💔💘പ്രണയതാളം💘💔

Part-4

അമീന.....📝

✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️

"അത്‌ കേട്ടാൽ നി വീണ്ടും ഞെട്ടും മോളെ.....മോസ്റ്റ്‌ ഫേമസ് ദക്ഷ്യ ഗ്രുപ്സ് ഓഫ് കമ്പനിസ്......"

ന്ന് പറഞ്ഞു ചിരിയോടെ പിരികം പൊക്കിയതും..... അവളുടെ നാവിൽ നിന്നുതിർന്ന് വീണ പേരിൽ ശ്രീ തറഞ്ഞു നിന്നു പോയി......

കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാത്തവണ്ണം തൊണ്ടയിലായി തടഞ്ഞു പോയ ശബ്ദത്തെ വരുതിയിൽ വരുത്തി കൊണ്ട്.....

"ജാൻവി.... നി...നീ എന്താ പറഞ്ഞെ......"

"അപ്പൊ നി കേട്ടില്ലേ 🙄....

ദക്ഷ്യ ഗ്രുപ്സ് ഓഫ് കമ്പനിസ്..... അവരുടെ കമ്പനി ഫേമസ് ആടി പെണ്ണെ..... അധ്വിക് ദക്ഷ് ദക്ഷ്യ ഗ്രുപ്സ്ന്റെ ഓൾ ഇൻ ഓൾ..... അവരുടെ കൂടെ വർക്ക്‌ ചെയ്യാൻ അവസരം ലഭിക്കുവാന്ന് പറഞ്ഞാൽ ആലോചിക്കുമ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.... സ്വപ്നമാണെന്ന് തോന്നി പോകുവാ ആദി......."

ന്നവൾ വാതോരാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നതും അതിനിടയിലായി ശ്രീ....ഉയർന്ന് പൊങ്ങിയ ഹൃദയതാളം വരുതിയിൽ വരുത്തിയെന്നോണം....

"ജാൻവി....നമുക്കിത് വേണ്ട.....ഇത് ശരിയാവില്ല....അത്‌ ക്യാൻസൽ ചെയ്തേക്കടാ....."

ന്ന് അവളുടെ മുഖത്‌ നോക്കാൻ കഴിയാതെ ദൃഢമായ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കാറ്റ് പോലെ തന്റെ റൂമിലേക്കായി കയറി കതകടച്ചു.....

ശ്രീയുടെ വാക്കുകളും ഓടിയുള്ള പോക്കും കണ്ട് സ്വപ്നലോകത്തിൽ നിന്ന ജാൻവി ശ്രീ വലിച്ചടച്ച വാതിലിലോട്ട് നോക്കി മിഴിച്ചു നിന്നു....

ഇവൾക്കിത് എന്നാ പറ്റിയെന്റെ കർത്താവേ....ഇത്രയും നല്ലൊരു ഓഫർ വന്നിട്ട്....ന്റെ സ്വപ്നം ആണ് മോളെ അവരുടെ കമ്പനിയിൽ ഒരു ജോലി.... അതൊ കിട്ടിയില്ല..... ഇങ്ങനെ എങ്കിലും ഞാൻ ആഗ്രഹം ഒന്ന് തീർഥത്തോട്ടെ.....എന്നതായാലും ഈ ജാൻവി മറിയം വിശ്വനാത് നിന്നെ വളച്ചു കുപ്പിയിലാക്കി ഇതിന് സമ്മതിപ്പിക്കും മോളെ...അനുരാദേ... ശേ.... ആദിശ്രീ.....

ന്ന് ആത്മയടിച്ചു കൊണ്ട് അവിടെയുള്ള സോഫയിലായിരുന്നു മിട്ടായി കഴിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ അടുക്കലേക്കായി പോയി.....

എന്നാൽ റൂമിനകത്തു കയറിയ ശ്രീ തളർച്ചയോടെ നിലത്തായി ഊർന്നിരുന്നു.... കണ്ണുകൾ അനുസരണയില്ലാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകി..... സാരി തലപ്പിനാൾ വാ മൂടി ഉള്ളിലെ നോവിനെ തടയാൻ വൃദ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.... അവയെ പരാജയപ്പെടുത്തി ശ്രീയുടെ മിഴികൾ കൂടുതലായി ഒഴുകിയിറങ്ങി..... മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന നാല് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപുള്ള ഓർമ്മകൾ തിരശീല കണക്ക് അവൾക്ക് മുന്നിലായി വീണ്ടും നിറഞ്ഞു നിന്നു....ശ്വാസം വിലങ്ങുമാർ അവളുടെ ഉള്ളം ആ ഓർമകളുടെ നോവിൽ വേദനയാൽ നീറിപുകഞ്ഞു.....

