചില്ല…



അവൾക്ക് അവളുടെ അമ്മ ലക്ഷ്മിയും അനിയൻ ഷാഹിദും മാത്രമേ സ്വന്തമായി ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ… അമ്മ ലക്ഷ്മി… അതെ നാട് ഇളക്കിമറിച്ച ഒരു കല്യാണം ആയിരുന്നു ലക്ഷ്മിയുടെയും അബ്‌ദുവിന്റേതും… അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവർക്ക് വേറെ കുടുംബക്കാർ ആരും ഇല്ലായിരുന്നു…എല്ലാവരും അവരെ ഒഴിവാക്കിയിരുന്നു…ജീവിച്ചകാലത് അബ്ദു എല്ലാവര്ക്കും ഒരു പരോപകാരി ആയിരുന്നതുകൊണ്ട് അബ്ദു മരിച്ചതിന്ശേഷം നാട്ടുകാർ അവരെ നല്ലവണ്ണം സഹായിച്ചുപോന്നു…

നമ്മുടെ ഷാഹി ആള് കാന്താരി ആണെങ്കിലും പഠിക്കാൻ അവൾ മിടുക്കി ആയിരുന്നു..10 ഇലും പ്ലസ് ടുവിലും അവൾ ഫുൾ എ പ്ലസ്സിൽ തന്നെ പാസ്സായി…എൻട്രൻസ് എഴുതി അവൾ മേറിറ്റിൽ ബാംഗ്ലൂരിലെ ഒരു പ്രശസ്തമായ എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിൽ സീറ്റ് കരസ്ഥമാക്കി… എന്നാൽ അവളെ തുടർന്ന് പഠിപ്പിക്കാൻ പാവം ലക്ഷ്മിക്ക് ആവതില്ലായിരുന്നു…ഇത് കണ്ട നാട്ടുകാർ ഒരു സമിതി രൂപീകരിച്ച് അവളെ പഠിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു…അവിടേക്കാണ് അവളുടെ ഈ യാത്ര…

ഷാഹി തന്റെ ബാഗിൽ നിന്നും കുപ്പിയെടുത്ത് വെള്ളം കുടിച്ചു…അവൾക്ക് ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി… ആ സ്വപ്നം അവളെ അത്രമാത്രം ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു…കോളേജ് തുടങ്ങാൻ ഇനി 2 ദിവസം കൂടി ഉണ്ട്… കോളേജിൽ അഡ്മിഷൻ എടുക്കാൻ വന്നപ്പോൾ ഹോസ്റ്റൽ റൂം ശെരിയായിട്ടില്ലാർന്നു… അടുത്തതവണ വരുമ്പോ റൂം കിട്ടിയിരിക്കും എന്ന് ഹോസ്റ്റൽ വാർഡൻ സൂസൻ ഉറപ്പ് തന്നിരുന്നു…

ബസ് ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് എത്താനായിരുന്നു…അവൾ പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ ആസ്വദിച്ചു ഇരുന്നു… ആദ്യമായിട്ടാണ് ഷാഹി തന്റെ അമ്മയെ വിട്ട് ഇത്രയും ദൂരം പോയി നിക്കുന്നെ…അതിന്റെ എല്ലാ സങ്കടവും ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു…എന്നാൽ തന്റെ മകളുടെ നല്ല ഭാവിക്ക് വേണ്ടി അത് സഹിക്കാൻ ലക്ഷ്മി തയ്യാറായിരുന്നു…അത് കൊണ്ടുതന്നെ പലതവണ തികട്ടിവന്ന കരച്ചിൽ ലക്ഷ്മി ആരും കാണാതെ കടിച്ചമർത്തി…എന്നാൽ പോകാൻ നേരം കെട്ടിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് രണ്ടുമൂന്ന് തുള്ളി അറിയാതെ പുറത്തേക്ക് ചാടി ഷാഹിയുടെ തോൾ നനഞ്ഞു…അത് ഷാഹിക്ക് മനസ്സിലായെങ്കിലും അവൾ അത് അറിഞ്ഞഭാവം കാണിച്ചില്ല…കാരണം അത് കാണിച്ചാൽ അവളുടെ ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയുടെ കരയുന്ന മുഖം അവൾക്ക് കാണേണ്ടിവരും… അവൾ അത്രമേൽ തന്റെ അമ്മയെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അവളുടെ ഉപ്പ മരിച്ചപ്പോൾ അവൾ അവളുടെ ഉപ്പാക്ക് കൊടുത്ത വാക്കാണ്…ഷാഹി കാരണം ഒരിക്കലും അബ്ദുവിന്റെ ലക്ഷ്മി കരയാൻ ഇടവരില്ല എന്ന്…

