🍂: PART -1

        

         ✒️: Minna

   

_____________________________°

 

 

"ഇത്രയും അധംപതിച്ചു പോയല്ലോ  നി... ഒരു ദിവസം തന്നെ രണ്ടു പേരെ സുമംഗലി ആക്കിയിരിക്കുന്നു...ഇതാണോടാ ഞാൻ നിനക്ക് പഠിപ്പിച്ചു തന്ന സംസ്ക്കാരം... പറയാൻ..... ." 

.

 

"..... "

 

"ഒടുവിൽ നീയും നിന്റെ അച്ഛനെ പോലെ അമ്മയെ വീണ്ടും തോൽപ്പിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ ടാ .. ദേ ഇവളെ താലിചാർത്തുന്നതിന് ഒരു നിമിഷം എങ്കിലും ഒന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നങ്കിൽ ഈ പാവം പിടിച്ച പെണ്ണിന്റ കണ്ണീർ എങ്കിലും ഈ വീട്ടിൽ പതിയാതെ നോക്കാമായിരുന്നു... ഒരു കണക്കിന് നിന്റെ അച്ഛൻ നിന്നെക്കാൾ യോഗ്യനായിരുന്നു.... ഞാൻ ആരോട് പറയാൻ എല്ലാം തികഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന വ്യക്തിയല്ലേ.... ഓർത്തോ നീ നാളെ നിന്റെ മകൾ നിന്റെ മുമ്പിൽ ഇതുപോലെ കരയും... അന്ന് അറിയും നീ ഈ പാവം പിടിച്ച പെണ്ണിന്റ മനസ്സിന്റെ വില... അന്ന് നിന്റെ മോൾ കരയുമ്പോൾ നിന്റെ മുന്നിൽ ഇവളുടെ മുഖം മിഴുവോടെ തെളിയും.. ഒരമ്മ ഉള്ളിൽ തൊട്ട് പറയുന്നതാ...... "

 

 

കണ്ണീർ നിറഞ്ഞു ഒഴുകുന്ന കണ്ണുകൾ തുടച്ചു മാലയിട്ട് വെച്ചിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ ഫോട്ടോയിലെ ചിരിക്ക് ഇന്ന് ഒന്നൂടെ ശോഭയുള്ളത് പോലെ.... 

 

 

"മാധവേട്ടാ "

 

യമുനയുടെ വിളിയാണ് ഓർമ്മകളിൽ നിന്ന് പുറത്ത് എത്തിച്ചത്... 

 

 

"എന്തുപ്പറ്റി ആകെ വല്ലാതിരിക്കുന്നത് "

 

"ഞാൻ ഓരോന്ന് "

 

"അമ്മയുടെ ശാപം ആകും അല്ലേ മാധവേട്ടാ നമ്മടെ മോളെ കയ്യിലിട്ട് വളർത്തുന്നതിന് മുമ്പ് നഷ്ടപ്പെട്ടത് "

 

അയാൾക്ക് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു.... അയാളുടെ മുന്നിൽ കരഞ്ഞു തലതാഴ്ത്തി അമ്മയോട് ചേർന്ന്  നിൽക്കുന്ന  സാവത്രിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു... എന്തിനോ വേണ്ടി അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു... കൂടെ 

"അച്ഛാ " എന്നുള്ള നിലവിളിയും പ്രതിധ്വനിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... ചെയ്ത പാപങ്ങൾക്ക് ശിക്ഷ അനുഭവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു .... 

 

"വൈ..കാ...ക്ഷി..അവ.ൾ  അവൾ ഒരുപാട് വളർന്നിട്ടുണ്ടാകും ല്ലേ.. "

 

യമുനയിൽ നിന്നും മറുപടി ഇല്ല.. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എന്ത് പറയാനാ... സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെയും താലിക്കെട്ടിയെ ഒരാളെയും ഉപേക്ഷിച്ചത് ഞാനല്ലേ... യമുനയാണെന്ന് കരുതി സുമിത്രയെ പ്രാപിച്ചതും ഞാനല്ലേ... ആ പിതൃത്വം എന്റേത് അല്ലെന്ന് തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞതും ഞാനല്ലേ................ 

