💔💘പ്രണയതാളം💘💔

Part-8

അമീന.....📝

✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️

"മമ്മാ......."

ന്ന് വിളിച്ചതും.....ആ വാക്കിൽ ഞെട്ടി തരിച്ചു പോയ ദക്ഷിന്റെ മിഴികൾ പിടച്ചിലോടെ ശ്രീയിലായി കുരുങ്ങി നിന്നു.......

ഓടിയെടുത്ത കുരുന്നുകൾ വിഷമം നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ......

"മമ്മ....മമ്മ.....നോക്കിയേ ചുമ്പിടെ ഉത്പ്പ് മുയുമനും തെലിയായി..... പാര്ക്കിന്ന് കേച്ചു ഇല്ലെ മമ്മ..... ന്റെ ഉത്പ്പിൽ തെലി തെരിപ്പിച്ചു....."

ന്ന് പറഞ്ഞു വിതുമ്പിയതും.... കേശു....

"മമ്മ ചുമ്പിയില്ലേ ന്നെ കലിയാക്കി..... എനക്ക് ഇവിടെ കാക്ക പുല്ലി ഉണ്ടേന്ന് പരഞ് ന്നെ നോക്കി കലിയാക്കി ചിരിച്ചു....."

ന്ന് പറഞ്ഞു ചെവിക്ക് പുറകിലായി തൊട്ടു ചുണ്ടു ചുളുക്കിയതും.....

ശ്രീയുടെ മനസ്സിലായി ദക്ഷിന് ചെവിക്ക് പിറകിലായുള്ള കുഞ്ഞു മറുക് കടന്നു വന്നു.....

ഡെവലിവെറി കഴിഞ് റൂമിൽ എത്തവേ തന്റെ കയ്യിലായി മിഴികൾ അടച്ച് കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞുമകൻ കേശുവിന്റെ ചെവിയുടെ പുറകിലായുള്ള കുഞ്ഞു മറുക് ദക്ഷിന്റെ ഓർമകളെ ആ നിമിഷം പൂർവാധികം ശക്തിയോടെ തന്നിൽ കടന്ന് വന്നിരുന്നു....

കൂടാതെ ദക്ഷിനെ ഓർമ്മിപ്പിക്കും വിധമുള്ള കള്ളച്ചിരി പോലും അതു പോലെയുണ്ട് കേശുവിന്......തുമ്പി തന്നെ പോലെയാണെന്നാണ് ജാൻവിയുടെ വാദം......

അപ്പോഴും തനിക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് പരാതി കെട്ടഴിക്കുന്ന കുഞ്ഞുമക്കളിലാണ് ശ്രദ്ധയെങ്കിലും....ദക്ഷിന്റെ സാമീപ്യം ശ്രീയുടെ ഉള്ളിൽ അകാരണമായ പിടച്ചിൽ രൂപപ്പെടുത്തി.....ആരിൽ നിന്നാണോ സത്യം മൂടിവെക്കാനൊരുങ്ങിയത് ഇനിയും അവയ്ക്ക് ആയുസ് കുറവാണെന്ന സത്യം മനസ്സിൽ തുളഞ്ഞു കയറവെ ശ്രീയുടെ ഉള്ളിലെ പിടച്ചിൽ അധികരിച്ചു.....

എന്നാൽ ദക്ഷിന്റെ കാതുകൾ ആ കുരുന്നു മക്കൾ ശ്രീയുടെ നേരെ തൊടുത്തുവിട്ട മമ്മാ യെന്ന വാക്കിൽ കുരുങ്ങി കൊട്ടിയടക്കപ്പെട്ടു......

അവിശ്വസനീയതയോടെ ആ കുരുന്നുകൾക്ക് മുന്നിലായി മുട്ടിലിരിക്കുന്ന ശ്രീയിലേക്കും ആ കുഞ്ഞു മക്കളിലേക്കും അവന്റെ മിഴികൾ പാറി വീണു......

അവരുടെ കുഞ്ഞു പരിഭവങ്ങൾ കേൾക്കവേ ദക്ഷിന്റെ ഹൃദയം ഉയർന്ന് മിടിച്ഛ് കൊണ്ടിരുന്നു..... ഒരുവേള താൻ തളർന്നു പോകുമെന്ന് പോലും ദക്ഷ് ആ നിമിഷം ഭയപ്പെട്ടു.....

ശ്രീ..... മമ്മ.....

ന്നുള്ളം മന്ത്രിക്കവേ..... അവൾക്ക് പുതിയൊരാവകാശി ഉണ്ടാകുമോയെന്ന ഭയം അവനിൽ മുളപൊട്ടി.....