ബസ് അങ്ങനെ ബാംഗ്ലൂർ സിറ്റിയിൽ പ്രവേശിച്ചു…
സ്റ്റാൻഡിൽ ബസ് ഇറങ്ങിയ ഷാഹി അവിടെ നിന്ന് ഒരു ഓട്ടോ വിളിച്ച് കോളേജിലേക്ക് പോയി…ഒരു സിറ്റിയുടെ എല്ലാ തിരക്കും ബാംഗ്ലൂരിനുണ്ടായിരുന്നു…ആ തിരക്കിലൂടെ ഓട്ടോ അവൾ പഠിക്കാൻ പോകുന്ന കോളേജിന്റെ കവാടത്തിനു മുന്നിൽ എത്തി…ഓട്ടോ പൈസ കൊടുത്ത ശേഷം അവൾ ഓഫീസിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…വേറെയും കുട്ടികൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു… അവസാന ദിവസങ്ങളിൽ കാശെറിഞ്ഞു സീറ്റ് ഉറപ്പാക്കാൻ വന്ന ധനികന്മാരുടെ മക്കൾ ആയിരുന്നു അത് മൊത്തവും…അവരുടെ ഇടയിലൂടെ അവൾ നടന്ന് ചെല്ലുമ്പോ എല്ലാവരും അവളെ ഒരു വേറെ കണ്ണിലൂടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഷാഹി ആണെങ്കിൽ ഈ ധനികരുടെ മക്കളുടെ വസ്ത്രവും വേഷവിധാനങ്ങളും കണ്ട് അസൂയ പൂണ്ടിരുന്നു… അല്ലെങ്കിലും അവൾക്ക് അതല്ലേ ചെയ്യാൻ പറ്റൂ…



ഷാഹി ഓഫീസിൽ ചെന്ന് കാര്യങ്ങളൊക്കെ ശേരിയാക്കിയതിനുശേഷം ഹോസ്റ്റൽ വാർഡനെ കാണാൻ അവരുടെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു… സൂസൻ അപ്പോൾ ഒരു കസേരയിൽ അവിടെ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഷാഹി ചെന്ന് റൂമിനെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചു…

“മാഡം എന്റെ റൂം ശേരിയായോ..?”

അത് കേട്ട സൂസൻ ഒന്നും അറിയാത്തപോലെ “ഏത് റൂം എന്ന് തിരിച്ചൊരു ചോദ്യം

ഷാഹി: അപ്പോൾ മാഡമല്ലേ പറഞ്ഞെ അടുത്ത തവണ വരുമ്പോ റൂം ഉറപ്പായും കിട്ടിയിരിക്കും എന്ന്

സൂസൻ:ഞാനോ.. ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ..



സത്യം എന്താന്നുവെച്ചാൽ അഡ്മിഷൻ വന്നപ്പോൾ തന്നെ സുസന് അവളെ നോട്ടം ഉണ്ടായിരുന്നു…ഷാഹി കാണാൻ അതിസുന്ദരിയായിരുന്നു… അവളുടെ തട്ടത്തിനുള്ളിലുള്ള ആ വട്ടമുഖം ആരും കൊതിച്ചുപോകുന്ന ഒന്നായിരുന്നു…ഒരു തുള്ളി മെയ്ക് അപ്പ്‌പോലും ഇടാതെ വന്ന അവളുടെ സൗന്ദര്യം അവിടെ വന്ന മെയ്ക് അപ്പ്‌ വാരിവീശിവിതറി വന്ന ബാക്കിയുള്ള പെണ്കുട്ടികളെക്കാൾ എത്രയോ മുൻപിൽ ആയിരുന്നു… അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് പെൺതീനി എന്ന് വിളിപ്പേരുള്ള സൂസൻ ഷാഹിയെ നോട്ടമിട്ടത്..പോരാത്തതിന് അവൾ ഒരു ദരിദ്രയും…ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരും ഇല്ല…സൂസൻ അവളെ കോളേജിൽ ഡെവിൾസ് ഗ്യാങ് എന്ന് വിളിപ്പേരുള്ള ടീനയുടെയും കൂട്ടുകാരുടെയും വീട്ടിൽ ഷാഹിയെ പേയിങ് ഗസ്റ്റ് ആയി എത്തിച്ച് മതി വരുവോളം അവളെ ആസ്വദിക്കാൻ ആയിരുന്നു പ്ലാൻ..ടീനയും കൂട്ടരും സൂസനും ഒരേ ഗണത്തിൽ പെട്ടവരായിരുന്നു…