 

കരയാൻ മാത്രം ആയിരുന്നു അയാൾക്ക് കഴിയുമായിരുന്നുള്ളു......... 

 

*വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം *

 

"എന്റെ ഭഗവാനെ ഞാൻ എന്നും നിന്നോട് ഒരു കാര്യം മാത്രം അല്ലേ ആവിശ്യപ്പെടാറുള്ളു... ആ വായിനോക്കിയുടെ  മുന്നിൽ ഒന്നും കൊണ്ട് ഇട്ടേക്കല്ലേ.......നീ വല്ലതും കേൾക്കുന്നുണ്ടോ.. എവിടെ... നിന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് കൈക്കൂപ്പി നിന്നിരുന്ന അമ്മനെ വരെ നീ തള്ളിക്കളഞ്ഞില്ലേ... എന്തായാലും നിന്റെ അടുത്ത് അമ്മയും അച്ഛമ്മയും സന്തോഷത്തോടെ ഇരുത്തിയാൽ മതി... ഈ ആരൂല്ലാത്ത എന്നെ ഓരോ കുഴിയിൽ കൊണ്ടിടല്ലേ കണ്ണാ... അറിയാലോ ഈ നാട്ടിൽ എനിക്ക് സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ തക്ക ആരുമില്ല...കൂടെ കൂട്ടിയവർക്ക് ഒരാപത്തും വരുത്തല്ലേ..... അച്ഛമ്മ പറഞ്ഞു അറിയാം എനിക്ക് ഒരു അനിയത്തി ഉണ്ടന്ന്... അവൾ എവിടെ ആണെങ്കിലും സന്തോഷത്തോടെ അച്ഛന്റെയും യമുനമ്മയുടെയും സ്നേഹം കിട്ടി ഒക്കെ വളർന്നു നല്ല കുട്ടിയായിരിക്കണേ........ അച്ഛന് എന്നെ വെറുപ്പല്ലേ... എന്റെ അമ്മനെയും ഇഷ്ടല്ലല്ലോ...... അമ്മ കൊറേ നോക്കിയിരുന്നതല്ലേ.... അവസാനം ഒരു വെട്ടം പോലും കാണാൻ വന്നില്ലല്ലോ... ഇനി എനിക്കും അച്ഛനെ കാണണ്ട "

 

"വൈക മോളെ  ഇന്നത്തെ പരിഭവം തീർന്നില്ലേ "അമ്പലത്തിലെ ശാന്തിയുടെ ചോദ്യമാണ് എന്നെ പരിസരബോധം കൊണ്ട് വന്നത്.... 

 

"കേൾക്കാൻ ആകെ ഭഗവാൻ അല്ലേ ഒള്ളു... ഉണ്ടായിരുന്ന അമ്മയും അച്ഛമ്മയും എന്റെ പരിഭവം ഒന്നും കേൾക്കാൻ നിക്കാതെ പോയി.. "

 

"എല്ലാം ശരിയാകും മോളെ... ഭഗവാൻ ഒന്നും കാണാതിരിക്കുന്നില്ലല്ലോ... ഈ പാർവതിക്ക് ചേർന്ന ഒരു ശിവൻ എവിടെയെങ്കിലും ഒക്കെ കാണും "

 

"ഉവ്വ് ഉവ്വേ.. ഇപ്പൊ പോയാൽ പ്രാതൽ വല്ലതും കിട്ടും അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ മൂന്നുമണി വരെ പട്ടിണി... ഞാൻ പോയി "

 

"ആഹ് എന്ന അങ്ങനെ ആവട്ടെ "

 

നടന്നു നീങ്ങുന്ന അവളെ നോക്കി ഒന്ന് നെടുവീർപ്പിട്ടു തിരിഞ്ഞപ്പോ തന്നെ കാത്തന്ന പോൽ ഒരു സ്ത്രീ ഉണ്ടായിരുന്നു... 