തന്റെ നാട്ടിൽ നിന്നും തനിയെ ആ ട്രെയിനിൽ നിന്നും തുടങ്ങിയ യാത്ര.... എങ്ങോട്ടാണെന്നോ എന്തിനാണെന്നോ എങ്ങനെയാണെന്നോ നിശ്ചയമില്ലാത്ത യാത്ര.... മനസ് മരവിച്ചു പോയിരുന്നപ്പോഴും തന്റെ ഉള്ളിലെ കുരുന്നു ജീവനെയോർത്ത് ജനലോരമുള്ള സീറ്റിൽ ഒറ്റപെട്ട രീതിയിൽ ഒതുങ്ങിയിരുന്നു......

അപ്പോഴും കണ്ണുകൾ ഇടതടവില്ലാതെ ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു..... തുടച് മാറ്റും തോറും വേദനിപ്പിക്കുന്ന വാക്കുകൾ കൂരമ്പ് കണക്ക് ഹൃദയ ഭിത്തിയെ തകർത്തു കൊണ്ട് മിഴിനീരായി പുറത്തേക്കൊഴുക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.....

ഷീണം ശരീരത്തെ തളർത്തവേ ബാഗിലുണ്ടായിരുന്ന പാതി ഒഴിഞ്ഞ ബോട്ടിൽ വെള്ളം വായിലേക്കൊഴിച് തിരികെ ബാഗിലായെടുത്തു വെച്ചു.....

ക്ഷീണം കണ്ണുകളിൽ മൂടി അവ കൂമ്പിയടവെയാണ് കാതിലായി ഒരു സ്വരം വന്നു പതിച്ചത്.... അപ്പോൾ തന്നെ അടഞ്ഞു പോകാറായ കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു.....മിഴികൾ ചുറ്റുമായി ചലിച്ചു......

തന്റെ തൊട്ട് മുന്നിലെ സീറ്റിലിരുക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി....അവൾ കയ്യിലായി മുറുകെ പിടിച്ച ഫോണിലേക്കായി നോക്കി എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു......

"ദെ അച്ച....അമ്മച്ചി....ചിരിക്കല്ലേ.....ഇനി ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോകില്ലാട്ടോ.... മതിയായി എന്നാ ജാടയാണെന്നെ നിങ്ങടെ വീട്ടുകാർക്ക്..... സത്യം പറയാലോ നിങ്ങടെ പേര് പറഞ്ഞപ്പഴേ അവരെന്നെ അവിടുന്ന് ആട്ടിയിറക്കി.....നല്ല ഫ്യാമിലി.....🤭

പിന്നെ ഇനി ആരെ കെട്ടിക്കാനാണെന്ന് കരുതിയ ഞാൻ കിട്ടിയ ട്രെയിനിനിങ് കയറി കൂടി....ചിരിപ്പ് കണ്ടില്ലേ....ഓഹ് വല്ലതും അറിയണോ നിങ്ങക്ക് ഇപ്പോഴും പ്രണയിച്ചു സുകിക്കുവല്ലിയോ......"

ന്നുള്ള സംസാരം കേട്ട് ശ്രീ മിഴിച്ചു കൊണ്ട് ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കി....

അവിടെയുള്ള സീറ്റിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരുമെയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..... അതികം തിരക്കില്ല..... എങ്ങും നിശബ്ദത പക്ഷെ ആ കുട്ടിയുടെ ശബ്ദം മാത്രം തെല്ലുയർന്ന് കേൾക്കാം.....തന്റെ അവൾക്ക് നേരെയുള്ള നോട്ടം കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോനുന്നു ചമ്മിയ ചിരിയോടെ.....

"വട്ടൊന്നും ഇല്ലാട്ടോ.....ഈ ഒരു സ്വാഭാവം തുടങ്ങിയിട്ട് അതികം ആയില്ല ഒരഞ്ചു മാസം അത്രേയുള്ളൂ.....ഹാ മനസിലായില്ലേ.... ഒറ്റയ്ക്കുള്ള സംസാരം ന്ന്......"

