🦋 *THE TITALEE OF LOVE*🦋

      {പ്രണയത്തിന്റെ ചിത്രശലഭം}

  part :4

________________🔹________________
 
  Written by :✍🏻️salwaah✨️
                     salwa__sallu
____________________________
അതിൽ അവ്യക്തമായി തെളിഞ്ഞു വന്ന അവളുടെ ഉപ്പാന്റെ പേര് കണ്ടതും അവൾ ആകാംഷയോടെ അത്‌ കൈയ്യിലെടുത്തു…ഓരോ താളുകളും മറച്ചു നോക്കി…

""ഉപ്പാന്റെ കേസ് ആക്‌സിഡന്റ് ആയി ഒതുക്കി എങ്കിലും എന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ വരുന്ന ആ വൃദ്ധൻ എന്തിന് നിരന്തരം *നിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരിൽ പലരും കൊലപ്പെട്ടതാണ്.. * എന്ന് പറയുന്നു.. എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവരിൽ മരിച്ചവർ *ഉമ്മ *ഉപ്പ *ദുആ.. ഇവരെല്ലാം അല്ലെ..""

    അവൾ അതിലേക് തന്നെ നോക്കി മൊഴിഞ്ഞു..ആ മൂന്ന് പേരുകൾ മൊഴിയുമ്പോളും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വരുന്നത് അവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

   ""മാമ്..""

   വിശാലിന്റെ വിളി കേട്ടതും അവൾ ഞെട്ടി കൊണ്ട് അവനെ നോക്കി മുഖത്ത് ഗൗരവം വരുത്തിച്ചു ലോക്കപ്പിൽ ഉള്ളവരേ എല്ലാം നോക്കിയ ശേഷം ഒരാളെ ചൂണ്ടി പുറത്തിറക്കാൻ പറഞ്ഞു…അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു ഒരു വനിതാ കോൺസ്ട്ടേബിൾ ഭയത്തോടെ ഓമിനീർ ഇറക്കി അവളെ നോക്കിയ ശേഷം ലോകകപ്പ് തുറന്നു കൊടുത്തു..

   ലോക്കപ്പിന്റെ കവാടത്തിന്റെ കമ്പികളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു ആ സ്ത്രീയുടെ കണ്ണുകൾ തന്റെ നേരെ അടുത്ത് വരുന്ന വനിതാ കോൺസ്റ്റബളിനെ കണ്ടു തിളങ്ങി.. നാടോടി രീതിയിൽ ഉള്ള അവരുടെ വസ്ത്ര ധാരണ രീതി ആരെയും ആകർഷിക്കുന്നതായിരുന്നു..

   ആ കോൺസ്റ്റബിൾ തുറന്നുകൊടുത്തതും ആ സ്ത്രീ പുറത്തിറങ്ങി..

  ""ഈ സ്ത്രീയെ എന്തിനാ പിടിച്ചു വെച്ചത്…""

   ലക്കി അൽപ്പം ഗൗരവത്തോടെ ആ വനിതാ കോൺസ്റ്റബിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു..

   ""അത്‌.. മാമ്.. ഗ്രാമത്തിൽ ഒരു മാല മോഷണത്തിന്…സംശയത്തിന്..""

   ""അതെന്തേ ഇവരെ മാത്രം സംശയം… അവിടെ ഈ സ്ത്രീ മാത്രേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ….""

    കോൺസ്റ്റബ്ൾ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ അത്‌ പറയുമ്പോഴും അവൾ ആ സ്ത്രീയെ ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്തില്ലെങ്കിലും ആ സ്ത്രീ അവളെ തന്നെ നോക്കി നില്കുകയായിരുന്നു…

  ""അത്‌ മാമ്.. ആ സ്ത്രീയുടെ വസ്ത്ര ധാരണം കണ്ടിട്ട്…അതോണ്ട്..""

   അവർ അത്‌ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആയിരുന്നു ലക്കി അവരുടെ വേഷം ശ്രദ്ധിച്ചത്.. നാടോടികൾ ധരിക്കുന്ന രീതിയിൽ ഉള്ള വസ്ത്രം.. ആഭരണം മുഴുവനും വെള്ളിയായിരുന്നു..50 ന് ചുവടയെ പ്രായമുണ്ടാവുള്ളു.. മുഖത്തിന്‌ ചന്ദ്രൻ ഉതിച്ചത് പോലെയുള്ള തെളിച്ചവും.. കണ്ണിന് പ്രേത്യേക തിളക്കവും ഉണ്ടായിരുന്നു..

