പിറ്റേന്ന് രാവിലെ അമ്പലത്തിലേക്ക് പോയശേഷം ഇവരും വിശ്വയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു...കാറിൽ പോകുമ്പോ ഭാമയുടെ മനസ് നിറയെ തന്റെ മകനെ കുറച്ചുള്ള അധിയായിരുന്നു. ഏകദേശം മൂന്നുമണിക്കൂറുകളുടെ യാത്രക്കുശേഷം വിശ്വയുടെ കാർ ഗൗരിശങ്കരം എന്ന വീട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചതും ഇവരെ കാത്ത് രണ്ടുപേർ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ഉമ്മറത്തു.

\"ഹായ് വിശ്വ യാത്ര ഒക്കെ സുഖമായിരുന്നോ.. \"

\"അതേ..\"

വിശ്വയോട് സംസാരിച്ചു നിൽക്കുന്നതാണ് വിശ്വയുടെ ഏറ്റവുമടുത്ത ആത്മമിത്രം
വിജയ്.. കേരളത്തിലെ മിക്ക ആശുപത്രികളും ചില കോളേജ്സ് തുടങ്ങിയ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ഓണർ ആണ് വിജയ്.സത്യഭാമയുടെ അടുത്ത് സംസാരിക്കുന്നതാണ് വിജയന്റെ ഭാര്യ ബിന്ദു..

\"നിങ്ങൾ വാ..\" വിജയും ബിന്ദുവും അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.. ഇവർക്കുള്ള റൂം കാണിച്ചു കൊടുത്ത് വിജയും ബിന്ദുവും താഴേക്ക് ചെന്നു...

\"ബിന്ദു.. നീ ഗോകുലിനു മരുന്ന് കൊടുത്തോ.\"

\"ഇല്ലല്ലോ ഏട്ടാ.. മരുന്നിന്റെ കാര്യം ഞാൻ മറന്നു പോയി...ഞാനിപ്പോ കൊടുത്തിട്ട് വരാം...\"

\"ഹ്മ്മ്...\"

സ്വാസികയെ നിർബന്ധിച്ച് കോളേജിലേക്ക് വിട്ടു.. \"കാരണം പ്രശ്നങ്ങളിൽ നിന്നും
തന്റെ മകൾ ഓടി ഒളിക്കരുത് എന്നൊരു
നിർബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നു.പ്രശ്നങ്ങളിലും നിന്നും ആ പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കിയ ആളുകളിലും നിന്നും ഓടി ഒളിക്കുന്നത് ഭീരുക്കൾ ആണ്...\" എന്ന അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും വാക്കുകൾ കേട്ടാണ് സ്വാസു കോളേജിലേക്ക് പോയത്...

കോളേജിലെത്തിയതും സ്വാസികയുടെ നോട്ടം പോയത് തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട സൃഹുത്തുക്കളുടെ അടുത്തേക്ക് ആണ്.പക്ഷേ സ്വാസുവിനെ കണ്ടതും
മുഖം തിരിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്..
തന്നെ അവഗണിക്കാൻ തുടങ്ങിയെന്ന് മനസിലായതും സ്വാസു ഒരിക്കൽ കൂടി
ഇവരെ നോക്കി തന്റെ ക്ലാസിലേക്ക് ചെന്നു..
തന്റെ സ്ഥലത്ത് വേറെ കുട്ടി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടതും സ്വാസു പിന്നിൽ പോയി ഇരുന്നു..
ചെറിയ നിരാശ തോന്നിയെങ്കിലും അവൾ കണ്ണ് അടച്ചു ഒന്ന് തുറന്നതും തന്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുന്നയാളെ കണ്ടതും ഒരു പുഞ്ചിരി ആ കുട്ടിക്കായി നൽകി..ക്ലാസ്സിലേക്ക് മിഥു വന്നതും സ്വാസുവിനെ ഒന്ന് നോക്കിയശേഷം
ക്ലാസ്സ്‌ എടുക്കാൻ തുടങ്ങി..മിഥുവിന്റെ നോട്ടം എപ്പോളും സ്വാസുവിന്റെ മുഖത്തായിരുന്നു..
മിഥുവിന്റെ നോട്ടം കണ്ടതും സ്വാസുവിന്റെ മനസ് കുറച്ചുദിവസങ്ങൾക്കുമുമ്പുള്ള പീരിയഡ് തെളിഞ്ഞു വന്നു...