അപ്പോഴേക്കും അങ്ങോട്ടോടി വന്ന ജാൻവി ശ്രീയോടായി.....

"ആദി....പാർക്കിൽ എത്തിയപ്പഴേ വഴക്കുണ്ടാക്കി വാശി കൂട്ടിയപ്പോൾ എനിക്ക് ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവരികയല്ലാതെ നിവൃത്തിയില്ലായിരുന്നു.....ആദി.... ഞാൻ......"

ന്ന് പറഞ് അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ദക്ഷിലേക്കായി മിഴികൾ തെന്നി നീങ്ങിയതും.....ശ്രീ ദയനീയമായി ജാൻവിയെ നോക്കി.....

അപ്പോഴും തന്റെ ചെളിപുരണ്ട ഡ്രസ്സിലേക്ക് നോക്കി പരാതി പറയുന്ന കുരുന്നുകളുടെ മിഴികൾ ഒരു ഭാഗത്തായി നിൽക്കുന്ന ദക്ഷിലായി ഉടക്കി......

ദക്ഷിനെ അവിടെ കാണെ രണ്ടുപേരുടെയും മുഖം സംശയത്താൽ ചുരുങ്ങി അടുത്തനിമിഷം അത്യധികം സന്തോഷത്തോടെ ആ മിഴികൾ വിടർന്നു ചൊടിയിലായി പുഞ്ചിരി മൊട്ടിട്ടു......

ദക്ഷിനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നവർ തിരികെ പരസ്പരം നോക്കി കൊണ്ട്....

"കേച്ചു......"😌

"ചുമ്പി......"😌

ന്ന് വിളിച്ച് പരസ്പരം നോക്കി പുഞ്ചിരിച് മിഴികൾ വിടർത്തി...... അടുത്ത നിമിഷം ഒരുമിച്ച് മുഖം ദക്ഷിലേക്കായി തിരിച്ചു കൊണ്ട് ഉച്ചത്തിൽ.......

"പപ്പാ........"

ന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ച് മിഴികൾ വിടർത്തി പുഞ്ചിരിച്ചതും.....അവരുടെ വാക്കിൽ തറഞ്ഞു പോയ ദക്ഷ് അടുത്തുള്ള തൂണിലേക്കായി നടുക്കത്തോടെ ചേർന്നു നിന്നു......

കുണുങ്ങി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഓടി വന്ന് അവനു മുന്നിലായി നിന്നു കൊണ്ട്..... തുമ്പി....

"പപ്പയല്ലേ.... ചുംമ്പിടെ പപ്പയല്ലെ....."

ന്ന് ചോദിച്ചതും കേശു....

"പപ്പയാ....കേച്ചൂടെ പപ്പയാ....."

ന്ന് പ്രതീക്ഷയോടെയുള്ള കുരുന്നുകളുടെ ചോദ്യത്തിന് എന്തുപറയണമെന്നറിയാതെ നിശ്ചലമായി നിന്ന ദക്ഷിന്റെ മിഴികൾ പിടച്ചിലോടെ അവിടെയിരുന്ന ശ്രീയിലേക്കായി പതിഞ്ഞു......

അവളിലെ അനിർവചനീയമായ ഭാവവും നിറഞ് തുളുമ്പി ഒഴുകുന്ന കവിൾതടങ്ങളും കാണെ അവന്റെ ഹൃദയം അകാരണമായി മിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു......

ദക്ഷിൽ നിന്നും മറുപടി ലഭിക്കാതെ വന്നതും ആ കുരുന്നുകളുടെ മിഴികൾ ശ്രീയിലേക്കായി പതിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു......

"മമ്മ..... പപ്പയാനോ..... നങ്ങടെ പപ്പയാ....ആനോ മമ്മ....."

ന്ന് ചോദിച്ചതും മിഴികൾ ഇറുകെ അടച് കൊണ്ട്..... ഇനിയൊന്നും തന്റെ മക്കൾക്ക് മുന്നിൽ മറക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നുള്ള സത്യം മനസിലാക്കി മുഖമുയർത്തി നോക്കാൻ പോലുമ്മുള്ള ആവാതില്ലാതെ ശ്രീ കുരുന്നുകളുടെ ചോദ്യത്തിനായുള്ള ഉത്തരമെന്നോണം ആണെന്നുള്ള രീതിയിൽ തലയനക്കവേ..... അവളിൽ തന്നെ ദൃഷ്ടിയൂന്നി നിന്ന ദക്ഷ് നടുക്കത്താൽ വിറച്ചുപോയി......