   ""ഇവർ എവിടുത്തുകാരിയാണ്..""

        *ഹൈദരാബാദ്*

   ലക്കിയുടെ ചോദ്യത്തിന് കോൺസ്റ്റബിൾ മറുപടി പറഞ്ഞത് കേട്ടു ലക്കിയൊന്ന് നെടുവീർപ്പിട്ടു.. ആ സ്ത്രീയിലെക് കണ്ണുകൾ പായിച്ചു..

  "miru ila cesara"
(നിങ്ങളാണോ ഇത് ചെയ്തത്.. )

    അത്യാവശ്യം തെലുങ്ക് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ലക്കി തെലുങ്കിൽ ചോദിച്ചത് കേട്ടു അത്രയും നേരം അവളുടെ കണ്ണിലേക്കു തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കിയിരുന്ന ആ സ്ത്രീ പെട്ടെന്ന് ശ്രദ്ധ മാറ്റി..

   "Nenu emi ceyyaledu..danni vadileyandi.."
(ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ലാ.. എന്നേ വെറുതെ വിടൂ..)

   അവർ അപേക്ഷയുടെ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞതും ലക്കി കോൺസ്റ്റബിളിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു..

  " ഈ സ്ത്രീ അത്‌ ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവില്ല.. വെറുതെ വിട്ടേക്.. പിന്നേ ഒരാളെ വസ്ത്ര ധാരണം കണ്ടു അറസ്റ്റ് ചെയ്യരുത്.. ഓരോ നാടിനും ഗോത്രത്തിനും അതിന്റെതായാ വസ്ത്ര ധാരണ ശൈലി ഉണ്ട്.. അവർ അതിനനുസരിച്ചാണ് വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നത്.. അല്ലാതെ കള്ളൻ ആയിട്ടല്ലാ… ""

   അൽപ്പം ശബ്ദം കലിപ്പിച്ചു അത്‌ പറഞ്ഞ ശേഷം ആ സ്ത്രീയോട് പോയിക്കൊള്ളാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടു ആ സ്ത്രീയുടെ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

   "goppa prayojanam..cala dhanyavadalu bebi.."
(വലിയ ഉപകാരം ഒരുപാട് നന്ദിയുണ്ട് കുട്ടി… )

   അവളെ നോക്കി അത്‌ പറയുമ്പോഴും ആ സ്ത്രീയുടെ ശ്രദ്ധ അവളുടെ ഇരുകണ്ണുകളിലും ആയിരുന്നു.. അവരൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം പുറത്തിറങ്ങി മനോഹരമായ കായലും പരിസരവും വീക്ഷിച്ചൂ… അവരുടെ കണ്ണുകളും ഒന്ന് തിളങ്ങി..

   "അതെ.. ഇതാണാ സ്ഥലം.. നസീറ ഖിസ്മത്തിന്റെ ശക്തികളിൽ ഒന്ന് ലഭിച്ച പെൺകുട്ടി ജീവിക്കുന്നയിടം.. അതെ ആ അത്ഭുതജന്മത്തെയാണ് ഞാൻ അൽപ്പം മുൻപ് കണ്ടത്.. അവൾ അറിയും ഇരുപത്തിയാർ വർഷങ്ങൾക് മുൻപുള്ളയാ കഥാ.. അതെ അവളാരാണെന്ന്…അവളുടെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ എന്താണെന്ന്...""

    ആ സ്ത്രീയുടെ ചുണ്ടുകളത്ത് മൊഴിയുമ്പോൾ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം വല്ലാതെ വർധിച്ചിരുന്നു..താൻ തേടിയെണ്ട് എന്തോ നേടിയെടുത്ത പോലെ മുഖത്തൊരു പ്രേത്യേക ചിരി വിരിഞ്ഞു..

•••••••••••••••••••••••••••🦋••••••••••••••••••••••••••

  "" നീയിന്നും വഞ്ചിയിലാണോ വന്നത്…''

    തന്നെ തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിക്കുന്ന ആ സ്ത്രീയെ നോകിയൊന്ന് മുഖം കൊട്ടിയ ശേഷം ആ ആറ് വയസ്സുകാരി വഞ്ചി തുയയുന്ന ചന്ദ്രേട്ടനെ നോകിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം ആ സ്ത്രീയുടെ അരികിലേക് വന്നൂ…

  ""ആരതിയേച്ചി എന്തിനാ ടെൻഷൻ അടിക്കുന്നത്..*എലാന മെഹ്റിൻ* സുമ്മാവ…""

    എല യൂണിഫോമിന്റെ കോളർ പൊക്കി പറയുന്നത് കേട്ടു ആരതിയുടെ ചുണ്ടിലും അറിയാതെയൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..

