കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാനാവാതെ രാമു, അമ്മാമ്മയുടെയും അമ്മയുടെയും അസ്ഥിത്തറയുടെ മുന്നിൽ നിറകണ്ണുകുളമായി നിന്നു.മോനേ.....മുത്തശ്ശിയുടെ വിളി കേട്ട് രാമു അകത്തേക്ക് പോയി.മുത്തശ്ശി എനിക്ക് എൻറെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ ആകുന്നില്ല. ഞാനെൻറെ കണ്ണുകൊണ്ട് ശരിക്കും കണ്ടതാണ് മുത്തശ്ശി എനിക്ക് അറിയാൻ വയ്യ. മുത്തശ്ശി......... മുത്തശ്ശി...... (വിങ്ങിപ്പൊട്ടി രാമു കരയുന്നു).മോനേ കരയല്ലേ ഡാ മോനെ.... ഇതാണ് വിധി ,ആ കാലവിധിയെ നമുക്ക് മാറ്റിയെഴുതാൻ കഴിയില്ലല്ലോ .നീ കേട്ടിട്ടില്ലേ വിധിയെ മറികടക്കാൻ ആർക്കും പറ്റില്ല എന്ന്.അകത്തുനിന്ന് ഒരു നിലവിളി ശബ്ദം കേട്ടു രാമു ഭയന്നു.(പെങ്ങൾ )