🌺തുളസിക്കതിർ 🌺 ഭാഗം 1

\"\"കുട്ടി അറിഞ്ഞോ ...?ശ്രീഹരി ശ്രീനിവാസിന്റെ... പുതിയ പുസ്തകം ഇറങ്ങി... 🌺തുളസിക്കതിർ🌺 എന്നാ പുസ്തകത്തിന്റെ പേര്... ആ പുസ്തകത്തിന്റെ ഒരു പകർപ്പ് നമ്മുടെ ലൈബ്രറിയിലേക്ക് എത്തിയിട്ടുണ്ട്.. 
അദ്ദേഹം വീൽചെയറിൽ ആണെങ്കിൽ എന്താ.. ലക്ഷക്കണക്കിന് ആരാധകർ അല്ലേ. ഉള്ളത്...\"\"

 തുളസിയോട് ഓരോന്ന് പറയുന്നതിനോടൊപ്പം രാഘവൻ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന പുസ്തകം ഷെൽഫിലേക്ക് വെച്ചു....

 \"\"രാഘവേട്ടാ എനിക്ക് തന്നു വിടുമോ ആ പുസ്തകം:.... ഞാൻ വായിച്ചിട്ട് നാളെ കൊണ്ടുവരാം....\"\" തുളസി ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയോടെ രാഘവനോട് ചോദിച്ചു...\"\"

 \"\"അതിനെന്താ കുട്ടീ ...നീ കൊണ്ടുപോയിട്ട് സമയം പോലെ തിരിച്ച് തന്നാൽ മതി... പക്ഷേ പെട്ടെന്ന് വേണം.... ഒരുപാട് ആവശ്യക്കാർ ഉള്ളതാ ആ പുസ്തകത്തിന്...\"\"

\"\"മം......\"\" അവൾ ഒന്നും മൂളിയ ശേഷം രാഘവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ആ പുസ്തകം വാങ്ങി മറിച്ച് നോക്കി....

🌺🌺 \"\"എന്നെ ജീവനായി കണ്ട എന്റെ തോഴിക്കായി..
🌺 തുളസിക്കതിർ🌺\"

 പുസ്തകത്തിന്റെ ആദ്യ താളിലായി കുറിച്ചിരുന്ന വാക്കുകളിലൂടെ തുളസി കടന്നുപോയി......

\"\" എന്നാ പിന്നെ കുട്ടി ഇറങ്ങിക്കോ... ഇന്ന് പുതിയ പുസ്തകങ്ങൾ വന്നതുകൊണ്ടാ ഇത്രയും താമസിക്കേണ്ടി വന്നത്.... ഇനി വീട്ടിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ വഴക്ക് കിട്ടുമോ കുട്ടിയെ....\"\"

 രാഘവന് തുളസിയുടെ സാഹചര്യം നന്നായി അറിയാം.... അതുകൊണ്ടുതന്നെ തെല്ലൊരു ആശങ്കയോടെ അയാൾ ചോദിച്ചു.....

 \"അതിപ്പോ എന്തായാലും ഇന്ന് ശകാരം ഉറപ്പാ..\" തുളസി കൈയിലെ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കുന്നതിനോടൊപ്പം രാഘവനോട് പറഞ്ഞു....

\" എന്നാൽ ഞാനിറങ്ങട്ടെ രാഘവേട്ടാ നാളെ വരാം.......\"\"


\" നല്ല മഴയുണ്ട് സൂക്ഷിച്ചു പോണം..... \"\"
രാഘവൻ അതു പറഞ്ഞതും തുളസി അയാൾക്കായി ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന കുട നിവർത്തി ലൈബ്രറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങി......

 തുളസി ആ മഴയിലൂടെ പതിയെ നടന്നു... അപ്പോഴും നെഞ്ചോട് അവന്റെ പുസ്തകം അവൾ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരുന്നു...ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വാച്ചിലേക്ക് സമയം നോക്കി.... മഴയായതിനാൽ അധികം വേഗം നടക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല... എന്നാലും തന്നാലാകും വിധം വേഗത്തിൽ അവൾ നടന്നു...

