സൗഖ്യങ്ങൾ എല്ലാം അവൾ തന്നു കൂടെ,സ്വയം നിന്ന് കത്തുന്ന സൂര്യനായ് വാണു.സമം ചേർത്ത് സ്നേഹവും ഉണർവും പകർന്നു,സ്വരം മാറും വേളയിൽ പുണർന്നെന്നെ മാറ്റി.പാലൂട്ടും അമ്മ പോൽ മുടികൾ തലോടി,പാതകം കാൺകെ നോവാതെ നോവിച്ചു,പാതിരകൾ എറീട്ടും കാവൽ കിടന്നു,പതംവെച്ച നോവിലും മരുന്നിട്ടു മാറ്റി.അവൾ തൻ കടാക്ഷം, മോചനം നൽകി,അർഹതക്കപ്പുറം ഞാനെത്തി നിന്നു.അറിവുകൾ പലവഴി പലതായി നീങ്ങി,അജ്ഞതക്കപ്പുറം ലോകങ്ങൾ കണ്ടു.മാതൃത്വം ഏകിയ കൈകൾ മറഞ്ഞു,മായാതെ ഞാൻ കണ്ട ജന്മം തളർന്നു,മാറിലെ കോണിലെൻ താപം കുറഞ്ഞു,മനസ്സിന്റെ ജാലകം തുരുമ്പിച്ചുറച്ചു.നിയുക്തം നിയോഗം നിശബ്ദം വരിച്ചു,നിരാശകൾ കാട്ടാ