\"പോകും പാഥൈ ദൂരം ഇല്ലൈവാഴും വാഴ്കൈ ഭാരം ഇല്ലൈസായ്ന്തു തോള് കൊടുഇരൈവന് ഉന്തന് കാലടിയില്ഇരുള് വിലഗും അക ഒലിയില്അന്നം പകിഴ്ന്തിടു...\"\"അന്നാണ് ഞാന് സരോജയെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്. റായ്വരത്തേക്കുള്ള എൻ്റെ യാത്രയിൽ. ട്രെയിനില് ഒരു കൈക്കുഞ്ഞുമായി പാട്ടു പാടി ഭിക്ഷ യാചിച്ചു വന്ന അവളുടെ മുഖം ഞാന് ഇന്നും ഓര്ക്കുന്നുണ്ട്. കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന നൂറിന്റെ നോട്ട് അവളുടെ ഭിക്ഷ പാത്രത്തിലിട്ടപ്പോള് എനിക്കു നഷ്ടബോധമില്ലായിരുന്നു. കാരണം ഒരു അന്ധയായ അവള് ആ കുഞ്ഞിനെ വളര്ത്തുന്നതിനായി വളരെയധികം കഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്കു തോന്നി.\"\"പിന്നെ എപ്പോഴാണ് കണ