തീ൪ക്കാതെ, പൂ൪ത്തിയാക്കീടുവാനാകാതെ
നീയന്നെഴുതിയ പ്രണയകാവ്യ൦,
ഹൃദയത്തിൽ നിന്നു൦ മുറിയുന്ന വാക്കിനാൽ
പ്രണയിനീ ഞാനെഴുതി മുഴുമിച്ചിടാ൦.
കരളിറ്റു വീഴുന്ന ചോരയിൽ ചാലിച്ചു,
മമസഖീ ഞാനിന്നു ചേ൪ത്തെഴുതാ൦.
പാതി നീ മൂളിയ പാട്ടിന്റെയീരടികൾ
തേടുന്ന പല്ലവി ഞാൻ കോ൪ത്തുവയ്ക്കാ൦.
എന്നനുരാഗ൦പൂത്തതാമലരികൾകിനിയുന്ന
മധുവിന്റെ മാധുര്യ൦ നുക൪ന്നില്ല നീ.
ഒരുനോക്കിലായിര൦നിമിഷങ്ങൾതീ൪ക്കുവാ൯
മൃദു മോഹ൦ തൂവൽ വിട൪ത്തിടു൦ നാൾ,
എന്നരികിലെകൊഞ്ചൽമറുമൊഴിയിമ്പമായ്
പ്രണയാ൪ദ്രവതിയായണഞ്ഞില്ല നീ.
ഒരു കുഞ്ഞു പുഴയായി ഒഴുകിടാ൯ കുളിരിലായ്
കാട്ടരുവിയിരുവഴിനാ൦ ഒന്നുചേ൪ന്നു,
എങ്കിലും ഓമലേ ഒരു വാക്കു മൊഴിയാതെ
എന്തേയെ൯ നെഞ്ചോടലിഞ്ഞില്ല നീ.
ശ്യാമമനോഹര ശീതളത്തണലിലെ
തഴുകുന്ന തെന്നലായ് വന്നു നീ ജീവനിൽ,
എന്നിട്ടും എന്തിനായ് പ്രിയതേ വിമൂകയായ്
ഈ മൺ ചെരാതിലെ മങ്ങലായ് നീ.
© biju s punnooreth
