*💜റൂഹിന്റെ സ്വന്തം 💜*
    part 7
By_jifni_
     
copyright work-
This work ( *💜റൂഹിന്റെ സ്വന്തം 💜* ) is protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957 (14 of 1957) and should not be used in full or part without the creater's *(_jifni_)* prior permission 
             

´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´
*ആരാ അത്...* ഈ ചോദ്യം ഞാൻ എന്റെ മനസിലാണ് ചോദിച്ചത്. കാരണം അമ്മായി അത് പറഞ്ഞു വേഗം പോയിരുന്നു.

അങ്ങനെ അവരെല്ലാം യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.
ഇനായ പോയതിലാണ് എനിക്കും ഹാനിക്കും ഹാദികുമൊക്കെ ഭയങ്കര സങ്കടം. അവൾ ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് തന്നെ എന്റെ മനസ്സിൽ കയറി കൂടിയിരുന്നു...

എല്ലാവരും പോയി കഴിഞ്ഞു ഞാനും ഉമ്മയും ഹാനിയും ഹാദിയും ഹാഫിക്കയുമായി വീട്ടിൽ..

ഞങ്ങൾ ചായ ഒക്കെ കുടിച്ചു. വീട്ടിലെ പണികളൊക്കെ തീർത്ത്. അപ്പോയെക്കും ഹാഫിക്ക പുറത്തെവിടെയോ പോയിരുന്നു.

"ഭാബി.... കളിക്കാനുണ്ടോ..."(ഹാനി )

"എന്ത് കളി...."(ഞാൻ )

"ചുമ്മാ പോലീസും കള്ളനും കളിക്കാ... ടൈം പോകണ്ടേ...."(ഹാദി )

"ആവാലോ..."(ഞാൻ )

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ നാല് പേരും ഉമ്മയും ഉണ്ട് കൂടെ ട്ടോ കളി തുടങ്ങി..

നല്ല പൂരകളിയായിരുന്നു. ഒളിച്ചും പാത്തും അപ്പുറത്തെ ആളിൽ ഒളിഞ്ഞു നോക്കലും ഉത്തരം മാറ്റി പറയലും അങ്ങനെ അങ്ങനെ സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല...

"മോളെ നേരം കുറെ ആയല്ലോ അവൻ പോയിട്ട്... ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വരോന്നു. ഇല്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് കഴിക്കാമായിരുന്നു... " (umma )

"ആ ഞാൻ വിളിച്ചു നോക്കാം..."(ഞാൻ )

അങ്ങനെ ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് ഹാഫിക്കാക്ക് വിളിച്ചു. അഞ്ചു മിനുറ്റിനുള്ളിൽ എത്തുമെന്ന് പറഞ്ഞു.

അപ്പൊ പിന്നെ കളി നിർത്തി ഞാനും ഉമ്മയും കൂടി ഭക്ഷണം ഒക്കെ കൊണ്ടന്നു വെച്ച്.. അപ്പോയെക്കും ഹാഫിക്ക വന്നിരുന്നു.

എല്ലാവരും കൂടി ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഹാനിയും ഹാദിയും ഉച്ചമയകത്തിലേക്ക് പോയി. ഹാഫിക്ക റൂമിലേക്കും കയറി പോയി.

എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ഞാൻ അവിടെ ഹാളിൽ സോഫയിൽ ഇരുന്ന്.

"മോളെ അവൻ ഒറ്റക്കല്ലേ റൂമിൽ. ഒന്ന് പോയി മയങ്ങിക്കോ... ഞാനും ഒന്ന് കിടക്കട്ടെ നേരത്തെ എണീറ്റതാ ഇന്ന് " എന്ന് പറഞ്ഞു ഉമ്മ റൂമിലേക്ക് പോയി.

ഇനിപ്പോ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും.... ഹാഫീക്കാന്റെ മുമ്പിൽ പോയി നിൽക്കാനുള്ള ശേഷി എനിക്കില്ല..., പക്ഷെ പോയെ പറ്റൂ.... എല്ലാം പറയണം.. ഈ മനസ്സ് മുഴുവൻ എന്റെ റൂഹാണെന്ന് എനിക്ക് തുറന്ന് പറയണം.... എന്നെ ഈ മഹറിന്റെ കെണിയിൽ നിന്ന് സ്വതന്ത്രയാകാൻ പറയണം... ഹാഫിക്ക തന്ന മഹർ അണിഞ്ഞുകൊണ്ട് മറ്റൊരാളെ മനസിലിടുന്നത് ശരിയല്ല..
എല്ലാം തുറന്ന് പറഞ്ഞു ആ മഹറിന്റെ അവകാശം തിരിച്ചു നൽകണം...

