🐍നാഗകന്യക 🐍 (Last part)

🐍നാഗകന്യക 🐍

ലാസ്റ്റ് പാർട്ട്‌

"ഉത്തരവ് പോലെ റാണി"

തോഴി മടങ്ങി പോവുമ്പോഴും ചിന്തകളിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു ശിവ.

💢 💢 💢 💢 💢 💢

"രുദ്ര "

"കേശു എനിക്ക് അൽപ്പം സമയം ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കണം."

"ഇത്രയും നേരം നീ ഒറ്റക്ക് ഇരുന്നിലെ രുദ്ര,സമയം ആയിരിക്കുന്നു രുദ്ര ആദിയുടെ മരണത്തിന് ഉള്ള സമയം. നീ തന്നെ അത് ചെയ്യണം "

കേശുവിന്റെ വാക്കുകൾ കേൾക്കുമ്പോഴും മൗനം ആയി തന്നെ ഇരുന്നു. ഒരു പക്ഷേ അവന്റെ വാക്കുകളാൽ തന്നിൽ കൂടുന്ന പ്രതികാരത്തിന്റെ അഗ്നിയെ വാക്കുകളാൽ തളർത്താൻ അവൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല എന്ന് വേണം കരുതാൻ.

"കേശു "

ദേവയുടെ ശബ്ദമാണ് അവർ ഇരുവരെയും ചിന്തകളിൽ നിന്ന് മോചനം നൽകിയത്.

"എന്താണ് ദേവ, എന്ത് പറ്റി നീ ഇങ്ങനെ ഓടി വരാൻ."

"അത്, റാണി ശിവാങ്കി രുദ്രനോട്‌ അങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു ഉടൻ തന്നെ."

എന്റെ ശിവ എന്നെ വിളിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കേ രുദ്രനിൽ സന്തോഷത്തിന്റെ അലയോലികൾ അവനിൽ തന്നെ തുടങ്ങി അവനിൽ തന്നെ അവസാച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.

നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ കേശുവിനെയും ദേവയെയും നോക്കി കൊണ്ട് രുദ്രൻ ശിവയെ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.

രുദ്രൻ പോയെന്ന് ഉറപ്പ് ആയതും കേശു തന്റെ സഹോദരിയെ നോക്കി.

"ദേവ നിന്റെ മനസ്സിൽ ഉള്ള ആഗ്രഹം എനിക്ക് അറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ രുദ്രൻ എന്നും ശിവക്ക് മാത്രം അവകാശപെട്ടതാണ്."

"അറിയാം, പക്ഷേ ഉള്ളിൽ രുദ്രനോട്‌ പ്രണയം തോന്നി പോയി. പക്ഷേ ഒരിക്കലും ഇനി സ്വന്തമാക്കുവാൻ ശ്രമിക്കില്ല, ഏട്ടൻ പറഞ്ഞ പോലെ രുദ്രൻ എന്നും ശിവക്ക് മാത്രം സ്വന്തമാണ്. "

അരുവിയെ മറികടന്ന് കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നിങ്ങുന്ന രുദ്രനെ നോക്കി കൊണ്ട് കേശു തന്റെ അനുജത്തിയെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് ആ കാഴ്ചയെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് ഏറ്റ് വാങ്ങി.

"തോഴി "

''റാണി വിളിച്ചിരുന്നോ. "

"മ്മ്, രുദ്രൻ വരിലെ ഇങ്ങോട്ട്."

"ഉടനെ തന്നെ എത്തും റാണി."

തോഴിമാർ പിരിഞ്ഞ് പോയപ്പോഴും രുദ്രന്റെ വരവും കാത്ത് ശിവ ഇരുന്നു.

തനിക്ക്‌ പിന്നിൽ ചുണ്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ച ക്രൂരതയുടെ ചിരിയുമായി നിൽക്കുന്ന ആദി ശിവ കണ്ടതെയില്ല.

