🦋 *THE TITALEE OF LOVE*🦋

      പ്രണയത്തിന്റെ ചിത്രശലഭം

  part :2
________________🔹________________
 
  Written by :✍🏻️salwaah✨️
                     salwa__sallu
____________________________

  ഇല്ലാ അതൊരിക്കലും നടക്കില്ലാ....

     അവൾ ഉറപ്പോടെ തന്നെ പറഞ്ഞു....

   ""ഉണ്ട് ലാക്കിയ മാമ്.. ബോഡി രണ്ടും കിട്ടിയത് കായൽ അരികത്തു വെച്ച് തന്നെ ആയിരുന്നു.. ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ മാമ് വന്നതിന് ശേഷമുള്ഇതേ രീതിയിൽ ഉള്ള ആറാമത്തെ കൊലപാതകം ആണിത്.. ഇന്നും മാമിനോ ഞങ്ങൾക്കോ ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല.. ഇതൊരിക്കലും ചെയ്തത് ഒരു സൈക്കോ കില്ലർ അല്ലാ..എന്റെ നിരീക്ഷണത്തിൽ ഇത് ആരുടെയോ പ്രതികാരമാണ്..അത്രയും കാഡിന്യമേറിയ ഒരു പ്രതികാരം...""

  വിശാൽ പറഞ്ഞതിനോട് അവൾക്കും യോജിപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു.. എങ്കിലും രാത്രി പതിനൊന്നു വരേ അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അതിന് ശേഷം ആയിരുക്കാം സംഭവിച്ചത്…

  ""വിശാൽ.. ഡെഡ് ബോഡി രണ്ടും എവിടെ നിന്നാ ലഭിച്ചത്… അതവാ കായലിന്റെ ഏത് ഭാഗത്ത് നിന്നാ.. ആരാ ആദ്യമായി കണ്ടത്…""

   ""മാമ്.. ഒരു ഡെഡ് ബോഡി ആ നിർത്തിയിട്ട ഹൗസ് ബോട്ടിന്റെ അരികിൽ നിന്നും മറ്റൊന്ന് ബോട്ട്ജട്ടിയുടെ വളരെ അടുത്തായിട്ടും ആയിരുന്നു ഉള്ളത്.. വഞ്ചി തുഴയുന്ന ചന്ദ്രൻ എന്ന് പറഞ്ഞ ആൾ രാവിലെ വഞ്ചിയുമായിട്ട് വന്നപ്പോൾ ആയിരുന്നു ബോഡി കണ്ടത്.. കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ പോലീസിനെ വിളിക്കുകയായിരുന്നു..""

   അവൻ പറഞ്ഞതിന് ഒന്ന് അമർത്തി മൂളിയ ശേഷം അവൾ യൂണിഫോം എടുത്തിട്ടു തന്റെ നെയിം ബോർഡിലേക് ഒന്ന് നോക്കി..

   *Lakiya Thwaleha*

   അവൾ അത്‌ വായിച്ച ശേഷം മുഖത്തെ ഗൗരവത്തോട് കൂടെ തന്നെ കണ്ണാടിയിൽ ഒന്ന് നോക്കി തൊപ്പിയെടുത്ത തലയിൽ വെച്ചു..

  "" പ്ടും…""

   എന്തോ… വീയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു ലക്കി ഡൈനിംഗ് ഹാളിലേക് ഓടി ചെന്നു.. തന്റെ മുന്നിലുള്ള സംഭവം കണ്ടു അവൾക് ചിരി പൊട്ടി വന്നെങ്കിലും അവൾ പരമാവധി പിടിച്ചു വെച്ചു കാണാത്ത പോലെ നടിച്ചു…

  ""ഡീ.. നീയാണ് ഇവിടെ എണ്ണ ഒഴിച്ച് എന്നേ വീയ്തത്തിയത് എന്നറിയാം….""

    ശംസിയ കഷ്ടപ്പെട്ട് എഴുന്നേറ്റ് ഊരയും തടവി പറയുന്നത് കേട്ടു ലക്കി ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി പുച്ഛിച്ചു ചിരിച്ചു..