ഇപ്പോ തന്നെ എല്ലാം പറയണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു ഞാൻ റൂമിലേക്ക് പോയി.
ഞാൻ കയറി ചെന്നപ്പോ ഹാഫിക്ക ഫോണിൽ എന്തോ നോക്കി കിടക്കാണ്.

"ഹാ താൻ വന്നോ... ഹാദിയും ഹാനിയുമായി നല്ല കൂട്ടായി അല്ലെ..., ഞാൻ കരുതി തനിക്ക് ഇനി എന്നെ വേണ്ടാ അവരെ കൂടെ കൂടിയെന്ന്.."(ഹാഫിക്ക)

അതിന് ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊടുത്ത് അല്ലാതെ എന്താ ചെയ്യ ഞാൻ.. സന്തോഷത്തോടെ എന്നെ നോക്കി കാണുന്ന ആ മനുഷ്യനോട് എതിർത്തൊന്നും പറയാനായില്ല എനിക്ക്.

"എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഈ ചിരി മാത്രമൊള്ളൂ പെണ്ണെ.. എന്നാ നീ എന്നോട് ഒന്ന് അടുക്കുക... വീട്ടിലെ മറ്റേല്ലാരോടും നീ കൂട്ടായല്ലോ... ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്... ഇവിടെ വന്ന് കിടന്നോ..."(ഹാഫിക )

"ഞാൻ ഇവിടെ ഇരുന്നോളാ...." എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ റൂമിന്റെ സൈഡിൽ ഇട്ട സോഫയിൽ പോയി ഇരുന്നു. അപ്പൊ തന്നെ ഹാഫിക്ക കട്ടിലിൽ നിന്ന് എണീറ്റു വന്ന് സോഫയിൽ എന്നെ ചാരി ഇരുന്ന്.

"ഞാൻ കാണാറുള്ള നൗറി ഇങ്ങനെ അല്ല. എന്ത് പറ്റി..എപ്പോയും ബളബളാന്ന് വർത്തമാനം പറയുന്ന കിലുക്കാപ്പെട്ടി പെണ്ണാണല്ലോ... "(ഹാഫിക്ക എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു..

ഇത് തന്നെ ഇന്നലെ ജുനുക്കയും റാഷിക്കയും പറഞ്ഞതിനെ പറ്റി അറിയാനുള്ള അവസരം., വർഷങ്ങളായി ഹാഫിക്കാക്ക് എന്നെ അറിയാന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്....

"അതിന് ഹാഫിക്ക നമ്മുടെ കല്യാണം ഉറപ്പിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് എന്നെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ.... കുഞ്ഞിലെല്ലാതെ."(ഞാൻ )

"കണ്ടിട്ടുണ്ടോന്ന് ചോദിച്ചാൽ കുറച്ചു തവണ.. പക്ഷെ ഈ മനസ്സിൽ ഈ മുഖം തെളിയാത്ത ഒരു സെക്കന്റ് പോലും നാലുവർഷമായി എന്നിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.." ഹാഫിക ഒന്നൂടെ എന്നിലേക്ക് ചേർന്നിരുന്ന് എന്റെ തോളിലൂടെ കൈയ്യിട്ട് എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞു...

"ഇക്ക ന്തൊകെ ഈ പറയുന്നേ എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല..."(ഞാൻ )

"എല്ലാം മനസിലാവും... ഞാൻ മനസിലാക്കി തരണ്ട്... ഇന്ന് വൈകുന്നേരം നമുക്ക് ഒന്ന് പുറത്ത് പോവണം..."(ഹാഫിക തോളിൽ നിന്ന് കൈ മാറ്റി സോഫയിൽ ചാരി ഇരിക്കുന്ന എന്റെ മടിയിൽ തലവെച്ചു കിടന്ന്.
ആദ്യം ഞാൻ ഒന്ന് പതറി പ്രതികരിക്കാൻ നിന്നെങ്കിലും പിന്നെ എന്റെ മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിച്ചു വെച്ച്..

