Part- 4



രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ വിവാഹമാണ്.തറവാട്ടിൽ ഒരു 
ഉത്സവത്തിന്റെ പ്രതീതിയാണ് 
എന്നിട്ടും ആ സന്തോഷത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ മനസിന്‌ കഴിയുന്നില്ല.

തറവാടിന്റെ മുറ്റത്തുയരുന്ന പന്തലിൽ നിന്നുകൊണ്ട് പണിക്കാർക്ക് നിർദേശങ്ങൾ നൽകുന്ന വിച്ചേട്ടനിൽ കണ്ണുകളുടക്കി. കവിമുണ്ടിന്റെ തലപ്പുയർത്തി മുഖത്തെ വിയർപ്പ് തുടക്കുന്ന വിച്ചേട്ടനെ കണ്ടപ്പോൾ അറിയാതെ ഒരു ചിരി വിടർന്നു. ആ ചിരി അറിയാതെ പോയ പ്രണയത്തിന്റെ ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയുടെതാണെന്ന് വിച്ചേട്ടന് അറിയില്ല.

പെട്ടെന്നാണ് മഴ പെയ്തത് ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഒരു വേനൽ മഴ. പണ്ടേ മഴനനയുന്നത് ഇഷ്ടമാണ്.... അത് കണ്ടാൽ വിച്ചേട്ടൻ വഴക്കുപറയും. അങ്ങനെ  കേൾക്കാൻവണ്ടി മാത്രം എത്രയോ മഴ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഒരിക്കൽ കൂടി മഴ നനയണമെന്ന് മനസ് പറയുന്നു.

ആരും കാണാതെ പിന്നാമ്പറത്തുകൂടി മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. നേരെ പോയത് കുളക്കടവിലേക്കാണ്. ആ പടവിൽ ഇരുന്ന് പഴയതുപോലെ മഴ നനയണം. വിച്ചേട്ടന്റെ വഴക്കുകേൾക്കാതെ മഴ തോരുന്നതുവരെ മതിയാവോളോം നനയണം. പടവിൽ നിന്നും കുളത്തിലേക്ക് കാലിട്ടിരുന്നു. ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന ഓരോ വെള്ളത്തുള്ളികളും ഓർമ്മകളാണ്.

ഓർമ്മകളുടെ മഴപെയ്ത്തിൽ
മനസ്സിൽ  ഉറങ്ങിക്കിടന്ന ഇന്നലെകളുടെ സ്വപ്‌നങ്ങൾക്ക്
വീണ്ടും മുളപൊട്ടി. ഒരു നീണ്ട വേനലിനൊടുവിൽ പെയ്ത മഴയായതുകൊണ്ടാവാം നിന്റെ ഓർമ്മകൾ എന്നിൽ പെയ്തിറങ്ങുന്നത്. അറിയില്ലെനിക്ക് ഈ മഴ നിന്നെയും നനയിക്കുന്നുണ്ടോയെന്ന്.

എന്നിൽ മുളപൊട്ടിയ സ്വപ്നങ്ങളുടെ വേരുകൾ ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നതിന്റെ
വേദന ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ട്. ഈ സ്വപ്‌നങ്ങളെല്ലാം പൂത്തുതളിർത്തൊരു പൂമഴ എന്നിൽ പെയ്യുന്നുണ്ട്. നിന്നിലേക്കെത്താൻ കൊതിക്കുന്ന എന്റെ മനസ്സിന്റെ താളം തെറ്റാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

നാം ഒരുമിച്ചു നടന്നുനീങ്ങിയ ഇടവഴികളിലെ ഓർമ്മകളിൽ ഇങ്ങകലെ നിന്നും നിനക്ക് മുൻപേ ഞാൻ എത്തിക്കഴിഞ്ഞു. ഇനിയും പെയ്തു തോരാത്ത മഴയെ ഇറുകെ പുണർന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ എന്റെ ഓർമ്മകളെ ഈ മഴയിൽ ഒഴുക്കിവിടുകയാണ്.
എന്നിലേക്ക് തന്നെ എത്തി വീണ്ടും നനയിക്കാൻ, വീണ്ടും പൂത്തു തളിർക്കാൻ, വീണ്ടും.... എന്നെ നോവിക്കാൻ.

