ഈ രാത്രിയും നിലാവിന്
കാവലിരിക്കുകയാണ്
ഞാൻ
ലാങ്കി പൂത്ത ഗന്ധമാകെയെന്നെ
ഉന്മാതയാക്കുന്നു
കറുത്തിരുണ്ട ആകാശത്തിലെ താരകൾക്കെല്ലാം
നീയില്ലായ്മയിൽ വിഷാദം പടർന്നിരിക്കുന്നു
കെട്ടി പുണരാതെ കൺപോളകൾ
നിന്നെയും കാത്തിരിപ്പാണ്
നീയില്ലാത്ത ഈ രാവും
ശൂന്യമായ കടലാസും
എന്നെ ഭ്രാന്തിയാക്കുന്നു
കണ്ടു തീരാത്ത സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം
കാണാ മറയത്തിരുന്നു
കഥകൾ പറയുന്നു
നാൾക്കു മുന്നെയെഴുതിയ കവിത കേൾവിക്കാരനില്ലാതെ
പിടയുന്നു
നീയൊന്ന് വന്നിരുന്നെങ്കിലെന്ന്
ഈ രാത്രി ഞാനും
കൊതിക്കുന്നു.
മീനാക്ഷി_കൃഷ്ണപ്രിയ