ന്ന് പറഞ് കയ്യിലെ ഫോണിലുള്ള ഫോട്ടോ തനിക്ക് നേരെ ഉയർത്തി കാണിച്ചു കൊണ്ട്....

"എങ്ങനെയുണ്ട് കൊള്ളാവോ.....എന്റെ പ്രോഡക്ഴ്സ....ഈ ഞാൻ ആരാണെന്നല്ലെ.... ജാൻവി മറിയം വിശ്വനാഥ്....ഇവര് എന്റെ അച്ഛനും അമ്മച്ചിയും....സംശയം വേണ്ട ലവ് ആയിരുന്നു.... അച്ഛൻ വിശ്വനാഥൻ ന്റെ അമ്മച്ചി മറിയത്തെ കയ്യും കലാശവും കാണിച്ചു വളച്ചെടുത്തു നാട് വിട്ടു....😁

പിന്നെ ഈ ചിരിച്ചോണ്ടുള്ള നിൽപ്പ് കണ്ടോ ന്നെ ഒറ്റക്കാക്കി ഹണിമൂൺ പോയതിന്റെയാ....അല്ലേലും അവരുടെ പ്രണയം എനിക്ക് അത്ഭുതമാ..... അല്ലേൽ മരണത്തിൽ പോലും പരസ്പരം തനിച്ചാക്കില്ലലോ.....ഗൊച്ചു ഗള്ളികൾ സന്തോഷിക്കുവ..... ആകെയുള്ള മോളെ തനിച്ചാക്കി പോയിട്ട്......"

ന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവളുടെ മിഴികോണിൽ ഊർന്ന് വീഴാനൊരുങ്ങിയ കണ്ണ്നീർത്തുള്ളിയെ അടക്കി...മുഖത്തായി പുഞ്ചിരി വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു.....

"പ്രണയിച്ചു ഓടിയത് കൊണ്ട് രണ്ട് വീട്ടുകാർക്കും അവരെ വേണ്ടാതായി..... ന്നെ ഇവിടെ വിട്ട് ആക്‌സിഡന്റ് ന്റെ പേരും പറഞ്ഞു അവര് പോയെ പിന്നെ സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ അവരുടെ വീട്ടുകാരല്ലേയുള്ളു.....വിവരങ്ങൾ അറിയിക്കാൻ അങ്ങോട്ട് പോയിവരുന്ന വഴിയാ....ഒന്നും പറയേണ്ടി വന്നില്ല പേര് പറഞ്ഞപ്പഴേ അങ്ങനെ ഒരു മക്കൾ ഇല്ലെന്നും പറഞ്ഞു ആട്ടിയിറക്കി.......

ഹാ വിധി....ഇപ്പോ ഇങ്ങനെ ഒറ്റയ്ക്ക് സംസാരിക്കുന്നതൊക്കെ ശീലമായി.....അല്ല ഞാനിങ്ങനെ വായിട്ടലക്കുവല്ലാതെ ഇയാളൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ....ബാഗും പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു എങ്ങോട്ട് പോകുവാ......."

ന്നുള്ള അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമില്ലാതിരുന്നിട്ട് കൂടെ വായിൽ നിന്നും ഉതിർന്ന് വീണ വക്കിൽ ഒരു പെണ്ണിന്റെ നിസ്സഹായത ഉണ്ടായിരുന്നു......

"അ... അറിയില്ല......"

"യെഹ്... അറിയില്ലേ....അപ്പൊ അറിയാണ്ടെയാണോ ഇതിൽ കയറിയേ.....അല്ല കൊച്ചെ ഈ ട്രെയിൻ എങ്ങോട്ട് പോകുവാണെന്നെങ്കിലും അറിയാവോ......"

"ഇല്ല......"

"പഷ്ട്ട്....ഇതെ ബാംഗ്ലൂർ ക്ക് പോകുന്നതാ.....ഇനി അവിടെ ചെന്നെ നിൽക്കൂ......"

ന്ന് പറഞ്ഞതും ശ്രീ ഞെട്ടലോടെ ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കി.... അവളിലെ പകപ്പ് നിറഞ്ഞ ഭാവം കണ്ട്....

