അമ്മായി തന്നുവിട്ട ഭക്ഷണവുമായി ഞങ്ങൾ ചെല്ലുമ്പോൾ ഉമ്മറത്തിരിക്കുന്ന ഒരമ്മയെ ആണ് കണ്ടത്.
 ഭക്ഷണമേൽപ്പിച്ചു മടങ്ങാൻ നിൽക്കവേ അമ്മ നിർബന്ധിച്ചു അകത്തേക്കു ക്ഷണിച്ചിരുത്തി.
ഊണ് മേശയിൽ ഗായു ഭക്ഷണംഎടുത്ത് വെച്ചു വരുമ്പോഴേക്കും എനിക്കും ആ അമ്മമ്മക്കുമിടയിലെ അപരിചിതത്വം നന്നേ മാറിയിരുന്നു.
അവരുടെ സംസാരങ്ങളിൽ എല്ലാം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നത് ഏകമകനാണു -ദീപക്.
ടൗണിലെ സ്കൂളിൽ ഹയർ സെക്കന്ററി അധ്യാപകനാണ്. നേരുത്തേ എറണാകുളതായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ബാലേച്ചിയെ പരിചയം. ഇപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ട് ട്രാൻസ്ഫർ ആയി അല്ല ചോദിച്ചു വാങ്ങിയതാണ്. ആൾടെ അച്ഛന്റെ നാടാണിവിടം,ബന്ധുക്കളധികവും ഇവിടെയാണ്. ഇനിയുള്ള കാലം ഇവിടേക്കഴിയാണമെന്ന അമ്മയുടെ ആഗ്രഹത്തിന് വഴങ്ങിയാണ് സമ്മതിച്ചത്.
അച്ഛന്റെ മരണത്തോടെ 
ചെറിയ പ്രായത്തിൽ തന്നെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ ഏൽക്കേണ്ടി വന്ന മകനെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ അമ്മയുടെ കണ്ണും നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാനപ്പോൾ എന്റെ അമ്മയെയാണ് ഓർത്തത്. നഷ്ടപ്പെട്ട മകന് വേണ്ടി അലമുറയിട്ട് കരഞ്ഞ എന്റെ അമ്മയെ.
എനിക്കന്ന് ആറും ചൈതുവിന് നാലും വയസുള്ളപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ ഏട്ടനെ നഷ്ടമായത്. ഒത്തിരി അന്വഷിച്ചു. പോലീസിൽ പരാതിപ്പെട്ടു.ഒരു പ്രയോജനവും ഉണ്ടായില്ല. ഭിക്ഷാടന മാഫിയ സജീവമായിരുന്ന സമയമായിരുന്നത്.ഒറ്റപ്പെട്ടും മറ്റും ഒത്തിരി കേസുകൾ റിപ്പോർട്ട്‌ ചെയ്തിരുന്നതിനാൽ ഇതും അതിലൊന്നായി തള്ളപ്പെട്ടു.
ആയിടക്ക് സ്റ്റേഷനും വീടുമായി അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടന്നിരുന്ന അച്ഛന്റെ മുഖവും ഒരുമാത്ര മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു.
-------------------------------------------------------------


വൈകിട്ടത്തെ ചായയും കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് വീണ വിളിക്കുന്നത്.
അന്ന് മാളിൽ വെച്ച് കണ്ടതിൽ പിന്നെ മിക്കവാറും അവൾ വിളിക്കാറുണ്ട്.
അപ്പോഴൊക്കെയും വിച്ചുവേട്ടന്റെ നമ്പർ വാങ്ങിയാലോന്ന് ചിന്തിക്കും.
പക്ഷെ എന്തു പറഞ്ഞു ചോദിക്കും?
അതോണ്ട് ആ ശ്രെമം ഉപേഷിച്ചു.

ഹലോ

ആഹ്ടി പറയ്.

നാളെ നിങ്ങൾ രണ്ടാളും മാളിൽ വരുമോ? ഒരു ട്രീട്ടുണ്ട്.