ഷാഹി: മാഡം എന്നെ ചതിക്കരുത്… എനിക്ക് റൂം വേണം

സൂസൻ:മോളെ…നിനക്ക് റൂം തരാമെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ല ഇനി വേണമെങ്കിൽ വേറെ ഒരു റൂം സെറ്റ് ആക്കി തരാം

അത് പറയുമ്പോൾ സൂസന്റെ മുഖത്തു ഒരു ഗൂഢമായ ചിരി തെളിഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു



ഷാഹി:ഏത് റൂം..?



സൂസൻ:നിന്റെ സീനിയേഴ്‌സ് ആയ കുറച്ചു പാവം പിള്ളേരുണ്ട്.. അവരുടെ കൂടെ…

ഷാഹി:അത് പിന്നെ…സീനിയേഴ്സിന്റെ കൂടെ..
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു…പ്രകൃതി അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ആയി കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു…കാക്കകൾ കരഞ്ഞും പ്രാവുകൾ കുറുകിയും മരങ്ങൾ അതിന്റെ ഇല പൊഴിച്ചും അവളുടെ സങ്കടത്തിൽ പങ്കുചേർന്നു…


ശാന്ത തന്റെ ജോലി കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് പോകാനുള്ള തത്രപ്പാടിൽ ആയിരുന്നു… കോളേജ് തുറക്കാത്തത് കൊണ്ട് പണികൾ കുറച്ച് കുറവായിരുന്നു… ഷാഹി താൻ അവളോട് പറഞ്ഞത് സുസനോട് പറയുമോ എന്ന ഒരു പേടി അവൾക്കില്ലാതിരുന്നില്ല… എന്തെന്നാൽ ആ ചീമപന്നി മതി തന്റെ ഇവിടുത്തെ ജോലി പോവാൻ…എന്നിരുന്നാലും ഷാഹിയുടെ അവസ്ഥയിൽ അവൾക്ക് സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു… സുസനെ പേടി ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് തന്നെ അവൾ സാരി ഉടുക്കുന്നത് കുറച്ച് സ്പീഡിൽ ആക്കി…ഇന്നു തന്നെ അവളുടെ മുൻപിൽ പെട്ടാൽ ചൂടോടെ എല്ലാം കിട്ടും അതിലും നല്ലത് നാളെ കിട്ടുന്നതാ…



ശാന്ത സാരി പെട്ടെന്ന് ധരിച്ച് പുറത്തേക്കിറങ്ങി…കോളേജിന്റെ കവാടം ലക്ഷ്യമാക്കി അവൾ നടന്നു…കുറച്ചു നടന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ഉദ്യാനത്തിന്റെ അടുത്ത് ഷാഹി ഇരിക്കുന്നത് അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്…ശാന്ത അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു… അടുത്തെത്താനായപ്പോൾ തന്നെ ശാന്തയ്ക്ക് മനസ്സിലായി ഷാഹി കരയുകയാണെന്ന്…



ശാന്ത ഷാഹിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു…



എന്താ മോളെ ഇവിടെ ഇരുക്കുന്നെ…ശാന്ത ചോദിച്ചു…



ശബ്ദം കേട്ട് ഷാഹി തുറിച്ചുനോക്കി…ശാന്തയെ കണ്ടതും അവൾ അവളുടെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചിട്ട് “ഞാൻ എന്താ ചെയ്യുക ചേച്ചി” എന്ന് ചോദിച്ചു…



ശാന്ത: മോൾക്ക് പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും റൂം എടുത്തൂടെ..?



