Aksharathalukal

ഞാനെന്ന പൊയ്മുഖം

സൗരഗോളങ്ങളും ധൂമകേതുക്കളും
ഞാനാം നിയന്താവിൻ ചുറ്റും കറങ്ങണം!

വേണ്ടൊരു സൂര്യന്റെ വർണപ്രഭാജാലം
ഞാനെന്ന സൂര്യന്റെ ചാരത്തുലാത്തുവാൻ!

സ്വന്തമിഷ്ടത്തിന്റെ കാലിൽക്കൊരുക്കേണ്ട
ആരോ വലിക്കുന്ന നൂലിന്റെ ബന്ധനം!

തോന്നുന്നതൊക്കയും തോന്നുന്നപോലിനി
ചെയ്തു നിറയ്ക്കണം നാടും ചരിത്രവും.

സ്വന്തം സുഖത്തിന്റെ സ്വച്ഛന്ദകർമങ്ങൾ
ചെയ്തുകൊണ്ടാവണം നാളത്തെ ജീവിതം.

ഒരുലോക, മൊരുദൈവ, മൊരുചിന്ത
മാത്രമീ, സ്വാർഥപ്രജാപതി മന്ത്രണം.

ഞാനില്ല, നീയില്ല, നമ്മളൊന്നാണെന്ന
തത്വത്തിനുള്ളിലെ മർമമാകുന്നു ഞാൻ!

തുല്യരീ മാനുഷരെന്നും പറഞ്ഞിട്ടു
സിംഹാസനം വാഴും പൊയ്മുഖമാണു ഞാൻ!


അതിരുകൾ

അതിരുകൾ

0
130

ഭാവനാലോകത്തിൽനീന്തിത്തുടിക്കുന്നഇന്നിന്റെ നാവാമെഴുത്തുകാരി;ആരാണു മർത്ത്യന്റെമനസ്സിന്റെ അതിരുകൾഅളവിട്ടു വിഭജിച്ചു വെച്ചോർ?ജാതിമതങ്ങളോ,തത്വശാസ്ത്രങ്ങളോ,പൊട്ടിക്കിളിർത്ത സംസ്കാരമോ?അതിർവെച്ച വക്കത്തുമുൾവേലി തീർക്കുവാൻഅനുവാദമാരേ കൊടുത്തൂ?നീതിപീഠങ്ങളോ,ഭരണചക്രങ്ങളോ,തീരാത്ത സ്വാർഥമോഹങ്ങളോ?വാടിത്തളർന്നൊരാനാശസ്വപ്നങ്ങളെ,ഉമ്മവെച്ചാരോയുണർത്തി...മധുരം കൊടുത്തു വളർത്തി!ചുറ്റും രചിക്കുന്ന കൽമതിൽശക്തി ദുർഗങ്ങളായ് മാറ്റാൻ!കരളിന്റെയാഴത്തിൽവേരാഴ്ത്തി വളരുന്നമതിലാണു മനുഷ്യന്റെ ശാപം!മതിലിന്റെ വേരുകൾജീർണിച്ചലിയുവാൻരാസായനക്കൂട്ടു തളിക്കാൻ,മനമ