സത്യങ്ങൾ വാക്കുകളാൽ അറിയണമെന്നുള്ള രീതിയിൽ ഇടറുന്ന കാലടികളോടെ ശ്രീക്കരികിലേക്കായി നടന്നു കൊണ്ട്.....

"ശ്രീ.......'

ന്ന് ചിലമ്പലോടെ വിളിക്കവേ മുഖമുയർത്തി നോക്കിയ ശ്രീയുടെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു കലങ്ങിയിരുന്നു......ഉയർന്ന് മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തെ വരുതിയിൽ വരുത്താൻ കഴിയാതെ ദക്ഷ് വിറയലോടെ.....

"ശ്രീ...പെ.....പെണ്ണെ....ഞാൻ..."

ന്നുള്ള അവന്റെ വാക്കുകൾ മുഴുവനാകും മുന്നേ പിടഞ്ഞെണീറ്റ ശ്രീ തന്റെ മക്കളെ ഇരുകായ്യാൽ പൊതിഞ്ഞു പിടിച് പിടച്ചിലോടെ....

"എ....എന്റെയാ....ന്റെ മക്കളാ..... എന്റെ മാത്രം....."

ന്ന് പറഞ്ഞു അവരെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു കൊണ്ട് അടുത്ത നിമിഷം ശ്രീയുടെ മിഴികൾ ചുമന്നു കലങ്ങി തീ പാറും സ്വരത്തോടെ......

"എന്റെ മക്കളാ ഇവര്.....എന്നെയറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ പോലെ ഇവരുടെ നേരെ സംശയത്തിന്റെ വാക്കുകൾ തൊടുത്തു വിടുo മുന്നേ പൊയ്ക്കോ ഇവിടന്ന്.....

നിങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചന്ന തെറ്റെ ഞാൻ ചെയ്തുളൂ.....അതിനുള്ളതെല്ലാം ഈ നാല് വർഷം ഉരുകി കഴിയാനുള്ള ഓർമകൾ വർഷങ്ങൾക്ക് മുന്നേ നിങ്ങളെന്റെ ഉദരത്തിൽ സമ്മാനിച്ചിരുന്നു....മതി ഇനിയും നിന്റെ വായിൽ നിന്ന് ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വാക്ക് കേൾക്കാനുള്ള കരുത്തില്ല ശ്രീക്ക്.....പൊയ്ക്കോ....."

ന്ന് പറഞ് കാറ്റുപോലെ മക്കളെയും കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി റൂമിൽ കയറി കതകടച്ചു....

ശ്രീയിൽ നിന്നുതീർന്ന് വീണ ഓരോ വാക്കിലും തളർന്നുപോയ ദക്ഷ് താങ്ങിനെന്നോണം ചുമരിലേക്കായ് കൈ ചേർത് നിന്നു.......

അവളുടെ വാക്കുകൾ കാതിലായി അലയടിക്കവേ അവന്റെ ഓർമ്മകൾ നാലു വർഷങ്ങൾക്കു മുന്നേയുള്ള എൻഗേജ്മെന്റ് രാത്രിയിലേക്കെത്തി നിന്നു......

തന്നോടെന്തോ പറയാനൊരുങ്ങുന്നവളുടെ ഭാവവും.... പിടഞ്ഞു വീഴവേ തന്റെ വലതുകൈ വയറോട് ചേർത്തു പിടിച് സംരക്ഷണം നൽകിയതും..... അവന്റെ മുന്നിൽ കൂടുതൽ തെളിമയോടെ കടന്നുവന്നതും അവൻ തളർച്ചയോടെ നിലത്തായി ഊർന്നിരുന്നു......

അന്ന് രാത്രി.... അവൾ മാത്രമല്ല തന്നിൽ നിന്നകന്നു പോയതെന്നും തങ്ങളുടെ പ്രണയത്തിന്റെ അടയാളമായ കുരുന്നു ജീവനുകളെ കൂട്ടുപിടിചായിരുന്നെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതും അവന്റെയുള്ളം വേദനയാൽ അലറിവിളിച്ചു.....

തകർന്നുള്ള അവന്റെ ഇരുപ്പ് നോക്കിനിന്ന ജാൻവിയുടെ ഉള്ളിൽ ചെറു നോവ് പടർന്നു.....പക്ഷെ നാല് വർഷങ്ങൾക്ക് മുന്നേ തനിക്ക് മുന്നിലായി നിസ്സായവസ്ഥയിൽ പെട്ടു പോയ ശ്രീയുടെ മുഖം കടന്ന് വന്നതും അവന്റെ അവസ്ഥയിൽ തോന്നിയ നോവ് പോലും ജാൻവിയുടെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് മാഞ്ഞു പോയി......