ഷാഹി: അതിനുമാത്രം പൈസയൊന്നും എന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ല ചേച്ചി…



ശാന്ത:മോളുടെ ഉപ്പ എന്ത് ചെയ്യുന്നു..?



ഷാഹി: എനിക്ക് ഉപ്പയില്ല… മരിച്ചുപോയി… അമ്മയും അനിയനും മാത്രമേ ഒള്ളു…



ശാന്ത: ഞാൻ എന്താ ചെയ്യുക മോളെ…എന്റെ വീട്ടിൽ നിനക്കും കൂടി പായ വിരിക്കാൻ ഉള്ള സ്ഥലം ഇല്ല മോളെ..ഞാൻ നിസ്സഹായയാണ്…



ഷാഹി:ചേച്ചി പൊയ്ക്കോളൂ… എന്തായാലും എന്നെ വലിയ ഒരു ആപത്തിൽ നിന്ന് എന്നെ രക്ഷിച്ചില്ലേ…അതിനുതന്നെ ഞാൻ എങ്ങനെയാ നന്ദി പറയേണ്ടത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല…വളരെയധികം നന്ദിയുണ്ട്..



ഷാഹി കൈകൂപ്പിക്കൊണ്ട് ശാന്തയോട് പറഞ്ഞു…



ശാന്ത അവിടെ നിന്ന് നടന്നു…കുറച്ചു ദൂരം നടന്നതിനുശേഷം ശാന്ത തിരിച്ച് ഷാഹിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു…
ശാന്ത തിരിച്ചു വരുന്നതുകണ്ട് “എന്തുപറ്റി ചേച്ചി..?” എന്ന് ശാന്തയോട് ഷാഹി ചോദിച്ചു….

ശാന്ത: മോൾ ഇവിടെ വാ.. നമുക്കൊരാളെ അടുത്തേക്ക് പോകാം..



ഷാഹി:ആരെ അടുത്തേക്കാ ചേച്ചി..



ശാന്ത:മോൾ വാ



എന്ന് പറഞ്ഞ് മുൻപിൽ നടന്നു…



ഷാഹി തന്റെ ബാഗുകൾ എല്ലാം എടുത്ത് ശാന്തയുടെ പിന്നാലെ നടന്നു… ശാന്ത പോയത് കോളേജിന്റെ ഗേറ്റ്കീപ്പർ ചന്ദ്രേട്ടന്റെ അടുത്തേക്ക് ആയിരുന്നു…



അമ്പതുവയസ്സുകഴിഞ്ഞു മുടികളിൽ ചെറുതായി നര കേറിയ സാധുവായ ഒരാൾ ആയിരുന്നു ചന്ദ്രൻ… പഴയ ചുമട്ടുതൊഴിലാളി ആയിരുന്നു ചന്ദ്രൻ…അതുകൊണ്ട് തന്നെ ശരീരം ഇപ്പോളും ഫിറ്റായിരുന്നു…ശാന്തയും ഷാഹി നടന്ന് കോളേജിന്റെ കവാടത്തിനുമുന്നിൽ എത്തി… ശാന്ത ഷാഹിയോട് അവിടെ നിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ചന്ദ്രേട്ടന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് ഷാഹിയുടെ അവസ്ഥ പറഞ്ഞുകൊടുത്തു…



ചന്ദ്രൻ: അതിന് ഞാൻ എന്താ മോളെ ചെയ്യുക… അവളോട് ഉള്ള ജീവനുംകൊണ്ട് നാട്ടിലേക്ക് പോകാൻ പറ…



ശാന്ത: ചന്ദ്രേട്ടൻ വിചാരിച്ചാൽ അവൾക്ക് ഏതേലും ഒരു ചെറിയ റൂം ചുളുവിലക്ക് ഒപ്പിച്ചു കൊടുക്കാൻ സാധിക്കില്ലേ..?



