4. സിതാര

        
മരുന്ന് കഴിച്ചതോണ്ട് വേദനക്ക് നല്ല ആശ്വാസം ഉണ്ട്. മൂന്നാലുദിവസം കോളേജിലേക് പോകേണ്ടി വന്നില്ല.
അതിലാശ്വസിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാ ഒരുത്തി കൊറേ ബുക്കും പെറുക്കിക്കൂട്ടി വീട്ടിലേക് വരുന്നത്, വേറാര് എന്റെ ഗായുസ്.
ചൈതുവും അവളും കുത്തിയിരുന്ന് നോട്സ് എല്ലാം കംപ്ലീറ്റ് ആക്കി.
പിന്നെ ഗായുവിന്റെ ഒരൊന്നൊര പഠിപ്പിക്കലായിരുന്നു.
അവൾ ആളൊരു പഠിപ്പി ആയോണ്ട് എല്ലാം നന്നായി മനസിലായി.
ഇടക് ശ്രദ്ധിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ നല്ല നുള്ളും കിട്ടുന്നുണ്ട്.
ഇതെല്ലാം കണ്ട് ചിരിച്ചോണ്ടിരിക്കണ എന്റെ അമ്മയെ കണ്ടപ്പോൾ മനസിലായി ഇതൊക്കെ അവിടെ ഉദിച്ച ബുദ്ധിയാണെന്ന്.
ഞാനില്ലേൽ കോളേജിലേക്കില്ലെന്ന് കട്ടായം പറഞ്ഞു നിന്നവൾ പെട്ടെന്ന് മനസ്സ് മാറി കോളേജിലേക് പോയപ്പോഴേ ഞാനുഹിക്കണമായിരുന്നു ഇതെനിക്കൊള്ള പണിയാണെന്ന്. ഹാ! പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.എന്റെ വിധി.

ദിനങ്ങൾ നീണ്ടുപോയി. എല്ലാം ഭേദമായി.
ഇതിനിടയിൽ എന്റെ വല്യച്ഛന്റെ മകൾ മീരച്ചേച്ചിയുടെ നിശ്ചയമായി.
അതിനു വേണ്ടി ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കാൻ വന്നതാണ്. കൂടെ ഗായുവുമുണ്ട്.
മാളിൽ മുഴുവൻ കറങ്ങി നടന്നു സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. എന്നിട്ടോ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതൊട്ട് കിട്ടിയതുമില്ല. പെട്ടെന്നാണ് ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം ടെൻതിൽ പഠിച്ച വീണയെകാണുന്നത്.
അവളുമായി സംസാരിച്ചു നിൽക്കവേ ഏറെ പരിചിതമായൊരു സാനിധ്യം എനിക്ക് തോന്നി. തല ചെരിച്ചു നോക്കവേ കണ്ടു ഞങ്ങൾക്കടുത്തേക് നടന്നു വരുന്ന അയാൾ.........
കാണാനേറെ കൊതിച്ചതാണ്.
പേരറിയാത്തൊരു സന്തോഷം എന്നെ വന്നു മൂടുന്നത് ഞാനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
മറ്റൊന്നും ശ്രെദ്ധിക്കാതെ ഞാനാ ചാരകണ്ണുകളുടെ മന്ത്രികതയിൽ മാത്രം നോക്കി നിന്നു.
മുന്നിൽ വന്നയാൾ വിരൽ ഞൊടിച്ചപ്പോഴാണ് എനിക്ക് സ്ഥലകാല ബോധം വന്നത്.
ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയോടെ ഞാൻ തലതാഴ്ത്തി.
എന്താടോ എന്തുപറ്റി??
കൂടെയുള്ള ചേട്ടന്റെ ചോദ്യത്തിന് എന്ത് മറുപടി പറയണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ ഒന്നിളിച്ചു കാട്ടി.
അപ്പോഴാണ് വീണയും ഗായുവും ഞങ്ങളെ ശ്രെദ്ധിക്കുന്നത്. ഞാനൊന്ന് മാറിയ ടൈമിൽ രണ്ടും പൊരിഞ്ഞ കത്തിയടിയാരുന്നു.
ആ ഗായു, താരേ ഇതാണെന്റെ വുഡ്ബി-അഭിനന്ദ് ,മറ്റേ ചേട്ടനെ ചൂണ്ടികാട്ടി അല്പം നാണത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു. പുള്ളി ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാട്ടി. പിന്നെ ഇതാണെന്റെ ഏട്ടൻ വിദ്യൂത് വിനയ്.

ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി ദൈവമേ ഇതിവളുടെ ഏട്ടനയായിരുന്നോ?
ഏതായാലും പേരറിഞ്ഞല്ലോ.
അതിലൊരു സമാദാനം.

ഞാൻ മുഖത്തോട്ട് തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുന്നോണ്ടാവും ആളെന്നെ എന്തെയെന്ന് പുരികം പൊക്കി ചോദിച്ചു.
ചേട്ടൻ എന്നെ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ?
എന്നെയന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചത്......
പകുതിക്ക് നിർത്തി ഞാനാ മുഖത്തേക് നോക്കി.

എന്റെ കൊച്ചേ ഇവനീ വഴിക്കൂടി പോണ സകല വയ്യാവേലിയും എടുത്ത് തലയിൽ വെച്ചോളും. സ്ഥിരം ആൾക്കാരെ സഹായിക്കാൻ ഇറങ്ങി തിരിച്ചേക്കുവാ. എല്ലാരേം ഓർമേൽ വെക്കാൻ പറ്റുമോ?
മറന്ന് കാണും.
പിന്നെ താൻ വയ്യാവേലിയാണെന്നുദേശിച്ചല്ലാട്ടോ പറഞ്ഞത്.
അവസാനം ഒരു ക്ഷമാപണത്തോടെ അഭിയേട്ടനത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ ഞാനാ മുഖത്തേക്ക് ഒന്നൂടി നോക്കി.
അഭിയേട്ടനെ നോക്കി ദഹിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് കക്ഷി. കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളിൽ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും നല്ല കൂട്ടായി.

വിച്ചുവേട്ടൻ (വിദ്യൂത് ) ഞാൻ വിചാരിച്ച പോലെയല്ല. ആദ്യമല്പം മൗനം പാലിച്ചെങ്കിലും ആൾ അഭിയേട്ടനെക്കാൾ കൌണ്ടർ അടിക്കാൻ മിടുക്കനാണെന്ന് പിന്നീട് മനസിലായി.മാളിലെ തന്നെ 
കോഫി ഷോപ്പിൽ നിന്നും കോഫിയും കുടിച്ച ശേഷമാണു ഞങ്ങൾ പിരിഞ്ഞത്.
പിന്നീട് അത്രമേൽ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയ ഒരു പുതിയ സൗഹൃദത്തിന്റെ തുടക്കമായിരുന്നത്.


(തുടരും )