 

"ആരിത് ദേവായനിയമ്മയോ...കുറച്ചു ആയല്ലോ കണ്ടിട്ട് "

 

"ഞാൻ നാട്ടിൽ ആയിരുന്നു അതാ.. ഇപ്പൊ വന്നപ്പോൾ വല്യ തിരുമേനിയെ കണ്ടേച്ചു പോവാം എന്ന് കരുതി.... അല്ല ആ കുട്ടി ഏതാ  ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ "

 

"ആഹ് കാണാൻ വഴിയില്ല...ഇവിടെ  പ്രൈവറ്റ്  സ്കൂളിൽ ടീച്ചർ ആണ്.. ഇങ്ങോട്ട് വന്നിട്ട് അഞ്ചാറു വർഷം ആയിക്കാണും.. നമ്മടെ ദിവാകരൻ ഇല്ലേ അവന് ചുമട് എടുക്കാൻ പാലക്കാട്ടേക്ക് പോയി വരുന്ന വഴി ആ കൊച്ചു വഴിയിൽ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു... അങ്ങനെ അനാഥാലായത്തിൽ ആയിരുന്നു.. പിന്നെ എന്തോ ദിവാകരൻ സ്വന്തം മോളായി കൂടെ കൂട്ടി... ആ വീട്ടിൽ ആകെ മനുഷ്യപറ്റ് ഉള്ളത് ദിവാകരനും അവിടുത്തെ ഇളയ മരുമോൾക്കും ആണെന്ന് അറിയാലോ... വല്യ കഷ്ട ആ കൊച്ചിന്റെ കാര്യം "

 

"അപ്പൊ വീട്ടുക്കാർ...."

 

" അച്ഛൻ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയത് ആണന്നു പറഞ്ഞു... പിന്നെ ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നത് അച്ഛമ്മയും അമ്മയും ആയിരുന്നു.... ഒരു വർഷം ഇടവിട്ട് അവരെ രണ്ടു പേരെയും ദൈവം വിളിച്ചു.....എന്നും സൂര്യൻ ഉദിച്ചാൽ അമ്പലത്തിൽ എത്തും... അന്നേരം ഒന്നും ഇവിടെ ആളുകൾ ഒന്നും എത്തി തുടങ്ങിയിട്ട് പോലും ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ "

 

"അന്നേരം ഇവിടെ ഒന്നും ആള് ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ "

 

"ഞാൻ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞത"

 

"എന്നിട്ട് "

 

"അന്ന കൊച്ചു ഒരു മറുപടി പറഞ്ഞു 

*ഇന്നേരം ആകുമ്പോൾ എന്റെ പരിഭവം കേൾക്കാൻ ഭഗവാൻ ഒഴിഞ്ഞു നിൽപ്പല്ലേ... ആദ്യം തന്നെ എന്റെ പരിഭവം കേട്ട് എന്നെങ്കിലും എന്റെ അച്ഛന് എന്നോട് ഉള്ള ദേഷ്യം ഒക്കെ മാറിപ്പോയി എന്നെ കാണാൻ വന്നാലോ.. *

 

എന്താ ഞാൻ പറയാ...ഇപ്പൊ ദിവസവും ആ കൊച്ചിനെ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ ഒരു ആദിയാ.. "

 

"പാവം കൊച്ച്.. "

 

"ആട്ടേ... വല്യ തിരുമേനിയെ കാണാൻ എന്താ വിശേഷിച്ചു... മുഹൂർത്തം വല്ലതും കുറിക്കാൻ ആണോ "

 

 

"മുഹൂർത്തം കുറിക്കാൻ അടുത്ത് തന്നെ ഒരു വരവ് കൂടെ വരും.... ഇപ്പൊ ഇടക്ക് ഒരോ ദുർസ്വപ്നം ഒക്കെ കാണുന്നു.. അപ്പോ ഒന്ന് തിരുമേനി കണ്ട് പ്രശ്നം വെപ്പിച്ചു പോവാം എന്ന് കരുതി "

 

"ആഹ്... അവിടെ ഉണ്ട്... എന്ന ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ "

 

"ആഹ് എന്ന അങ്ങനെ ആവട്ടെ "

 

______________________®

 

 

"ഭഗവാനെ ഇന്നും വായിനോക്കി മുന്നിൽ തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ...."