ചന്ദ്രൻ: അതിന് മോളെ എനിക്കീ ബ്രോക്കർ പരിപാടി ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ…എന്റെ കയ്യിൽ എവിടുന്നാ റൂം



ശാന്ത: ഒന്ന് ആലോചിച്ചുനോക്ക് ചന്ദ്രേട്ടാ…പാവം പെണ്ണ് ആണ്… അവൾക്ക് ഉപ്പയൊന്നും ഇല്ല… നന്നായി പഠിക്കുന്ന പെണ്ണ് ആണ്… അവൾക്ക് ഇവിടെ മെറിറ്റ് സീറ്റാണ് കിട്ടിയെക്കുന്നെ… നല്ല ഭാവി ഉള്ള പെണ്ണ് ആണ്.. ഒന്ന് ശ്രമിച്ചു നോക്ക്



ചന്ദ്രൻ: മോൾ പറയുന്നതൊക്കെ എനിക്ക് മനസ്സിലാകും…എനിക്കും അവളെ സഹായിക്കണം എന്നുണ്ട്…പക്ഷെ ഞാൻ ഈ കാര്യത്തിൽ നിസ്സഹായനാണ്…ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിട്ട് മാത്രം കാര്യമില്ലല്ലോ സഹായിക്കാനുള്ള ആവതുംകൂടി വേണ്ടേ…നീ അവളോട് നാട്ടിലേക്ക് പോകാൻ പറ



ശാന്ത: ശരി ചന്ദ്രേട്ടാ…



ശാന്ത തിരിച്ചു ഷാഹിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു..അവളുടെ അടുത്തെത്തി “അതും നടക്കില്ല മോളെ…” എന്ന് പറഞ്ഞു…
ഷാഹി: സാരമില്ല ചേച്ചി…എനിക്ക് ഇത്രയേ വിധിച്ചിട്ടുള്ളൂ…



അവർ രണ്ടുപേരും കോളേജിന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു…കുറച്ചുനടന്നപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് പിന്നിൽ നിന്ന് ഒരു വിളികേട്ടു..അവർ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…അപ്പോൾ ചന്ദ്രേട്ടൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വരുന്നുണ്ട്…



ശാന്ത: എന്താ ചന്ദ്രേട്ടാ…

ചന്ദ്രൻ: നിങ്ങൾ അവിടെ നിക്ക്..



എന്നിട്ട് ഷാഹിയെ നോക്കിയിട്ട് ചോദിച്ചു



“നിനക്ക് പാചകം അറിയാമോ..?”



ഷാഹി പെട്ടെന്ന് തലയാട്ടിയിട്ട് “അറിയാം..” എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു…



ചന്ദ്രേട്ടൻ അപ്പോൾ ശാന്തയെ മാറ്റിനിർത്തിയിട്ട് ശാന്തയോട് “സമർ അവന് ഒരു പാചകക്കാരിയെ വേണം എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു”



ശാന്ത: സമറോ…? അതുവേണോ..?



ചന്ദ്രൻ:എന്തെ..?



ശാന്ത:അതല്ലാ… അവൻ ഒറ്റയ്ക്ക് അല്ലെ താമസം…



ചന്ദ്രൻ: അതിനെന്താ…അവൻ ഏതെങ്കിലും ഒരു പെണ്ണിനോട് മോശമായിട്ട് പെരുമാറുന്നത് നീ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ…?



ശാന്ത:ഞാൻ അങ്ങനെ അല്ലാ ഉദ്ദേശിച്ചത് ചന്ദ്രേട്ടാ…അവന് ചുറ്റും എന്തൊക്കെയോ നിഗൂഢതകൾ ഉള്ളപോലെ തോന്നിയിട്ടുണ്ട്…ബാക്കിയുള്ള സ്റ്റുഡന്റ്സിനെ പോലെ അല്ല അവൻ…അവന്റെ ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട് മറ്റും…ആ പെണ്ണിന് ആരുമില്ല…
ശാന്ത: ശരി… ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു നോക്കട്ടെ



അവർ രണ്ടുപേരും നടന്ന് ഷാഹിയുടെ അടുത്തെത്തി…



ശാന്ത: മോളെ ഒരു വഴിയുണ്ട്… ഇവിടെ തേർഡ് ഇയറിൽ പഠിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടിയുടെ വീട്ടിൽ ഒരു പാചകക്കാരിയെ വേണം…മോൾക്ക് അത് ചെയ്തുകൊണ്ട് അവിടെ താമസിച്ചുകൂടെ



ഷാഹി: ചേച്ചി അത്….



