പറയാൻ മാറന്നു പോകാവേ...അകലാൻ നാം തുടഗവേ....മിഴിനിറഞ്ഞു തുളുബിടു൦...മഴയുടെ സ്പർശം അകവെ...   ഓർത്തു കൊണ്ട് മറക്കയും...ഓർമഴിൽ പൂജികയും....നോക്കിടതെ നോകിയും..തമ്മ്മിൽ നാം അറിയാവേ...അറി

നിന്റെ ഉള്ളിൽ ഇത്രയും വേദന ഉണ്ടെന്ന് ഞാൻ പോലും അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ കിച്ചു ????? രുദ്രിന്റെ തേങ്ങലുകൾ ഒരുവിധം ഒഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവനിൽ നിന്നും വിട്ടു മാറി വരുൺ ചോദിച്ചു....  

എന്നാൽ അവൾ നിലം പതിക്കും മുമ്പ് ഒരു കൈ അവളുടെ അരയിലൂടെ ചുറ്റി അവളെ നിലത്തു വീഴാതെ പിടിച്ചിരുന്നു.... ആഹ് കരസ്പർശം ഏറ്റതും നിച്ചുവിന്റെ നെഞ്ച് ക്രമാതീത

എന്നാൽ ഇന്ന് വീണ്ടും അവളെ നേരിൽ കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് വിരിയുന്ന ഭാവങ്ങൾ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടു ഒപ്പി എടുക്കുമ്പോൾ എന്തോ ഒരു പ്രത്യേകത അവനിൽ നിറയുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു. അവളുടെ കിളി നാദം പോലെ ഉള്

എത്ര ശരികൾക്ക് ഇടയിലും ഒരു തെറ്റ് മതി നമ്മൾ ഇട്ടിരിക്കുന്ന മുഖമുടി അഴിയാൻ…അതെ മുഖമുടി….?എനിക്ക് അറിയാം എന്റെ ചുറ്റും ഉള്ള നിങ്ങളിൽ പലരും, അല്ല മുഴുവൻ ആളുകളും ഒരു മുഖമുടിക്ക് ഉള്ളിൽ ?