  ""ഡീ.. കുറുമ്പി.. നിന്നെ പൊന്ന് പോലെ നോക്കാൻ ഏല്പിച്ചു പോയതാ നിന്റെ ഉമ്മ.. നിനക്കെന്തെങ്കിലും പറ്റിയാൽ എന്റെ ശമ്പളം കട്ടാവും…""

   അവൾ ഒരു ചിരിയോടെ പറയുന്നത് കേട്ടു എല ചിരിച്ചു…

  ""ശമ്പളം ഒക്കെ എലാന തരും… എന്റെ കൈയ്യിൽ അങ്കിൾ തന്ന നൂറ് രൂപയുണ്ട്…"'

    എല വലിയ കാര്യം പോലെ പറഞ്ഞതും ആരതി പൊട്ടി ചിരിച്ചു..

   ""നിന്റെ നൂറ് രൂപക്ക് എനിക്ക്‌ എന്റെ അമ്മയെയും അനിയനെയും നോക്കാൻ ആവുമോ…""

    ആരതി ഒരു ചിരിയോടെ തന്നെ പറയുന്നത് കേട്ടു എല മുഖം കോട്ടി ചുറ്റും കണ്ണുകൾ പായിച്ചു…

   ""അവിടെയെന്താ…"

    ബോട്ട് ജെട്ടിയുടെ അൽപം അകലെയായുള്ള *titalee tattoo ബോട്ടിലേക് * ചൂണ്ടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചതും ആരതിയുടെ കണ്ണുകളും അങ്ങോട്ട് പായിച്ചു..

   "അവിടെ പ്രേതമാ…""

   ആരതി പറഞ്ഞതു കേട്ടു എല ഒന്ന് കൂടി അങ്ങോട്ട് നോക്കിയ ശേഷം ഇരു കണ്ണുകളും വിടർത്തീ.. ചുണ്ടിൽ അവൾ പോലുമറിയാതെ ഒരു പ്രത്യേക ചിരി വിരിഞ്ഞു.. അൽപ്പം കൂടി മുന്നോട്ട് നടന്നതും അവൾ വീണ്ടും ബോട്ടിലേക് തന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി… എന്തിനെന്നറിയാതെ അവളുടെ ഇരുകണ്ണുകളിൽ ഒരു പ്രത്യേക തിളക്കം ഉടലെടുത്തു..

   എല അവിടെ നിന്ന് പോയതും ബോട്ടിനകത്തുള്ളയാ രൂപത്തിന്റെ ഇരുകണ്ണുകളും വെട്ടി തിളങ്ങി.. വലത്തേ കൈയ്യുടെ മുകളിലുള്ള നീല നിറമുള്ളയാ ചിത്ര ശലഭത്തിന്റെ ടാറ്റു ആ ഇരുട്ടിലും വ്യക്തമായിരുന്നു.. നീല നിറമുള്ളയാ ചിത്ര ശലഭം അവിടമാകെ പാറി കളിച്ചു…

××××××××××××××××🦋×××××××××××××××

   "ഞാൻ മരിച്ചാൽ നീയെന്ത് ചെയ്യും…"

   "അതിന് ഞാനെന്റെ പ്രിയസഖിയെ മരണത്തിന് വിട്ടുകൊടുത്താലല്ലേ…"

  '"ഡൗലാഹ് മാമ്.. ""

    പിന്നിൽ നിന്നങ്ങനെയൊരു വിളി കേട്ടതും അത്രയും നേരം *fair in love* എന്ന പുസ്തകത്തിൽ ആയമായി ലയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഡൗല പിന്നോട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

  ""മാമിനെ ഒരാൾ കാണാൻ വന്നിട്ടുണ്ട്…""

   അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു താല്പര്യമില്ലെങ്കിലും ഡൗലയാ പുസ്തകം മടക്കി വെച്ചതിന് ശേഷം രാത്രിയായത് കൊണ്ട് തന്നെ തിളങ്ങുന്ന സെറ്റിലെ ബൾബുകളും എല്ലാമൊന്ന് വീക്ഷിച്ച ശേഷം ആകാശത്തെ നക്ഷത്രങ്ങളെയൊക്കെ ഒന്ന് ഉറ്റ് നോക്കി സെറ്റിന്റെ പുറത്തിറങ്ങി ഫിലിം സിറ്റിയുടെ ചുറ്റും ഒന്ന് പരതി.. തന്നെ തേടി വന്നയാളെ കണ്ടു അവളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി..