"വൈഗ "

വിച്ചേട്ടന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ഞെട്ടലോടെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി. ദേഷ്യംകൊണ്ട് വിച്ചേട്ടന്റെ മുഖം ചുവന്നിരുന്നു. എഴുന്നേറ്റു തലകുനിച്ച് നിന്നു.

"രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ നിന്റെ കല്യാണം ആണ്‌. ആ ബോധം ഉണ്ടോ നിനക്ക്? എങ്ങനെ ഉണ്ടാവാനാ, പണ്ടേ അനുസരണശീലം ഇല്ലല്ലോ നിനക്ക്. എല്ലാവരുംകൂടി ലാളിച്ചു വഷളാക്കി വച്ചിരിക്കുവല്ലേ."

വിച്ചേട്ടൻ വഴക്കുപറഞ്ഞപ്പോൾ എന്തോ സങ്കടം തോന്നിയില്ല.

രണ്ട് ദിവസംകൂടി കഴിഞ്ഞാൽ വിച്ചേട്ടന് ശാസിക്കാൻ വൈഗയുണ്ടാവില്ല. സന്തോഷം ഉണ്ട് വിച്ചേട്ടാ എപ്പോഴത്തെയും പോലെ ഇപ്പോഴും വഴക്കുപറഞ്ഞതിന്.

മനസിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പടവുകൾ കയറി വിച്ചേട്ടനെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

മുറിയിലെത്തി വസ്ത്രം മാറി തലതുടച്ചുകൊണ്ട് നിന്നപ്പോഴാണ് ഒരു കാര്യം ഓർമ്മവന്നത്.

അലമാര തുറന്ന്‌ ഒരു കുപ്പിയെടുത്തു. ഒരിക്കൽ ഉത്സവത്തിന് വിച്ചേട്ടൻ വാങ്ങിത്തന്നതാണ് കുപ്പിവള. കൈയിൽ ഇട്ടുകൊണ്ട് നടന്നാൽ പൊട്ടുമെന്ന് പേടിച്ച് സൂക്ഷിച്ചു വച്ചതാണ്. ഇടണമെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ കുറച്ചു സമയം മാത്രം ഇടും എന്നിട്ട് ഊരി വയ്ക്കും.

ഇനി ഇത്‌ സൂക്ഷിച്ചുവയ്ക്കാൻ പാടില്ലെന്ന് മനസ് പറയുന്നു. വളകൾ കൈയിലെടുത്ത് അമർത്തിപ്പിടിച്ചു. പൊട്ടിവീണ തുണ്ടുകൾ പെറുക്കിയെടുത്ത് പുറത്തേക്കു നടന്നു.
കളയാൻ മനസുവരുന്നില്ല അത്‌ വീണ്ടും കുപ്പിയിൽ തന്നെ നിറച്ചുവച്ചു.

ഇന്നുമെന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങളിൽ വിരുന്നിനെത്തുന്ന
ഓർമ്മകൾക്ക് കുപ്പിവളകളുടെ കിലുക്കമാണ്.
ഓർമ്മകളുടെ ചില്ലുകുപ്പിയിൽ ഇനിയും അവശേഷിക്കുന്ന വളപ്പൊട്ടുകൾക്ക് എന്റെ കണ്ണീരിന്റെ നനവുണ്ടെങ്കിലും നിറംമങ്ങാതെ സൂക്ഷിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ട് ഞാൻ.

ഓർമ്മകൾ പിന്നിലേക്ക് ചലിക്കാൻ തുടങ്ങി.

അന്നൊരു വിശേഷദിവസം ആയിരുന്നു, മുത്തശ്ശൻറെ പിറന്നാൾ. മക്കളും പേരക്കുട്ടികളും ചേർന്ന് ഗംഭീരമായി ആഘോഷിച്ചു. പിറന്നാൾസദ്യയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും വിശ്രമിക്കുന്ന സമയത്താണ് മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് ജ്യോത്സ്യൻ വന്നത്.

"മാളൂന്റേം കാവൂന്റേം ജാതകമാണ് ഇതിൽ വിച്ചൂന്റെ ജാതകവുമായി ഏറ്റവും പൊരുത്തം ഉള്ള ജാതകം ഒന്ന് നോക്കണം."

മുത്തശ്ശൻ ജ്യോത്സ്യനോട് പറയുന്നതുകേട്ട് നെഞ്ചിടിക്കാൻ തുടങ്ങി. മുതിർന്നവർ എല്ലാവരുംകൂടിയെടുത്ത തീരുമാനമാണെന്ന് അവരുടെ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്നും മനസിലായി. വിച്ചേട്ടനെ നോക്കിയപ്പോൾ പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു ഭാവഭേദവുമില്ല.