\"ഇന്നെന്തായാലും അമ്മായിയുടെ വക ശകാരം ഉറപ്പായി...\" അവൾ ഓരോന്നും ഓർത്ത് നടന്ന് ഒടുവിൽ ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറി.....

 ഉമ്മറത്ത് തന്നെ രാധിക അവൾക്കായി കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു....

 \"എവിടെയായിരുന്നടി പിഴച്ചവളെ ഇത്രയും നേരം.. ഏതവന്റെ കൂടെ പോയതാടി നീ...\"


 ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നു കയറിയ തുളസിയുടെ കവിളിലായി ആഞ്ഞു തല്ലിക്കൊണ്ട് രാധിക ചോദിച്ചു... അപ്രതീക്ഷമായി കിട്ടിയ അടിയിൽ അവൾ ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് അനങ്ങാൻ കഴിയാതെ നിന്നു... അപ്പോഴേക്കും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി...

\"\" അമ്മായി.....ഞാൻ....ഇന്ന് ലൈബ്രറിയിൽ നല്ല തിരക്കായിരുന്നു അതാ....\"\"

 അന്നേ ഞാൻ വിജയേട്ടനോട് പറഞ്ഞതാ ഇവളെ ഇങ്ങനെ അഴിഞ്ഞാടി വിടാൻ ഇറക്കരുത് എന്ന്.... ഇപ്പൊ എന്തായി ? കണ്ടോ ഒരു പെൺകൊച്ച് വീട്ടിലേക്ക് കയറി വരുന്ന സമയം..... രാധിക വിജയന് നേരെ ദേഷ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അയാൾ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും തുളസിക്ക് വല്ലാത്ത സങ്കടം തോന്നി.......


 അമ്മാവനെങ്കിലും തന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഒന്ന് ചിന്തിക്കാമായിരുന്നു.... അല്ലെങ്കിലും താൻ അങ്ങനെയൊന്നും ആഗ്രഹിക്കാൻ കൂടി പാടില്ല.... ആരുമില്ലാത്തവൾക്ക് അഭയം തരുന്ന വീടാ അപ്പോൾ അവരുടെ ഇഷ്ടത്തിന് വേണം നിൽക്കാൻ... തെറ്റ് ചെയ്തത് ഞാനാ..... തുളസി ഓരോന്നാലോചിച്ച് ഉമ്മറ പടിയിൽ തന്നെ നിന്നു.....

 കണ്ടോ വിജയേട്ടാ... ഈ അസത്തിന്റെ നിൽപ്പ് കണ്ടോ... ദേ തുളസി ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം.... ഇനി ഇത് ആവർത്തിക്കാനാണ് നിന്റെ ഭാവമെങ്കിൽ ഈ അഴിഞ്ഞാട്ടം ഞാനങ്ങ് നിർത്തിക്കും.. എനിക്കും ഉള്ളതാ രണ്ട് പെൺകുട്ടികള്... ചീത്ത പേര് പറയിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല....


 നീ എന്തിനാ രാധിക അവളോട് എങ്ങനെ ദേഷ്യപ്പെടണേ...? .. സമയം അതിന് അഞ്ചര പോലും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ....?

 രാധിക അതിരൂ കടക്കുകയാണ് എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും ഉമ്മറത്ത് ഇതെല്ലാം കേട്ട് ഇതുവരെ മിണ്ടാതെ നിന്നിരുന്ന ജാനകി അവർക്കിടയിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു....