"എവിടേക്ക പോകുന്നെ..."(ഞാൻ )

"അതൊക്കെ അപ്പൊ അറിയാം ഞമ്മൾ രണ്ടാളും തനിച്ചൊരു യാത്ര.... ഒരു മൂന്ന് മണിയൊക്കെ ആകുമ്പോ താൻ റെഡി ആയിക്കോ... എനിക്ക് ഒന്ന് രണ്ട് ഫയൽസ് നോക്കാനുണ്ട്. അപ്പോയെക്കും അത് ഫുള്ളാകട്ടെ..." എന്ന് പറഞ്ഞു ഹാഫിക്ക മടിയിൽ നിന്ന് എണീറ്റു പോയി..

"ഹാവൂ..." അപ്പോയാണ് എന്റെ നല്ല ശ്വാസം ഒന്ന് നേരെ വീണത്..
പിന്നെ ഞമ്മൾ ആ സോഫയിൽ കിടന്ന് തന്നെ share chat തുറന്ന് ഫോണിൽ നമ്മളെ fvrt കഥകൾ വായിക്കാനിരുന്നു. കുറച്ചു കാലമായി മനസ്സിനെ ആശ്വാസപ്പെടുത്തുന്നത് ഈ വായനകൾ മാത്രമാണ്. പിന്നെ എന്റെ മുത്ത് ഹബീബിന്റെ മദ്ഹുകളും... എത്ര കേട്ടാലും മതിവരാത്ത പാട്ടുകൾ.. ഹബീബും മക്കയും നിറഞ്ഞ വർണ്ണനകൾ മാത്രം...കേൾക്കാൻ തന്നേ എന്ത് മാധുര്യമാണ്..

"നൗറി... ഇവിടെ വാ...."

ഞാൻ കഥയിൽ മുഴുങ്ങി നിൽകുമ്പോഴാണ് താഴെ നിന്നും ഉമ്മ വിളിച്ചത്.

"ഇതാ വരുന്നു ഉമ്മ..." എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ഫോൺ ഓഫ്‌ ചെയ്ത് വെച്ച്..

"ഹാഫിനെയും വിളിച്ചോ..."(ഉമ്മ )

"ഹാ... "(ഞാൻ )

ഹാഫിക്ക അപ്പുറത്തെ റൂമിലാണ്. അവിടെയാണ് ഹാഫിക്കാന്റെ ഓഫീസിലെ ഫയൽസും കാര്യങ്ങളുമൊക്കെ...
ഞാൻ അവിടെ ചെന്ന് ഹാഫികയെ വിളിച്ചു. ഉമ്മ വിളിക്കുന്നുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും കൂടി താഴേക്ക് പോയി. അപ്പൊ ഹാളിൽ ഇരിക്കുന്നവരെ കണ്ട് എന്നിലെ സന്തോഷം പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റിയില്ല...

ഞാൻ ഓടി ചെന്ന് ശാഹിക്കയേ കെട്ടി പിടിച്ചു.

"ജന്മം നൽകിയ ഞങ്ങളും ഇവിടെ നിൽപ്പുണ്ട്. കൂടെപ്പിറപ്പ് മാത്രമല്ല വന്നത്.."(ഉപ്പയാണ് )

അപ്പൊ പിന്നെ ശാഹിക്കയിൽ നിന്ന് അകന്ന് നിന്നിട്ട് മറ്റു എല്ലാർക്കും ചിരിച്ചു കൊടുത്ത്. ഉമ്മയും ഉപ്പയും രണ്ട് കാക്കമാരും ആന്റിയും ആമിമോളും അയാൻ മോനും ഭാബിയും അങ്ങനെ എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു. വീട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു ദിവസം പോലും മാറി നിൽക്കാത്ത ആളായിരുന്നു ഞാൻ. അത് കൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാർകും ഭയങ്കര സങ്കടം ഉണ്ട് ഇന്നലെ ഞാൻ പോന്നതിൽ ആമി മോൾ വന്നാപ്പാടെ എന്റെ ദേഹത്ത് കേറിയതാ.. കയ്യിൽ തൂങ്ങി അയാനും ഉണ്ട്.. ഞങ്ങൾ ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചിരിന്നപ്പോയെക്കും ഉമ്മ ചായ ഒകെ എടുത്തിരുന്നു.