ശാന്ത: മോൾ പേടിക്കേണ്ട… വേറെയാളുകൾ ഒന്നും ഇല്ല അവനുമാത്രം പാചകം ചെയ്താൽ മതി…അവൻ മാത്രമേ വീട്ടിലുള്ളു



ഷാഹി:അവൻ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ…



ശാന്ത:മോൾ ആ കാര്യത്തിൽ പേടിക്കണ്ട…അവൻ ഒരിക്കലും നിന്റെ മാനത്തിന് വില പറയില്ല…നിനക്ക് വിശ്വസിക്കാം…ഇതേ ഇപ്പോ വഴിയുള്ളൂ



ഷാഹി ഒന്ന് ആലോചിച്ചതിനുശേഷം ശരി എന്ന് പറഞ്ഞു



ചന്ദ്രൻ: ഉറപ്പിക്കാൻ വരട്ടെ…അവന്റെ സമ്മതം കൂടി വാങ്ങട്ടേ..



അതും പറഞ്ഞു ചന്ദ്രൻ തന്റെ പോക്കറ്റിൽ കയ്യിട്ട് ഫോൺ എടുത്തു…അവനെ വിളിച്ചാൽ കിട്ടുമോ എന്ന് അറിയില്ല…അവൻ നാട്ടിൽ ഇല്ല ഇപ്പൊ…ഇടയ്ക്ക് അവന് ഒരു മിന്നൽ ഉണ്ട്…ആ മിന്നലിൽ ദൈവം തമ്പുരാൻ തിരഞ്ഞാൽ പോലും അവനെ തിരഞ്ഞാൽ കിട്ടില്ല… എന്ന് പറഞ്ഞ് സമറിന്റെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു



“This Subscriber is not reachable”



ചന്ദ്രേട്ടന്റെ ഫോണിൽ നിന്ന് ഒരു സുന്ദരി അവളുടെ കിളിശബ്ദത്തിൽ ചിലച്ചു…നോ രക്ഷ…ഇനി കുഞ്ഞുട്ടനെ ഒള്ളു ശരണം…



അതാരാ കുഞ്ഞുട്ടൻ..? ശാന്ത ചോദിച്ചു..



ചന്ദ്രൻ:അതോ..അവനാണ് സമറിന്റെ വലംകൈ…അവന്റെ ചങ്ക്…



എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് കുഞ്ഞുട്ടന്റെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു..



ചന്ദ്രൻ: ഡീ അവൻ കാരണം അവന്റെ ഏതെങ്കിലും കൂട്ടുകാരന് പ്രശ്നം വരുന്നത് നീ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ… അവൻ അവന്റെ കൂടെ ഉള്ള ഒരാളെയും മറ്റുള്ളവർക്ക് ഇട്ടുകൊടുത്തിട്ട് സ്വന്തം തടി രക്ഷപ്പെടുത്തില്ല… ആ കാര്യത്തിൽ അവനെ എനിക്ക് വിശ്വാസമാണ്… ഇതേ ഇപ്പൊ ഒരു വഴിയുള്ളൂ…
ആദ്യം വിളിച്ചപ്പോൾ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തതല്ലാതെ ആരും എടുത്തില്ല… “ഇവനും അവനെപ്പോലെ ആവാൻ തുടങ്ങിയോ ദൈവമേ” എന്ന് ചന്ദ്രേട്ടൻ സ്വയം ചോദിച്ചിട്ട് ഒന്നുകൂടെ കുഞ്ഞുട്ടന്റെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു ലൗഡ്‌സ്‌പീക്കറിൽ ഇട്ടു…



ട്രണീം ട്രണീം ട്രണീം എന്ന ശബ്ദം ആ മൂന്നുപേരുടെ ഇടയിൽ മുഴങ്ങിക്കേട്ടു…ഫോൺ പിന്നേം റിങ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു…ഷാഹിയുടെ ഹൃദയം പോലും ആ ശബ്ദത്തിൽ മിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..



ട്രണീം ട്രണീം ട്രണീം



പെട്ടെന്നു ആരോ ഫോൺ എടുത്തു…



“ഹാലോ ചന്ദ്രേട്ടാ…എന്തൊക്കെയുണ്ട് വിശേഷം…കനകച്ചേച്ചി ഇപ്പോളും രാത്രി 10 മണി കഴിഞ്ഞാൽ നട അടക്കാറുണ്ടോ…?”



