നാളെ തങ്ങളുടെ പതനത്തിന്റെ ആരംഭം എന്നറിയാതെ ഗൗതവും പ്രവീണും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീണു...

തുടർന്ന് വായിക്കുക...

രാവിലെ എണീറ്റതും പ്രവീണിന്റെ ഫോണിൽ വന്ന മെസ്സേജ് കണ്ടതും പ്രവീണിന്റെ മനസിൽ ഭയം സ്ഥാനം പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി..

ആ മെസ്സേജ് ഉറങ്ങികിടക്കുന്ന ഗൗതത്തെ വിളിച്ചു എണീപ്പിച്ച് ആ മെസ്സേജ് കാണിച്ചുകൊടുത്തു...

\"എന്താടാ ഇതിനൊക്കെ അർത്ഥം.... \"

\"അറിയില്ല.. പ്രവീ... നമ്മൾക്ക് മാത്രം അറിയുന്ന കാര്യം എങ്ങനെ മൂന്നാമൻ അറിഞ്ഞു....\"

\"നമ്മളെ പിന്തുടരുന്ന മൂന്നാമൻ നിസാരകാരൻ ആയിരിക്കില്ല...അവന്റെ ലക്ഷ്യം നമ്മളുടെ നാശം ആയിരിക്കും... \"
തന്നെ നമ്മൾ ഉണ്ടാക്കിയ ഇമേജ് എല്ലാം പോകും...\"

\"നീ ഒന്നും പേടിക്കണ്ട പ്രവീ.. അധികം ആരും എത്താത്ത സ്ഥലത്തല്ലേ നമ്മൾ അവളെ ആക്കിയിട്ടുള്ളത്.. അതും നമ്മൾ അവൾ പോലും വിചാരിക്കാത്തത്....\"

\"പ്രവീ...നമ്മൾക്ക് അവളെ കാണാൻ പോയാലോ ഇപ്പോ... എന്തോ അവളോട് സംസാരിക്കാൻ തോന്നുന്നു..\"

\"സംസാരിക്കാൻ ആണോ അതോ സ്നേഹിക്കാൻ ആണോ.. നീ അവിടെ പോകുന്നത്...\"

\"ഞാൻ എന്തിനായിരിക്കും അവിടെ പോകുന്നതെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ.. ഇന്നും അവിടേക്ക് പോകുന്നത് അതിനാണ്...\" ഇതുപറഞ്ഞതും ഗൗതത്തിന്റെ മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞ ചിരി പ്രവീണിനിന്റെ മുഖത്തേക്ക് പടർന്നു..

അപ്പോളും ഇവർ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല... തങ്ങൾ ഇത്രനാളും ആരുമറിയാതെ കൊണ്ടു നടന്ന രഹസ്യം മൂന്നാമൻ അറിയുമെന്ന്..ആ രഹസ്യം തന്നെ തങ്ങളെ ഇല്ലാതെയാക്കുമെന്നും തങ്ങൾക്ക് വിധി തരുന്ന ശിക്ഷ തങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരോട് ചെയ്ത ക്രൂരതകളുടെ ഫലമാണെന്ന് ഇനിയുള്ള കാലങ്ങളിൽ തങ്ങൾ അനുഭവിക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കിയില്ല ഇവരും..

ഇതേസമയം ദേവയും സ്വാസുവും കോളേജിലേക്ക് പോയത് വളരെ സന്തോഷത്തോടെ ആണ്. കാരണം തങ്ങൾ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചതിന്റെ സന്തോഷമായിരുന്നു ഇവർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത്.. വാകമരചുവട്ടിൽ ഇരിക്കുന്ന അല്ലുവിനെയും ലച്ചുവിനെയും നോക്കി ഒരു ചിരി സമ്മാനിച്ചുവെങ്കിലും അവരുടെ ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള നോട്ടം കണ്ടതും ഇവരും തങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയി...