 അമ്മ മിണ്ടരുത്..... അമ്മയോട് ആരെങ്കിലും അഭിപ്രായം ചോദിച്ചേ ഇവിടെ..... ? ഇത് എന്റെ വീടാ ഇവിടെ ആരൊക്കെ എങ്ങനെ നിൽക്കണം എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് ഞാനാ... ആ ഇഷ്ടത്തിന് നിൽക്കാൻ പറ്റുന്നവര് നിന്നാൽ മതി ഇവിടെ..... നാല് നേരം ആഹാരം കിട്ടുന്നുണ്ടല്ലോ അതും കഴിച്ച് ഒരു മൂലയ്ക്ക് ഇരുന്നാൽ പോരെ എന്തിനാണ് ഭാരിച്ച കാര്യത്തിൽ തലയിടുന്നത്.....

 രാധിക അത്രയും പറഞ്ഞതും ജാനകി പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.... അവർ നിറകണ്ണുകളോടെ അകത്തേക്ക് പോയി...


 തുളസി നിർവികാരതയോടെ ജാനകിയെ നോക്കി നിന്നു.... മുത്തശ്ശി മാത്രമാണ് ഇവിടെ തനിക്കൊരു കൂട്ട്... തന്റെ വിഷമങ്ങൾ പറഞ്ഞൊന്ന് കരയാൻ ഈ വീട്ടിൽ തനിക്ക് മുത്തശ്ശി മാത്രമേയുള്ളൂ.... പക്ഷേ അമ്മായിയോട് എതിർത്തുനിൽക്കാൻ ആ പാവത്തിന് കഴിയില്ല..... തുളസിയുടെ കണ്ണുകൾ നിർത്താതെ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു...


 മതി പൂങ്കണ്ണീർ ഒഴുക്കിയത്.... കുട്ടികള് വരാൻ സമയമായി നീ അടുക്കളയിൽ ചെന്ന് അവർക്ക് വേണ്ടി എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കി വെക്ക്...

 രാധിക അതു പറഞ്ഞതും തുളസി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി.... മുറിയിൽ എത്തിയപ്പോൾ ജാനകി കട്ടിലിൽ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.... അവൾ പതിയെ മുത്തശ്ശിക്ക് അരികിലേക്ക് ചെന്നു നിന്നു....

 എന്താ എന്റെ ജാനകി കുട്ടിയുടെ മുഖം ആകെ വല്ലാണ്ട് ഇരിക്കുന്നേ.... അമ്മായി പറയണത് കേട്ടിട്ടാ.\'\' മുത്തശ്ശി എന്തിനാ അതിനിടയിലോട്ട് കേറിവന്നേ.... ഇത് സ്ഥിരം ഉള്ളതല്ലേ... എന്നെ പറയാനുള്ളതെല്ലാം പറഞ്ഞിട്ട് അമ്മായിഅങ്ങ് പൊക്കോളും.... മുത്തശ്ശി അതിനിടയിൽ കയറിയിട്ടില്ലേ അമ്മായി മുത്തശ്ശിയെയും വഴക്ക് പറഞ്ഞേ.... ഉള്ളിലെ സങ്കടം മറച്ചുപിടിച്ച് തുളസി ജാനകിയോട് ചോദിച്ചു:

 എന്നെ അവൾ എന്തെങ്കിലും പറയണതിന് എനിക്ക് ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല കുട്ടി... എന്റെ കുട്ടിയെ അവൾ വഴക്കുപറയുമ്പോഴാ എനിക്ക് സങ്കടം... എത്രയെന്നും വെച്ചിട്ടാ കുട്ടി നീ ഇതെല്ലാം കേട്ട് സഹിച്ച് ഇങ്ങനെ നിക്കണേ...? എല്ലാം എന്റെ തെറ്റാ ഞാനല്ലേ നിന്നെ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നത്.. പക്ഷേ അന്നത്തെ സാഹചര്യമല്ല ഇപ്പോൾ... അപ്പോഴേക്കും ജാനകിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.....


 അയ്യേ എന്റെ മുത്തശ്ശി കരയാ.... വേണ്ടാട്ടോ അതെനിക്ക് സഹിക്കില്ല.... എന്റെ അമ്മായി അല്ലേ പറയണേ എനിക്ക് അതിൽ സങ്കടം ഒന്നുമില്ല.... കുട്ടികൾ വരാൻ സമയമായി ഞാൻ അടുക്കളയിലോട്ട് ചെല്ലട്ടെ... അവർക്ക് എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കി വെക്കണം.... ദേ, ഇവിടെയിരുന്ന് ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന ഞാൻ പിന്നെ മിണ്ടൂല ട്ടോ....