 

വഴിയിൽ നിൽക്കുന്ന സഞ്ജയിയെ കണ്ട് അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു അവനെ കാണാത്ത മട്ടിൽ  നടന്നു... 

 

"ഇതാര് വൈകാശി ടീച്ചറോ... "

 

"നിനക്ക് കണ്ടിട്ട് മനസിലായില്ലേ "

 

"ഓ ടീച്ചറെ ഒരു തമാശ... ന്നാലും നിക്ക് ഇഷ്ട്ടായി ഇത് "

 

ഒരു മറുപടിയും നൽകാതെ ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു.. 

 

"ഹ ടീച്ചറെ അങ്ങനെ പോവല്ലേ.. ഞാൻ അതിനാണോ ഇതുവരെ കാത്തുനിന്നത് "

 

"നിങ്ങളോട് ഞാൻ ഇവിടെ കാത്തിരിക്കാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ "

 

"ഹേയ് ചൂടാവല്ലേ ടീച്ചറെ... ഞാൻ "

 

"സഞ്ജയ് ഒരുപാട് പ്രാവശ്യം നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത ഈ വഴി മുടക്കി നിന്റെ ഈ പഞ്ചാരയടി നിർത്താൻ... നിനക്ക് എന്താ പറഞ്ഞാൽ മനസിലാവാത്തത് "

 

"അത് ഇഷ്ടം ഉള്ളോണ്ടല്ലേ "

 

"ആണോ.. എന്നാ കവലയിലുള്ള സ്വാതിയോ.. കോളേജിലെ അമൃതയോ.. ഇവരോട് ഒക്കെ ഉള്ളതോ.."

 

"അത് ഒരു തമാശക്ക് "

 

"സഞ്ജയ്‌ നിനക്ക് ചിലപ്പോൾ അതൊക്കെ ഒരു തമാശ ആയിരിക്കും..പക്ഷേ ആ കുഞ്ഞുങ്ങൾ ആത്മാർത്ഥയോടെ ആണെങ്കിൽ.. അവരുടെ കണ്ണുനീർ മതിയാകും നിന്നെ ചുട്ടുപ്പൊളിക്കാൻ   "

 

സഞ്ജയ്‌ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു. 

 

"പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ലന്ന് അറിയാം.. എങ്കിലും പറയാ..ഇനിയും ഇത് ആവർത്തിക്കരുത്..... എന്നെ നോക്കി കൊണ്ടുവരുന്ന ഒരു കുടുംബമുണ്ട്.. നീ കാരണം ഞാൻ അവർക്ക് എന്തെങ്കിലും നാണക്കേട് ഉണ്ടായാൽ അന്ന് ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കില്ല "

 

അതും പറഞ്ഞു നീങ്ങുന്ന അവളെ അവൻ നോക്കിനിന്നു.. 

 

___________________________®

 

"തിരുമേനി എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം "

 

"പേടിക്കാൻ ഉണ്ട് ദേവായനി .... അടുത്ത വർഷം അവന് 27 ആകും ല്ലേ "

 

"അതേ തിരുമേനി "

 

"മ്മ്.. അതിന് മുമ്പ് അവന്റെ വിവാഹം നടക്കണം.. സാക്ഷാൽ ശിവ ഭഗവാന്റെ പാതയാണവൻ... അവനുള്ള പാർവതി ജന്മമെടുത്തിട്ടുണ്ട്... അവളുമായി തന്നെ വിവാഹം നടക്കണം... അല്ലെങ്കിൽ അനർത്തങ്ങൾ മാത്രമാകും സംഭവിക്കുക... "

 

"ഞാൻ എങ്ങനെ അവളെ "

 

"ദേവായനി ... അവരുടെ കണ്ടുമുട്ടൽ വിധിക്കപ്പെട്ടതാണ്....അതിന് സമയമെടുക്കും... ചിലപ്പോൾ വർഷങ്ങൾ ഇനിയും ആകാം... അതുവരെ നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാനാവില്ല... "

 

"ഇതിന് ഒരു പരിഹാരം "

 

എന്തൊക്കയോ ഗ്രഹിച്ച് വല്യതിരുമേനി ഒരാളെ വിളിച്ചു... 