\"ശേ.. അവർ ചിരിപ്പിച്ചോ ദേഷ്യപ്പെട്ട് നോക്കിയത് ശരിയായില്ല.\"

\"ലച്ചു...അവരും നമ്മളും ഒന്നിച്ചുവെന്ന് ആരും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.. ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ അതുമതി പ്രവീണിന്റെയും ഗൗതത്തിന്റെയും കാതിലെത്താൻ..\"

\"ഹ്മ്മ്..\"

\"എന്തായാലും അഗ്നിയുടെ സസ്‌പെൻഷൻ കഴിയാൻ 4 ദിവസം കൂടിയില്ലേ.. അവൻ വരട്ടെ..എന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം...\"

\"അല്ല.. ലച്ചു നന്ദുവും ദീപിയും എവിടെ...\"

\"അറിയില്ല.. അല്ലു.. ഇന്ന് വന്നിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു...\"

\"ഹ്മ്മ് \"

ക്ലാസ്സിൽ വർത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സൃഹുത്തുക്കളെ കണ്ടതും ദേവ അവർക്ക് പുഞ്ചിരി നൽകികൊണ്ട് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.. അവളെ കണ്ടതും കാർത്തിക്ക് അവൾക്ക് കേൾക്കാൻ വിധത്തിൽ എന്തോ ചോദിച്ചതും
അവളുടെ പുഞ്ചിരി കണ്ടതും കാർത്തിക്കിലേക്ക് ആ ചിരി പടർന്നു...

\"എന്താണ് രണ്ടുപേരിന്റെയും മുഖത്ത് ഒരു കള്ളലക്ഷണം...\" അമ്മു താടിക്ക് കൈകൊടുത്ത് കാർത്തിക്കിനോടും  ദേവയോടും ചോദിച്ചു....

\"അത് ഉണ്ടല്ലോ...ഞങ്ങൾ ഒരു കാര്യം ആലോചിച്ചു ചിരിച്ചു പോയതാ...\"  കാർത്തിക്ക് എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുമ്പ് ദേവ പറഞ്ഞു...

\"ഞങ്ങൾക്ക് അറിയണമല്ലോ എന്താ കാര്യം എന്ന്...\" ശിവയും കൃഷ്ണയും ഒരേസ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു...

\"അതോ ഞങ്ങൾ ചിരിച്ചത് സിദ്ധുവേട്ടന്റെയും മനുവേട്ടന്റെയും  കാര്യം ആലോചിച്ചാണ്...\" ദേവ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

\"അവരുടെ എന്ത് കാര്യം... അവരെ പറ്റി ആലോചിക്കാൻ ഞങ്ങളുണ്ട്.. നിങ്ങൾ അവരെ പറ്റി ഓർക്കണ്ട.\" കൃഷ്ണയും അമ്മുവും ഒരേസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു....

\"കേട്ടോ കാർത്തിഹരി ഇവൾ മാർ പറഞ്ഞത് എന്തെന്ന്...\" ദേവ രണ്ടുപേരിന്റെയിൻ തൊളിൽ കൈയിട്ടുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

ദേവ പറഞ്ഞതുകേട്ട് കൃഷ്ണയും അമ്മുവും ഒരു ചിരി നൽകിയതും ദേവയുടെ തുറച്ചുനോട്ടം കണ്ടതും കൃഷ്ണ പറയാൻ തുടങ്ങി....

