ശ്യാമ വാനിൽ നിഴൽ പോലെ ദൂരെ
സൂര്യ നാളം ചാരെവിണ്ണിൽ
വെയിൽ തൂകി നിൽപ്പൂ
വീണ പോലും മടിക്കുന്നു മീട്ടാൻ
രാവു ചേരാത്തൊരാ സന്ധ്യരാഗം
വിടാതെ ചേർത്താ വെയിൽ
തുടർന്നു കാണാതെ പോയി
അടർന്നു വീഴുന്നിരുൾ കോർത്ത ഹാരം
ഖഗങ്ങൾ വേഗേന പറന്നു പോകുന്നിതാ കൂട് തേടി
വിരാജിച്ചു മാനം
മയങ്ങുന്ന സൂര്യൻ
മായുന്ന ദിക്കിൽ
പുരട്ടുന്നു സായാഹ്ന ചായം
ദിനാന്തമീ വേളയിൽ
കൊളുത്തി വക്കും പ്രഭാ
ശ്യാമ വനിൽ നിറം ചാർത്തി നിൽപ്പൂ
വരച്ചു വെക്കുന്നു ഈ ചുവന്ന സൂര്യാംശുവും
ദൂരെ മായുന്നു പൊൻ സൂര്യനും
പൂർവ്വ ദിക്കിൽ മയങ്ങുന്നു നീയും
ശാഖി
പിന്നിൽ മറയുന്നു വെട്ടം
രജനി ബാധിക്കുമീ ഗഗനമേഘങ്ങളോ
കയൊഴിഞ്ഞിടുന്നു സന്ധ്യ നിന്നെയും