*💜റൂഹിന്റെ സ്വന്തം 💜*
    part 6
By_jifni_
     
copyright work-
This work ( *💜റൂഹിന്റെ സ്വന്തം 💜* ) is protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957 (14 of 1957) and should not be used in full or part without the creater's *(_jifni_)* prior permission 
             

´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´

"അതെന്താ....." അവർ പറഞ്ഞത് മാനസിലാവാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

"ഞങ്ങളുടെ ഹാഫിയെ സങ്കടപെടുത്തില്ലാന്ന് വാക്ക് തന്നാ മതി. അവൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നതിന്റെ പകുതിയെങ്കിലും ആത്മാർത്ഥമായി അവനെ സ്നേഹിച്ചാൽ മതി. ഇത്ര മതി ഞങ്ങൾക്ക്.." (ജുനു )

"ന്താ നിങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ഒകെ പറയുന്നേ..."(ഞാൻ )

"ഒന്നൂല്യ... അവൻ നീ എന്ന് വെച്ചാൽ ജീവനാ.വർഷങ്ങളായി അവൻ ഒരു സ്വപ്നലോകത്തെന്ന പോലെ നിന്റെ കൂടെ ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്... നിനക്ക് വേണ്ടിയാ അവൻ അവന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ പലതും ഉപേക്ഷിച്ചത്. നിനക്ക് വേണ്ടിയാ കുടുംബത്തിൽ പോലും ശത്രുകളെ ഉണ്ടാക്കിയത്.അതോണ്ട് പറഞ്ഞെ ആണ്... ഇനി സമയം കളയണ്ട അവന്റെ അടുത്തേക്ക് പോകാൻ നോക്ക് പെങ്ങളെ..."
ഞാൻ എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കും മുമ്പ് ഇതും പറഞ്ഞു അവർ രണ്ട് പേരും എണീറ്റു പോയി.

അവർ പറഞ്ഞ കാര്യം ഈ ജന്മം എനിക്ക് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല... *എന്റെ റൂഹിനെ* അല്ലാതെ ആരെയും എനിക്ക് സ്നേഹിക്കാനാവില്ല....
അവരെന്താവും അങ്ങനെ ഒകെ പറഞ്ഞെ എനിക്ക് വേണ്ടി ഹാഫിക്ക എന്തൊക്കെ ചെയ്‌തെന്ന് എന്നൊക്കെ... ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം രണ്ട് വീട്ടികാരുടെ തീരുമാനം ആയിരുന്നില്ലേ.. പിന്നെന്താ... വർഷങ്ങളായി എന്നോ... ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം പെട്ടന്ന് തീരുമാനിച്ചേ അല്ലെ..

എന്തൊക്കെയോ ഞാനറിയാതെ നടക്കുന്നുണ്ട്.. എല്ലാത്തിനും ഉത്തരം പറയാൻ ഒരാൾക്കു മാത്രമേ കഴിയ്യൂ...
ഹാഫിക്കാക്ക് മാത്രം...

ഞാൻ പതിയെ റൂമിലേക്ക് പോയി. ഡോർ തുറന്ന് അകത്തു കയറി ചുറ്റും നോക്കി. ആളെ അവിടെ എവിടെയും കാണുന്നില്ല. ഒരു ചെറിയ ആശ്വാസം തോന്നി. ഞാൻ വേഗം ബാത്‌റൂമിൽ കയറി 
ഫ്രഷായി വേഗം കട്ടിലിന്റെ ഒരറ്റം ചാരി കിടന്നു. എത്ര കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം കിട്ടുന്നില്ല.. റൂഹിന്റെ മുഖവും ശബ്ദവും എന്നിലേക്ക് അടുക്കുന്ന പോലെ തോന്നുക.
"നീ എന്നെ പാടെ ഉപേക്ഷിച്ചല്ലേ പെണ്ണെ... മരണമല്ലാതെ എന്നിൽ നിന്ന് വേർപെടില്ലാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഇന്ന് നീ മറ്റൊരാളുടെ ബെഡ്‌റൂമിൽ അയാളുടെ കൂടെ അല്ലെ..."
വീണ്ടും വീണ്ടും ചെവികടുത്ത് നിന്ന് റൂഹ് മന്ത്രിക്കും പോലെ....