ചലിക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ നിലത്തേക്കായി മിഴികളൂന്നി ഇരിക്കവേ അങ്ങോട്ടായി ഇരമ്പലോടെ വന്നു നിന്ന കാറിൽ നിന്നും മാനവ് ദക്ഷിനരികിലേക്കായി ഇറങ്ങിയോടി......

അവനെ നോക്കി നിന്ന ജാൻവി ദക്ഷിനെ......

"സാർ....."

ന്ന് വിളിച്ചതും.....അവളുടെ വിളിയിൽ മുഖമുയർത്തി ദയനീയമായി നോക്കവേ.....മുഖത്തായി പണിപെട്ട് പുഞ്ചിരി വരുത്തിക്കൊണ്ട് ദക്ഷിനോടായി......

"നാലു വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് ഇങ്ങോട്ടുള്ള ട്രെയിനിൽവച്ച് കണ്ടുമുട്ടിയതാണ് ആദിയെ...... ആരോരുമില്ലാതെ കണ്ണുനീർ വാർക്കുന്നവളെ കൂടെ കൂട്ടിയപ്പോൾ അവളുടെയുള്ളിൽ രണ്ടു കുരുന്നു ജീവനും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു......"

ന്ന് പറഞ് നിർത്തിയതും അവൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.....

"പക്ഷേ കഴിഞ്ഞ ദിവസം നിങ്ങളെ കാണുമ്പോഴും എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു അവരുടെ അവകാശി നിങ്ങൾ ആയിരിക്കുമെന്ന്.......

കേശുവും തുമ്പിയും നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ചോരയാണെന്ന്.....നിഷേധിക്കുവാനാണ് ഒരുക്കമെങ്കിൽ അതിനായി ഇവിടെ നിൽക്കണമെന്നില്ല....വാക്കുകളാൽ മുറിവാക്കപ്പെട്ട മനസ് മാത്രവേയുള്ളു ആദിക്ക്.... അതിനെ ഇനിയും തകർക്കരുത്......."

ന്ന് പറഞ് അകത്തേക്ക് പോയതും ഞെട്ടലോടെയവൻ മുഖമുയർത്തി നോക്കവേ മിഴികൾ നോവാൽ ഈറനണിഞ്ഞു.......

എന്നാൽ ജാൻവിയിൽ നിന്നുതിർന്നു വീണ വാക്കിന്റെ പൊരുളറിയാതെ അങ്ങോട്ടായി വന്ന മാനവ് തറഞ്ഞു നിന്നു കൊണ്ട്......

"ദക്ഷ്..... എ.....എന്തൊക്കെയാട ഇവിടെ നടക്കുന്നത്......."

ന്ന് ആകുലതയോട് കൂടെ ചോദിച്ചതും,.. നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന മിഴികളാൽ ദക്ഷ് അവനെ നോക്കി കൊണ്ട്......

"മാ....മാനവ്...... ശ്രീ.... മക്കൾ....."

ന്നു മാത്രമേ അവന്റെ വായിൽ നിന്നുതിർന്നു വീണുള്ളൂ.......

"ദക്ഷ്...... "

"പാപിയാണ് ഞാൻ കൊടും പാപി...... ദൈവം പോലും പൊറുക്കില്ലടാ എന്നോട്...... ക്രൂരതയാണ് ഞാൻ ചെയ്തത്.....എന്റെ ഒരു ന്യായവും അവൾ അനുഭവിച്ച വേദനയ്ക്ക് പകരമാവില്ലട......."

ന്ന് പറഞ് ദക്ഷ് മുടിയിൽ വിരലിനാൽ കൊരുത്തു വലിച്ചു.....

"നീ ഒന്ന് തെളിച്ചു പറയട......."

"മാനവ്.....ഞാ.....ഞാൻ സ്വാർത്ഥനായിപ്പോയട......അ....അമ്മു.... അവളുടെ ജീവിതത്തിനുവേണ്ടി ന്റെ പെണ്ണിനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞപ്പോൾ..... അറിഞ്ഞില്ലട ആ നേരം അവളുടെ ഉദരത്തിൽ ന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ അംശമുണ്ടായിരുന്നെന്ന്......"

"ദക്ഷ്......"

ന്ന് മാനവ് അവിശ്വസനീയതയോടെ വിളിച്ചതും....അവന്റെ കോളറിലായി പിടി മുറുക്കി കൊണ്ട്....