\"മിസ് ക്ലാസ്സ്‌ എടുത്ത് കഴിഞ്ഞുവെങ്കിൽ ഒന്ന് പോകാൻ നോക്ക്.. മനുഷ്യന് വിശന്നിട്ടു വയ്യ..\"

\"സ്വാസികക്ക് വേണമെങ്കിൽ ഇറങ്ങിപ്പോകാം... ബെൽ അടിക്കാതെ ഞാൻ ക്ലാസ്സ്‌ എടുക്കുന്നത് നിർത്തില്ല..\"

മിഥു ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞതും സ്വാസിക തന്റെ ബാഗ് എടുത്ത് വരാന്തയിലേക്ക് പോയി...

\"എന്താണ് സ്വാസിക ഇത്ര വലിയ ആലോചന.\" മിഥില മിസ്സിന്റെ സ്വരം കേട്ടപ്പോളാണ് താൻ ഇത്ര നേരം ആലോചനയിൽ ആയിരുന്നുവെന്ന്..

\"ക്ലാസ്സിൽ വന്നാൽ ക്ലാസ്സ്‌ എടുക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു ഇരിക്കണം.. അല്ലാതെ സ്വപ്‍നലോകത്ത് ഇരിക്കുക അല്ല വേണ്ടത്..
മനസിലായോ..\"

\"ഹ്മ്മ്...\"

\"ഇപ്പോ ഞാൻ എടുത്തതിന്റെ ബാക്കി കുട്ടികൾക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കണം നീ...\"

\"ഹ്മ്മ്..\"

    മിഥുവിന്റെ കൈയിൽ നിന്നും ബുക്ക്‌ വാങ്ങിയശേഷം മിസ്സ്‌ എടുത്ത പോർഷൻ ജസ്റ്റ്‌ ഒന്ന് നോക്കിയശേഷം അവൾ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി..അവൾ ഒട്ടും പതറാതെ ക്ലാസ്സ്‌ എടുത്ത് അവസാനിപ്പിച്ചു.. അവൾ ആദ്യം നോക്കിയതും മിഥുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക്
ആണ്... മിഥുവിന് ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകി അവൾ തന്റെ സ്ഥലത്തേക്ക് ചെന്ന് ഇരുന്നു...
സ്വാസുവിന്റെ ഇങ്ങനെയൊരു മാറ്റം ആദ്യമായി കാണുകയായിരുന്നു ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികൾ.. ആർക്കുമൊന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നില്ല സ്വാസുവിന്റെ പെട്ടന്നുള്ള മാറ്റം.. ബെൽ അടച്ചതും മിഥു സ്വാസികയെ ഒന്ന് നോക്കിയശേഷം സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു..

സ്വാസു നേരെ ചെന്നത് സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലേക്ക് ആണ്.. അവൾ മിഥുവിനെ വിളിച്ച് ആരുമില്ലാത്ത ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിലേക്ക് പോയി..

അവളുടെ കൂടെ നടക്കുമ്പോളും മിഥുവിന്റെ ഉള്ളിൽ ചെറുഭയം തോന്നിയെങ്കിലും ഭയം പുറത്തു കാണിക്കാതെ ഉള്ളിൽ വെച്ച് അവളുടെ കൂടെ ആ ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിൽ ഇരുന്നു...

സ്വാസുവിന്റെ ദേഷ്യത്തോടുള്ള നോട്ടം മിഥു ചെറുതായി ഭയന്നു...അവൾ തന്റെ അടുത്ത്
വരുന്നത് കണ്ടതും മിഥുവിന്റെ മനസ് ഭയന്നു.. തന്റെ അടുത്തേക്ക് അവളെത്തിയതും മിഥുവിന്റെ കൈ അവളുടെ മുഖത്ത് പതിഞ്ഞു..