"കുട്ടിക്ക് അവിടെ ആരെങ്കിലും പരിജയമുണ്ടോ...വല്ല റീൽറ്റീവ്സോ മറ്റൊ...."

"ഇല്ല.... നിക്ക് ആരും ഇല്ല......"

ന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴെക്കും ആ കണ്ണ് നിറഞ് കൂടുതലൊന്നും പറയാൻ കഴിയാതെ കണ്ണുകളടച്ചു.....

അവളെയൊന്ന് നോക്കി മുഖത്തെ വേദന മനസിലാക്കി ജാൻവിയും പതിയെ മിഴികളടചു.....

പുലർച്ചെയോടെ ബാംഗ്ലൂർ നഗരത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നു..... സ്റ്റേഷന് വെളിയിലായി തന്റെ ബാഗും മുറുകെ ചേർത്ത് പിടിച് ഇനിയെങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ പകച്ചു നിന്ന തന്റെ കയ്യിൽ കൈ ചേർത്ത് കൊണ്ട് പോരുന്നോ കൂടെ ഞാനും തനിച്ചാണെന്നുള്ള ജാൻവിയുടെ വാക്കിൽ കൂടെ ഇറങ്ങി തിരിച്ചു.....

ഇരുനിലയോടുകൂടിയുള്ള *ജാൻവി വില്ല*യിലേക്കായി തന്നെയും കൊണ്ടവൾ കടന്ന് ചെന്നു.....

വളരെ ഭംഗിയുള്ള ചുറ്റുപാട്... തങ്ങളെ നാടിനെ ഓർമിപ്പിക്കും വിധം മരങ്ങളാൽ അവിടം നിറഞ്ഞിരുന്നു.....

പിന്നീടുള്ള ജീവിതം അവളുടെ കൂടെ അവിടെയായിരുന്നു...... ആരും തുണയില്ലാത്ത തനിക്ക് കൂടപ്പിറപ്പായി മാറിയവൾ ജാൻവി.....

എത്ര നാൾ തനിക്കുള്ളിലുള്ള കുരുന്നു ജീവനെ മറച്ചു വെക്കാൻ കഴിയും വൈകാതെ ആ സത്യം ജാൻവിയും അറിഞ്ഞു.....

തന്റെ ഈ അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണക്കാരനായവനെ ചോദിച്ചെങ്കിലും ഒരിക്കലും ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതുകൊണ്ടുതന്നെ അവയെ ഓർമ്മിപ്പിക്കരുതെന്നപേക്ഷയോടു കൂടി പിന്നീട് ഈ വർഷം വരെ അവളുടെ വായിൽ നിന്നും ആ ഒരു ചോദ്യം എന്നിലേക്ക് വന്നില്ല........

എന്നിട്ടും അവൾ സ്വന്തം കൂടെപ്പിറപ്പിനെ പോലെ എന്റെ ഓരോഘട്ടത്തിലും കൂടെ നിന്നു....... സമൂഹത്തിനുമുന്നിൽ പരിഹാസമാകാതെ എന്നെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു.....

തന്നിൽ നിന്നും പിറന്ന് വീണ കുഞ്ഞു പൈതങ്ങളെ ജാൻവിയാണ് കയ്യിലേക്കെറ്റ്‌ വാങ്ങിയത്...... പിന്നീടങ്ങോട്ട് ആ കുഞ്ഞു മക്കളുടെ ജാനിമ്മയായി മാറിയവൾ.......

അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മച്ചിയും നോക്കി നടത്തിയ കാറ്ററിംഗ് സർവീസ് കുരുന്നുകൾക്ക് 2 വയസ്സ് തികഞ്ഞതിന് ശേഷം അവൾക്കൊപ്പം ചേർന്ന് കൂടുതലായിട്ടുള്ള ഫങ്ക്ഷന്സ് ഏറ്റെടുത്ത് നടത്താനാരംഭിച്ചു....

എല്ലായ്പ്പോഴും അവളെ ആശ്രയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ജീവിതം എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല എന്നെക്കൊണ്ട് കഴിയുന്ന സഹായം ചെയ്യാമെന്ന പേരിൽ അവളുടെ ആ സംരംഭത്തിൽ ഞാനും അംഗമായി........