"അതേടാ പുല്ലേ... ന്റെ ശ്രീ....അവള്.... അവള് ഗർഭിണിയായിരുന്നു.....അമ്മു അമ്മുവിന്റെ അതേ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു അവളും.....അമ്മു അവളെ ആ അവസ്ഥയിൽ ചേർത്തുപിടിക്കാൻ ഞാനുണ്ടായിരുന്നു..... ഒരുവേള സത്യമറിഞ്ഞിരുന്നേൽ അവൾക്ക് താങ്ങായി അച്ഛനുo മമ്മയും ഉണ്ടാവുമായിരുന്നു.....പക്ഷേ.... ശ്രീ.... അവൾക്ക് എന്റെ കരങ്ങളല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോട......ആരും ഇല്ലാതെ ന്റെ പെണ്ണ്......തകർത്തു കളഞ്ഞില്ലേ ഞാൻ തന്നെയവളെ...... ഇറക്കിവിട്ടില്ലെടാ ഒരു ദയയും കൂടാതെ.....അതിനെത്ര ന്യായം നിരത്തിയാലും ന്റെ പെണ്ണ് അനുഭവിച്ച വേദനയ്ക്ക് പകരമാവില്ല മാനവ്..... പാപിയാ ഞാൻ......"

"ദക്ഷ് റിലാക്സ്......ഒന്നും മനപൂർവ്വമല്ലല്ലോ അവളുടെ ജീവന് വേണ്ടിയല്ലായിരുന്നൊ....."

"ആയിരുന്നു..... ഇതുവരെ എന്നിലൊരു ന്യായമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ കരുതി.....പക്ഷേ എന്നോട് സത്യങ്ങൾ തുറന്നു പറയാൻ ഒരുങ്ങിയവളുടെ വാക്കുകൾ കേൾക്കാതെ ഞാനെന്ത് ന്യായമാണ് നിരത്തേണ്ടത്......തോറ്റു പോയി മാനവ് ശ്രീയുടെ സ്നേഹത്തിനു മുന്നിൽ.... അവളുടെ പ്രണയത്തിനു മുന്നിൽ ദക്ഷ് തൊറ്റ് പോയി....ന്റെ മക്കളെയും കൊണ്ട് ഈ നാട്ടിൽ..... അവളനുഭവിച്ച വേദന..... അറിഞ്ഞില്ലല്ലോടാ ഞാനൊന്നും.....സ്വയം അർഹത നഷ്ടപ്പെടുത്തി.....അധ്വിക് ദക്ഷിന് അവളെ അർഹതയില്ലട.....

പ....പക്ഷെ.....ഇ....ഇനി എനിക്ക് അവളെ ഒന്നിന്റെ പേരിലും അകറ്റാൻ കഴിയില്ല മാനവ്.....എനിക്ക് വേണം.... ന്റെ ശ്രീയെയും..... ഞങ്ങടെ മക്കളെയും......"

ന്ന് പറയവേ അവന്റെ മിഴികൾ പ്രണയത്താലും വാത്സല്ല്യത്താലും നിറച് കൊണ്ട് മാനവിനോടായി.....

"ക....കണ്ടോ നി....ന്റെ മക്കളെ....ര... രണ്ട് പേര....."

"വാട്ട്‌.... ട്വിൻസ....."😲

ന്ന് മിഴികൾ വിടർത്തി ചോദിച്ചതും.....ചുണ്ടു കൂട്ടിപിടിച്ച് പുഞ്ചിരിയോടെ തല ചലിപ്പിച്ചു.....

അതോടെ അത്യധികം ആകാംക്ഷയോടെ മാനവ് ചുറ്റുപാടും നോക്കി കൊണ്ട്.....

"എ.... എന്നിട്ടെവിടെട......"

ന്ന് ചോദിച്ചതും ദക്ഷിന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ശ്രീ യുടെ വാക്കുകൾ കടന്നു വന്നു.......

#----- എന്നെയറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ പോലെ ഇവരുടെ നേരെ സംശയത്തിന്റെ വാക്കുകൾ തൊടുത്തു വിടുo മുന്നേ പൊയ്ക്കോ ഇവിടന്ന് ------#

അത്രയും പേരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് അവളെ തള്ളി പറഞ്ഞതുപോലെ മക്കളെയും താൻ തള്ളിപ്പറയുമെന്നുള്ള ഭയത്താൽ തന്നിൽ നിന്നും മക്കളെ പൊതിഞ്ഞു കൊണ്ടുപോയ തോർക്കവേ അവന്റെ ഉള്ളo നീറിപ്പുകഞ്ഞു......

