നീ എന്നോടൊപ്പം ഉള്ളപ്പോൾ ഞാൻ എന്നെ തിരയാൻ മറന്നു...
എന്നിലൂടെ ഞാൻ നിന്നെ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിച്ചു....
നീയാകുന്ന വസന്തത്തെ എന്നിലേക്കൊഴുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു......
ശിശിരവും ഹേമന്തവും വേനലും മഴയും ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.......
നീയാകുന്ന തണൽമരത്തിൽ ഞാൻ അഭയം തേടി.....
നിന്നിലെ മന്ദഹാസമാകാൻ ഞാൻ എന്നെ തന്നെ മാറ്റി.....
നിനക്ക് മാറ്റേകുന്ന പലതും ഞാൻ നിന്നിലെത്തിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു......
ഒരു നാൾ ഇരുട്ടിന്റെ ഏകാന്തതയിലേക്ക് എന്നെ തനിച്ചയച്ചു നീ പോയപ്പോൾ മാറ്റാരിലും ഞാൻ നിന്നെ തേടിയില്ല.....
നീയാകുന്ന വസന്തം....
എന്റെ ഉള്ളിൽ വാസന തീർത്തുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു ........
ഇനിയെത്ര കൊടുംകാറ്റും പേമാരിയും വന്നോട്ടെ.....
എന്നിലെ നിന്നെ പറിക്കാൻ അവക്കാകുമോ എന്നെനിക്കറിയില്ല....
ഞാനാകുന്ന പാഴ്മരം നിലം പതിക്കും നാൾവരെ........
നിന്റെ വസന്തം പേറി ഞാൻ ജീവിക്കും.....
നീ എനിക്കായ് സമ്മാനിച്ച ഒരുപാട് വസന്തത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ പേറി....
നിറം മങ്ങാത്ത നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്റെ പ്രതീകമായി.........
നിന്റെ ഓർമകളിൽ........
നിന്നിലേക്കെത്തിച്ചേരും നാളുകളെണ്ണി ......
പകുതിയിൽ വച്ചുപോയെൻ പ്രണയത്തെ അതിന്റെ പൂർണതയിൽ എത്തിക്കാൻ .......വീണ്ടും ഒരു വസന്തകാലം തീർക്കാൻ........