ഓർമ്മകളെ മറവിയിലേക്ക് മാറ്റി നിർത്തിയെന്ന് സ്വയമേ വിശ്വസിക്കുമ്പോഴും കൂടുതൽ മികവോടെ അതെല്ലായ്പ്പോഴും ഉള്ളിൽ തെളിഞ്ഞുവന്നു.....തുമ്പിയും കേശുവും.... ന്റെ കുരുന്നുകൾ....ആ കുഞ്ഞു മുഖങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ എപ്പോഴും ആ മുഖം ഓർമയിൽ തെളിയും....അതോടൊപ്പം ആളുടെ വായിൽ നിന്നുമുതിർന്ന് വീണ വാക്കുകളും.....അവ തന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഇത്രയും വർഷക്കാലം കഴിഞ്ഞിട്ടും നോവ് തീർക്കുന്നു എന്നതാണ് സത്യം.......

ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല ദക്ഷിന്റെ ജീവിതത്തിലെനിക്ക് യാതൊരുവിധ പ്രാധാന്യവും ഇല്ലെന്നുള്ള സത്യം പിന്നെയും മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വരുമ്പോൾ ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദന വരുന്നു.....അവനിലർപ്പിച്ച വിശ്വാസത്തെയാണ് അന്നാ ദിവസം അവന്റെ വാക്കുകൾ തകർത്തുകളഞ്ഞത്.....

ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയുമോയെന്നറിയില്ല.....തന്നിലെ സ്ത്രീ ഒത്തിരി അപമാനിക്കപ്പെടുകയും വേദനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.....പക്ഷെ വെറുക്കാൻ മാത്രം കഴിയുന്നില്ല..... ശപിക്കാനും.....

ഈ വർഷങ്ങളിലെ ആളുടെ ഓരോ വളർച്ചയും അറിഞ്ഞിരുന്നു..... പത്രത്താളുകളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന ആ സംഭവവും....

അമ്മുവിന് അപകടമുണ്ടായതും അതുമൂലം അവരുടെ വിവാഹം മുടങ്ങിയതും.....ഒരിക്കലും ശപിച്ചിട്ടില്ല ഞാൻ.... ശപിക്കാനെനിക്ക് കഴിയില്ല.... കാരണം ഒരിക്കൽ അത്രയുമതിക്കം ജീവനെക്കാളേറെ സ്നേഹിച് പോയതല്ലേ.......

ഇനിയൊരു കണ്ടുമുട്ടൽ ഈ ജീവിതത്തിലുണ്ടാകുമെന്ന് കരുതിയില്ല.....പക്ഷേ വിധി എന്നെ അവനു മുന്നിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന നിർത്തുകയാണെങ്കിൽ....എനിക്കന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും....

ജാൻവി ഇത്രയും വർഷം കൂടപ്പിറപ്പ് പോലെ കൂടെ നിന്ന അവളുടെ വലിയ ആഗ്രഹമാണ്.....ഒത്തിരി സന്തോഷത്തിലാണ് ഈ ഓഫർ കിട്ടിയതിൽ....പക്ഷേ അവൾക്ക് അറിയില്ലല്ലോ ഈ നാലുവർഷം ഞാൻ അനുഭവിച്ച മാനസിക വേദനയ്ക്ക് കാരണമായ ആളാണവനെന്ന്..... അതെനിക്ക് അവളോട് പറയാൻ കഴിയില്ല..... അതൊന്നും ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലന്ന് പറയുന്നതാകും കൂടുതൽ ശരി......

ഇനി ന്റെ മക്കള്...... അവരെ കൂടെ എനിക്ക് നഷ്ടപെടേണ്ടി വന്നാൽ അദിശ്രീയുടെ ശരീരത്തിലെ ജീവൻ നിലച്ചു പോകും.....വിധി ആളുടെ മുന്നിലായി തന്നെ കൊണ്ട് നിർത്തിയാൽ എനിക്ക് പൊരുതിയെ പറ്റു.... ഇനിയുള്ള എന്റെ ജീവിതം ന്റെ മക്കൾക്ക് വേണ്ടിയാണ്..... അവർക്ക് വേണ്ടി മുന്നോട്ട് ജീവിച്ചേ പറ്റു.....തോറ്റു കൊണ്ട് ആരിൽ നിന്നും ഓടിയൊളിക്കില്ല ആദിശ്രീ....

ന്നെല്ലാം ആലോചിച് മനസിനെ പൊരുത്ത പെടുത്തി കൊണ്ട് അവൾ മിഴികൾ അടച് ഏറെ നേരമിരുന്നു.....