അടുത്ത നിമിഷം പിടഞ്ഞെണീറ്റ ദക്ഷ് വേഗത്തിൽ അകത്തേക്കോടിക്കയറവേ സോഫയിലായി ഇരിക്കുന്ന ജാൻവിയിലായി മിഴികൾ പതിഞ്ഞതും അവളുടെ മിഴികൾ അടുത്തുള്ള റൂമിലെ വാതിലിനു നേരെ പതിഞ്ഞു.......

അപ്പോൾ തന്നെ വേഗത്തിൽ ചെന്ന് കൊണ്ട് കതകിലായ് മുട്ടി വിളിച്ചു.....

"ശ്രീ......ക... കതക് തുറക്ക് ശ്രീ......"

ന്ന് മുട്ടിവിളിക്കുന്നത് കേട്ട് അകത്തു നിന്ന് കേശു കട്ടിലിനരികിലായിരുന്ന് കണ്ണ് നിറയ്ക്കുന്ന ശ്രീയെ വിളിച്ചു കൊണ്ട്......

"മമ്മ.....വിലിക്കുന്നു.....ശിരീന്ന് വിലിക്കുന്നു മമ്മ....."

"മമ്മ എഞ്ചിനാ കരയുഞ്ഞേ....അയിന് പപ്പാ വയക്ക് പരഞ്ഞില്ലല്ലോ......"

ന്ന് തുമ്പി കൂടെ പറഞ്ഞതും അവരെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് കണ്ണ് നിറയ്ക്കവേ......

പുറത്തു നിന്ന് ജാൻവി....

"ആദി... കതക് തുറക്ക് ആദി...."

ന്ന് കേട്ട് കേശു കതകിനടുക്കലേക്കായി ഓടി കൊണ്ട്.....

"ജാനിമ്മ.... മമ്മ കതയുവാ....കന്നൊക്കെ നിരഞ്ഞേക്കുവാ.... കന്തിത്ത് എനിച് കതച്ചിൽ വരുവാ......"

ന്ന് പറഞ്ഞതും ഓടിവന്ന തുമ്പി....

"ജാനിമ്മ...ചുംബിക്കും കരച്ചിൽ വരുവാ....... മമ്മയോത് കതയല്ലെന്ന് പരയുവോ......"

ന്ന് പുറത്തേക്ക് വിഷമത്തോടെ പറയുന്നത് കേട്ട് ദക്ഷിന്റെ ഉള്ളം തന്റെ കുരുന്നുകളെ കാണാൻ തുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.....

"ജനിമ്മടെ മക്കൾ അമ്മയോട് കതക് തുറക്കാൻ പറയ്‌....ദെ നോക്കിയേ പപ്പയും ഇവിടെ കരയുവാ....കതക് തുറന്നില്ലേൽ പപ്പയ്ക്കും വിഷമം വരുവേ......"

"പപ്പ കതയണ്ട.....ഇപ്പൊ തുരക്കാവേ....." 

ന്ന് പറഞ്ഞു തിരികെ ശ്രീക്കരികിലായി വന്നു നിന്ന് വിതുമ്പലോടെ......

"മ്മമാ... പപ്പ കതയുവാ.....കതക് തുരക്കുവോ..... പീച്ച് മമ്മ......"

ന്ന് ചോദിച്ചു കണ്ണ് നിറയ്ക്കവേയാണ് തന്റെ കുരുന്നുകളുടെ ഉള്ളിൽ പപ്പയെന്ന വാക്ക് എത്രത്തോളം പതിഞ്ഞു പോയെന്ന് ശ്രീ മനസിലാക്കിയത്.......

പാർക്കിലൊക്കെ പോകുന്ന സമയം അവിടെ വരുന്ന കുട്ടികളുടെ കൂടെ കളിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കളെ നോക്കി ഇടയ്ക്ക് ചോദിക്കാറുണ്ട്....

"മമ്മ..... ഞങ്ങൾക്കും പപ്പാ ഉന്തോ.... പപ്പാ എവിതെയാ....."

ന്ന് കുരുന്നു ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം എപ്പോഴും ജാൻവിയിൽ നിന്നാണ് ഉണ്ടാകാറ്.....

അവരെ കാണാൻ വരുന്ന പപ്പയെ കുറിച്ചു ജാൻവി അവരോട് പറയുമ്പോൾ ദക്ഷിന്റെ ഓർമകൾ ഉള്ളമകെ നീറ്റൽ പടർത്തും....

കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ചു ന്റെ കുരുന്നുകൾ അവരുടെ പപ്പയെ.... ആ ആഗ്രഹത്തെ തഞ്ഞാൽ ധൈവം പോലും പൊറുക്കില്ലെന്നോട്...... എന്നോട് ചെയ്തതിന്റെ വേദന ഞാൻ അനുഭവിച്ചാൽ പോരെ...ഒന്നുമറിയാത്ത ന്റെ മക്കൾ എന്ത് പിഴച്ചു ....

ന്ന് ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ എഴുന്നേറ്റ് കണ്ണുകൾ തുടച് കതക് തുറന്ന പാടെ വാശ്റൂമിലേക്ക് കയറി കതകടച്ചു.....

ലോക്ക് തുറക്കുന്ന സൗണ്ട് കേട്ടതും അക്ഷമയോടെ പുറത്തുനിന്നു ദക്ഷ് കതകു തുറന്നതും അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.....അവിടെയുള്ള തന്റെ കുരുന്നുകളുടെ മിഴികൾ വാഷിംറൂമിന് നേരെയായിരുന്നു.....

"കേച്ചു മമ്മ ന്തിനാ ആയില് കയരിയെ......"

 എന്ന് ചോദിച്ചതും അവൻ അറിയില്ലെന്നുള്ള രീതിയിൽ കൈമലർത്തി.....

"അല്ലേലും കേച്ചു ന്ന് ഒന്നും അരിയൂല്ല......"🤭

"എനിച് അരിയും..... പച്ചേ മമ്മ ന്തിനാണ് കയരിയെന്ന് അറിയൂലന്നല്ലേ പരഞ്ഞേ..... കളിയാക്കാന്താ..... വഴക്കാലി...."

ന്ന് ദേഷ്യത്തോടെ വഴക്കാളി എന്ന് വിളിച്ചത് ഇഷ്ടപ്പെടാതിരുന്ന തുമ്പി.....

"കേചു.....നാണ് ഗുഡ്‌ ഗെല..... നാൻ മാമ്മയോദ് പരയും.... ന്നെ വക്കാലി ന്ന് വിളിച്ചില്ലേ....."

"നീ ന്നോട് വയ്ക്കു കൂതിയ്ത്തല്ലേ....നാൻ വിളിച്ചത്......"

ന്ന് പരസ്പരം അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും പഴിചാരുന്നത് നോക്കി നിന്ന ദക്ഷിന്റെ മിഴികൾ അകാരണമായ് തന്നിൽ ഉരുത്തിരിഞ്ഞ വികാരത്താൽ ഒഴുകിയിറങ്ങി......

കൊഞ്ചി കൊണ്ടും കുണുങ്ങി കൊണ്ടുമുള്ള അവരുടെ സംസാരം കേട്ടുകൊണ്ട് ദക്ഷിന്റെ പാദങ്ങൾ അവരിലേക്ക് ചലിച്ചു......

അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും തർക്കിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ കേശു പിന്നെയും വഴക്കാളി എന്ന് വിളിച്ചത് ഇഷ്ടപ്പെടാതിരുന്ന തുമ്പി.... പിണക്കതോടെ മാറിൽ കൈ പിണച്ചു കൊണ്ട് ചുണ്ട് ചുളുക്കി കെശുവിൽ നിന്നും തിരിഞ്ഞു നിന്നു.....

തുമ്പിയുടെ ആ ഭാവം ദക്ഷിൽ ശ്രീയെ ഓർമിപ്പിച്ചതും അവന്റെ ചൊടിയിൽ ചെറു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു......

അവരെ കാണുന്തോറും അവന്റെ മനസ്സിൽ നിറയെ വാത്സല്യം നിറഞ്ഞൊഴുകി.....

തന്റെ മക്കൾ..... തന്റെ ചോര......

ന്നുള്ളo മന്ത്രിക്കവേ അവന്റെ പാതം അവർക്കരികിലായി ചലിച്ചു വന്ന് നിന്നു......

അതുവരെ പരസ്പരം പഴിചാരി കൊണ്ടിരുന്നവർ ആരുടെയോ സാന്നിധ്യം മനസ്സിലാക്കി തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും അവരെ തന്നെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ദക്ഷിനെ കണ്ട്......

ഒരുമിച്ച് പപ്പാ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട്...... അവനെ അവിടെ കണ്ട നാണത്താൽ തല കുനിച്ചു......

അവരുടെ ആ നിൽപ്പ് കണ്ട് ദക്ഷ് അവർക്കുമുന്നിൽ മുട്ടിലായിരുന്നു.......