 തുളസി അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോൾ ജാനകി മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു.... ജാനകിയുടെ മുഖം ഒന്ന് തെളിഞ്ഞപ്പോൾ തുളസിക്ക് സമാധാനമായി... അവൾ വേഗം ഉടുത്തിരുന്ന സാരി മാറ്റി മുഷിഞ്ഞ ഒരു ചുരിദാറും ഇട്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടി.... അവളുടെ അവസ്ഥ ഓർത്തപ്പോൾ ജാനകിയുടെ ഹൃദയം പിടഞ്ഞു....


 സമയം വീണ്ടും കടന്നുപോയി... എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചപ്പോൾ... തുളസിയുടെ സ്ഥാനം അടുക്കളത്തറയിലായിരുന്നു... പതിവുപോലെ എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിനുശേഷമാണ് തുളസി കഴിച്ചത്.... എച്ചിൽ പാത്രങ്ങൾ കഴുകി.... അടുക്കള വൃത്തിയാക്കി.... നാളത്തേക്കുള്ള മാവു അരച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സമയം രാത്രി 12 മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു......


 അവൾ മുഖവും കൈയും കഴുകി നേരെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോഴും ജാനകി ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലായിരുന്നു....

 ആഹാ ....ഇതു കൊള്ളാം... മുത്തശ്ശി ഇതുവരെ ഉറങ്ങിയില്ലേ... രണ്ട് ഉറക്കം കഴിയുന്ന സമയം കഴിഞ്ഞല്ലോ...... അവൾ തമാശയോടെ പറയുന്നതിനൊപ്പം കട്ടിലിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു....

 എനിക്കെന്തോ കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വന്നില്ല.... രാധികയ്ക്ക് എന്നാലും എങ്ങനെ കുട്ടിയോട് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യാൻ കഴിയണെ..? ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ അവളും വളർത്തുന്നില്ല രണ്ടു പെൺകുട്ടികളെ..... തുളസിയുടെ താടിയിലായി പിടിച്ചു കൊണ്ട് ജാനകി വിതുമ്പി....

 അയ്യേ മുത്തശ്ശി ഇതുവരെ അത് വിട്ടില്ലേ... അമ്മായിയുടെ മക്കളെ പോലെ ആണോ ഞാൻ... എനിക്ക് ആരാ ഉള്ളെ ആരുമില്ലല്ലോ.... ഒരു അനാഥ പെണ്ണിനോട് എന്തും കാണിക്കാം.... പിന്നെ അമ്മായിക്ക് എന്നോട് സ്നേഹമില്ല എന്ന് ആരാ പറഞ്ഞേ...? ഒന്നുമില്ലേ ...എന്നെ ജോലിക്ക് പോകാൻ സമ്മതിച്ചില്ലേ അമ്മായി...

 നീ ഇത്ര പാവമായി പോയല്ലോ കുട്ടി.... മാസ മാസം ട്യൂഷൻ സെന്ററിലെ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിച്ചും .. ലൈബ്രറിയിലെ കണക്ക് നോക്കിയും നീ കൊണ്ടുവരുന്ന കാശ്... ചില്ലറ പൈസ കുറയാതെ നീ അവളെ ഏൽപ്പിക്കുന്നില്ല.... അതുകൊണ്ട് മാത്രമാ നിന്നെ അവൾ ജോലിക്ക് വിട്ടിരിക്കുന്നത്.... അത് പോരാഞ്ഞ് ഈ വീട്ടിലെ എല്ലാ പണിയും നീ ഒറ്റ ആളല്ലേ ചെയ്യുന്നത്.... രാധയ്ക്ക് എന്താ... പണം കൊണ്ട് തരുന്ന ഒരു വേലക്കാരി... അതുമാത്രമാ നീ.\'\'

