"മറന്നുപോയ നിൻ മൃദുസ്വരം വീണ്ടുമെൻ അരികിലേയ്ക്ക് ഓർമ്മയായി പെയ്തിറങ്ങവേആ സ്നേഹത്തുള്ളികൾഎൻഹൃദയത്തിൽ പതിയവേഇന്നും ഓർക്കുന്നു നിൻ പുഞ്ചിരി "

Part - 56 (i)   ദത്തന് എത്ര കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം വരുന്നില്ല. അവന് എങ്ങനെയെങ്കിലും വർണയെ കാണണം എന്ന് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.   ശ്രീ ആണെങ്കിൽ തന്റെ രണ്ടു കാലും കൈയ്യും പാർത്ഥി

രാത്രി അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് ചില ഫയലുകൾ നോക്കുകയാണ് രമേശൻ... അദ്ദേഹത്തിനുള്ള മരുന്നുമായി അംബിക മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നു... "രമേശേട്ടാ.." "മ്മ് " ഫയലിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്താതെ തന്നെ അദ്ദേഹം

ആ തുണിയൊന്നു എടുത്തു വയ്ക്കു  ചേട്ടാ എല്ലാത്തിനു എന്റെ കൈ എത്തണം ന്നു വിചാരിച്ചാ പറ്റോ ഒരാഴ്ച മുന്നേ ചെല്ലണം ന്ന് അച്ചൻ പറഞ്ഞതാ രണ്ടിസം മുന്നേ എങ്കില

      "  ഇനി നമ്മൾ എന്തു ചെയ്യും വേണുവേട്ടാ... ഒരു വഴിയും തെളിയുന്നില്ലല്ലോ..."മായ സങ്കടത്തോടെ ചോദിച്ചു    "എനിക്കറിയില്ല ഒന്നും.... നമ്മുക്ക് ഇവിടെ നിന്നും ഒന്നും അറിയാൻ സാധിക്കില്?