പിന്നീട് കതക് തുറന്ന് പുറത്തോട്ടിറങ്ങിയതും.... തന്നിലെ പുഞ്ചിരിയിൽ പോലും കാര്യം ഗ്രഹിച്ചെടുത്ത ജാൻവി സന്തോഷത്താൽ ഓടി വന്നു കെട്ടിപിടിച്ചു കവിളിൽ ഉമ്മ വെച്ചു....

അത്‌ കണ്ട തന്റെ കുസൃതി കുരുന്നുകളും കുശുമ്പോടെ ഓടി വന്നു തന്റെ ഇരു കവിളിലായി ഉമ്മ വെച്ചു കൊണ്ട് ഇരു തോളിലേക്കായി ചാഞ്ഞു കിടന്നു.....

***********************************************

#.....ഫോർ ഡേയ്‌സ് ലേറ്റർ....#

ബാംഗ്ലൂർ നഗര മണ്ണിലായി ഫ്‌ളൈറ്റ് ഇറങ്ങിയ ദക്ഷ് അകത്തെ ഫോര്മാലിറ്റീസ് ക്ലിയർ ചെയ്ത് എയർപോർട്ടിന് വെളിയിലിറങ്ങി... അവനെ അനുഗമിച്ചെന്നോണം കൂടെ മാനവും.....

അവർക്കടുത്തായി വന്നു നിന്ന കാറിനു വെളിയിറങ്ങിയ ഡ്രൈവർ കീ ദക്ഷിനായ് നൽകി ബഹുമാനത്തോടെ അകന്ന് മാറിയതും ഡ്രൈവർ സീറ്റിലേക്കായി ദക്ഷ് കയറവെ.....അവന് പുറകെയായി മാനവ് കോ ഡ്രൈവർ സീറ്റിലായി സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു.....

ബാംഗ്ലൂർ നഗരത്തിലൂടെ അവരുടെ വാഹനം മുന്നോട്ട് നീങ്ങവേ.....

"മാനവ്....നേരിട്ടു വില്ലയിൽ ചെന്ന് വെന്യോവിലക്ക് പോകാം.....പിന്നെ എന്തായിരുന്നു അവരുടെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ നെയിം......"

"*ഫുഡ്‌ വൈസ്*ന്നായിരുന്നു.... നൗ അവര് നെയിം ചേഞ്ച്‌ ചെയ്ത് *വെഡിങ് വണ്ടർസ്* എന്നാകിയിട്ടുണ്ട്......"

"രണ്ട് ദിവസം മുന്നേ മിഷ്ടിയും അരുണും വന്നിട്ട് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളെല്ലാം സെറ്റ് ചെയ്തിലെ....."

"ആൽമോസ്റ്റ് ആയിട്ടുണ്ട്......ബട്ട്‌ ക്യാഷ്ന്റെ കാര്യം മിസ്സ്‌ ജാൻവിയുമായി നേരിട്ട് സംസാരിക്കേണ്ടത് കൊണ്ട് നി വന്നിട്ട് നോക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞതിനാൽ അത്‌ പെൻഡിങ്ങിൽ ആണ്.....

കൂടാതെ അരുൺ പറഞ്ഞത് പ്രകാരം അവർക്ക് വെഡിങ് അറേഞ്ജ്‍മെന്റ്സ്ന് വേണ്ടി കൂടുതൽ പുതിയ കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ടെന്ന്..... അത്‌ നി ചെക്ക് ചെയ്ത് അപ്രൂവ് ചെയ്തിട്ട് വേണം അവർക്ക് ബാക്കിയുള്ള വർക്ക്‌ തുടങ്ങാൻ......"

"എന്നാൽ താനൊരു കാര്യം ചെയ്യ്.....ടുഡേ 5 ഈവെനിംഗ് നമ്മുടെ വില്ലയിൽ വെച് അവരുമായി മീറ്റിംഗ് ഫിക്സ് ചെയ്യ്....അഡ്രെസ്സ് മെയിൽ ചെയ്തേക്......ബാക്കിയുള്ള കാര്യങ്ങൾ അവരോട് ഡിസ്‌കസ് ചെയ്തതിന് ശേഷം ഫൈനലിസ് ചെയ്യാം......."