തന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയ രുദ്രൻ കാണുന്നത് കരിങ്കല്ലുകൊണ്ട് ഉള്ള മുറിച്ച ഏറിയ കത്തിയുമായി നിൽക്കുന്ന ആദിയെയും അവന് മുന്നിൽ ആയി തന്നെ പ്രണയപുർവ്വം നോക്കി നിൽക്കുന്ന ശിവയെയും.

"രുദ്ര അവിടെ തന്നെ നിൽക്കാതെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരും. നിന്നോട് എനിക്ക് പല സത്യങ്ങളും പറയുവാൻ ഉണ്ട്. ഭൂമിയിൽ വെച്ച് നിന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്ന് നിന്നത് പോലെ എനിക്ക് നിൽക്കണം രുദ്ര"

തന്റെ പുറത്ത് എന്തോ മറന്നത് പോലെ തോന്നി എങ്കിലും അത് ഒന്നും വക വെക്കാതെ ശിവ വീണ്ടും രുദ്രനോട്‌ ഓരോന്ന് പറയുവാൻ തുടങ്ങി. ആ സമയം തന്നെ കഴുത്തിൽ അസഹ്യമായ വേദനയുടെ ഒപ്പം തന്നെ ആദിയുടെ വാക്കുകളും അവിടെ ഉയർന്നത്.

"രുദ്ര ഈ ജന്മവും നിനക്ക് ഞാൻ എന്റെ പ്രണയത്തെ വിട്ട് തരില്ല. ഇവൾ എന്റെയാണ് എന്റെ മാത്രം.

നീയും ഇവളും സത്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞുവെന്ന് അറിയാം എനിക്ക്.

നിന്റെയും ഇവളുടെയും രക്ഷിതാക്കളെ ഞാൻ തന്നെയാ കൊന്നത്. എന്തിന് വേണ്ടി ഇവളെ നേടാൻ. പക്ഷേ മുൻപത്തെ പോലെ ഇപ്പോഴും നീ തടസ്സമായി വന്നു.

അപ്പോ പിന്നെ ഇവളെ അങ്ങ് കൊല്ലാം എന്ന് വെച്ചും പിന്നെ നിന്നെയും. ഇനിയും ഇവള് ജനിക്കും കാരണം ശിവ മാത്രമാണ് നാഗലോകത്തിന്റെ അതിപ. നിനക്ക് ഇനി ഒരു ജന്മം കൂടി ഉണ്ടെങ്കിൽ ഈ പ്രാവിശ്യം പറ്റിയ തെറ്റ് ഞാൻ തിരുത്തും. ആദ്യം തന്നെ നിന്നെ ഞാൻ കൊല്ലും.

പിന്നെ ഇവളെ ഞാൻ കൊല്ലുന്നത് എന്ത് കൊണ്ടാണെന്ന് അറിയോ ഇവളുടെ ദേഹത്തും ഹൃദയത്തിലും നിന്റെ പ്രണയം നിറഞ്ഞ നോട്ടം വന്ന് പതിച്ചത് കൊണ്ട്."

ആദിയുടെ സംസാരത്തിന് ഇടയിൽ തന്നെ രുദ്രൻ അവന്റെ പിന്നിൽ എത്തിയിരുന്നു.

ആദിയുടെ കഴുത്തിൽ തന്റെ വലുകൊണ്ട് മുറുക്കി പിടിച്ചു.

ഒരുനിമിഷം ശ്വാസം വിലങ്ങിയപ്പോഴാണ് ആദി രുദ്രന്റെ അക്രമണം അറിയുന്നത് തന്നെ.

ശിവയുടെ കഴുത്തിൽ നിന്ന് ആദിയുടെ പിടി അഴിഞ്ഞ നിമിഷം. ശിവയും ആദിയുടെ ദേഹത്തെ തന്റെ വാല് കൊണ്ട് ബന്ധനത്തിൽ ആക്കി.

രുദ്രനും ശിവയും നൽകിയ പ്രഹരത്താൽ തളർന്ന് പോയിരുന്നു ആദി . അതെ നിമിഷം തന്നെ രുദ്രനും ശിവയും ആദിയുടെ ശിരസ്സിൽ ആഞ്ഞ് കൊത്തി കൊണ്ടേയിരുന്നു.