 എന്താച്ഛാ ആയിക്കോട്ടെ... എനിക്ക് ഒന്നിലും ഒരു പരാതിയില്ല.... കുട്ടികളോട് രണ്ട് വർത്താനം പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ സങ്കടം എല്ലാം അലിയുന്നുണ്ട്.... പിന്നെ ലൈബ്രറി അവിടെ നല്ല രസമാ മുത്തശ്ശി.... പുസ്തകത്തിനിടയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് പഴയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഓർമ്മ വരും.....

 അപ്പോഴാണ് തുളസി താൻ കൊണ്ടുവന്ന ശ്രീഹരിയുടെ പുസ്തകത്തെ കുറിച്ച് ഓർക്കുന്നത്......

 തുളസി പതിയെ ആ പുസ്തകം എടുത്ത് കയ്യിൽ പിടിച്ചു.... മുത്തശ്ശി ഇത് കണ്ടോ ശ്രീയേട്ടന്റെ പുതിയ പുസ്തകമാ..\'\'

അതു പറയുമ്പോൾ തുളസിയുടെ മുഖം തെളിയുന്നത് ജാനകി ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....

 എന്റെ കുട്ടിയുടെ മനസ്സിലെ ഇപ്പോഴും ശ്രീഹരിയാ... അല്ലേ....?

 ജാനകിയത് ചോദിച്ചതും അവളുടെ മുഖം പെട്ടെന്ന് വാടി.....

 എന്തിനാ കുട്ടി നീയ്യ് ഇങ്ങനെ എറിഞ്ഞ് തീരണെ.. അന്നേ നമ്മൾ അറിഞ്ഞതല്ലേ അവന്റെ വിവാഹ കാര്യം...
 ഇപ്പൊ ആ കുട്ടിയുടെ വിവാഹ കഴിഞ്ഞ് കുട്ടികളൊക്കെ ആയിക്കാണും.... വർഷം 10 കഴിഞ്ഞില്ലേ...?

 മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞത് ശരിയാ. മറ്റൊരു പെണ്ണിന് അവകാശപ്പെട്ടതാ ശ്രീയേട്ടൻ... ഇപ്പോ കുട്ടികളൊക്കെ ആയിക്കാണും.... പക്ഷേ എന്റെ മനസ്സിന്ന് ഒന്നും പോണില്ല....

 മോളോട് ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ അനുസരിക്കുമോ നീയ്...

എന്താ മുത്തശ്ശി....

 നീയൊരു വിവാഹം കഴിക്കണം.... വയസ്സ് 10... 32 ആയി നിനക്ക് ... ഇനിയും എത്രകാലമാ രാധികയുടെ ആട്ടും തുപ്പും കേട്ട് നീ ഇവിടെ കഴിയണേ.... അധികം കാലം ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല എനിക്ക്... എന്റെ കണ്ണടയാണതിനുമുമ്പ് നീ സുഖായിട്ട് ജീവിക്കുന്നത് കാണണം എനിക്ക്....


 മുത്തശ്ശി എന്നെ നിർബന്ധിക്കരുത്... ഈ ജന്മം എനിക്കതിന് കഴിയില്ല.... ശാപം കിട്ടിയ ജന്മമാ എന്റെ.... ഒറ്റരാത്രികൊണ്ട് ആരുമില്ലാണ്ട് ആയാവളാ ഞാൻ... ഈ തുളസി ഒരാളെ സ്നേഹിച്ചിട്ടുള്ളൂ.... അതെന്റെ ശ്രീയേട്ടനെയാ... പക്ഷേ ശ്രീയേട്ടൻ പോലും ആ സ്നേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല....


 അവനിപ്പോ വലിയ എഴുത്തുകാരൻ ഒക്കെ ആയില്ലേ... നിന്നെ ഓർക്കണ പോലും കാണില്ല....