   ""നിനക്കെന്താടി പുച്ഛം.. നിന്നെ ഞാനിന്ന് മിക്കവാറും കൊല്ലും…"""

   അവൾ അതും പറഞ്ഞു ലാക്കിയക്ക് നേരെ നടന്നതും… പ്ടും.. നേരത്തെത്തെക്കാൾ വലിയ ശബ്ദത്തിൽ അവൾ വീണ്ടും വീണു…

   ""പടച്ചോനെ.. എനിക്ക് ഇത് കണ്ടിരിക്കാൻ വയ്യേ… ഇനി ചിരി അടക്കി പിടിക്കാൻ മാത്രം കഴിവൊന്നും എനിക്കില്ലേ….""

    അതും പറഞ്ഞു അവൾ നിലത്ത് വീണുകിടക്കുന്ന ശംസിയ യെ നോക്കി പൊട്ടി ചിരിച്ചു.. ആദ്യമായിട്ടാണ് ലക്കിയെ ചിരിയോടെ കാണുന്നത് എങ്കിലും.. ശംസിയ കണ്ടപോലെ നടിക്കാതെ അവളെ ഒന്ന് കലിപ്പിച്ചു നോക്കിയ ശേഷം എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു…

   അവൾ പോയതും ലക്കിയുടെ മുഖത്തുള്ള ചിരി പതിയെ മാഞ്ഞു.. അവൾ ചുവരിൽ തൂക്കിയിട്ട അവളുടെ അനിയന്റെ ചിത്രത്തിലേക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു…

   "" നീ ഒരിക്കലും നമ്മുടെ ഉപ്പയെ കണ്ടില്ലല്ലോ പടച്ചോൻ നിനക്കത്തിനുള്ള ഭാഗ്യം തന്നില്ല.. നീ ജനിക്കുന്നതിനു മുൻപ് *ലത്തീഫ്* എന്ന നമ്മുടെ ഉപ്പ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യ ഭാര്യയും എന്റെ ഉമ്മയുമായ *സാജിത ലത്തീഫ്* ന് അരികിലേക് പോയില്ലേ.. അല്ലെങ്കിലും ഉമ്മയെന്ന തന്റെ പ്രണയത്തെ അതിയായി സ്നേഹിച്ച എന്റെ ഉപ്പായുടെ ജീവിതം ഉമ്മാന്റെ മരണ ശേഷം സന്തോഷം നിറഞ്ഞത് അല്ലായിരുന്നല്ലോ.. എന്നേ നോക്കി ചിരിക്കുമ്പോഴും ഞാൻ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു ഉപ്പാന്റെ ഉള്ളിലെ സങ്കടം .. ഒരു പക്ഷേ ഉപ്പ തന്റെ പ്രണയത്തെ തേടി പോയതായിരിക്കാം…വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വർണിക്കാൻ പോലുമാവാത്ത തന്റെ അനാവശ്വര പ്രണയത്തെ...""

   അവൾ തന്റെ മനസ്സിലത് മൊഴിഞ്ഞു അവളുടെ അനിയന്റെ ചിത്രത്തിലേക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു..

  ""ഹലോ.. താലുത്താ…""

  പിന്നിൽ നിന്ന് അവളെ ഒരാൾ തൊണ്ടികൊണ്ട് വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു അവളുടെ മുഖത്ത് അറിയാതെയൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..

   ""ദയവ് ചെയ്തു താലു എന്ന് എന്നേ വിളിക്കരുത്.. ഇനി വിളിച്ചാൽ യദാർത്ഥ ലാക്കിയ തലേഹ നിന്റെ മുൻപിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെടും..""

   അവൾ പറയുന്നത് കേട്ടു അവൻ അവളെ നുള്ളി..

  '"ഞാൻ എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമുള്ളത് പോലെ വിളിക്കുള്ളു.. *ഹയാസ് ലത്തീഫിനെ* തടയാൻ മാത്രമൊന്നും ലാക്കിയ തലേഹ എന്ന എന്റെ ഇത്ത വളർന്നിട്ടില്ല… ""

   അവൻ സ്വല്പം അഹങ്കാരത്തിൽ പറഞ്ഞു അവളുടെ മുന്നിലോട്ട് വന്നു..