 

"ദേവായനി  ഇത്  വേലായുധൻ... "

 

"ഉവ്വ് ഞങ്ങൾ കുറച്ചു മുമ്പ് കണ്ടിരുന്നു..തിരുമേനി വിളിച്ചത്  "

 

"നീ വൈഷ്ണവിയുടെ ജാതകം കൊണ്ടുവരാൻ ഉള്ള ഏർപ്പാട് ചെയ്യണം.. ദിവാകരനോട്‌ സൂചിപ്പിക്കാനും .. മറക്കണ്ട "

 

"അങ്ങനെ ആവട്ടെ "

 

അവർ പോയതും വല്യ തിരുമേനി തുടർന്നു... 

 

"ത്രയാക്ഷ്ന്റെ ജാതകവുമായി യോജിപ്പുള്ളത് പോലെ എന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു.. അത് ഒന്ന് ഉറപ്പിക്കാൻ ആണ്... "

 

"അവളാണ് പാർവതി എന്നുള്ളത് എങ്ങനെ തെളിയും തിരുമേനി "

 

"വിവാഹ നിശ്ചയത്തിന് എന്തെങ്കിലും ഒരു നല്ല ഒരു സൂചന കിട്ടാതിരിക്കില്ല..... ശിവനുള്ളത് പാർവതിയാണ്... അത് വിധിയാണ്.... നാളെ രാവിലെ ഒന്നൂടെ വരുവാ.. ജാതകം നോക്കി തീരുമാനിക്കാം...."

 

"ശരി തിരുമേനി "

 

"പിന്നെ  അവനോട് നാട്ടിലെത്താൻ പറയണം... അവന് മോശ സമയമാണ്.... ഒരു വലിയ വിപത് അവന്റെ പുറകിൽ തന്നെ ഉണ്ട്.. അത് സംഭവിക്കാതിരിക്കാൻ  അവന്റെ വിവാഹം പെട്ടെന്ന് നടന്നെ തീരു "

 

"എന്നാ ശരി തിരുമേനി.. അവനോട് നാട്ടിലത്താൻ ഞാൻ പറയാം "

 

"പിന്നെ ദക്ഷപ്രചാപതി സീത ദേവിയോട് ചെയ്ത പോലെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ ആരെങ്കിലും തുനിഞ്ഞാൽ... "

 

"അറിയാം തിരുമേനി.. അങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടാവാതെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം.. വരട്ടെ "

 

തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോഴും ആ അമ്മ ഹൃദയം എന്തിനോ വിങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു... 

 

 

 

 

*തുടരും *

 

അപ്പൊ നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം മാനിച്ചു ഞാൻ 💙നീലതാമര💙പോസ്റ്റ് ചെയ്തു തുടങ്ങി... നിങ്ങൾക്ക് 

ഇഷ്ടപെട്ടോ എന്നറിയില്ല... ഇഷ്ടപെട്ടു എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു..... നന്നായാലും ഇല്ലെങ്കിലും എന്നോട് ഒന്ന് പറയണേ... മടുപ്പ് തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിലും പറയണം... കാരണം നിങ്ങളുടെ ഓരോ കമന്റ് അനുസരിച്ചു ആയിരിക്കും എന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള പോക്ക്.. അപ്പൊ ലൈക്‌ ചെയ്യാനും ഷെയർ ചെയ്യാനും കമന്റ് ചെയ്യാനും മറക്കണ്ട