🟥 രവി നീലഗിരിയുടെ നോവൽ©️   അവസാനിക്കുന്നു..അധ്യായം മുപ്പത്തിയൊമ്പത്            ഇന്നലെ വൈകിയാണ് എല്ലാവരും കിടന്നത്. പിറ്റേന്ന് ഒഴിവു ദിവസമായതുകൊണ്ട് തന്നെ നേരത?

നനഞ്ഞ് കുതിർന്ന മണ്ണിൽ നിറയെ   ചെടി നടാൻ ഞാനാശിച്ചു നേരം ഒരു വാകമരത്തിന്റെ തണലിൽ ഇരിക്കുവാൻ ചുറ്റും നടക്കുന്ന ലോകത്തെ കാണുവാൻ  മോഹത്തിൻ വല്ലരി എന്നിൽ തളിർക്കുന്നു എത്രയോ ചെട?

"ഞാൻ പറയാം... ശ്രീഷ്മയെ വിളിച്ചത് ഞാനാണ്... സാറ് പറഞ്ഞതുപോലെ എന്റെ അമ്മയുടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ... "നിന്റെ അമ്മയുടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാനോ... "

"  കതകിൽ ശക്തമായ മുട്ട് കേട്ടാണ്  കൃപ കണ്ണ് തുറന്നത്.  നേരം ഒരുപാട് പുലർന്നിരിക്കുന്നു.  ജാലകചില്ലിലൂടെ ഇളവെയിൽ തന്നെ എത്തിനോക്കുന്നു, ഇതുവരെ തന്നെ പുറത്തേക്ക് കാഞ്ഞിട്ടാണോ �

"കുറച്ച് ഭക്ഷണമാണ്... ആതിരയുടെ അച്ഛനുമമ്മക്കും അശ്വതിയുടെ അച്ഛനുമമ്മക്കും അനിയത്തിക്കുമാണ്... അവർക്ക് വരാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ... ഇതവർക്ക് കൊടുക്കണം... കാർത്തി കാറുമാ