02.🔥അഗ്നി 🔥
ഭാഗം : 2
 

"എനിക്ക് വിവാഹത്തിന് സമ്മതമല്ല... ഇതെന്റെ അറിവോട്‌ കൂടിയല്ല "

ദേഷ്യവും സങ്കടവും അമർഷവും അവളുടെ വാക്കുകളിൽ പ്രകടമായിരുന്നു.

അവിടെ കൂടിയവർ എന്തോ അപരാധം കേട്ടത് പോലെ അവളെ ഇരുത്തി നോക്കി.. ചന്ദ്രുവിന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്താലും അപമാനത്താലും താഴ്ന്നു പോയി. പുറകെ വന്ന ധ്യാനിൽ നിമയെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യം പ്രകടമായിരുന്നു.

"എന്താ ചന്ദ്രു ഇത്...? മകളുടെ വിസ്സമതത്തിലാണോ വിവാഹം? "

"അങ്ങനെ ഒന്നുല്ല മോഹന ...അവൾക്ക് സമ്മതമാണ്.. പിന്നെ പെട്ടെന്ന് കേട്ടതിലുള്ള പരിഭവമാണ്...അത്യാവശ്യം ഫ്രീഡം ഒക്കെ കൊടുക്കുന്നുണ്ട്... അതിന്റെയാ "

ചന്ദ്രു പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ നിമയിൽ അത്ഭുതമായിരുന്നു.. എത്ര നന്നായി അച്ഛൻ കളവു പറയുന്നു... അവളുടെ മനസ്സ് ഒന്ന് വിങ്ങി...

"പക്ഷെ ഞങ്ങൾക്ക് ഈ വിവാഹാത്തിന് താല്പര്യമില്ല..."

"അതെന്താ മോഹന ഇപ്പൊ അങ്ങനെയൊരു വർത്താനം... എല്ലാം തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചതല്ലേ "

"ഇങ്ങനെ അടക്കവും ഒതുക്കവും ഇല്ലാതെയും മുതിർന്നവരെ ബഹുമാനിക്കുക പോലും ചെയ്യാത്തത് കുടുംബത്തിൽ പിറന്ന പെൺകുട്ടികൾക്ക് പറ്റിയതാണോ?എന്റെ മോന്റെ ഭാര്യ നല്ലൊരു കുടിമ്പിനി ആയിരിക്കണം എന്നു അവനു നിർബന്ധമുണ്ട്.. എന്റെ മോന്റെ ഭാവി കളയാൻ എനിക്ക് താല്പര്യല്ല... മോൾക്ക് കുറച്ചു നല്ല സംസ്ക്കാരം ഒക്കെ പറഞ്ഞു കൊടുക്കണം..ഇങ്ങനത്തെ കുട്ടി കുപ്പായം ധരിച്ചു കൊണ്ടാണോ മുതിർന്നവരുടെ അടുത്തേക്ക് വരുവാ.. ഇപ്പോഴത്തെ കുട്ടികൾക്ക് യാതൊരു സംസ്കാരവുമില്ലല്ലോ.. ഹാ പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല..മാതാപിതാക്കൾ വളർത്തുന്നത് അനുസരിച്ചല്ലേ "

ബാക്കി പറയാതെ മോഹനൻ ഇരുപ്പിടത്തിൽ നിന്നു എണീറ്റു നിമയെ ഒന്ന് തുറിച്ചു നോക്കി.

ചന്ദ്രു അവരെ നോക്കിയില്ല.. തന്റെ മോള് തന്നിലും വളർന്നു തന്നെ അപമാനഭരതനക്കുന്നു... അത് മാത്രമായിരുന്നു അയാളുടെ ചിന്ത.

അവള് തിരിഞ്ഞു നിന്നതും ധ്യാൻ അവളുടെ നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു..

"സമാധാനായല്ലോ... അച്ഛനെ നാണം കെടുത്തിയപ്പോൾ സമാധാനമായല്ലോ.. എന്താ വെച്ചാൽ ചെയ്യ്... ഇത്രയും കാലം പോറ്റി വളർത്തിയവനെ തന്നെ ധിക്കരിക്ക്... അല്ലേലും അതിനു സമ്മതിച്ചു എന്ന് വച്ചിട്ട് ലോകം ഇടിഞ്ഞു വീഴാനൊന്നും പോകുന്നില്ലല്ലോ.. ജയിലിലേക്കൊന്നുമല്ല നിന്നെ പറഞ്ഞയക്കുന്നത്.. നല്ല അന്തസായി വിവാഹം കഴിച്ചു കൊടുക്കുവല്ലേ... അതിന്റെ ശേഷവും നിനക്ക് പഠിക്കാമല്ലോ.. അവനു അത്യാവിശം നല്ല ജോലിയും കൂലിയുമുണ്ട്.. നിന്നെ നോക്കാനുള്ള പ്രാപ്തിയുമുണ്ട്..ഓരോ ഫെമിനിസ്റ്റ് ചിന്താഗതികളും കൊണ്ട് വന്നാൽ എല്ലാ വീട്ടിലും നടക്കുന്നത് പോലെ ഈ വീട്ടിൽ നടക്കൂല.. ഇപ്പോഴേ പറഞ്ഞു തരാം... ഒഴിവു കിട്ടുമ്പോൾ അമ്മേടെ മോൾക്ക് കുറച്ചു ഉപദേശം കൊടുക്ക്.. ഇല്ലെങ്കിൽ ഇനിയും ഇത് പോലെ നാണം കെടേണ്ടി വരും "