' Ikkada emiti '
(എന്താ ഇവിടെ…)

    തന്റെ മുന്നിലുള്ള തന്റെ ആദ്യത്തെ സിനിമയുടെ ഡയറക്ടറെ കണ്ടു അവളൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചത് കേട്ടു അയാൾ മുന്നിലുള്ളൊരു സീറ്റിൽ ഇരുന്ന് അവളെ നോക്കി…

    "Oka cinema gurinci ceppalante "
(അത്‌ മോളേ… ഒരു സിനിമയുടെ കാര്യം പറയാനായിരുന്നു…)

   അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു…

   '"ഉറപ്പായുട്ടും അങ്കിൾ..വീണ്ടും താങ്കളുടെ ഒരു സിനിമയിലെ നടിയാവുക എന്നാൽ എന്നേ സംബന്തിച്ചോളാം ഒരു ഭാഗ്യം തന്നെയാണ്...താങ്കളുടെ ഓരോ സ്ക്രിപ്റ്റും എഴുതുന്ന രീതി അത്രമേൽ മനോഹരമാണ്.. ""

    അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു അയാളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം തന്റെ ബാഗിൽ നിന്ന് ഒരു പുസ്തകം എടുത്തു അവൾക് മുന്നിൽ വെച്ചു..

   ""ഈ സിനിമയുടെ കഥ ഞാൻ എഴുതിയതല്ലാ.. മറിച്ച് *ആൻ* എഴുതിയതാണ്.. അതവാ ലോകം മുഴുവനും വിവിധ ഭാഷകളിൽ ആയി പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട ആ അനശ്വര പ്രണയ കഥ…*fair in love*.. ഈ പുസ്തകത്തെയാണ് നമ്മൾ സിനിമയാക്കാൻ പോകുന്നത്..""

    താൻ കേൾക്കുന്നത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ഡൗല അയാൾക് മുന്നിലുള്ളൊരു സീറ്റിലേക് ഇരുന്നു.. കണ്ണുകൾ വല്ലാതെ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

   ""ഉറപ്പായിട്ടും… ആ പുസ്തകം ഞാൻ വായിച്ചു പകുതിയായിട്ടേ ഉള്ളു.. എങ്കിലും ഞാൻ ഇത് വരെ വായിച്ചതിൽ വെച്ചു ഏറ്റവും മനോഹര പ്രണയ കാവ്യം.. ഒരു വരികളിലൂടെയും വായനക്കാരെ ജീവിപ്പിക്കാനുള്ള കഥാകൃത് ആനിന്റെ കഴിവിനെ പരസ്യമാകുന്ന വരികൾ.. ആ പുസ്തകം വായിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ കരുതിയിരുന്നു എന്ത്‌ കൊണ്ട് ആറേഴു വർഷങ്ങൾക് മുൻപേഴുതിയ ആ പുസ്തകം ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടില്ലാ എന്ന്.. Fair in love ലെ *മിയ* എന്ന കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം ലഭിക്കുമ്പോൾ ഞാനെന്തിനത് നിരസിക്കണം…എത്രയും പെട്ടന്ന് തന്നെ ഷൂട്ടിങ് തുടങ്ങാം..""

   അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു അത്രയും നേരം പുഞ്ചിരിച്ചോണ്ടിരുന്ന ഡയറക്ടർ *അഹമ്മദ്‌ ഹാഷിം* മിന്റെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി പതിയെ മാഞ്ഞു..

  ""ഷൂട്ടിങ് ഈ ഇടെയൊന്നും തുടങ്ങാനാവില്ല… കാരണം ആ കഥ പൂർണമല്ലാ.. Fair in love എഴുതി പൂർണമാവുന്നതിന് മുൻപ് ആൻ എന്ന അതിന്റെ രചയിതാവിന്റെ സമ്മതമില്ലാതെ പ്രസിദ്ധീകരിക്ക പെട്ടതാണ്.. ആ കഥയുടെ അവസാനം അറിയുന്ന ഒരാൾ മാത്രമേയുള്ളു.. അത്‌ കഥാകാരി ആൻ തന്നെയാണ്…""

   ""അപ്പോൾ ഹാഷിം അങ്കിൾ… ഈ സിനിമ എങ്ങനെ ഷൂട്ട് ചെയ്യും..""

   അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടു അയാളുടെ മുഖത്തൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു…

  '"പോവണം തേടി പോവണം.. ഇന്നേ വരേ മീഡിയക്ക് മുൻപിൽ പോലും വരാത്ത ആൻ എന്ന കഥാകാരിയെ.. ഇന്ത്യയിൽ ആണെന്ന് അല്ലാതെ ഏത് സംസ്ഥാനത് എന്ന് പോലും അറിയാത്ത.. ആ കഥാക്കാരിക്ക് വേണ്ടി… ആ യാത്രയിൽ എനിക്കൊപ്പം നീയും വേണം.. അത്‌ പറയാനാണ് ഞാനിപ്പോൾ വന്നത്.. "

   അയാൾ പറയുന്നതെല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ട ശേഷം അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..

  "" അങ്ങനെ ഒരു യാത്രക്ക് ഞാനും തയാറാണ്.. ആ രചന വായിച്ചപ്പോൾ ഞാനും കരുതിയിരുന്നു ആ മനോഹര കഥയുടെ എഴുതുകാരിയെ ഒന്ന് നേരിട്ട് കാണാൻ… ആ പുസ്തകം പൂർണമല്ലാ എന്നുള്ളത് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.. കാരണം ഞാൻ ആ പുസ്തകത്തിന്റെ പകുതി മാത്രമേ വായിച്ചിട്ടുള്ളു…പക്ഷേ.. എനിക്കിപ്പോൾ..ഇപ്പോൾ അഭിനയിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സിനിമയുടെ ഷൂട്ടിംഗ് നിർത്തി വെക്കാൻ സാധിക്കില്ല.. അത്‌ കൊണ്ട് ഈ യാത്ര ഒരല്പം കാലത്തിന് ശേഷമാകേണ്ടി വരും...""

   അവൾ എന്തോ ഓർത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞത് കേട്ടു അയാൾ സമ്മതം എന്നോണം തലയാട്ടി..

  ""ലക്കി മരിച്ചില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ ഈ യാത്രക്ക് അവളെ കൂടിയും കൂട്ടാമായിരുന്നു..""

    അയാളുടെ വാക്കുകൾക് മറുപടി എന്നോണം ഒരു വേദന കലർന്ന ചിരി മാത്രമേ അവളുടെ കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്നുള്ളു..

  "" നിങ്ങളൊക്കെ മരിച്ചു എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന ലക്കി.. അവൾ ഒരുപക്ഷെ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടാവും.. എങ്കിലും അവൾ ഒരിക്കലും ഈ ഫീൽഡിലേക്കോ എന്റെ ഒപ്പമോ വരില്ലാ.. കാരണം അവൾ എല്ലാവരെയും വെടിഞ്ഞു പോയതിന്റെ ഏക കാരണക്കാരി ഞാൻ മാത്രമാണ്… ""

     അവൾ വേദനയോടെ മനസ്സിലത് മൊഴിഞ്ഞു..

  ""കൊന്ന് കളയും… ഇന്നത്തോടെ ഡൗലാഹ് ഫാറാലുമായിട്ടുള്ള എന്റെ എല്ലാ ബന്ധവും അവസാനിച്ചു.. ഇനിയെന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരിക്കൽ പോലും വരറുത് …"'

    അവസാന കാഴ്ചയിൽ ലക്കി പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളോർത്തു അവളുടെ ഇരുകണ്ണുകളും അവൾപോലുമറിയാതെ നിറഞ്ഞു വന്നു..

  ""എന്ത്‌ കൊണ്ടന്നു നീയെന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചില്ല.. അന്ന് നീയെന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നേൽ നമ്മളിന്ന് ഒരുമിച്ചായേനെ…""

  അവൾ ഹാഷിംമിനെ നോകിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു സെറ്റിലേക് തന്നെ തിരിച്ചു പോയി ബാക്കി കൂടി ഷൂട്ട് ചെയ്തു…

   ""ഇവിടെ വെച്ചുള്ള ഷൂട്ടിങ് ഇന്നത്തോടെ ഏകദേശം അവസാനിച്ചു.. ഇനി നമ്മുടെ ഷൂട്ടിങ് കേരളത്തിലെ ആലപ്പുഴ എന്ന ജില്ലയിൽ വെച്ചാണ്..""