ട്രീട്ടോ?? ആരുടെ??

അഭിയേട്ടന്റെ. ഏട്ടന്റെ ജോലി സ്ഥിരായി.അതിന്റെയാ. വേറാരുമില്ല, നമ്മൾ അഞ്ചാളും മാത്രം.മറ്റെന്നാൾ ഞങ്ങൾ എറണാകുളത്തേക്ക് മടങ്ങും. എന്തു പറയുന്നു? വരില്ലേ?

പിന്നില്ലേ. വരാം.
വിച്ചുവേട്ടനെകാണാനുള്ള ആക്രാന്തത്തിൽ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ ഞാൻ ഓക്കേ പറഞ്ഞു. അച്ഛനെ വിളിച്ചു സമ്മതവും വാങ്ങി.

ഉറങ്ങാൻ കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം വരുന്നില്ല. നിയന്ത്രണാതീതമായ സന്തോഷത്താൽ മനസ്സലതല്ലുന്നുണ്ടായിരുന്നു.എത്രയും പെട്ടെന്ന് നാളെയായാൽ മതിയെന്ന് തോന്നിപ്പോയി.

--------------------------------------------------------------


പുലർച്ചെ എണീറ്റു. ഏത് ഡ്രെസ്സിടുമെന്ന കൺഫ്യൂഷനിൽ ഒരു മണിക്കൂർ കളഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും ഗായുവിന്റെ ഒരുക്കം പൂർണമായിരുന്നു.
അവളുടെ കണ്ണുമിഴിക്കലിൽ തിരയൽ നിർത്തി പീകോക്ക് കളർ ടോപ്പും ബ്ലൂ ലെഗ്ഗിൻസും എടുത്തിട്ട് വേഗം റെഡി ആയി.
ഗേറ്റ് കടന്നിറങ്ങിയതും കണി നമ്മുടെ വാദ്യരായിരുന്നു, ഏത്?നമ്മുടെ ദീപക് സർ.
ആൾ നല്ല ഗുഡ്ലുക്കിൽ ബൈക്കിൽ വരുവാരുന്നു. ഞങ്ങളെക്കണ്ടതും ബ്രേക്ക്‌ പിടിച്ചു.
എങ്ങോട്ടാ രണ്ടാളും??

ഉഗാണ്ടക്ക്. എന്തൊക്കെ അറിയണം ഇയാൾക്കു (ആത്മയാട്ടോ )

ഞങ്ങൾ ടൗണിൽ പോകുവാ.

അല്ല കറക്കം മാത്രേ ഒള്ളോ??
പഠിത്തമൊന്നുമില്ലേ??

ഞങ്ങള്ക്ക് സ്റ്റഡി ലീവ് ആണ്. ഇനിയക്സാമിന് പോയ മതി.

മറുപടിയൊക്കെ ഗായു പറഞ്ഞതിനാലാവം പുള്ളിയെന്നെയൊന്നിരുത്തി നോക്കി.
തന്റെ ഫ്രണ്ട് ഊമ യാണോ??
ഒന്നും മിണ്ടണില്ല.

ഞാനൂമായൊന്നുമല്ല.
പിന്നെ മിണ്ടേണ്ടിടത് മിണ്ടാറുണ്ട്.
അല്ലാത്തിടത് സാദാരണ മൗനം പാലിക്കുകയാ പതിവ്.

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ നടന്നു നീങ്ങിയതും സ്കൂട്ടരും തള്ളി വന്ന ഗായു അത് സ്റ്റാർട്ടാക്കി എന്റെ പറ്റെ നിർത്തി. അതിൽക്കേറിയിരുന്നു മെല്ലെ തല തിരിച്ചു നോക്കി.
 എന്റെ വാർത്തമാനത്തിൽ അന്തം വീട്ടിരിക്കുന്ന പുള്ളിയെ ക്കണ്ടപ്പോൾ അറിയാതൊരു ചിരി ചൊടികളിൽ മിന്നിമാഞ്ഞുവോ? അറിയില്ല.



(തുടരും )