നിമിഷം നേരം കൊണ്ട് തന്നെ അവരുടെ വിഷത്തിന്റെ ശക്തി താങ്ങാൻ കഴിയാതെ മരണത്തെ പുൽകി.

ആദിയുടെ ശരീരം പുകപടലങ്ങളായി വായുവിൽ അലിയുന്നത് രുദ്രന്റെ നെഞ്ചിൽ ചാരി കൊണ്ട് ശിവ ആ ദൃശ്യത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു.

നാഗലോകത്തെ പ്രജകളെ സാക്ഷിയാക്കി കൊണ്ട് ശിവയെ തന്റെ പാതിയായി രുദ്രൻ സ്വികരിച്ചു.

"രുദ്ര എനിക്ക്."

"നിന്റെ മനസ്സിലെ ആഗ്രഹം എനിക്ക് അറിയാം ശിവ . ഇപ്പോൾ തന്നെ നമ്മുക്ക് പോവാം അങ്ങോട്ട്‌."

നാഗലോകത്ത് നിന്ന് അവർ ശിവയുടെ തറവാട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ രുദ്രൻ ഒരുക്കിയ മായികലോകത്ത് നിന്ന് ഉണരാതെ ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു ശിവയുടെ വല്യച്ഛൻ അടക്കം.

ശിവയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് രുദ്രൻ തന്റെ കൈയിൽ കരുതിയ ഭസ്മം എടുത്ത് തറവാട്ടിലേക്ക് എറിഞ്ഞു.

ആ നിമിഷം തന്നെ രാത്രിയിൽ നിന്ന് ആ പ്രദേശം പകലായി മാറിയിരുന്നു.

ശിവയുടെ കുടുംബത്തിൽ ഉള്ളവർ എല്ലാം അവരുടെ ഹാളിൽ വന്ന് ഇരുന്നു.

അവർക്ക് ആരുകിലേക്ക് രുദ്രന്റെ കൈയും പിടിച്ച് ശിവ നടന്ന് അടുത്തും.

ശ്രീയിലും വേണിയിലും ആ കാഴ്ച സന്തോഷം നിറച്ചു. വല്യച്ഛനിൽ ആശ്വാസവും വലിയ അപത്ത് ഒഴിഞ്ഞതിന്റെ സന്തോഷവും നിറഞ്ഞു.

"മോളെ ശിവ നീ എന്താ രുദ്രന്റെ കയ്യും പിടിച്ച്."

അമ്മയുടെ ശബ്ദത്തിൽ നേരിയ നിരസഉള്ളത് പോലെ ശിവക്ക് തോന്നി പക്ഷേ അത് മറച്ച് വെച്ചുകൊണ്ട് ശിവ എല്ലാവരെയും നോക്കി.

"അമ്മ ഞാനും രുദ്രനും പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്നു. എല്ലാവരുടെയും അനുഗ്രഹത്തോടെ ഞങ്ങളുടെ വിവാഹം നടത്തി തരണം.''

"മോളെ നീ ഇത് എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നെ."

ശിവയുടെ അച്ഛന്റെ ശബ്ദം ഉയർന്നപ്പോ തന്നെ വല്യച്ഛൻ ഇടപെട്ടു.

"മഹി കുട്ടികൾക്ക് പരസ്പരം ഇഷ്ട്ടം ആണെങ്കിൽ ഈ വിവാഹം നടക്കട്ടെ. ഇനി ഇതിനെ ചൊല്ലി ഒരു തർക്കം വേണ്ട. നാളെ തന്നെ ഉള്ള നല്ലൊരു മുഹർതത്തിൽ ശിവന്റെ നടയിൽ വെച്ച് കല്യാണം.

എന്റെ തീരുമാനത്തിൽ ഇനി ആർക്കേലും എതിർപ്പ് ഉണ്ടോ."