\"എന്റെ ഏട്ടന്റെ പ്ലസ് ടു മുതലേയുള്ള സൗഹൃദം ആണ് സിദ്ധു ആയിട്ടുള്ളത്.. ഒരു അടിപിടിയുടെ പേരിൽ
തുടങ്ങിയ വഴക്ക് ആണ് ഇവരെ സൃഹുത്തുക്കളെ ആക്കി മാറ്റിയത്... ഇടക്ക് വീട്ടിലേക്ക് വരാറുണ്ട് സിദ്ധുവേട്ടനെ  കാണുമ്പോൾ ഞാൻ ചെന്ന് ഓരോന്നും
പറഞ്ഞ്  ദേഷ്യപിടിപ്പിക്കും.. അപ്പോ ആളുടെ മുഖം കാണണം ദേഷ്യം കൊണ്ട് നിറയും...ഓരോ നാൾ കഴിയും തോറും സിദ്ധുവേട്ടൻ എന്റെയുള്ളിൽ ആഴത്തിൽ പതിയുക ആണ് ചെയ്തത്... ഒന്നിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷ ഇല്ലെങ്കിലും ഞാൻ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുവെച്ച എന്റെ പ്രണയം, എത്രനാൾ കഴിഞ്ഞാലും എന്റെ മനസിൽ നിന്നും മായാതെ നിൽക്കുന്ന രൂപങ്ങളിൽ ഏറ്റവും മികവോടെ നിൽക്കുന്നത് സിദ്ധുവേട്ടന്റെ മുഖമാണ്...\"

കൃഷ്ണ പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞതും എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ഞെട്ടൽ മാത്രമായിരുന്നു...

എല്ലാവരുടെയും ഞെട്ടൽ മാറിയതും ദേവ അമ്മുവിനെ നോക്കിയതും അമ്മു പറയാൻ തുടങ്ങി....

\"എങ്ങനെ എന്റെ മനസിലേക്ക് മനു കടന്നുവന്നു എന്നറിയാതെ ഇരിക്കുക ആണ് ഞാൻ... ഓരോ നിമിഷവും എനിക്കെന്തോ മനുവേട്ടനെ കാണാനും സംസാരിക്കാനും തോന്നി.. ഇല്ലാത്തെ കാരണമുണ്ടാക്കി ഞാൻ മനുവേട്ടന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് 
സംസാരിക്കുമ്പോ ആളുടെ ദേഷ്യം നിറഞ്ഞ ഒരു നോട്ടം മതി എനിക്ക് സന്തോഷിക്കാൻ.. ചില നേരത്ത് ആളുടെ പുഞ്ചിരി കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് ചെന്ന് അടുത്തിരിക്കാൻ തോന്നും...\"

\"ഹ്മ്മ്...\"

\"അല്ല... ദേവ.. നിന്നെ അഗ്നി പ്രണയിക്കുന്നുവെന്ന് കോളേജിലെ എല്ലാവർക്കും അറിയാം.. എന്നിട്ട് 
എന്താ നീ അഗ്നിയേട്ടന് മറുപടി കൊടുക്കാത്തത്...\"

കൃഷ്ണ ചോദിച്ചതും ദേവ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവരുടെ അടുത്ത് നിന്നും പോയി...കൃഷ്ണയെ ഒന്ന് തുറച്ചുനോക്കിയശേഷം അമ്മു അവളുടെ പിന്നാലെ ഓടി..ദേവ എവിടേക്ക് ആണ് ഓർമ്മ വന്നതും അമ്മു അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നതും അവൾ കണ്ടിരുന്നു ലൈബ്രറിയുടെ അവസാനബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്ന ദേവയെ...അവളുടെ കണ്ണീർ കണ്ടതും അമ്മുവിന്റെ മനസിൽ എന്തോ വേദനയുണ്ടായി...ദേവയുടെ മനസിലെ വേദന മാറട്ടെ എന്ന് കരുതി അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി...