കത്തിച്ചുവച്ച നിലവിളക്കിനുമുൻപിൽ കവടി നിരത്തിയപ്പോൾ മനപ്പൊരുത്തം അല്ലേ നോക്കേണ്ടതെന്ന് മനസിൽ തോന്നി. ഇനി കാവൂന്റെ ജാതകമാണ് വിച്ചേട്ടന്റെ ജാതകവുമായി കൂടുതൽ ചേരുന്നതെങ്കിൽ മുത്തശ്ശൻറെ തീരുമാനം എന്തായിരിക്കും? വിച്ചേട്ടനും അത്‌ സമ്മതമായിരിക്കുമോ? വൈഗയെ മനസിലാക്കാൻ വിച്ചേട്ടന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലേ? പലവിധ ചിന്തകളാൽ മനസ് കലങ്ങിമറിഞ്ഞു.

"വിദ്യുത്, ഉത്രാടം നക്ഷത്രം.... ഈ പുരുഷജാതകത്തിന് എറ്റവും ചേർച്ച കാവേരി, രേവതി നക്ഷത്രം."

ജ്യോത്സ്യൻ പറയുന്നതുകേട്ട് ശ്വാസം നിലച്ചുപോയി. ജീവിതം ഇവിടെ അവസാനിക്കുകയാണെന്ന് തോന്നിപ്പോയി.

"എന്നാപ്പിന്നെ അങ്ങനെ തീരുമാനിക്കാം അല്ലേ. കാവൂന്റേം വിച്ചൂന്റേം ഒപ്പം ഒരു പയ്യനെ കണ്ടുപിടിച്ച് മാളൂന്റേം നടത്താം കാവൂനേക്കാൾ മൂത്തത് മാളുവല്ലേ."

എല്ലാവരെയും നോക്കിക്കൊണ്ട് മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ വിച്ചേട്ടനെ നോക്കി, ഇല്ല.... അവിടെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു ഭാവമാറ്റവും ഇല്ല. അതിനർത്ഥം മുത്തശ്ശന്റെ തീരുമാനത്തെ വിച്ചേട്ടൻ അംഗീകരിക്കുന്നു എന്നല്ലേ. ചിലപ്പോൾ വിച്ചേട്ടന്റെ മനസിൽ കാവൂ ആയിരിക്കും.

മുറിയിലെത്തിയതേ ഓർമ്മയുള്ളൂ പിന്നീട് അമ്മ വന്ന്‌ വിളിച്ചപ്പോഴാണറിയുന്നത് ഒരുപാട് സമയം ആയിരിക്കുന്നു. കരഞ്ഞുകളങ്ങിയ കണ്ണുകളും വീർത്ത കൺപോളകളും കണ്ടപ്പോൾ അമ്മ പരിഭ്രമിച്ചു.

"എന്താ മോളെ, എന്താ പറ്റിയെ."

അമ്മയുടെ ആധിനിറഞ്ഞ ചോദ്യത്തിന് എന്താണ് മറുപടി പറയേണ്ടത്. മനസ് വിങ്ങുന്നു, എല്ലാം ആരോടെങ്കിലും ഒന്ന് തുറന്നുപറഞ്ഞാൽ ചിലപ്പോൾ ആശ്വാസം കിട്ടിയേക്കും.

എല്ലാം അമ്മയോട് തുറന്നുപറഞ്ഞു. വിച്ചേട്ടനെന്ന സ്വപ്നവും അത് തകർന്നപ്പോഴുണ്ടായ വേദനയും. എല്ലാം കേട്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അടുത്തിരുന്ന് നെറ്റിയിൽ തലോടിയപ്പോൾ അറിയാതെ കണ്ണടഞ്ഞുപോയി.

തലയിൽ ആരോ തഴുകുന്നതുപോലെ തോന്നിയപ്പോൾ കണ്ണുതുറന്ന് നോക്കി.

"മോളെ.... അച്ഛൻ സംസാരിക്കാം മുത്തശ്ശനോടും ചെറിയച്ഛനോടും."

അമ്മ എല്ലാം അച്ഛനോട് പറഞ്ഞുവെന്ന് മനസിലായി.

                                തുടരും.
                             ശ്രീ❤❤❤