\"നീ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നാൽ ഇപ്പോ കിട്ടിയതുപോലെ വീണ്ടും നിനക്ക് തല്ല് കിട്ടും. \"

മിഥു പറഞ്ഞതൊന്നും കേൾക്കാതെ മിഥുവിനെ പോലും ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ മിഥുവിനെ ആഞ്ഞുപുണർന്നു..തന്റെ ദേഹത്ത് എന്തോ നനവ് തട്ടുന്നുവെന്ന് മനസിലായതും മിഥു ശക്തിയോടെ സ്വാസികയെ തന്റെ മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി...ഒരുനിമിഷം അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കിയതും മിഥു ഞെട്ടി...

സ്വാസിക മിഥുവിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്നത് കണ്ടതും ഗൗതവും പ്രവീണും സ്വാസു മിഥുവിനെ കൂട്ടികൊണ്ട് പോയ ക്ലാസ്സിലേക്ക് ചെന്നു..എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിനും ചോദിക്കുന്നതിനും മുമ്പ് ഗൗതമിന്റെ കൈകളും പ്രവീണിന്റെ കൈകളും അവളുടെ മുഖത്തു പതിഞ്ഞു..തന്റെ സൃഹുത്തുക്കളുടെ കൈയിൽ നിന്നും കിട്ടിയ അടി അവൾക്ക് മനസിൽ ആണ് കൊണ്ടത്.. തന്നോട് ഒരു വാക്ക് പോലും ചോദിക്കാതെ തന്നെ വേദനിപ്പിച്ചത് അവൾക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. ഇവരെയും ഒന്ന് നോക്കിയശേഷം അവൾ തന്റെ കണ്ണീർ തുടച്ചു ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിലേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി.. പക്ഷേ അവളുടെ കണ്ണീർ വറ്റിയില്ല.. ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ സ്വാസു തന്റെ കാർ എടുത്ത് ലക്ഷ്യമില്ലാതെ എങ്ങോട്ടോ ഓടിച്ചു പോയി പാതി ദൂരം എത്തിയതും എന്തോ ഓർത്തപോലെ വണ്ടി നേരെ അമ്മുവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടു...അമ്മുവിന്റെ വീട്ടിലെത്തിയതും സ്വാസു ദേഷ്യത്തോടെ ദേവാശി എന്ന് വിളിച്ചതും അവിടെയുള്ളവർ ഇറങ്ങി വന്നു...ദേവയെ കണ്ടതും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു...തന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയുന്ന സ്വാസുവിന് കണ്ടതും അവളെറിയാതെ ഇച്ചേച്ചി എന്ന് പറഞ്ഞ് സ്വാസുവിന്റെ മുടിയിളകളിൽ അവൾ തലോടി... അവളുടെ കണ്ണീരിന്റെ ശക്തി കുറഞ്ഞുവരുന്നത് മനസിലായതും ദേവ അവളെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും മാറ്റി നിർത്തി അവളുടെ കണ്ണീർ തുടച്ചുകൊടുത്തു..

\"ഇച്ചേച്ചി... എന്തിനാ... കരയുന്നത്...\" സ്വാസുവിന്റെ കണ്ണീർ തുടച്ചുകൊടുക്കുമ്പോ ദേവ ചോദിച്ചു...കോളേജിലെ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ കേട്ടതും ദേവയുടെ കൈ സ്വാസുവിന്റെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു...

സ്വാസുവിന്റെ മനസ് ശാന്തമായപ്പോൾ ദേവയോട് എങ്ങനെയാണ് തന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞത് എന്ന് ചോദിച്ചു...ദേവ മറുപടി പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോളേക്കും ആണ് 
മിഥുവിന്റെ കാർ വീടിന്റെ മുറ്റത്തു വന്ന് നിന്നത്...സങ്കടത്തോടെ വരുന്ന മിഥുവിനെ കണ്ടതും അവർ എല്ലാവരും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.. എന്നാൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ആദ്യം തിരിഞ്ഞത് ദേവയുടെ മുഖമാണ്.. ദേവയുടെ അടുത്ത് നിൽക്കുന്നവളേ കണ്ടതും മിഥുവിന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി..

തുടരും....