ന്ന് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അവരുടെ കാർ വില്ലയിലേക്കായി വന്നു നിന്നു......

അവരെ കത്തെന്നോണം അതിന് മുന്നിലായി മിഷ്ടിയും അരുണും നിലയുറപ്പിച്ചിരുന്നു......

കാറിൽ നിന്നിറങ്ങിയ ദക്ഷ് ഡോർ തുറന്ന് വീടിനത്തേക്കായി കയറി അവരോടായി.....

"ഓഫീസ് റൂമിൽ വെയിറ്റ് ചെയ്തേക്ക്.... ഐ വിൽ ബി ദെയ്ർ...... "

ന്ന് പറഞ്ഞു നേരെ സ്റ്റെയർ കയറി തന്റെ റൂമിലേക്കായി പ്രവേശിച്ചു.....

ഫ്രഷ് ആയി വന്ന ദക്ഷ് അപ്പഴേക്കും ഓർഡർ ചെയ്ത ലഞ്ച് കഴിച്ച് മാനവിനെയും വിളിച് മുകളിലെ തന്റെ ഓഫീസ് റൂമിലേക്കായി നടന്നു......

അവിടെ വെച് ദക്ഷ് ഫങ്ക്ഷനെ കുറിച് കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ അരുണും മിഷ്ടിയോടുമായി വിവരിച്ചു.....

ഏറെ നേര്തെ സംസാരത്തിനോടുവിൽ അരുണും മിഷ്ടിയും തിരികെ ഓഫീസിലേക്ക് പോയതും...... നെടുവീർപ്പോടെ ദക്ഷ് താനിരുന്ന സീറ്റിലേക്കായി ചാഞ്ഞിരുന്നു.....

"മാനവ്.....ടൈം.....?"

"ഇട്സ് ഫൈവ് ഒ'ക്ലോക്ക്......"

"അവർക്ക് അഡ്രെസ്സ് മെയിൽ ചെയ്തിരുന്നോ....."

"അതൊക്കെ കാറിൽ വെച്ചെ ചെയ്തിരുന്നു.....അവരിപ്പോൾ വരുവായിരിക്കും...വെയിറ്റ് ചെയ്യാം...."

ന്ന് പറഞ്ഞു മാനവ് അടുത്തുള്ള സോഫയിലായിരുന്ന് ഫോണിൽ സ്ക്രോൽ ചെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്നു.....

എന്നാൽ വില്ലയുടെ ഗേറ്റ് കടന്ന് മുറ്റത്തായി വന്നു നിന്ന സ്കൂട്ടിയുടെ പുറകിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ശ്രീ കാറ്റിനാൽ അലസമായ തന്റെ സാരി ഒതുക്കി വെച്.....

"ന്റെ ജാൻവി.....നിന്റെ പ്രാന്ത് കൊണ്ടാ ഞാനൂടെ ഒരുങ്ങി വന്നത്.....കുട്ടിയോൾ അടങ്ങി നിൽക്കില്ല......"

"നി ഇങ്ങനെ മുള്ളേൽ നിൽക്കാതെ ആദി...... അതിനല്ലെ മാഗിയാന്റിയുള്ളത്....നമ്മൽ ഓഫീസിൽ പോകുന്ന സമയം കുട്ടിയോളെ നോക്കുന്നത് അവരല്ലെ.....നി ഇങ്ങനെ ടെൻഷനടിക്കാതെ....."

"അതൊക്കെയാശരിയാ.....ഇന്ന് പുറത്ത് പോകാമെന്നു വാക്ക് പറഞ്ഞിരുന്നതാ....അത്‌ നടക്കാത്തത്തിലുള്ള വാശിയിലാ രണ്ടും.... ഇനി എന്തൊക്കെ കാണിക്കുവോ ആവോ.....നി വലിച്ചു കൊണ്ട് വന്നത് കൊണ്ടാ.....എന്നിട്ട് ഇതുവരെ ആയിട്ടും നി കാര്യമോട്ട് പറഞ്ഞതും ഇല്ല.....ഇതെവിടെയാ നി എന്നേം കൊണ്ട് വന്നേക്കണേ......"