   ""എനിക്കതിന് ധൈര്യം ഇല്ലെന്നല്ലാ.. നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ട് ഞാൻ നിന്നെ ഒന്നും ചെയ്യില്ലെന്നുള്ള നിന്റെ ധൈര്യമാണ്… ഇപ്പോൾ മോനൂസ് എന്തിനാ ശംസിയയെ എണ്ണയോയിച്ചു വീയ്തത്തിയത് എന്ന് പറയ്…""

   അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടു അവൻ മനസ്സിലായല്ലേ എന്ന ഭാവത്തിൽ അവളെ നോക്കി…

  ""അതില്ലേ.. ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് ഞങ്ങളെ കോളേജിലെ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ വളച്ചു.. അതിന്റെ പിറ്റേ ദിവസം ഇവളെന്റെ അനിയത്തിയാണ് എന്നുള്ള അവകാശത്തിൽ എന്റെ പെണ്ണിന്റെ മോന്തക്ക് ഒന്ന് കൊടുത്തു.. അപ്പൊയെ ഞാൻ ഒന്ന് ഓങ്ങി വെച്ചതാ ഈ അണ്ണാച്ചിക്ക്.. ഇവൾ എന്റെ ഉമ്മാന്റെ മോളും ഇത്ത എന്റെ ഉപ്പാന്റെ മോളും ആണ്.. അതിൽ എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടത് എന്റെ ഇത്തു തന്നെയാണ്…""

   അവൾ അവനോട് ചേർന്ന് നിന്നു പറഞ്ഞതും അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു എങ്കിലും അവളുടെ പച്ച കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം വല്ലാതെ കുറവായിരുന്നു..

   ""എനിക്കൊരു അന്വേഷണത്തിന് പോകാനുണ്ട്… നീ കോളേജിൽ പോയിക്കോ..""

   അവന്റെ തലയിലൂടെ തലോടി അവൾ തൊപ്പിയൊന്ന് നേരെയാക്കി പുറത്തിറങ്ങി..

  ഭക്ഷണം ഇവിടെ നിന്ന് കഴിച്ചിട്ട് വർഷങ്ങൾ ആയി എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ പുറത്ത് നിർത്തിയിട്ട പോലീസ് ജീപ്പിൽ കയറി കായലരികത്തേക്ക് ചെന്നു..

   അവൾ അവിടെ ചെന്നിറങ്ങിയതും എല്ലാവരും ഒരറ്റത്തേക് മാറി നിന്നു.. അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ തന്റെ പച്ച കണ്ണുകൾക്ക് മറവ് എന്നോണം ഒരു സൺഗ്ലാസ്‌ എടുത്തിട്ടു..

  ""വിശാൽ… ബോഡി എവിടെ..""

    അവൾ തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന വിശാലിനെ തട്ടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചതും അവൻ അവൾക് രണ്ട് ബോഡികളും കാണിച്ചു കൊടുത്തു..

   ""മാമ് സാധാരണ സീരിയൽ കില്ലേഴ്‌സ് നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ കൊലപാതകം ആണിത്..രണ്ട് പേരെയും ഓരോ വ്യത്യസ്ത രീതിയിൽ.. ഒരു പോലെ ഉള്ളതായിട്ട് ഒന്ന് മാത്രമേ ഉള്ളൂ… *നീല നിറമുള്ള ആ ചിത്രശലഭത്തിന്റെ ടാറ്റൂ*…""

   അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടു അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഇന്നലത്തെ രാത്രിയിലെ സംഭവങ്ങൾ ഓടി വന്നു..അവൾ ഒന്ന് തലകുടഞ്ഞു ആ ഹൗസ്ബോട്ടിലേക് ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ബോഡികൾക്കു അരികിലേക് ചെന്നു.. ഒരു ശരീരതിൽ നിറയെ മുറിവുകൾ ആണ്.. വളരെ ക്രൂരമായ രീതിയിലുള്ള കൊലപാതകം..മറ്റേ ബോഡിയിൽ നിന്ന് ഒരിറ്റു രക്തം പോലും വാർന്നിട്ടില്ല.. ഒരിക്കലും ഒരു മനുഷ്യനും ചെയ്യാനാവാത്ത രീതിയിലുള്ള കൊല പാതകം.. ശെരിക്കമിതൊരു അമാനുഷിക ശക്തി ചെയ്തതാണോ എന്ന് വരേ അവൾക് തോന്നി...അവൾ അവരുടെ ശരീരത്തിലെ ടാറ്റുകളിലേക് കണ്ണുകൾ പായിച്ചു.. ഒരാളുടെ കൈയുടെ ഭാഗത്തും മറ്റേ ആളുടെ കഴുത്തിന് പിന്നിലുമായിട്ടാണ് ടാറ്റു ഉള്ളത്…അവൾ ആ ടാറ്റു സസൂക്ഷ്മമം വീക്ഷിച്ചു.. എന്തോ നേടിയെടുത്തത് പോലെ അവളുടെ പച്ച കണ്ണുകൾ വെട്ടി തിളങ്ങി...

 "" വിശാൽ ബോഡി രണ്ടും പോസ്റ്റ്മോർട്ടം ത്തിന് കൊണ്ട് പോയിക്കോ...പരിസരം ഒക്കെ പഴയത് പോലെ തന്നെ ആക്കിക്കോ.. സ്ഥലം പോലീസ് നിരീക്ഷണത്തിൽ വെക്കേണ്ട… അതിന്റെ ആവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല… ""

   വിശാലിനെ നോക്കി അത്രയും പറഞ്ഞതിന് ശേഷം അവൾ ജീപ്പിൽ കയറി.. കണ്ണിൽ നിന്ന് സൺഗ്ലാസ് എടുത്ത് മാറ്റി.. മുഖത്തൊരു നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

   ""ഈ രണ്ട് കൊലപാതകങ്ങളും ഞാനുമായിട്ട് വല്ലാതെ ബന്ധമുണ്ട്… ആരായിരിക്കും ഇതിന് പിന്നിൽ എന്നുള്ളത് എങ്കിലും ഇന്നൊരു ചോദ്യ ചിഹ്നം ആണ്.. ഉപ്പാന്റെ മരണ ശേഷമാണ് ഈ കളി തുടങ്ങുന്നത് എന്നറിയാം എങ്കിലും കാരണം അറിയില്ല.. അതെ കഥ തുടങ്ങാൻ പോവുകയാണ്..*പ്രണയത്തിന്റെ ചിത്ര ശലഭത്തിന് പിന്നിലുള്ള കഥ..*

     അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ വാഹനം ഒരു കാഫെയിലേക് വിട്ടു…

×××××××××××××××××🦋××××××××××××××××

   ""കട്ട്‌….""

    ഡയറക്ടർ പറയുന്നത് കേട്ടു ഡൗല അഭിനയം നിർത്തി അയാളെ നോക്കി..

  ""ലുക്ക്‌ ഡൗലാഹ്.. നിന്റെ അഭിനയം ഒന്നുമങ്ങോട്ട് റെഡി ആവുന്നില്ല.. എനിക്കറിയാം ലാക്കിയയുടെ മരണം നിന്നെ അത്രമാത്രം അഫ്ഫക്റ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന്.. പക്ഷേ.. ഈ പ്രൊജക്റ്റ്‌ നെ അതൊരിക്കലും ബാധിക്കരുത്…""

   അയാളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടു അവളിലുണ്ടായ ദേഷ്യം അവളുടെ നീല കണ്ണുകളിൽ പ്രകടമായിരുന്നു…

   ""ലക്കി മിസ്സിംഗ്‌ ആയെന്ന് വെച്ച് അവൾ മരിച്ചെന്നു വിധി എഴുതാനുള്ള എന്ത്‌ അധികാരമാണ് നിങ്ങൾക്കുള്ളത്.. എന്റെ ലക്കി ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്.. ആരുമറിയാത്ത ഒരു സ്ഥലത്ത്..""

   അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ അയാളോട് പറഞ്ഞതിന് ശേഷം റാമോജി ഫിലിം സിറ്റിയിൽ തന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആരാധകരെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ശാന്തയാവാൻ എന്നോണം ഇരു കണ്ണുകളും മുറുകെ അടച്ചു…

  ""ഡൗലാഹ് സോറി.. നിനക്ക് അവളും അവൾക് നീയും എങ്ങനെ ആയിരുന്നെന്നു എനിക്കറയാം.. നിന്നെ പോലെ തന്നെ ഞങ്ങൾക്കും അവളൊരു വായാടി തന്നെ ആയിരുന്നു..ഏത് സമയവും ചിരിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടി.. പക്ഷേ നീ ഈ പ്രൊജക്റ്റ്‌ കുളമാക്കരുത്.. ലാക്കിയ അഭിനയിക്കേണ്ട സിനിമയാണ്… ഒന്നര വർഷമായി ഷൂട്ടിങ് നിർത്തി വെച്ചതാണ്..അവളുടെ സ്ഥാനമാണ് നീ അലങ്കരിക്കേണ്ടത്.. നിനക്കറിയാം അവളെ പോലെ ഒരു expert ആക്ടര്സ്സിനെ അനുകരിക്കുക എന്നുള്ളത് അത്ര എളുപ്പമല്ല…സോ ട്രൈ യുവർ ലെവൽ ബെസ്റ്റ്.."'

   അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു അവളൊന്ന് നെടുവീർറപ്പിട്ടു സിനിമക്ക് വേണ്ടി ആദ്യം തയാറാക്കി വെച്ച ലാക്കിയയുടെ ചിത്രമുള്ള പോസ്റ്ററിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി.. അഭിനയം തുടർന്നു.. ബ്രേക്ക്‌ ടൈം ആയതും അവൾ സെറ്റിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി റാമോജി ഫിലിം സിറ്റിയിലെ ഓരോ ഭാഗങ്ങളും വീക്ഷിച്ചു..

  ""അമ്മേ… ഇത് നോക്കി…""

   കൗതുകത്തോടെ ബാഹുബലി സെറ്റിലേക് ചൂണ്ടി കാണിക്കുന്ന ആ ആറ് വയസ്സുകാരിയിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി.. കുറേ നേരം എന്തിനെന്നില്ലാതെ അവൾ ആ കുട്ടിയെ തന്നെ വീക്ഷിച്ചു..താൻ സ്ഥിരമായി സ്വപ്നത്തിൽ കാണാറുള്ള ആ കൊച്ച് കുട്ടി അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടി വന്നു….

   ""ഇത് പോലെ അല്ലെങ്കിൽ ആ കുട്ടിക്കും ഏകദേശം ഇതേ പ്രായമാവും.. എന്നതില്ലെല്ലാം ഉപരി ആ കുട്ടി എന്നേ *ഉമ്മാ* എന്നല്ലേ വിളിക്കുന്നത്… സത്യത്തിൽ ആരായിരിക്കും ആ കുട്ടി.. എന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ എന്നും വരാൻ മാത്രം എന്ത്‌ ബന്ധമാവും ഞാനും ആ കുട്ടിയും തമ്മിലുള്ളത്…""

   അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടന്നു…

   ""ആഹ്…""

    പെട്ടന്ന് അവൾ ആരെയോ ചെന്നു തട്ടിയതും അവൾ നെറ്റി തടവി കൊണ്ട് ചൊല്ലി.. തന്റെ മുന്നിലുള്ള മധ്യവയസ്കനെയും അയാളുടെ ഭാര്യ ആണെന്ന് തോന്നുന്ന സ്ത്രീയെയും ഒന്ന് നോക്കി..

   ""സോറി… ഞാൻ അറിയാതെ…""

   അവൾ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപേ അവർ അവളെ വാരി പുണർന്നിരുന്നു..