   ഡയറക്ടർ പറയുന്നത് കേട്ടു എന്തിനെന്നില്ലാതെ ഡൗല യുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി..

   ""ആലപ്പുഴ.. എന്റെ സ്വന്തം നാട്.. ചെറുപ്പം മുതലേ ഇവിടെ ജീവിച്ച എന്റെ ഓർമയിൽ പോലുമില്ലാത്ത നാടെന്ന് വേണമെങ്കിലും പറയാം…""

    അതോർത്തതും ഡൗലയുടെ നീല കണ്ണുകളിലെ തിളക്കത്തിന്റെ മാറ്റ് വല്ലാതെ വർധിച്ചു.. മുഖത്ത് നിറഞ്ഞൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..

••••••••••••••••••••••••••🦋••••••••••••••••••••••••••••
  
  ""നീയാരോടുള്ള ദേഷ്യമാ ലൈത് ഭക്ഷണത്തോട് തീർക്കുന്നത്…""

   തന്റെ മുന്നിലുള്ള ഭക്ഷണത്തിൽ ഫോർക് കൊണ്ട് കുത്തുന്ന ലൈത്തിനെ നോക്കി ആലിയ പറഞ്ഞതും ലൈത് മുഖമുയർത്തി അവരെ നോക്കി..

   നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന അവന്റെ കണ്ണുകൾ കണ്ടു അറിയാതെയൊരു നോവ് അവരിലും പടർന്നു..

   ""എന്ത്‌ പറ്റി ലൈത്… നീയിപ്പോളും പഴയതൊന്നും മറന്നില്ലേ…""

    അവരുടെ ചോദ്യം കേട്ടു അവന്റെ ചുണ്ടിൽ പുച്ഛം നിറഞ്ഞൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു…

   "" ഈ പറയുന്നയാൾ എല്ലാം മറന്നിട്ടാവും എന്നേ ഉപദേശിക്കുന്നത്…ആണോ ഉമ്മാ.. നിങ്ങളെല്ലാം മറന്നോ.. നിങ്ങളെ മോളേ മറന്നോ..""

   അവൻ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചത് കേട്ടു ആലിയയുടെ മുഖം താന്നു.. കണ്ണിൽ നിന്നോഴുകുന്ന കണ്ണുനീറിനെ തടയാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവർക്കതിന് സാധിച്ചില്ല..അവർ അവനെയൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ആ വീട്ടിലെ ഒരു റൂമിൽ കയറി കതകടിച്ചു.. കണ്ണുകൾ മുറുകെയടച്ചു ഡോറിനോട് ചേർന്ന് നിന്നു.. കണ്ണുകൾ അപ്പോഴും അനുസരണയില്ലാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ തന്റെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് അവർ ചുറ്റും വീക്ഷിച്ചു.. റൂമിന്റെ അങ്ങിങായി ചിതറി കിടക്കുന്ന കാറുകളും മറ്റു ടോയ്‌സിലും അവരുടെ കണ്ണുകളുടേക്കി.. മറവിക്ക് കീയടക്കാനാവാത്ത അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ ഓരോ ഓർമകളും അവരുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടി വന്നൂ… യാന്ദ്രികം എന്നോണം അവരുടെ കൈകൾ ഒരു ടോയിലേക് പോയി… കൊച്ച് കുട്ടികളെ പോലെ അവരത് തന്റെ മാറോടു ചേർത്ത് വിതുമ്പി കരഞ്ഞു..

•••••••••••••••••••••••••🦋

   "" ലൈത്… അയാളെ കൊന്നോ… ""

     ആ ഗാഭീര്യമുള്ള ശബ്ദം കേട്ടതും അവന് തന്റെ മുന്നിലുള്ളയാളെ മനസ്സിലായിരുന്നു..

   ""ഇല്ലയുപ്പാ… എനിക്കതിനു സാധിച്ചില്ല.. ഒരു പക്ഷേ അവന് വിധിച്ച മരണ ദിവസം ഇതായിരിക്കില്ല.. ""

   ആദ്യം ഇടർച്ചയെറിയ ശബ്ദത്തോടെയും പിന്നീടൊരു പുഞ്ചിരിയോടെയും തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന *റസാകിനെ* നോക്കിയത് പറഞ്ഞ ശേഷം ഭക്ഷണം കഴിച്ചതായി വരുത്തി തീർത്തു അവൻ വാഷ് ബേസിന് മുന്നിലേക്ക് പോയി.. കണ്ണാടിക്ക് മുൻപിൽ തന്റെ പ്രതിഭിമ്പം കണ്ടതും അവനൊരു നിമിഷം അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു… കണ്ണുകൾ വീങ്ങിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു...കണ്ണിൽ നിന്ന് അപ്പോഴും എന്തിനെന്നില്ലാതെ കണ്ണീർ ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അവൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരി വരുത്തിയ ശേഷം കണ്ണീർ തുടച്ചു…