കുഞ്ഞുട്ടൻ ആയിരുന്നു അപ്പുറത്ത്…



കനക ചന്ദ്രേട്ടന്റെ ഭാര്യ ആണ്… ചന്ദ്രേട്ടൻ കള്ളുകുടിക്കുന്ന രാത്രികളിൽ കനകമ്മ ചന്ദ്രേട്ടനെ വീട്ടിൽ കയറ്റാറില്ലയിരുന്നു…അതാണ് കളിയായി കുഞ്ഞുട്ടൻ ചോദിച്ചത്…



ചന്ദ്രേട്ടൻ:മോനെ അവളുടെ സ്വഭാവത്തിന് ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല… നീ വിളിച്ചപ്പടെ തന്നെ നെഞ്ചത്തു കേറി കുത്തല്ലേ… മോനെ…ഞാൻ ഒരു കാര്യം അറിയാൻ വേണ്ടി വിളിച്ചത്…



കുഞ്ഞുട്ടൻ:എന്താ ചന്ദ്രേട്ടാ പറയൂ..



ചന്ദ്രൻ:അവൻ എവിടെ…സമർ



കുഞ്ഞുട്ടൻ:അവൻ എവിടെ എന്ന് ഇപ്പോൾ അറിയണമെങ്കിൽ കണിയാൻ കാണിപ്പയ്യൂരിനെ തന്നെ വിളിക്കേണ്ടി വരും…



ചന്ദ്രൻ: നീ കളിവിട്… അവനെക്കൊണ്ട് ഒരു ആവശ്യം ഉണ്ട്…



കുഞ്ഞുട്ടൻ: എന്താ ചന്ദ്രേട്ടാ കാര്യം…നിങ്ങൾ കാര്യം പറയു



ചന്ദ്രേട്ടൻ ഷാഹിയുടെ സ്ഥിതിയും ആവശ്യവും അവനോട് പറഞ്ഞു..



അതുകേട്ട് കുഞ്ഞുട്ടൻ “ചന്ദ്രേട്ടാ നിങ്ങള് അവിടെ നിക്കു…ഞാൻ അവനെ ഒന്ന് ലൈനിൽ കിട്ടുമോ എന്ന നോക്കട്ടെ..അതിരിക്കട്ടെ പെണ്ണിനെ വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളില്ലേ… വല്ല ഉടായിപ്പ് കേസിനെ കൊണ്ട് ചെന്നിട്ട് അവിടെ തേണ്ടിത്തരം കാണിച്ചാൽ അവൻ എന്റെ കൂമ്പ് വാട്ടി വാറ്റുണ്ടാക്കി കുടിക്കും..”

ചന്ദ്രൻ:നീ അതുപേടിക്കേണ്ട…അത് ഒരു പാവം പെണ്ണ് ആണ്… നിങ്ങളായിട്ട് അതിനെ ഒന്നും ചെയ്യഞ്ഞാൽ മതി



കുഞ്ഞുട്ടൻ:ന്റെ പൊന്നു ചന്ദ്രേട്ടാ… പെണ്ണിനോടും കുട്ടികളോടും അല്ല ആണിന്റെ ആണത്തം കാണിക്കേണ്ടത് എന്ന് ഞങ്ങളെ ആശാൻ പണ്ടേ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതാ…



ചന്ദ്രൻ: അതേത് ആശാൻ..?



കുഞ്ഞുട്ടൻ:മ്മളെ ലാലേട്ടൻ അല്ലാണ്ടാരാ..



ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു



ചന്ദ്രേട്ടൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നീ ആദ്യം അവനെ വിളി എന്ന് പറഞ്ഞു ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു… കുഞ്ഞുട്ടന്റെ സംസാരം ഷാഹിയിലും ശാന്തയിലും ചെറുതായി ഒരു ചിരി പടർത്തിയിരുന്നു…അത് കണ്ട് ചന്ദ്രേട്ടൻ “അവൻ ഇങ്ങനാ… ഓരോന്ന് കളി പറഞ്ഞു ഇരിക്കും…സമറിനെ ഒന്ന് ചിരിപ്പിക്കണമെങ്കിൽ പോലും ഇവൻ വേണം.അവൻ തിരിച്ചു വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..”