 എനിക്ക് ഓർക്കാല്ലോ ഞാൻ ഓർക്കുന്നില്ല... അതുമതി എനിക്ക്...... എനിക്കറിയാം മറ്റൊരുവളുടെ പാതിയെ ഇങ്ങനെ മോഹിക്കാൻ പാടില്ല.... എല്ലാവർക്കും അത് തെറ്റായിരിക്കും... പക്ഷേ....

 മുത്തശ്ശി കിടന്നോ....ഞാൻ ഇത് വായിച്ചിട്ട് ഉറങ്ങുന്നുള്ളൂ.... കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന പുസ്തകത്തിനെ തഴുകികൊണ്ട് തുളസി പറഞ്ഞതും ജാനകിയുടെ ഹൃദയം നീറി....

 വായിക്കാൻ ഇരുന്നാൽ നീ ഇനി എപ്പോഴാ ഉറങ്ങുക കുട്ടി... അതിരാവിലെ എഴുന്നേൽക്കണ്ടേ നിനക്ക്... ഇല്ലങ്കിൽ രാധിക വഴക്ക് പറയില്ലേ നിന്നെ....

 അതൊന്നും സാരമില്ല മുത്തശ്ശി.... എനിക്ക് ഈ പുസ്തകം നാളെ തന്നെ തിരിച്ചു കൊടുക്കണം... തന്നെയുമല്ല ശ്രീയേട്ടന്റെ ഈ പുസ്തകം വായിക്കാതിരുന്നാൽ എനിക്ക് ഇന്ന് ഉറക്കം വരില്ല..

 നിന്റെ ഇഷ്ടം....

 മുത്തശ്ശി പതിയെ ബെഡിലേക്ക് ചായുന്നത് കണ്ടാണ് തുളസി ടേബിൾ ലമ്പ് ഓൺ ചെയ്ത് പുസ്തകം തുറന്നത്...


🌺🌺 ദാവണിയായിരുന്നു അവൾക്ക് ഇഷ്ടം... കാലിലെ ചെറിയ കൊലുസും കിലുക്കി എന്റെ മുറിയിലേക്ക് അവൾ ഓടി കയറുമ്പോൾ എല്ലാം എന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ അവൾ കാണാതെ ഞാൻ ഒരു പുഞ്ചിരി ഒളിപ്പിച്ചിരുന്നു. ...
......... ....... .... ....... ....... ... ................. ...... ..... ..... ............ ...... ........ ......... ...... ..... ...... .......... ............... ...................🌺🌺🌺

 തുളസി പുസ്തകം തുറന്ന് ആദ്യ പേജിലൂടെ കടന്നു പോയപ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു....


 തന്നെ കുറിച്ചാണ് ശ്രീയേട്ടൻ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്...

 ഈ പുസ്തകം ശ്രീ തുളസിക്ക് വേണ്ടി എഴുതിയതാണ്..... ലോകത്തിന്റെ ഏതു കോണിൽ ഇരുന്നാണെങ്കിലും തന്റെ പുസ്തകം അവൾ വായിക്കുമെന്ന് അവന് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു.......

 അതിലെ ഓരോ വരികൾക്കും അവളുടെ പെണ്ണിനെ ആ പഴയ ഭാവണിക്കാരിയാക്കാൻ സഹായിച്ചു.... തുളസിയുടെ ഓർമ്മകൾ 10 വർഷം പിന്നിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു.....
 
തുടരും...


 പുതിയ കഥ തുടങ്ങാൻ ഒന്നുമല്ല... ഇത് പണ്ടൊരിക്കൽ എഴുതിയതാണ്... ഇപ്പൊ കണ്ടപ്പോൾ ഇവിടെ കിടക്കട്ടെ എന്ന് വെച്ചു... ഇഷ്ടായാൽ രണ്ടുപേരെ കുടിക്കണം.... അടുത്ത പാർട്ട് ഉടൻ തന്നെ ഉണ്ടാകും...