അങ്ങനെ അവരെല്ലാവരും ചായ കുടിച്ചു എന്നെയും അവർക്കൊപ്പം നിർബന്ധിപ്പിച്ചിരുത്തി.
യാത്ര പറഞ്ഞു അവർ ഇറങ്ങാൻ നേരം മനസ്സ് കീറി മുറിയും പോലെ. കുറച്ച് നേരം ഞാൻ പഴയ നൗറിയായി. എന്റെ വീട്ടിലെ കിലുക്കാപെട്ടി ആയി.

ഞാനും വണ്ടി വരെ അവരുടെ കൂടെ പോയി. ഹാഫിക്കയും ഉണ്ട് കൂടെ..

"മോളെ... ഉപ്പാനോട് ദേഷ്യമാവുമല്ലേ..." മറ്റാരും കേൾക്കാത്ത വിധം ഉപ്പച്ചി എന്നോട് ചോദിച്ചു.

"ജന്മം നൽകിയവരോട് ദേഷ്യം വെക്കാൻ മാത്രം പാപിയല്ല ഉപ്പാ ഉപ്പാന്റെ മകൾ.. എല്ലാം എന്റെ വിധിയാണ്..." എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ഒരു നിറമില്ലാത്ത ചിരി സമ്മാനിച്ചു.
ഉപ്പ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നെറുകയിൽ ഒരു ഉമ്മ തന്നു. വണ്ടിയിൽ കയറി. കണ്ണിൽ നിന്ന് മറയും വരെ ഞാൻ അവർ പോകുന്നതും നോക്കി മുറ്റത്ത് നിന്ന്.

"ഉപ്പാന്റെ കുലുക്കപ്പെട്ടിക്ക് ഉപ്പ പോയതിൽ സങ്കടമായോ..." ബാക്കിൽ നിന്ന് ഹാഫികയാണ് അത് ചോദിച്ചത്.

"ഈ സങ്കടം അറിയണമെങ്കിൽ ഒരു പെണ്ണായി ജനിക്കണം.. എങ്കിലേ അറിയൂ.."(ഞാൻ )

അപ്പൊ കുറച്ചു മുമ്പിൽ ആയിരുന്ന ഹാഫിക്ക എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് കയ്യിൽ പിടിച്ചു.

"വാ.." എന്ന് പറഞ്ഞു അകത്തേക്ക് കടന്നു.
"ഒരു പെണ്ണായി ജനിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഈ പെണ്ണിനെ എനിക്ക് ഇണയായി കിട്ടില്ലായിരുന്നല്ലോ... അതോണ്ട് എനിക്ക് ആണായി തന്നെ ഇരുന്നാ മതി..." അതും പറഞ്ഞു ഹാഫിക്ക മുകളിലേക്ക് കയറി പോയി.

ന്തൊകെ ഈ നടക്കുന്നെ... ഹാഫിക എന്നിലേക്ക് കൂടുതൽ അടുക്കുക ആണല്ലോ... പടച്ചോനെ അത് കൂടി താങ്ങാനുള്ള ശേഷി എനിക്കില്ല.

ഉമ്മ ചായ എടുത്ത പാത്രങ്ങൾ ഒകെ കഴുകുന്ന തിരക്കിലാണ്. ഞാൻ കിച്ചനിലേക്ക് പോയി. കുറെ ഞാൻ കഴിക്കാന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഉമ്മ തന്നില്ല. ഉമ്മ കഴുകിയതെല്ലാം ഞാൻ എടുത്ത് വെച്ച്.

"മോളെ നേരം മൂന്ന് മണി കഴിഞ്ഞില്ലേ... നീ പോയി റെഡിയാവ്.. എവിടെയോ പോകാനുണ്ട് എന്നവൻ പറഞ്ഞിരുന്നു."(ഉമ്മ )

"എന്നോടും പറഞ്ഞിരുന്നു പോകാനുണ്ടെന്ന്. എവിടെ എന്ന് പറഞ്ഞില്ല.. എങ്ങോട്ടാ ഉമ്മ പോകുന്നത്."(ഞാൻ )

"അത് അവനെ അറിയുള്ളൂ.... നീ പോയി റെഡിയാവ്..."(ഉമ്മ )

എന്നാലും എങ്ങോട്ടാവും.....


തുടരും 💜....

Cmnt തന്നോളി... എങ്കിൽ ലെങ്ത്തിൽ nxt part ഞാൻ തരും