എത്ര വേഗമാണ് ഇരുൾപ്പുതപ്പിനെതട്ടിമാറ്റി നഗ്നയാക്കിയത്!മൂകത നിറഞ്ഞ ഇരുളിൻ്റെ മറപറ്റിഒരു നിശ്വാസച്ചൂടിൽആലിംഗനത്തിൽ മുഴുകുമ്പോൾഒരു ഇലയനക്കം പോലുംപേടിപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു.എത്ര വേഗമാണാരാത്രിപ്രണയാർദ്രമായത്!നിലാവിനെ ചുംബിച്ച മഞ്ഞുതുള്ളിപിൻവാങ്ങാൻ മടിച്ച് നിൽപ്പുണ്ട്ഒരു കുഞ്ഞിലത്തുമ്പിൽ.ഒട്ടിക്കിടന്ന നിൻ മാറിലെ ചൂടിനെഎത്രമേൽ തണുപ്പിച്ചു ചുംബനമഴ.നീണ്ട മുടിയിഴകളിൽ നിൻവിരൽസ്പർശംഇളംതെന്നൽ പോൽ തഴുകി മടങ്ങവേഅനുരാഗതേന്മഴ പൊഴിയുന്നെൻ മനസ്സിൽ.ഇന്ന് ആ ഓർമ്മപ്പുതപ്പിനുള്ളിൽവിരഹത്തിൻ നോവിൻ്റെ കയ്പുനുകർന്നുകിടക്കവേ മാനത്ത് നിന്നൊറ്റ-നക്ഷത