\"ദേവ.\" എന്ന് അമ്മു വിളിക്കുന്നത് കേട്ടതും ദേവ പൊട്ടികരച്ചിലൂടെ അവളോട് പറഞ്ഞു...അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും എന്ത് മറുപടി കൊടുക്കണം എന്നറിയാതെ അമ്മു  അവളുടെകൂടെ ഇരുന്നു..അപ്പോളാണ് ഇവരെയും നോക്കി വരുന്ന കൃഷ്ണയെയും ശിവയെയും കാർത്തിക്കിനെയും 
അമ്മു കണ്ടതും ദേവയോട് കണ്ണീർ തുടയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞു... തങ്ങളുടെ  അടുത്ത് ഇരിക്കുന്നവർക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകിയശേഷം അവർ എല്ലാവരും ക്ലാസ്സിലേക്ക് ചെന്നു..ദേവയുടെ മനസ് അപ്പോളും ആസ്വസ്ഥമായിരുന്നു...അവൾക്ക് പറ്റിയത് എന്തായിരിക്കും എന്ന് ആലോചിക്കുകയാണ് കൃഷ്ണ..അപ്പോളാണ് കൃഷ്ണക്ക് അഗ്നിയെ വിളിച്ചു സംസാരിക്കാൻ തോന്നിയതും അവൾ ഫോണെടുത്ത് വിളിച്ചതും അഗ്നി കോൾ കട്ട്‌ ആക്കുക ആണ് ചെയ്തത്...വീണ്ടും വിളിച്ചുവെങ്കിലും കോൾ കട്ടായി..
അവൾ അഗ്നിക്കും മനുവിനും വാട്സാപ്പിൽ മെസ്സേജ് ഇട്ടു...

ഇതേസമയം അഗ്നി പ്രവീണിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയാണ്...അഗ്നിയുടെ ഈ യാത്രപ്പോളും ആരോടും പറയാതെ ആണ്...എന്തോ അവന്റെ മനസ് പറയുന്നത് കേട്ടാണ് അഗ്നി പ്രവീയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ തീരുമാനിച്ചത്...അവന്റെ വീട്ടലെത്തിയതും അമ്മ പറഞ്ഞതുകേട്ട് ഞെട്ടിയെങ്കിലും അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇറങ്ങിപ്പോകാൻ തുടങ്ങി.. അപ്പോളും അവന്റെ കാതുകളിൽ ആ അമ്മയുടെ  ശബ്ദം പ്രതിഫലിച്ചിരുന്നു...അവിടെ നിന്നും മടങ്ങുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണ് രക്തവർണമായി...

ഇത്രകാലും അന്യമായ അഗ്നിയുടെ ചെകുത്താന്റെ സ്വഭാവം ആ നിമിഷം ജനിച്ചു....അവന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ ഫലമായി കാറിന്റെ സ്പീഡ് കൂട്ടികൊണ്ടിരുന്നു അവൻ...എന്തോ ഓർത്തപോലെ അവിടെനിന്നും നേരെ പോയത് കോളേജിലേക്ക് ആണ്...അഗ്നി കാറിൽ ഇരുന്ന് തന്റെ പെണ്ണിനെ കണ്ടു..അവളുടെ മുഖം വാടിയിരിക്കുന്നത് കണ്ടതും അവൻ വേഗം കാർ എടുത്ത്  തന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോയി...തിരികെ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തിയതും അവൻ സോഫയിൽ പോയിയിരുന്നു...

\"എന്താ...അഗ്നി...നിന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്തോടെ ഇരിക്കുന്നത്....\" മനു

\"എന്താടാ നിനക്ക് പറ്റിയത്...\" സിദ്ധു

\"എടാ.. ആ പ്രവീണും ഗൗതവും കൂടി....\" അഗ്നിക്ക് പൂർത്തിയാക്കാതെ പറഞ്ഞു നിർത്തി.. അൽപ്പം നേരം മൂവരുടെയും ഇടയിൽ മൗനം സ്ഥാനം പിടിച്ചു... \"

പിന്നീട് അഗ്നി പറഞ്ഞതുകേട്ട് മനുവിനും സിദ്ധുവിനും പ്രവീണിനോടും ഗൗതമിനോടും ദേഷ്യം തോന്നി...മനുവും സിദ്ധുവും പറഞ്ഞതുകേട്ട് അഗ്നിയുടെ മുഖത്ത് ക്രൂരത നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു....

