എന്റെ സിദ്ധുട്ടന്റെ ജീവനായിരുന്നു അവന്റെ ഹാരി..... സ്കൂൾ കാലത്ത് തുടങ്ങിയ ഫ്രണ്ട്ഷിപ് കോളേജ് വരെ എത്തി...... ഹാരിക്ക് ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നത് അമ്മയും അനിയത്തിയാണ്........ അവനു എന്തിനും എതിനും സിദ്

മേരി ഒരു പാത്രത്തിൽ കഞ്ഞി കൊണ്ട് വന്നു ടേബിളിൽ വച്ചു... ബെഡിൽ കിടക്കുന്നവളെ പതിയെ പിടിച്ചു താങ്ങി ഇരുത്തി... അലീന മുഖം ചുരുക്കി വേദന സഹിച്ചു കൊണ്ട് പില്ലോയിൽ ചാരിയിരുന്നു...കിടന്നു കിടന്ന�

"എന്ത് കോലവാടീ ഇത്?" ലാബിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വരുമ്പോഴേ കൃഷ്ണേടെ ദേവേട്ടന്റെ അലർച്ച കേട്ടു. എല്ലാവരും അടുത്തൊക്കെ തന്നെയുണ്ട്. കൃഷ്ണ ആണെങ്കിൽ തലയും കുനിച്ച് നിൽപ്പുണ്ട്.  "നിന്നോട

"സ്റ്റോപ്പ്‌ ഇറ്റ് എൽസി... നീ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്...അവരെ റേപ്പ് ചെയ്ത കൊന്നത് ആണെന്നോ... നീ വെറുതെ അറിയാത്ത കാര്യം വിളിച്ചു പറയരുത്...." ഇതുപറഞ്ഞ് മാത്യൂസ് ഉമറത്തേക്ക് ചെന്നു.....

  നിന്നെ ഒരു നോക്കു കാണുവാൻ വെമ്പുന്നീ   മനം...  രാവുകൾക്കിത്ര ദൈർഘ്യമെന്നു  ആരോടെന്നില്ലാതെ ഓതുന്നവൾ... കിഴക്കുനിന്നുതിരും കിരണങ്ങൾ തൻ മാതൃക വലയത്തിനായി