അവളെ തുറിച്ചു നോക്കി ധ്യാൻ പുറത്തേക്ക് പോയി.. ശരീരമാകെ തളരുന്നു... സ്വന്തം മനസാക്ഷി പോലും തന്നെ കുറ്റം പറയുന്നു... എന്താ താൻ ചെയ്ത തെറ്റ്... ഇനിയും പഠിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞതോ? അതോ സ്വന്തം വിവാഹം ഇഷ്ടമില്ല എന്ന് പറഞ്ഞതോ? അതോ തനിക്ക് ഈ പത്തൊൻപതാം വയസ്സിൽ ജീവിത പങ്കാളി വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞതോ?

ഉത്തരം ലഭിക്കാത്ത ചോദ്യങ്ങൾ അവളെ വല്ലാതെ വീർപ്പു മുട്ടിച്ചു..

🔥🥀🥀🔥🥀🥀🔥🥀🥀🔥🥀🥀🔥

കതകിൽ മുട്ടുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ബാത്റൂമിൽ നിന്ന് നിമ ഇറങ്ങി... കണ്ണുകൾ ചുവന്നു തുടുത്തു ചെറുതായി പോയിരിക്കുന്നു.. മുടിയൊക്കെ ആകെ പാറി പറന്നു ഭ്രാന്തിയെ പോലെയായി മാറിയിരിക്കുന്നു..അവളുടെ ഉള്ളിൽ നടക്കുന്ന പ്രക്ഷോഭം അത്രയും കഠിനമായിരുന്നു..

"മോളെ..."

അച്ഛന്റെ വിളിയാണ്.. അധികം ദേഷ്യമില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു.. ശാന്തതയോടെ ഉള്ള സംസാരം.. അവളൊന്ന് നെടുവീർപ്പിട്ടു..കതക് തുറക്കുമ്പോൾ പുറം തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന അച്ഛനെ കണ്ടു അവളിൽ ഒരു സ്ഫോടനം തന്നെ പ്രതിഫലിക്കുന്നു..

"ആ... എന്ത് കോലമാ മോളെ ഇത്.. ആ മുടി ഒക്കെ കെട്ടിവെച്ചേ "

നിമ ആകെ അമ്പരന്ന് പോയി... ഇത്രയിൻ ശാന്തതയോടെ അച്ഛൻ ആദ്യമായാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. പക്ഷെ ഈ ശാന്തത അവളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"ഇവിടെ ഇരിക്ക് "

അച്ഛൻ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു മുന്നിലുള്ള കസേരയിലേക്ക് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.അവള് തെല്ലോന്ന് സംശയിച്ചതിനു ശേഷം അയാളുടെ മുന്നിൽ ഇരുന്നു.

"മോളെ അച്ഛൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കണം.. പെണ്മക്കളുള്ള എല്ലാ അച്ഛന്മാരുടെയും നെഞ്ചിൽ ഒരു തീയാണ്... അത് തന്റെ മകളെ ഒരു നല്ലവന്റെ കൈ പിടിച്ചു കൊടുക്കുന്നത് വരെ അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും.. അച്ഛന് പ്രായമേറി വരുകയാണ്.. ഇന്നോ നാളെയോ എന്ന് പറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു..അപ്പൊ മോളുടെ വിവാഹം എന്നത് ഈ അച്ഛന്റെ ആഗ്രഹമല്ലേ.. നേരത്തെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നത് എന്ത് കൊണ്ടും നല്ലതല്ലേ മോളെ.. പിന്നെ പഠനം തുടരണമെങ്കിൽ അത് വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടും തുടരാലോ..."

"അങ്ങനെ എത്രപേർ തുടർന്നത് അച്ഛൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്? "

*തുടരും.. 🔥*

ഇനി സ്റ്റോറി മറ്റാനാളെ... സമയം കുറച്ചേ കിട്ടുന്നോള്ളൂ.. ഇനി ഈ ലെങ്ത്തിൽ ഇടില്ല.. എത്ര വഴുകിയാലും അത്യാവശ്യം വലുപ്പത്തിൽ ഇടാം... അഭിപ്രായങ്ങൾ രേഖപെടുത്തണേ ❤️...

🥀Ebba Eeshal🥀