കോളേജിൽ നിന്നും കാറിൽ പോകുമ്പോളും ദേവയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞില്ല.. അമ്മുവിന്റെ മനസും ശാന്തമല്ലയായിരുന്നു.. ഇവരുടെ മുഖഭാവം മിഥു ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു...വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോ ചോദിക്കാം എന്ന് കരുതി മിഥു ഡ്രൈവിങ്ങിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു...
സ്വാസികയുടെ വീട്ടിൽ ചെന്ന് രണ്ട് അമ്മമാരോടും അച്ഛമാരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് അവൾ തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു...

തിരികെ വീട്ടിലെത്തിയതും ദേവയെ കണ്ടതും ജാനിയും കല്ലുവും അവളെ മാറോട് ചേർത്തു...  അമ്മമാരുടെ കണ്ണീർ അവളുടെ മുടിയിലേക്ക് വീഴുന്നുണ്ടെന്ന് മനസിലായതും ദേവ തലയുർത്തി  നോക്കി...അവരുടെ  നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്ടതും അവൾക്ക് സങ്കടായി.. അവൾ തന്റെ കൈവിരലുകൾ ഉയർത്തി ഇവരുടെ കണ്ണീർ തുടച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

\"എന്തേ അമ്മേ കരയുന്നത്..ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വന്നില്ലേ... പിന്നെ എന്തിനാ ജാനിക്കോച്ചും കല്ലുയമ്മയും കരയുന്നത്... ദേ കരയാൻ ആണ് പ്ലാൻ എങ്കിൽ ഞാനിവിടെ നിന്നും പോകും... സ്വാസികയുടെ വീട്ടിലേക്ക്..\"

\"എന്റെ ദേവ മോളെ... നിന്നെ കണ്ടതിന്റെ സന്തോഷത്തിൽ ആനന്ദകണ്ണീർ പൊഴിഞ്ഞതാ...\" കല്ലുവും ജാനിയും ഒരേ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു...

ഇവരുടെ സ്നേഹപ്രകടനം ഇപ്പോ കഴിയില്ല എന്ന് മനസിലാക്കി മിഥു പറഞ്ഞതുകേട്ടാണ് മൂവരും അകന്നു മാറിയത്..അകത്തേക്ക് ചെന്നതും ദേവയുടെ മനസിൽ ഇവിടെ താമസിച്ച ദിവസങ്ങൾ കടന്നു വന്നു.. തന്റെ പിന്നിൽ ആരോ വന്ന് നിൽക്കുന്നുവെന്ന് മനസിലായതും ആരെന്ന് പറയാതെ ദേവക്ക് മനസിലായി...

\"ശിവു...\" എന്ന ആർദ്രമായ ദേവയുടെ ശബ്‍ദം കാതിൽ പതിച്ചതും ശിവ അവളെ പിന്നിൽ നിന്നും കെട്ടിപിടിച്ചു...

\"ചേച്ചി... എപ്പോളാ വന്നത്...\"

\"ഞാനോ ഞാൻ കുറച്ചുനേരമായി വന്നിട്ട്.. കോളേജിൽ നിന്നും നേരിട്ട് ഇവിടേക്ക് ആണ് വന്നത്... പിന്നെ നിനക്ക് സുഖല്ലേ...\"

\"അതേ ചേച്ചി.. നീ ഇല്ലാത്തപ്പോ ഒരുപാട് മിസ്സ്‌ ചെയ്തു ഞാൻ... ഞാൻ അച്ഛനോട് പറയാൻ നിൽക്കുകയായിരുന്നു ചേച്ചിയെ വിളിച്ചുകൊണ്ടുവരാൻ പറയാനായി..അപ്പോളേക്കും ചേച്ചി വന്നു...\"

\"ഹ്മ്മ്... എനിക്ക് എന്റെ അനിയനെ വിട്ട് നിൽക്കാൻ പറ്റുമോ നീയല്ലേ എന്റെ സന്തോഷം... പിന്നെ പറ നിന്റെ ക്ലാസ്സിലെ വിശേഷം...\"

