ആർക്കൊക്കെ വേണ്ടി നാം മറന്നെന്ന് ഭവിച്ചാലും ഉയിരിലിപ്പോഴും നീയാണെന്നതിന് ഏറ്റവും വലിയ തെളിവുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന എന്റെ കണ്ണുകൾ തന്നെയാണ്...നഷ്ടം നമുക്ക് മാത്രമാവാം... പിടയുന്നത് നമ്മുടെ മാത്രം ഹൃദയങ്ങളാകാം...ഞാനും നീയുമെന്നതിനപ്പുറം മറ്റാർക്കുമാ നോവും നഷ്ടവും ഉണ്ടാകില്ല സഖീ...വെറുതെയെങ്കിലും മറന്നെന്ന് കളവുപറഞ്ഞകലാം ഞാൻ...പക്ഷേ ഒരു ചിത്രത്തിനോ ശബ്ദശകലതിനോ അക്ഷരത്തിനോ എന്തിന് ചെറു നിശബ്ദതയ്ക്ക് പോലും അവസാനിപ്പിക്കാനാവുന്ന വെറുമൊരു നാടകം മാത്രമായിപോകുമത്...!മറന്നെന്ന് കരുതട്ടെ ഈ ലോകമൊക്കെയും,ഇവിടെയെൻ ഉയിരിലെപ്പൊഴും ജീവിക്ക നീ സഖീ...