"നോ... ഞാൻ നിന്നെ ചതിച്ചിട്ടില്ല... അതിന് എനിക്കാവില്ല..." ഞാൻ പോലും അറിയാതെ എന്റെ നാവ് കിടന്നിടത്ത് കിടന്നു തന്നെ ഉച്ഛരിച്ചു.

"താൻ എപ്പോ വന്ന്... ഞാൻ ശബ്ദം ഒന്നും കേട്ടില്ലല്ലോ... തൻ ആരോടാ സംസാരിക്കുന്നെ..." പെട്ടന്നാണ് പുറകിൽ നിന്ന് അങ്ങനെ ഒരു ശബ്ദം കേട്ടത്.

ഞാൻ പെട്ടന്ന് കട്ടിലിൽ നിന്ന് ചാടി എണീറ്റു.

"എടൂ തൻ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നെ... ഞാൻ തന്നെ വിഴുങ്ങാൻ വന്ന കാട്ടുമൃഗം ഒന്നും അല്ല. തന്റെ കെട്യോനാ.."(ഹാഫിക്ക )

"അത് പെട്ടന്ന് വന്നപ്പോ എണീറ്റെ ആണ്... ഞാൻ വന്നപ്പോ റൂമിൽ കണ്ടില്ല. അതാ ഇവിടെ കിടന്നേ..." ഞാൻ പരുങ്ങി പറഞ്ഞു.

"താൻ ആകെ ഡെള്ള് ആണല്ലോ... ഞാൻ കാണാറുള്ള നൗറി ഇങ്ങനെ ഒന്നും അല്ല. എന്ത് മല മേലെ വന്നാലും സ്ട്രോങ്ങ്‌ ആണല്ലോ..."(ഹാഫിക )

"അത്... അത് പിന്നെ രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസമായി വീട്ടിലൊക്കെ ഫുൾ തിരക്കായിരുന്നു അതിന്റെ ആകും.., നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ട്."(ഞാൻ )

"അത് ശരിയാ... ഇവിടെയും തിരക്കായിരുന്നു. തന്നെ കണ്ടാലറിയാം നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ടെന്ന് താൻ കിടന്നൊ ഞാൻ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നില്ല. എനിക്ക് രണ്ട്മൂന്ന് മെയിൽ ചെയ്യാനുണ്ട്." ഹാഫിക അത് പറഞ്ഞു ഒരു ഗ്ലാസ് ഡോർ തുറന്ന് പോയി. ഞാൻ തല ഇട്ട് നോക്കിയപ്പോ എനിക്ക് മനസിലായി അത് ബാൽകാണിയാണെന്ന് അവിടെ ഒരു ഊഞ്ഞാലയും ഉണ്ട്. അപ്പൊ ഞാൻ വന്നപ്പോഴും ഹാഫിക അവിടെ തന്നെയാകും.
പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിക്കാൻ നില്കാതെ കിടന്നുറങ്ങി. എന്റെ ജീവിതം എന്നിൽ നിന്നൊക്കെ കൈ വിട്ട് പോയി. ഇനി അതിനെ കുറിച് സങ്കടപെടാനല്ലാതെ ഒന്നിനും എനിക്കാവില്ല.. കുറെ നാളായി നഷ്ട്ടപെട്ട എന്റെ ഉറക്കം ഞാൻ നന്നായി ഉറങ്ങി.


🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

*രാവിലെ...*

അടുത്ത് തന്നെ പള്ളിയുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. നല്ല ശബ്ദത്തിൽ ചെവിയിലേക്ക് ബാങ്ക് വിളി വന്നപ്പോഴാണ് ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നത്. എണീറ്റു കട്ടിലിൽ നിന്നിറങ്ങാൻ നിന്നതും എന്തോ ഒന്ന് എന്നെ പിടിച്ചു വെച്ച പോലെ. ഞാൻ പതിയെ ആ ഭാരം അനുഭവപെട്ട ഇടത്തേക്ക് കണ്ണുകൾ പാഴിച്ചു. ഹാഫിക്കാന്റെ കൈ എന്റെ വയറിനെ ചുറ്റി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു നിമിഷം ഞാനൊന്ന് പതറി.. പിന്നെ വേഗം ആ കൈകൾ എടുത്തിടാൻ നോക്കി. രണ്ട് മൂന്ന് തവണത്തെ പരിശ്രമത്തിന് ശേഷം ആ കൈകൾ ഞാൻ വേർപെടുത്തി. വേഗം ബാത്‌റൂമിലേക്ക് ഓടി.
ടാപ്പ് തുറന്നിട്ട് അതിന് അനുഷ്രിതമായി എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളമൊഴിക്കുന്നുണ്ട്.

'എന്തൊരു പാപിയാണ് ഞാൻ മറ്റൊരാൾക്ക് വാക്ക് കൊടുത്ത് ഇന്ന് വേറൊരുത്തന്റെ കൂടെ... ശേ....!'
'ചോദിക്കണം ഹാഫികയോട് എന്തിനാ എന്റെ അനുവാദം ഇല്ലാതെ ചേർത്ത്പിടിച്ചു കിടത്തിയത് എന്ന്. എന്റെ ദേഹത്ത് തൊട്ടത് എന്തിനാണെന്ന്... ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മദിക്കുമ്പോ മനസ്സിൽ പല കണക്ക് കൂട്ടലുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഹാഫികയുമായി ആദ്യമേ തുറന്ന് പറയണം. എന്നിട്ട് അവിടെ നിന്ന് കൊണ്ട് എന്റെ റൂഹിനെ കണ്ടെത്തണം അതിന് ശേഷം ഹാഫികയെ സ്വാതന്ത്രയാക്കി ഹാഫിക്കാക്ക് നല്ല ഒരു പെൺകുട്ടിനെ കണ്ടത്തണം എന്നൊക്കെ... പക്ഷേ ഇന്നലെ വന്നത് മുതൽ എനിക്കതിനൊന്നും കഴിഞ്ഞില്ല...., ഹാഫികയോട് ചോദിക്ക തന്നേ വേണം..പക്ഷെ ഞാൻ എങ്ങനെ ചോദിക്കും...?എന്നെ ഏത് അവസ്ഥയിലും ചേർത്ത് പിടിക്കാനുള്ള അധികാരമല്ലേ എന്റെ ഈ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്നെ... ' ഞാൻ പോലും അറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുകൾ മാറിൽ പറ്റി കിടക്കുന്ന മഹറിലേക്ക് ആയി. കുറെ നേരം അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു നിന്ന്. എങ്ങനെ എങ്കിലും ഇന്ന് തന്നെ ഹാഫിക്കയുമായി സംസാരിക്കണമെന്ന് മനസിലുറപ്പിച്ചു വുളൂഹ് ചെയ്ത് ഇറങ്ങി വന്നു നിസ്കരിച്ചു കുറച്ചു ഓതി.. എന്നിട്ടും ഹാഫിക്ക എണീറ്റില്ല.

'ഇങ്ങേർക്ക് സുബഹി ഒന്നും ഇല്ലേ പടച്ചോനെ... ഇങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റില്ലല്ലോ... '
ഞാൻ എണീറ്റു നിസ്കാരപ്പായി മടക്കി വെച്ച് ടേബിളിൽ നിന്ന് ജഗ് എടുത്ത് മുഖത്തേക്ക് അങ്ങട്ട് ഒഴിച്ച്. എന്റെ വയറിലൂടെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചതിന് ഇങ്ങനെ എങ്കിലും പ്രതികാരം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് ഒരു സ്വസ്ഥത കിട്ടില്ല...