  ""മോളേ…""

   അത്‌ വിളിക്കുമ്പോൾ അവർ തന്റെ കണ്ണുകളിലേക് തന്നെയാണ് നോക്കുന്നത് എന്നവൾക് തോന്നി.. അവരുടെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം അവളിൽ അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടാക്കി..

   ""സോറി മോളേ… എനിക്ക് ആളെ മാറിപോയതാണ് കേട്ടോ…""

   അവർ അവളെ വിട്ട ശേഷം അവളുടെ കൈയ്യിലെ ടാറ്റുവിലേക് തന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് പറയുന്നത് കേട്ടു അവൾ ഓക്കേ എന്ന് പറഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങി..

   പിന്നിൽ നിന്ന് അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആ സ്ത്രീയുടെയും അയാളുടെയും കണ്ണുകൾ ഒന്ന് തിളങ്ങി..

  ""ഡൗലാഹ് ഫറാൽ..""

    അവൾ ആരെന്ന് മനസ്സിലാവാൻ അവർക്ക് ഇരുവര്കും അവളുടെ നീല കണ്ണുകൾ തന്നെ ധാരാളമായിരുന്നു..

×××××🦋

   ""ആരിത് ഡൗലാഹ് ഫറാലോ..അങ്ങുന്നേ യെ നേരിട്ട് കാണാൻ ആയതിൽ ഒരുപാട് സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു..""

   പത്രം വായിച്ചിരുന്ന അവളുടെ ഉപ്പയുടെ വാക്കുകളിലെ പരിഹാസം കേട്ടു അവൾ മുഖം ചുളുക്കി ഉപ്പാന്റെ ചെവി പിടിച്ചു വലിച്ചു..

   ""അതിന് ഉപ്പയായാൽ ഇടയ്ക്കു മക്കളെ ഒക്കെ നോക്കണം.. ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും ജോലി ജോലി ജോലി.. *ഫഹീം* എന്ന എന്റെ പുന്നാര ഉപ്പാ ഇങ്ങക്ക് ഇവിടെ എവിടെങ്കിലും അടങ്ങി നിന്നു കൂടെ... ശെരിക്കും പറയ് ഉപ്പാ ഇങ്ങൾ ഇങ്ങളെ ഓഫീസിലെ ആ ചേച്ചിയെ വായിനോക്കാൻ പോയതല്ലേ..""

    അവൾ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപ് ഉപ്പാന്റെ കൈക്ക് എവിടെ നിന്നോ ഒരു അടി കിട്ടിയിരുന്നു..

   ""എനിക്കറിയാം ഇങ്ങളെ ഉദ്ദേശം അതാണെന്ന്.. കണ്ടോരോട് ഒക്കെ വർത്താനം പറഞ്ഞിരുന്നോളും.. നിങ്ങൾക് ഇപ്പോൾ എന്റെ മൊഞ്ച് ഒന്നും ഒന്നുമല്ലെന്ന് തോന്നും.. അന്ന് എന്തായിരുന്നു…""

    ""അതിന് അനക്ക് എവിടെ മൊഞ്ച്…""

   ഉമ്മ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപ് ഉപ്പ പറയുന്നത് കേട്ടു ഉമ്മ പല്ല് കടിച്ചു ശേഷം ഉപ്പാനെ നോക്കി…

   ""നിങ്ങൾക് എന്റെ മൊഞ്ച് മൊഞ്ചയി തോന്നില്ല…"'

   എന്ന് തുടങ്ങി ഉമ്മ അവർ തമ്മിൽ കണ്ട അന്ന് മുതൽ ഇന്നേ വരേ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ എണ്ണിയേണ്ണി പറയാൻ തുടങ്ങി.. ഇതെല്ലാം കേട്ട ഉപ്പ ഒന്ന് തലക്കുടഞ്ഞ ശേഷം പല്ല് കടിച്ചു ഡൗലയെ നോക്കി..

   ""ഓരോരോ എന്റർടൈൻമെന്റ്… ""

   അതും പറഞ്ഞു ഡൗല ഇളിച്ച ശേഷം അകത്തു കയറി..