വല്യച്ഛന്റെ തീരുമാനം അന്തിമവും അതിന് പിന്നിൽ തക്കതായ കാരണവും ഉണ്ടെന്ന് എല്ലാവരും വിശ്വസിക്കുന്നതിനാൽ ആർക്കും എതിർപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

രുദ്രൻ തന്റെ പാതിയെ പ്രണയപുർവ്വം നോക്കി. ഇനി ആർക്കും നിന്നെ വിട്ട് നൽകില്ലെന്ന് അവന്റെ കണ്ണുകൾ പറയാതെ പറഞ്ഞു.

പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ ബന്ധുക്കളെയും ശിവയുടെ സുഹൃത്തുക്കളെയും സാക്ഷിയാക്കി കൊണ്ട്.

ശിവയുടെ സീമന്തരേഖയെ ഒരുവട്ടം കൂടി രുദ്രൻ ചുവപ്പിച്ചു. കഴുത്തിൽ താലിയും അണിയിച്ചു.

എല്ലാവരുടെയും അനുഗ്രഹത്തോടെ ആ വീടിന്റെ പടികൾ ഇറങ്ങുമ്പോൾ ശിവയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

തന്റെ പ്രണയത്തെ സ്വന്തം ആക്കുവാൻ തന്നിക്ക് ജന്മം നൽകിയ ആളുകളോട് ഉള്ള നന്ദിയെന്ന പോലെ.

നാളുകൾ വീണ്ടും കൊഴിഞ്ഞ് വീണും. അവരുടെ പ്രണയവും അതിന്റെ തീവ്രതയോടെ അവരിൽ തുടങ്ങി അവരിൽ തന്നെ അവസാനിക്കുന്നു.

ശിവയുടെ വയറിൽ തലവെച്ച് കൊണ്ട് കഥകൾ പറയുന്ന തീരക്കിൽ ആണ് രുദ്രൻ.

"രുദ്ര മതി എനിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നു ''

"നീ ഉറങ്ങിക്കോ ശിവ, ഞാൻ നിന്നോട് അല്ലാലോ കഥ പറയുന്നത് എന്റെ കൊച്ചിനോട് അല്ലേ "

''ഇപ്പൊ പറഞ്ഞ കൊച്ച് ഇല്ലേ അത് എന്റെ വയറ്റിലാണ് ഉള്ളത് അറിയോ.''

''ശോ ഞാൻ അത് മറന്നു പോയി "

രുദ്രന്റെ വാക്കുകൾ നൽകിയ പുഞ്ചിരിയിൽ ശിവ തന്റെ രുദ്രന്റെ കൈയികൾ പിടിച്ചു. ഒരു കൈയ് കൊണ്ട് ശിവ തന്റെ വയറ്റിൽ ഉള്ള തങ്ങളുടെ പ്രണയത്തിന്റെ ആംശത്തെ തഴുകി. ശിവയുടെ കൈയിൽ കൈയ് ചേർത്ത് രുദ്രനും തങ്ങളുടെ കുഞ്ഞിനെ തലോടി.

തങ്ങളുടെ കുഞ്ഞിന് വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പിലാണ് *ശിവരുദ്ര *മാർ.

ഇതേ സമയം ഭൂമിയിലെ ഒരു കാവിൽ തന്റെ പാതിയെ കാത്ത് കൽവിഗ്രഹത്തിൽ ഒരു നാഗം പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു തന്റെ പാതിയായ ശിവരുദ്രന്റെ വരവും കാത്ത്. തങ്ങളുടെ പ്രണയത്തെ കുഞ്ഞിനെ ഇല്ലാതക്കിയവരോട് ഉള്ള പകയും ഉള്ളിൽ അടക്കി കൊണ്ട്.

ശുഭം

✍️ ചെമ്പരത്തി

സപ്പോർട്ട് തന്ന് കൂടെ നിന്നവരോട് ഒരു താങ്ക്സ് 🙏🏻.

Aksharathalukal

🐍നാഗകന്യക 🐍 (Last part)

കാട്ടാളൻ

❤ധ്രുവാ-4❤

അധരം

Never let me go

ഭാഗം 7