"എടി...." എന്നും പറഞ്ഞു മുഖത്തെ വെള്ളം തുടച്ചു മാറ്റി ഹാഫിക എണീറ്റു എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന്..

ഞാൻ നന്നായിട്ട് ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊടുത്ത്.

"എന്താ ന്റ പെണ്ണെ നിനക്ക്... സ്ഥിരം ഈ പണി ചെയ്യാർ ഹാനിയാണ്. ഇപ്പൊ ആ ഡ്യൂട്ടി നീ ഏറ്റെടുത്തോ..." ഹാഫിക ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. എണീറ്റപ്പോ മുഖം ഒക്കെ ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നിരുന്നു. ഞാൻ ചെറുതായിട്ട് ഒന്ന് പേടിക്കുക ഒകെ ചെയ്തു. But ഇപ്പൊ ആശ്വാസമായി..

"Hoo അപ്പൊ സുബഹി ഓർമ്മയില്ലാതെ ഉള്ള ഈ കിടത്തം സ്ഥിരം ഏർപാടാണല്ലേ... ഞാൻ ഇവിടെ ഉള്ളസ്
ടതോളം ഇനി അത് നടക്കില്ല... ഞാൻ പോയിട്ട് എന്താന്ന് വെച്ചാ ചെയ്തോളി..കുറച്ച് കാലം എന്നെ സഹിച്ചേ പറ്റൂ.. പിന്നെ ഞാൻ പോയി തരാം..." (ഞാൻ )
ഞാൻ മനസ്സിൽ വന്നത് അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞു നാവെടുക്കും മുമ്പ് ഹാഫിക്ക എന്റെ കയ്യിൽ മുറിക്കി പിടിച്ചിരുന്നു.
ഹാ മുഖത്തെ അപ്പോഴത്തെ ഭാവം മാനസിലാക്കി എടുക്കാൻ എനിക്കായില്ല..

"എന്താ നീ പറഞ്ഞെ.... എന്താ " ഓരോ അക്ഷരം പറയുമ്പോഴും ഹാഫിക്ക എന്റെ അടുത്തേക്ക് കൂടുതൽ കൂടുതൽ അടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു.

"അത്... ഹാഫിക്ക ഞാൻ..." ഞാൻ പറയാൻ നിന്നതും എന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് പിടി വിട്ട് വായ പൊത്തി പിടിച്ചു.

"ഇനി നിന്റെ വായയിൽ നിന്ന് ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെ ഒരു വാക്ക് വരാൻ പാടില്ല.. കേട്ടോ... എന്റെ മരണം കൊണ്ടല്ലാതെ ജീവൻ ഉള്ള കാലത്തോളം ഞമ്മൾ രണ്ടിടത്താക്കേണ്ടി വരില്ല ഇനി... നീ കൂടെ ഇല്ലാത്ത ഒരു നിമിഷം പോലും എനിക്ക് ആലോചിക്കാൻ പോലും വെയ്യ....ഒരായിരം രാത്രികൾ ഉറക്കം ഒഴിച്ചിരിക്കാനും ഞാൻ തയ്യാറാണ് നീ കൂടെഉണ്ടെങ്കിൽ.. വാക്ക് കൊണ്ട് പോലും എന്റെ അരികിൽ നിന്ന് പോകുന്നതിനെ കുറിച് ഇനി നീ സംസാരിക്കരുത്.. Plz..." ഇങ്ങനെ എന്തൊക്കെ പുലുമ്പി കൊണ്ട് ഹാഫിക ബാത്റൂമിലേക്ക് പോയി. അവിടെ നടന്നതെന്താന്ന് അറിയാത്ത ഒരവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ..
ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് ഹാഫിക എന്നെ ഇത്രമാത്രം സ്നേഹിച്ചോ.. ഇതാണോ ഈ മഹറിന്റെ പ്രതേകത.. ഈ മനുഷ്യനോട് എങ്ങനെ ഞാൻ എന്റെ മനസ്സ് മുഴുവൻ *എന്റെ റൂഹ്* ആണെന്ന് പറയുക...
Allah നീ എന്താ എന്നെ സ്നേഹം കൊണ്ട് പരീക്ഷിക്കുന്നെ..
ആത്മാർത്ഥമായ പ്രണയം കൊണ്ട് എന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി ആദ്യം എന്റെ റൂഹ്...
പിന്നെ പിതൃ സ്നേഹം കാരണം എതിർക്കാനാവാതെ മറ്റൊരാൾക് കഴുത്ത് നീട്ടി കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു. ഇപ്പൊ അയാളും കുടുംബവും എന്നെ സ്നേഹം കൊണ്ട് പൊതിയുന്നു.. അതിന് മാത്രം എന്ത് പുണ്യമാണ് ഞാൻ ചെയ്തത്...
  ഇന്നത്തെ ഏറ്റവും വലിയ സങ്കടം സ്നേഹം തന്നെയാണ് ..!
എന്നെ ആരും സ്നേഹിക്കണ്ട... ആരുടെ സ്നേഹവും രുചിക്കാൻ എനിക്കാവില്ല... എന്റെ സ്നേഹം മുഴുവൻ റൂഹിനോടാണ്... ആ ഓർമകൾ മാത്രം മതി മരിക്കും വരെ എനിക്ക് ജീവിക്കാൻ....