    ""ഡൗലാ ദീ….""

   അങ്ങനെ ഒരു വിളി കേട്ടതും അവളുടെ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..

   ""നമ്മളെന്നാ കേരളത്തിൽ പോവുകാ.. ഡൗലാ ദീ എന്നേ പറ്റിച്ചതല്ലേ..""

    അവൻ മുഖം ചുളിച്ചു പറയുന്നത് കേട്ടു അവൾ അവന്റെ കവിൾ പിടിച്ചു വലിച്ചു..

  ""നമുക്ക് പോവാലോ.. എന്നിട്ട് നിന്നെ അവിടെയുള്ള സ്കൂളിൽ ചേർക്കും.. എന്നിട്ട് നിന്റെ ഉമ്മയില്ലേ ആ അണ്ണാച്ചി ഓളെ കൊണ്ട് ക്ഷ ണ വരപ്പിക്കും…അതിന് ദേ നിന്റെ ഉമ്മാമ ഇല്ലേ എന്റെ മാതാജി "സലീന ഫഹീം "" സമ്മതിക്കേണ്ടേ..""

   അവൾ ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും ദിയാന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. അവൻ ടോയ്‌സിന്റെ പിന്നാലെ പോയതും അവളുടെ ചുണ്ടിലെ ചിരി പതിയെ മാഞ്ഞു..

   ""കേരളം.. എന്റെ ഉമ്മാന്റെയും ഉപ്പാന്റെയും നാട് അതാണ്.. എനിക്ക് ഒരുപാട് വേദനിക്കാനുള്ള ഓർമകൾ നൽകിയ നാട്.. എങ്കിലും എന്നേ ഒരുപാട് സന്തോഷിപ്പിച്ച നാട്.. അവിടെയാണ് ലക്കി എന്നറിയാം.. അവിടെ ഏത് ജില്ലയിൽ എന്ന് കൃത്യമായിട്ട് അറിയില്ല..അവളിൽ നിന്നുള്ള എന്റെ ഒളിച്ചോട്ടമാണ് എന്റെ ഈ ഹൈദരാബാദ് ജീവിതം…""

   അവൾ മനസ്സിലത് മൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് റൂമിലേക്കു കയറി..

××××××××××××××××🦋××××××××××××××××

   ""ലൈത്.….നീയിപ്പോൾ കേരളത്തിൽ പോവണോ.. എനിക്കെന്തോ ഭയമാവുന്നു..""

    അൽപ്പം പ്രായം തോനിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ അവന് പിന്നിൽ നിന്ന് ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടു അവനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു തന്റെ കൈയ്യിലുള്ള ഫ്ലൈറ്റ് ടിക്കറ്റിലേക് ഒന്ന് കൂടി നോക്കി..

   *ബെഹനാം ലൈത്*

   നെയിം എന്ന സ്ഥാനത്തുള്ളത് വായിച്ചു അവൻ ആ സ്ത്രീക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…

   ""ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോവുന്നത് എന്തിനാണ് എന്ന് നിങ്ങൾക് നന്നായിട്ട് അറിയാം ആലിയാന്റി… ഇനി എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യം..""

    അവൻ ചോദിച്ചത് കേട്ടു ആലിയ എന്ന ആ സ്ത്രീയുടെ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

    ""പലതും നേടിയെടുക്കാൻ ആണ് നിന്റെ ഈ പോക്ക് എന്ന് അറിയാം… അപ്പോഴും നീയൊന്ന് ഭയക്കണം… ലാക്കിയ അവളിലേക്കു അടുക്കുന്നതിന് നിനക്ക് ഒരു തടസമുണ്ട്..*അഹ്‌സാൻ ബാഖിർ*... ആലിയാന്റിയെ സംബന്തിച്ചോളാം നീ എനിക്ക് വേണ്ടിയാണ് പോകുന്നത്… കാത്തിരിക്കും നീ എല്ലാം നേടി വരുന്നത് വരേ.. അന്ന് നിന്നോടൊപ്പം അവളും ഉണ്ടാകണം.. ലാക്കിയ തലേഹ..""

   അവരുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടു അവൻ ഒരു ഫ്രെയിമിലുള്ള മുഖവും വീർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്ന ലക്കി യുടെ ഫോട്ടോ ഒന്ന് നോക്കി…

   ""ഇവൾക്കൊന്ന് ചിരിച്ചു കൂടെ… ജീവിതം നിനക്ക് സങ്കടം മാത്രമേ തന്നിട്ടുള്ളു എന്നറിയാം.. ആ നിന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ എനിക്കാവുമോ എന്നറിയില്ല.. എങ്കിലും ഞാൻ ശ്രമിക്കും…""

   അത്‌ മൊഴിയുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ വല്ലാതെ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

×××××××××××××××🦋××××××××××××××××
    
  ലക്കി ഒരു സീറ്റിൽ ചെന്നിരുന്നു ഭക്ഷണം ഓർഡർ ചെയ്തു ഒരു മാഗസിന് എടുത്ത് വായിച്ചിരുന്നു..

  ""ഹലോ.. ലക്കി… ""

   അങ്ങനെ ഒരു വിളി കേട്ടതും അവൾ മുഖത്ത് നിന്ന് മാഗസിന് എടുത്ത് മാറ്റി തന്റെ മുന്നിലുള്ള ആളെ നോക്കി..അവനെ കണ്ടതും അവളുടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ ഞെട്ടൽ കണ്ടു അവന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

  ""നീ എന്നേ മറന്നാലും എനിക്ക് നിന്നെ മറക്കാൻ ആവില്ലല്ലോ…""

   അവൻ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞത് കേട്ട്അവൾ അവിടെ നിന്ന് എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും അവൻ അവളെ പിടിച്ചു നിർത്തി..

     തുടരും……..

Written by Salwa Fathima 🦋


ലെങ്ത് കുറവാണ്.. പിന്നേ ഈ സ്റ്റോറിയും എന്റെ ആദ്യ സ്റ്റോറി *ചമക് ഓഫ് ലവ് * തമ്മിൽ എന്തെങ്കിലും സാമ്യതകൾ കണ്ടാൽ തികച്ചും സ്വാഭാവികം.. രണ്ടും വെത്യസ്തമായ തീം ആണ്.. കണ്ണിന് ഈ സ്റ്റോറിയിൽ വലിയ പ്രാധാന്യം ഇല്ലാ.. ആൾക്കാരെ തിരിച്ചറിയാൻ വേണ്ടി കണ്ണുബയോഗിക്കുന്നു. പിന്നേ വെറൈറ്റി പേര് ഇടുന്നതിനെ വിമർശിക്കുന്നവരോട്.. എല്ലാ സ്റ്റോറിയിലെയും കഥാപാത്രങ്ങളെ പേര്..ഇഷു,സന, ജുമി, അജ്മൽ ആദം.. ആ രണ്ട് പേരും വിട്ടു പോവരുത് ക്ളീഷേ നെയിം ൽ മെയിൻ ആണ്.. അപ്പോൾ കഥാപാത്രങ്ങൾക്കെല്ലാം ഒരേ പേര് ആണെങ്കിൽ പരസ്പരം മനസ്സിലാവില്ല.. എന്റെ കഥാപാത്രങ്ങളെ പേര് പോലും നിങ്ങളെ മനസ്സിൽ ആയത്തിൽ പതിയ്യണം എന്നുള്ളത് എന്റെ ഒരാഗ്രഹം ആണ്.. പിന്നേ ഒന്ന് ഈ സ്റ്റോറിയിൽ ips and മറ്റേ സ്റ്റോറിയിൽ ias.. അതിനുള്ള കാരണം.. ക്രൈം ത്രില്ലെർ ആണെങ്കിൽ ഒരാൾക്ക് നിർബന്ധം ആയി ഡിപ്പാർട്മെന്റ് ആയി ബന്ധം വേണം.. അത്‌ കൊണ്ട് ആണ്.. അപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് തങ്കപ്പെട്ട salwa എന്ന ഞാൻ 😌