    ""ലക്കിയെ കളിയാക്കി ഇപ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ കരയുന്നു… ബെസ്റ്റ്… ഇവിടെ നിന്ന് പോകുന്നതിന് മുൻപ് എനിക്ക് ചെയ്തു തീർക്കാനുള്ള ഒരു കർത്തവ്യമായിരുന്നു അയാളെ മരണം...പക്ഷേ എനിക്കതിനു സാധിച്ചില്ല.. ഇനി ഇതിന്റെ പിന്നാലെ നടന്നു ചിലവിടാൻ ഇവിടെ സമയമില്ലാ.. പോവണം നാളെ തന്നെ..*കേരള മണ്ണിലേക്ക്..*"

   അവൻ കണ്ണാടിയിലേക് തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി കൊണ്ട് മൊഴിഞ്ഞു…

•••••••••••••••••••••••🖤🦋🖤••••••••••••••••••••••••••

 "I love you…"

   തന്നെ തന്നെ നോക്കി അത്‌ മൊഴിയുന്നയാളെ അവന് വ്യക്തമായിരുന്നില്ല..അപ്പോഴും അവളുടെ മനോഹരമായ വെള്ളാരം കണ്ണുകൾ അവന്റെ മുഖത്ത് തന്നെയായിരുന്നു.. മുഖത്ത് നിറഞ്ഞൊരു പുഞ്ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു…

   "" Love you too… By the by നീയാരാ..""

   തന്റെ മുന്നിലുള്ള അഞ്ച് വയസ്സുകാരിയെ കണ്ടു അവൻ ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു..

   ""ഞാൻ…..""

   അവൾ ബാക്കി പറയുന്നതിന് മുൻപ് അവൻ ഞെട്ടിഎണീറ്റു..ഒരു നിമിഷം എന്തിനെന്നില്ലാതെ അവൻ തന്റെ ഇരു കണ്ണുകളും മുറുകെയടച്ചു...താൻ കണ്ടത് വെറുമൊരു സ്വപ്നമാണെന്ന് മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു..

   "" ആരായിരിക്കുമാ അഞ്ച് വയസ്സുകാരി..ഞാനുമായിട്ട് എന്താവും ബന്ധം.. ഇനിയാതൊരു സാധാരണ സ്വപ്നമോ.. "'

   അവൻ സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ റൂമിലായി നിരത്തി വെച്ച ട്രോഫികളിലേക്കൊക്കെ ഒന്ന് നോക്കി..

   *ഹയാസ് ലത്തീഫ്*

   തന്റെ പേര് തന്നെ ഒന്ന് മൊഴിഞ്ഞ ശേഷം അവൻ റൂമിന്റെ പുറത്തിറങ്ങി ചുറ്റും കണ്ണുകൾ പരതി..

    ""ഇന്നും താലുതാ വന്നില്ലാ.. സമയം 8.00 മണി..""

   അവൻ അതും പറഞ്ഞു ലിവിങ് റൂമിൽ ചെന്നു സോഫയിലേക് നോക്കിയപ്പോളായിരുന്നു സോഫയിൽ നെളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന തന്റെ ഉമ്മയുടെ രണ്ടാമത്തെ ഭർത്താവ് ശാകിറിനെ കണ്ടത്.. തന്നെ തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന അയാളെ ഒന്ന് പുച്ഛിച്ചു മുഖം കോട്ടി..

   "നിനക്കെന്താ ഹയാസ് എന്നോടിത്ര ദേഷ്യം.. നിന്റെ ഉപ്പ മരിച്ചതിനു ശേഷമല്ലേ ഞാൻ നിന്റെ ഉമ്മയെന്നെ വിവാഹം ചെയ്തത്…"
  
  ഒരല്പം പ്രതീക്ഷയോടെ ശാക്കിർ പറയുന്നത് കേട്ടു അവന്റെ ചുണ്ടിലെ പുച്ഛം നിറഞ്ഞ ചിരിക്ക് മാറ്റ് കൂടുക മാത്രമേ ചെയ്തിരുന്നുള്ളൂ…

  "എന്റെ ഉപ്പ മരിച്ചു എന്ന് പറയുന്നതിനേക്കാൾ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് നിങ്ങളൊക്കെ കൊന്ന് എന്ന് വിശ്വസിക്കാനാണ്.."

