മീരയും ആനന്ദും അല്ലുമോളെയും കൊണ്ട് കാറിൽ കയറി യാത്ര തിരിച്ചു....

\"മീര താൻ പേടിച്ചു പോയോ..... സാന്ദ്ര യെ കണ്ട്.....\"

ഞാൻ വിചാരിക്കുകയായിരുന്നു അവർ എന്ത് സ്ത്രി ആണെന്ന് അവൾ സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ ഒന്ന് എടുത്ത് നോക്കാൻ പോലും മനസ് കാണിക്കാത്തവൾ അവൾ ഒക്കെ ഒരു അമ്മയാണോ.....????

\"എന്റെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും അവൾ പോയത് നന്നായി  അത് കൊണ്ട് മോൾക്ക്‌ നല്ല ഒരു അമ്മയെ കിട്ടി.....\"

ആനന്ദ് പറഞ്ഞു കേട്ട് മീര സന്തോഷിച്ചു....

മീരയ്ക്  നമ്മുടെ രേണുകയുടെ കഥ അറിയുമോ ഒരു പാവമാണ്...... ജീവിതത്തിൽ ഒരു സന്തോഷവും അറിയാതെ പോയവൾ......

രവി അവൻ എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആയിരുന്നു..... കമ്പിനി മാനേജർ  എനിക്ക് എല്ലാമായിരുന്നു ഒരു കൂടപ്പിറപ്പ് പോലെ.....

\"രേണുക  എങ്ങനെയാ ആനന്ദ് ഏട്ടന്റെ ഫ്രണ്ട് ആയത്..... \"    മീര....

അത് ഒരു കഥയാണ്.....ആനന്ദ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി 

രവിക്ക് ആക്‌സിഡന്റ് ആയി എന്ന് അറിഞ്ഞ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തി...... റീസെപ്ഷനിൽ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഓപറേഷൻ തീയറ്ററിൽ കയറ്റി എന്ന് പറഞ്ഞു....
ക്യാഷ് അടച്ച ശേഷം ഞാൻ ഓപറേഷൻ തീയറ്ററിന്റെ മുന്നിൽ ചെന്നു നിന്നു...... 8 മണിക്കൂർ നീണ്ട സർജറി..... സർജറി കഴിഞ്ഞു പുറത്ത് വന്ന ഡോക്ടർ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കാൻ പറഞ്ഞു പോയി......

രവിയുടെ അമ്മയെ വിവരം അറിക്കാൻ ഒരു വഴിയും ഇല്ലായിരുന്നു.....അവന്റെ ഫോൺ ലോക്ക് ആയിരുന്നു......

ഇത് ഒന്നും അറിയാതെ രേണുകയും...

സർജറി നടക്കുന്നതിന് ഇടയിൽ രവിയുടെ ഡ്രെസ്സും ഫോണും നേഴ്സ് എന്റെ കൈയിൽ കൊണ്ട് വന്ന് തന്നു...... അപ്പോഴേക്കും അച്ഛനും അമ്മയും വന്നിരുന്നു അവർ അവനെ ഓപറേഷൻ തീയറ്ററിൽ നിന്ന് ഇറക്കുന്നത് വരെ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.......

അവനെ I C U  വിൽ ആക്കി.....
ഞാനും അമ്മയും  അവനെ ഒരു നോക്ക് കാണാൻ ദിവസങ്ങളോളം അവിടെ നിന്നു......

അതിനടിയിൽ ആണ് ഈ സാന്ദ്രയുമായി  ഞാൻ പ്രണയത്തിൽ ആയത്.......


ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.......

അങ്ങനെ ഇരിക്കെ അവന്റെ  ഫോണിൽ ഒരു നമ്പറിൽ നിന്നു കാൾ വന്നു ....... ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു  ഹലോ പറയും മുന്നേ.....

\" ഞാൻ എത്തിട്ടോ രവിയേട്ടാ \".........

എന്ന് പറയലും ഞാൻ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു...... അത് അവന്റെ വൈഫ് ആണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി......

ഒരു മാസം എത്ര പെട്ടന്ന് ആണ് കഴിഞ്ഞത് എന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചു നിൽകുമ്പോൾ ആണ്    ഡോക്ടർ എന്നെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞു വിളിച്ചത്.....

\"രവിയെ റൂമിലേക്ക് ഷിഫ്റ്റ്‌ ചെയ്യാം നന്നായി care ചെയ്യണം ok\"

ഞാനും അമ്മയും നന്നായി തന്നെ അവനെ care ചെയ്തു ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും കഴിയാതെ കോമയിൽ ആയിരുന്നു അവന്നപ്പോൾ...... മൂന്നു മാസത്തിനു ശേഷം അവനെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തു.....