തലകുനിച്ച് നിൽക്കുകയാണെങ്കിലും ഇരുവരുടെയും ഒളികണ്ണിട്ടുള്ള നോട്ടം ദക്ഷിൽ വാത്സല്യതാൽ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു.....

തന്റെ ഇരുകൈകളാൽ ഇരു കുഞ്ഞു മുഖങ്ങളിലായി ചേർത് വെച്....... അവരുടെ കുഞ്ഞു മുഖത്തേക്കായ് മാറി മാറി നോക്കവേ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി......

തന്റെ മക്കൾ.........

എന്നുള്ളം മന്ത്രിക്കവേ ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കിയ കുരുന്നുകൾ അവന്റെ മിഴിക്കോണിൽ പൊടിഞ്ഞ നീർത്തുള്ളി കണ്ട്......ആകുലതയോടെ .....

"പപ്പാ........"

എന്ന് വിളിച്ചതും അതുവരെ അവരുടെ മുഖത്തു നോക്കി ലയിച്ചു നിന്ന ദക്ഷ് ഞെട്ടലോടെ മുഖത്തായി പുഞ്ചിരി വരുത്തിയതും.....കേശു.....

"പപ്പാ എന്ജിന കതയുന്നേ....."

"മുരിവ് ആയോ......അതോ കന്നിൽ കരട് പോയതാനൊ......"

ന്ന് ചോദിച്ചതും തന്റെ കുഞ്ഞു മക്കളുടെ കരുതലിൽ വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ അവൻ അല്ല എന്നുള്ള രീതിയിൽ തല ചലിപ്പിച്ചു.....

"അല്ലെ....മമ്മയ്ക്ക് ല്ലെ എപ്പോഴും കന്നിൽ കരട് പോകുവല്ലോ...... അല്ലെ കേച്ചു......"

"അതേ..... കരട് പോയതല്ലേൽ പിന്നെന്തിനാ കതയനെ....പപ്പ അല്ലേ ഞങ്ങടെ പപ്പ അല്ലേ....."

ന്നുള്ള കേശുവിനെ ചോദ്യംകേട്ട് തുമ്പിയും അതുപോലെ ആവർത്തിച്ചതും.......

പൊട്ടി വന്ന വിതുമ്പലോടെ ദക്ഷ് ഇരു കൈകൾ വിടർത്തി അവരെ രണ്ടുപേരെയും തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.....

"പപ്പയാടാ.... മക്കടെ പപ്പയാ..... പപ്പയാ......"

ന്ന് പറയവേ അവന്റെ ഇരു കവിളുകളും നനച് കണ്ണുനീർ ഒഴുകിയിറങ്ങി........

അല്പസമയത്തിനുശേഷം കുരുന്നുകളിൽ നിന്നകന്നു മാറി അവരെ രണ്ടുപേരെയും വാത്സല്യത്താൽ നിറഞ്ഞ ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി......

കണ്ടിട്ടും കണ്ടിട്ടും മതി വരാതെ അവന്റെ കൈകൾ ആ കുഞ്ഞു മുഖത്തിലൂടെ കൈകളിലൂടെ യും അത്യധികം വാത്സല്യത്തോടെ തലോടി.......അപ്പോഴും അവന്റെ കൺകോണിൽ നീർ പൊടിഞ്ഞിരുന്നു......അത്‌ കണ്ട് കുസൃതികൾ......

"കതയാൻ പാടില്ല.....കതയുന്നവർ ഗുഡ് ബോയ് ആവില്ലന്ന് മമ്മ പരഞ്ഞല്ലോ......കതയണ്ടാട്ടോ.....നങ്ങൾ മിത്തായി തരാവേ...."

ന്ന് പറഞ് ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണുനീർത്തുള്ളി കുരുന്നു കൈകളാൽ തുടച്ചുകൊണ്ട് കുണുങ്ങി ചിരിച്ചതും.....തന്റെ ഇരു കൈകളാൽ അവരെ രണ്ടുപേരെയും വാത്സല്യത്താൽ ചേർത്ത് പിടിക്കവേ അവന്റെ മിഴികൾ തന്റെ പ്രാണന് വേണ്ടി അടഞ്ഞു കിടന്ന വാഷിംറൂമിന് നേരെ പതിഞ് കൊണ്ടിരുന്നു........

തുടരും.......

നീളത്തിൽ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞാൽ നെക്സ്റ്റ് ഇന്ന് പോസ്റ്റും...ഇല്ലേൽ 2 day  കഴിഞ്....കുറഞ്ഞ പാർട്ട്‌ ഒള്ളു ഇത് അതോടെ സ്റ്റോറി തീരും...

💘ആമി💘