"ഓഹ് ഇങ്ങനെ നോൺ സ്റ്റോപ്പ്‌ ആയിട്ട് ചോദിക്കാതെ കൊച്ചെ.... പെട്ടന്ന എനിക്ക് മെയിൽ വന്നത് ദക്ഷ് ഗ്രുപ്പിന്റെ ബോസ്സ് മിസ്റ്റർ അധ്വിക് ദക്ഷ് ലാൻഡ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്..... ഇന്ന് 5 മണിക്ക് മീറ്റിംഗ് ഫിക്സ് ചെയ്‌തെന്നും പറഞ്......"

ന്ന് പറഞ്ഞതും ഞെട്ടിയ ശ്രീ പകപ്പോടെ....

"വാട്ട്‌......നി..... നി..എന്താ പറഞ്ഞെ....."

"ഓഹ് ഇവളെ ഞാൻ..... ഡി പൊട്ടി ഇതാരുടെ വില്ലയാണെന്ന....അധ്വിക് സാർന്റെയാ..... ഇവിടെ വെച്ച മീറ്റിംഗ്....മെയിൽ കണ്ടപ്പഴേ നേരം വൈകി..... നിന്നോട് പറയാനൊന്നും ഒട്ടും സമയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.....സംസാരിച്ചു നിൽക്കാതെ വന്നേ ആളൊരു ദേഷ്യക്കാരനാണെന്ന കേട്ടെ....."

ന്ന് പറഞ്ഞു ജാൻവി മുന്നോട്ട് നടന്നെങ്കിലും ഒരടി പോലും മുന്നോട്ട് ചലിക്കാൻ കഴിയാതെ ശ്രീ തറഞ്ഞു നിന്നു.....

കുറച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്ന ജാൻവി തനിക്കൊപ്പം ശ്രീയെ കാണാതെ വന്നതും...തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട്.....

"ഈ പെണ്ണിത്....ഡോ ആദിശ്രീ...."

ന്നുറക്കെ വിളിച്ചതും..... അകത്തിരുന്ന ദക്ഷ്ന്റെ ഹൃദയം അകാരണമായി മിടിച്ചതും ഞെട്ടലോടെ കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറയ്ക്കവേ അവന്റെ മിഴികൾ തൊട്ട് മുന്നിലായുള്ള ടീവി സ്‌ക്രീനിലായി ഉടക്കി നിന്നു......

വില്ലയ്ക്ക് മുന്നിലായി ഘടിപ്പിച്ച സിസിടിവി വിശുവൽസ് തെളിമയോടെ അവന് മുന്നിലായി ചലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു......

മുറ്റത്തായി നിൽക്കുന്ന രണ്ട് പെൺകുട്ടികളെ കാണവേ ദക്ഷിന്റെ ഹൃദയം വീണ്ടും ഉയർന്ന് മിടിച്ചു....

നെഞ്ചിലായി കൈ വെച് അടുത്ത നിമിഷം വെപ്രാളംത്തോടെ അരികിലായുള്ള സൈഡ് ടേബിളിലെ റിമോട്ട് കയ്യിലായെടുത് വിറയലോഡ് കൂടെ അവന്റെ വിരലുകൾ അതിലായി ചലിക്കവേ അവ കൂടുതൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു.....

തനിക്ക് മുന്നിലെ സ്‌ക്രീനിൽ തെളിമയോടെയുള്ള ആ മുഖം മിഴികളിലുടക്കിയതും ശ്വാസം വിലങ്ങിയ കണക്ക് അവനുള്ളിൽ വിറയൽ സൃഷ്ടിച്ചു.....നിന്നിടത്തു നിന്നൊന്ന് ചലിക്കാൻ പോലുമാകാതെ തറഞ്ഞു നിന്ന ദക്ഷ് മിഴികൾ പോലും ഇമ ചിമ്മാൻ മറന്ന് കൊണ്ട് അവന്റെ അധരം 

"ശ്രീ...... "

എന്ന നാമം ഉച്ചരിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു......

തുടരും.......

നാളെ രണ്ട് പാർട്ട്‌ വേണേൽ അഭിപ്രായം ലെങ്ങ്തിൽ പോരട്ടെ.....മറ്റേ സ്റ്റോറിയും വേണേൽ.... ഇല്ലേൽ പോസ്റ്റില്ലാട്ടോ..... ബുദ്ധിമുട്ടി എഴുതി പോസ്റ്റുന്നതല്ലേ ചെറിയൊരു പരിഗണന.....❤️❤️❤️❤️

💘ആമി💘