    അവൻ പറയുന്നത് കേട്ടു എരിഞ്ഞു വന്നു എങ്കിലും അയാൾ..ദേഷ്യം പിടിച്ചു നിർത്തി കണ്ണുകൾ മുറുകെയടച്ചു..

   ""ഉമ്മാ….""

   എന്നും നീട്ടി വിളിച്ചു അവൻ കിച്ചണിൽ ചെന്നു സ്ലാബിൽ കയറിയിരുന്നു സാബിറ മുറിച്ചിടുന്ന ക്യാരറ്റിന്റെ പീസ് എടുത്ത് വായിലിട്ടു..

  ""മോനേ… നിനക്കാരെയെങ്കിലും ഇഷ്ടമുണ്ടോ.. അതവാ പ്രണയം…"'

    ഉമ്മ അവനെ നോക്കിയത് ചോദിച്ചപ്പോൾ തന്നെ ശംസിയ കോളേജിലെ കാര്യം ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുനെന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നു..

   "" എനിക്കങ്ങനെ ഒരാളെ ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിൽ ഉറപ്പായുട്ടും ഞാനവളെ തന്നെ കെട്ടിയിരിക്കും.. അതിനിടയിൽ ഒരുത്തിയും ഇടപടേണ്ട..പ്രത്യേകിച്ച് നിങ്ങളെ പൊന്നാര മോൾ ശംസിയ..""

   അവരെ നോക്കിയതും പറഞ്ഞു അവൻ റൂമിലേക്കു പോയി…ചുറ്റുമോന്ന് വീക്ഷിച്ച ശേഷം ജനാലക്കരികിൽ ചെന്നു രാത്രിത്തിലെ മനോഹരമായ ആകാശത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു..

  ""ഉമ്മാക്ക് എന്നേ ഇഷ്ടമൊക്കെയാണ്.. പക്ഷേ എന്ത്‌ കൊണ്ട് എനിക്കാ സ്നേഹം ആസ്വദിക്കാനാവുന്നില്ല.. അതിനേക്കാളേറെ ഒരിക്കൽ പോലും അനുഭവിക്കാത്ത ഉപ്പാന്റെ സ്നേഹത്തെ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.. ഉപ്പാന്റെ സ്നേഹം ഞാൻ ഇത്താന്റെ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് മാത്രമല്ലേ അറിഞ്ഞത്.. എന്നിട്ടും എന്ത്‌ കൊണ്ട് ആ സ്നേഹം എനിക്കത്രയും പ്രിയപ്പെട്ടതായി.. ഒരു പക്ഷേ ഉപ്പാന്റെ നല്ല മനസ്സ് കൊണ്ടാവാം..""

   അവൻ ആകാശത്തെ വെട്ടി തിളങ്ങുന്ന ഒരു നക്ഷത്രത്തെ തന്നെ നോക്കി മൊഴിഞ്ഞു.

   ഓർമ വെച്ച നാൾ മുതലേ ലക്കി അവനെ ആ നക്ഷത്രമാണ് ഉപ്പ എന്നായിരുന്നു പഠിപ്പിച്ചത്.. അതോർത്തതും അവന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. കണ്ണുകൾ ചെറുതായോന്ന് തിളങ്ങി..

  ഫോൺ എടുത്ത് അവന്റെ ലവ്ർ *ഐസയും* ആയിട്ടുള്ള ഫോട്ടോസ് ഒക്കെ എടുത്ത് നോക്കി..

   " അത്‌ പോലെയൊരു പെങ്ങളുള്ള നിന്നെ എനിക്ക്‌ വേണമെന്നില്ല.. "".

    അവൾ ഇന്നലെ അവനോട് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഓർത്തപ്പോൾ അവന് ശംസിയ യെ കൊല്ലാനൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

   പുറത്തു നിന്ന് എന്തോ ശബ്ദം കേട്ടതും അവൻ തായേ ഇറങ്ങി ചെന്ന.
ലിവിങ് റൂമിൽ ശാകിരുമായി ചേർന്നിരിക്കുന്നയാളെ കണ്ടതും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ രൗദ്ര ഭാവം ഉടലെടുത്തു…

    തുടരും….

Written by salwa Fathima 🦋