അവർ മൂന്നുപേരും കുഞ്ഞുട്ടന്റെ ഫോൺവിളിക്കായി കാത്തിരുന്നു… ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു കുഞ്ഞുട്ടൻ വിളിച്ചു…



“അവനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…അവൻ വിളിക്കും”



“ശരി മോനെ”



കാൾ കട്ടായി… സമറിന്റെ വിളിക്കായി അവർ കാത്തിരുന്നു… നിമിഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി…ഓരോ നിമിഷവും ഓരോ സംവത്സരം പോലെ തോന്നി ഷാഹിക്ക്…



കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ചന്ദ്രേട്ടന്റെ ഫോൺ ചിലച്ചു…ചന്ദ്രേട്ടൻ കാൾ എടുത്തു…



“ചന്ദ്രേട്ടാ..സമർ ഹിയർ…”



വളരെ ഗംഭീര്യമുള്ള സമറിന്റെ ശബ്ദം ഷാഹിക്ക് കേട്ട്…
ചന്ദ്രൻ: പറ മോനെ..



സമർ:ആളെ വിശ്വസിക്കാമോ..?



ചന്ദ്രൻ:വിശ്വസിക്കാം മോനെ..അതിന് ഈ ചന്ദ്രേട്ടൻ ഉറപ്പ് തരാം



സമർ:അവളുടെ നമ്പർ എന്റെ ഫോണിലേക്ക് മെസ്സേജ് ചെയ്യൂ…



അതുംപറഞ്ഞ് ഫോൺ കട്ടായി…



ചന്ദ്രേട്ടൻ ഷാഹിയോട് അവളുടെ ഫോൺ നമ്പർ ചോദിച്ചു… ഷാഹി തന്റെ നമ്പർ ചന്ദ്രേട്ടന് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു…അത് ചന്ദ്രേട്ടൻ മെസ്സേജ് ആയി സമറിന് അയചുകൊടുത്തു..സമർ അത് റിസീവ് ചെയ്തത് ഷാഹി കണ്ടു… പിന്നെയും നിശബ്ദത…സമറിന്റെ ഫോൺവിളിക്കായുള്ള കാത്തിരിപ്പ്…നിശ്ശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് ഷാഹിയുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു…



ആരാണെന്ന് ചന്ദ്രേട്ടൻ അവളോട് ചോദിച്ചു.. പക്ഷെ അത് സമർ ആയിരുന്നില്ല…അവളുടെ അമ്മ ലക്ഷ്മിയായിരുന്നു…



ഷാഹി ഫോൺ എടുത്തിട്ട് ഹലോ അമ്മെ എന്ന് പറഞ്ഞു… അപ്പോൾ ചന്ദ്രേട്ടന് മനസ്സിലായി വിളിച്ചത് അവളുടെ അമ്മ ആയിരുന്നു എന്ന്



ലക്ഷ്മി:എന്താ മോളെ നിന്റെ സ്വരത്തിന് ഒരു പതർച്ച..



ഷാഹി:ഒന്നുമില്ല അമ്മെ..അമ്മയ്ക്ക് തോന്നുന്നതാ..



ലക്ഷ്മി:ആട്ടെ…റൂം ഒക്കെ ശേരിയായോ..?



ഷാഹി:അതിന്റെ കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ വർഡനോട് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു..ഞാൻ അമ്മയെ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു വിളിക്കട്ടെ



ലക്ഷ്മി:ശരി മോളെ..



ഷാഹി ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു എന്നിട്ട് അമ്മയായിരുന്നു എന്ന് അവരോട് പറഞ്ഞു…പിന്നെയും കാത്തിരിപ്പ്…നിശ്ശബ്ദത…



പെട്ടെന്ന് ഷാഹിയുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു… അറിയാത്ത നമ്പർ…ട്രൂ കോളറിൽ സമർ എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു…സമറാണെന്ന് തോന്നുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞ് അവൾ കാൾ എടുത്തു…പെട്ടെന്ന് അവരുടെ അടുത്തുനിന്നും കുറച്ചു ദൂരത്തുള്ള ഒരു ട്രാൻസ്‌ഫോർമർ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു…അത് തീനാളങ്ങൾ വെമ്പി…പക്ഷികൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറന്നുപോയി…ആകാശമാകെ ഇരുൾ നിറഞ്ഞു..ഭയാനകമായ അന്തരീക്ഷം…ഷാഹി ഫോൺ കാതോട് ചേർത്തു…..



തുടരും..... ♥️