ഇവിടെ ഇനി എത്ര നാൾ കിടത്താൻ പറ്റും നിങ്ങൾക്ക് രവിയെ ഇനി വീട്ടിൽ കൊണ്ട് പോകാം..... ഡോക്ടർ മാരും അവനെ കൈ ഒഴിഞ്ഞു......

അവന്റെ ഈ അവസ്ഥ ഒന്നും അറിയാത്ത അവന് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്ന അവന്റെ അമ്മയുടെയും ഭാര്യയുടെയും മുന്നിലേക്ക് രവിയെ എങ്ങനെ കൊണ്ടുപോയി കാണിക്കും എന്ന് വിചാരിച്ചു നിൽകുമ്പോൾ ആണ് അമ്മ പറയുന്നത്   നമുക്ക് വേറെ വഴി ഇല്ല മോനെ രവിയെ നമുക്ക് പാലക്കാട് എത്തിക്കാൻ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ നോകാം......

രവിയെ ആംബുലൻസിൽ കയറ്റി ഞാനും അമ്മയും അച്ഛനും പാലക്കാടിന് തിരിച്ചു.......

അതിനിടയിൽ രവി കൂറേ പ്രാവിശ്യം ശർദിച്ചു  ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ  പാലക്കാട് എത്തി......

Address അറിയാതെ കുറെ അലഞ്ഞു  എന്നിരുന്നാലും അവന്റെ ആ കിടപ്പ് കണ്ട് സഹിക്കാനായില്ല.....

അവന്റെ വീടിനു മുന്നിൽ ആംബുലൻസ് എത്തിയതും  ആകെ ടെൻഷൻ ആയി കൊണ്ട് അവന്റെ അമ്മ ഓടി വന്നു.....

ആംബുലൻസിന്റെ വാതിൽ തുറന്നത് അമ്മ അകത്ത് കയറി ഒരു കരച്ചിൽ ആയിരുന്നു..... എന്റെ മോനെ...... എന്ത് പറ്റിയെടാ നിനക്ക്..... എണീക്കടാ  മോനെ..... ഈ അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്ക് മോനെ......
അവരുടെ ആ കരച്ചിൽ കേട്ട അമ്മ അവരെയും താങ്ങി പിടിച്ചു അകത്തു കൊണ്ട് പോയി......

രവിയുടെ അമ്മയുടെ മുഖം അത് ഒരു വേദനയാണ്..... മീര.......

എന്തെല്ലാം സ്വപ്നം കണ്ട് ജീവിതം തുടങ്ങിയ ചെറുപ്പക്കാരനാണ്......

രവിയെ ഞങ്ങൾ അകത്തു കൊണ്ട് പോയി റൂമിൽ കിടത്തി.....തന്റെ പ്രിയതമന്റെ മുഖം വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം കാണുന്നത് ഇങ്ങനെ ആണെന്ന് ഒട്ടും പ്രേതിഷിക്കാത്ത രേണുക തകർന്ന് വീഴുന്നത് എനിക്ക് കണ്ട് നിൽക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു......

രവി എപ്പഴും പറയും ഈ പ്രാവിശ്യം രേണു വന്നാൽ അവളെ ഇനി അമേരിക്കയ്ക് വിടില്ല എന്ന്  ഒരു കുഞ്ഞു വേണം എന്നത് അവന്റെ വലിയ ആഗ്രഹം ആയിരുന്നു.......


കടൽ തിരമാലകൾ നോക്കി ആനന്ദ് അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ രണ്ട് കണ്ണുകളും നനഞ്ഞിരുന്നു ........

കുറെ കാലം രവി ആ കിടത്തം കിടന്നു..... ഇടയ്ക് ഒക്കെ ഞാനും അമ്മയും പോകുമായിരുന്നു പിന്നെ അതും നിന്ന് ഫോൺ വിളി ആയി...... അങ്ങനെ ആണ് രേണുകയും ആയി friendship തുടങ്ങിയത്.......

രേണുകയ്ക് അമേരിക്കയ്ക് തിരിച്ചു പോകാൻ ഒരു മാസം കൂടി ബാക്കി നിൽക്കേ രവി മരിച്ചു.......

അത് പറഞ്ഞു തീരലും കാർ കാവുങ്ങൾ തറവാട് മുറ്റത്ത് എത്തലും ഒരുമിചായിരുന്നു..........

                                          (തുടരും.....)