പെയ്യാതകലുന്ന മഴക്കാറുകൾ
പടവെട്ടി,പ്പഴിചാരി,ത്തകരുന്ന മക്കളേ
പുതുമഴക്കാറും പിണക്കമാണേ!
ഒട്ടും പിണങ്ങാതെ കൃത്യമായെത്തിയ
മഴയാണു, മലനാട്ടിലിടവപ്പാതി!
പാടം നികത്തീട്ടും മരമെല്ലാം വെട്ടീട്ടും
മലവെട്ടിക്കീറീട്ടും പൊട്ടിച്ചകറ്റീട്ടും
മുറതെറ്റാതെത്തിയ കാലപ്പകർച്ചയാണ്,
മണ്ണിന്റെ സ്നേഹച്ചുരത്തലാണ്!
മണ്ണിനെ പൊള്ളിച്ചു താപനം കൂട്ടുവാൻ
പുകതള്ളി ദ്രോഹിച്ചു മാനുഷർ!
പ്രളയമായ് വന്നെത്തി ശാസിച്ചു നിങ്ങളെ,
തെറ്റിന്റെ മാർഗങ്ങൾ മാറ്റുവാൻ!
മർത്ത്യനെ, ഭീതിയിലല്പമുഴറ്റുവാൻ,
പെയ്യാതെ നില്ക്കുന്നിടവപ്പാതി!
ഋതുതാളമിനിവീണ്ടും തെറ്റാതെ കാക്കുവാൻ,
അവബോധം നിറയട്ടെ ബുദ്ധിയിൽ!
നക്ഷത്ര ദേശത്തു കൊടികുത്തി വാണാലും
അഗ്നിച്ചിറകെത്ര വീശിയാലും;
ജൈവചക്രങ്ങളും പ്രകൃതിചക്രങ്ങളും
മാറാതെ കാക്കേണ്ട ശാസ്ത്രമേ,
മണ്ണെന്നയമ്മതൻ നെഞ്ചിലെത്താളത്തിൻ
ശ്രുതിമാറ്റുവാനുള്ള പ്രാപ്തിയുണ്ടോ?
സ്നേഹിക്ക ഭൂമിയേ, സ്നേഹിക്ക വിണ്ണിനെ
പൂജിക്ക സർഗ പ്രപഞ്ചതാളങ്ങളെ!
പുതുമഴക്കാറൊത്തു വിത്തുവിതച്ചിട്ടു
നൂറായ്പ്പൊലിക്കുന്ന സ്വപ്നമാണേ!
വഴി പിരിയുന്നവർ
വിശ്വവിശാലത തേടിക്കുതിക്കുന്നഅഗ്നിച്ചിറകുള്ളയാകാശയാനമേ,നീപൊഴിക്കുന്നൊരാ ശൂന്യഘട്ടങ്ങളെവീണ്ടുമൊന്നിക്കുവാനാശിച്ചിരിക്കുമോ? നെഞ്ചിലെയിന്ധനക്കൂട്ടിന്റെകത്തലിൽആത്മാവു നീറിക്കരിഞ്ഞുതീർന്നിട്ടഹോശപ്തച്ചിരഞ്ജീവിയായിട്ടു വിണ്ണതിൽനൊമ്പരം പേറിക്കറങ്ങിയൊടുങ്ങണോ?പാഞ്ഞുനീയെത്തുമാ ലക്ഷ്യത്തിലെന്നാലുംപണ്ടു നീ വീഴ്ത്തിയ നൊമ്പരപ്പാടുകൾകുത്തിനോവിക്കുന്ന ജീവിതം പേറി നീഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത പാഴ്വസ്തുവാകയോ!പിന്നിട്ട പാതകൾ, കൂട്ടായി നിന്നവർ,വഴിപിരിഞ്ഞെങ്ങോ ചുറ്റിത്തിരിയുവോർ;എല്ലാമൊരോർമയായ് തീരാത്ത വിങ്ങലായ്എന്നുമാ താരത്തുടിപ്പിൽ നാം കണ്ടിട