\"അതുപിന്നെ അങനെയൊക്കെ പോകുന്നു ക്ലാസ്സ്‌...\"

\"ഹ്മ്മ്...\"

\"ചേച്ചി ചായ കുടിച്ചോ...\"

\"ഇല്ലടാ.. നീ വന്ന് ഒരുമിച്ചു  ചായ കുടിക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചിരിക്കുക ആണ്...\"

\"ഹ്മ്മ്... \" എന്ന് മൂളി കൊണ്ട് ശിവ തന്റെ റൂമിലേക്കും ദേവ അമ്മുവിന്റെ റൂമിലേക്കും പോയി...

ഇതേസമയം വാട്സാപ്പ് നോക്കുകയായിരുന്നു മനു.. കൃഷ്‌ണയുടെ മെസ്സേജ് കണ്ടതും മനുവിന്റെ മനസിൽ അരുതാത്ത ചിന്ത വന്നു...മനുവിന്റെ മനസിലെ ചിന്ത മനസിലാക്കിയതും അഗ്നി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

\"ദേവ എന്നെ പ്രണയിക്കുന്നുണ്ട്...അവൾ പറയാതെ തന്നെ ഞാൻ മനസിലാക്കി.. എന്നോടുള്ള അവളുടെ പ്രണയം...അവൾ എന്നിൽ നിന്നും അകലാൻ കാരണം എന്റെ കുടുംബം തന്നെയാണ്...ഇത്ര വലിയ കുടുംബത്തിലേക്ക് കടന്നുവന്നാൽ ഞങ്ങളുടെ ബന്ധുക്കൾ തന്നെ അവളെ ഇൻസൾട്ട് ചെയ്യുവെന്ന കാരണത്താൽ അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അർഹിക്കാത്തത് ആഗ്രഹിച്ചു എന്ന ചിന്ത വരും...\" അത് അവൾ എന്നിൽ നിന്നും അകലാൻ കാരണം ആക്കും ...അതുകൊണ്ട് അവൾക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരിക്കും... അവളൊരു നല്ല നിലയിൽ എത്തുമ്പോൾ മാത്രമേ ഞാനവളെ എന്റെ ജീവിതസഖി ആക്കുള്ളൂ.. അതുവരെ അവളുടെ കൂടെ ഞാൻ ഉണ്ടാകും ഒരു നിഴൽ ആയി...\"

ഇത് പറഞ്ഞ് അഗ്നി ബാൽക്കണിയിൽ ചെന്നു നിന്നു. മനു എന്തോ പറഞ്ഞതും അതുവരെ ശാന്തമായിരുന്ന മുഖത്ത് ദേഷ്യം സ്ഥാനം പിടിച്ചു....

രാത്രി ഓരോന്നും ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് എപ്പോളോ അഗ്നി മയങ്ങി പോയി...ഒരു സ്വപ്‍നം കണ്ടാണ് അഗ്നി ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടി എണീറ്റത്...അവന്റെ ഉറക്കം പോയതും ബാൽക്കണിയിൽ ചെന്നു നിന്നു... എന്നാൽ ഇതേസമയം ദേവയും ഒരു സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടി എണീറ്റിരുന്നു... തന്റെ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്ന് വിദൂരയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു...


പിറ്റേന്ന് രാവിലെ....

ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും എണീറ്റ മഹിതക്കും സുധക്കും മനസിൽ വല്ലാത്തൊരു അസ്വസ്ഥ  തോന്നിയതും  ഇവരും തങ്ങളുടെ ഭർത്താക്കന്മാരോടും പറഞ്ഞതും 
മഹിയും സഹദേവനും കൂടി തങ്ങളുടെ കുടുംബ ജ്യോത്സ്യനെ കാണാൻ ചെന്നു...അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഇവരും ഞെട്ടി.....

തുടരും.....