"എടൂ താൻ ഇപ്പോഴും ആ നിൽപ്പ് നിലക്കാണോ..."
 ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ അലോചിച്ചു കൂട്ടുമ്പോളായിരിന്നു ഹാഫിക്ക ബാത്‌റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നത്.

"ഏയ്... ഞാൻ താഴേക്ക് പോകാണ്..." എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ താഴേക്ക് വിട്ടു..

അവിടെ ഹാളിൽ എല്ലാരും എന്തൊക്കെ പെട്ടി ഒകെ കൊണ്ടന്നു വെക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്...

"ഉമ്മാ... ഇതെന്താ ഇത്ര കുറെ പെട്ടികൾ ഉപ്പ അല്ലെ പോണത്."(ഞാൻ )

"ഞാൻ ഒറ്റക്കല്ല മോളെ... എന്റെ രണ്ട് പെങ്ങമ്മാരും അവിടെ തന്നെയാ കുടുംബമായിട്ട് നിങ്ങളുടെ കല്യാണത്തിന് വേണ്ടി വന്നതാ..."(ഉപ്പ )

"അപ്പൊ അമ്മായിമാരും ഇനായയും ഇന്ന് പോകോ..."(ഞാൻ )

"ഞങ്ങൾ പോയാലും ഞങ്ങളെക്കാൾ ഇരട്ടി വിലയുള്ള ഒരാൾ വരാനുണ്ട് ഇങ്ങോട്ട്..പിന്നെ നീ ഇവിടെ ജീവിക്കാൻ കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടും അതിന് മുമ്പ് സ്വയം ഒഴിഞ്ഞു പോകുന്നെയാ നല്ലത്...നീ കാത്തിരുന്നോ അത് വരെ നീ ഇവിടെ സുഖിക്കൊള്ളൂ..,.." ആരും കേൾക്കാത്ത രൂപത്തിൽ റാബിയാന്റി എന്റെ ചെവിയിൽ വന്നു പറഞ്ഞു...

*ആരാ അത്...*


തുടരും 🖤

അപ്പൊ cmnt വേഗം പോന്നോട്ടെ.... 🖤
ഈ പാവം ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നു.. നിങ്ങൾ ആരും കമന്റ് ഒന്നും ഇല്ല. ബോറാവുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ഒന്ന് പറയണേ.. എങ്കിലെല്ലേ നന്നാകാൻ പറ്റൂ... നിങ്ങളുടെ ഫീഡ്ബാക്ക് അല്ലെ ഓരോ എഴുത്തുകാരുടെയും ഊർജം..

  💜വരികളുടെ പ്രണയിനി💜