💓💓💓💓💓 ഭാഗം - 27 💓💓💓💓💓

റിയ : ഞാൻ കാരണം എല്ലാവരും ഇനി വെഷമിക്കോട. നിങ്ങൾക്കൊക്കെ എന്തെങ്കിലും പറ്റോ. ഞാൻ ഇനി എന്താ ചെയ്യ😭😭😭..... അവൾ പതം പറഞ്ഞ് കരഞ്ഞ്കൊണ്ടിരുന്നു

ജാനി : നീ ഈ കരച്ചിൽ ഒന്ന് നിർത്തി സമാധാനമായി ഇരിക്ക്. നീ വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് നിനക്ക് ഒന്നും വരുത്തി വേക്കണ്ട

പൊന്നമ്മ : അതെ. നീ ഇങ്ങനെ ടെൻഷൻ ആവണ്ട. ഇവിടെ ആർക്കും ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല.

അതിനിടയിൽ രോഹിതും യഷും വിളിച്ച് സംസാരിച്ചു. അവർക്ക് എല്ലാവർക്കും അവളുടെ മാനസികാവസ്ഥ മനസ്സിൽ ആയത് കൊണ്ട് അവർ അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവരുടെ ആ കരുതലിൽ പിന്നെ പതിയെ എപ്പോഴോ അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്ക് പൂണ്ടുപോയി.....

തുടർന്ന് വായിക്കുക..............💓

ആ വാവേ................ പെട്ടെന്ന് സാം ഞെട്ടി എഴുന്നേ‌റ്റ് ഇരുന്ന് കിതച്ചു. അവൻ്റെ ഹൃദയം പട പടാന്ന് മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ആകെ വിയർത്ത് പോയിരുന്നു. അവൻ്റെ തൊണ്ട വറ്റി വരണ്ട് പോയിരുന്നു. അവന് വല്ലാത്ത ദാഹം തോന്നി. അവൻ അവൻ്റെ അടുത്ത ടേബിളിൽ നിന്നും ജഗ്ഗ് എടുത്ത് അതിലെ വെള്ളം മട മടാന്ന് കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി....

അവൻ്റെ ദാഹം ഒന്ന് അടങ്ങിയപ്പോൾ അവൻ ജഗ്ഗ് തിരികെ വച്ച് ഫോൺ എടുത്ത് ഓൺ ചെയ്തു നോക്കി. സമയം  വെളുപ്പിന് 3 മണി.

ഇതെന്താ എനിക്ക് പറ്റിയത്. ഞാൻ വാവയെ അല്ലേ സ്വപ്നം കണ്ടത്. അവൾക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റി കാണുമോ. അതോ ഞാൻ ഇനി അവളെ തന്നെ ഓർത്ത് കിടക്കുന്നത് കൊണ്ടാണോ എനിക്ക് ഇങ്ങനെ. പരിചയ പെട്ടത്തിന് ശേഷം ഇന്നലെ അല്ലേ ആദ്യമായിട്ട് ഞങ്ങൾ സംസാരിക്കാതെ ഇരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഇനി എനിക്ക് തോന്നുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടാണോ ഇത്.

അതുകൊണ്ടാണോ എനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു അസ്വസ്ഥത. എൻ്റെ മനസ്സ് ശാന്തമാവുന്നില്ലല്ലോ. അതിനും മാത്രം അവൾ എന്നെ സ്വാധീനിച്ചോ....അവൻ സ്വയം ഓരോന്നും ആലോചിച്ച് അങ്ങനെ ഇരുന്നു. അതിന് ശേഷം അവനെ പിന്നെ നിദ്ര ദേവി കടാക്ഷിച്ചിട്ടില്ല. അവൻ ഓരോന്നും ആലോചിച്ച് സമയം തള്ളി നീക്കി കൊണ്ടിരുന്നു....

_________________________________________________

മം...മ്മാ.... മ്മ..... മ്മാ... മ്മെ......

എന്തൊക്കെയോ ശബ്ദം കേട്ടാണ് ദേവു എഴുനേറ്റത്. നോക്കിയപ്പോൾ റിയയുടെ മൂളലും ഞെരക്കവും ആയിരുന്നു അത്.
ദേവു വേഗം പൊന്നമ്മയെം ജാനിയേം വിളിച്ച് എഴുന്നെല്പിച്ചു.

പൊന്നമ്മ : എന്താടാ എന്ത് പറ്റി...

ദേവു : എടാ റിയക്ക് വയ്യെന്ന് തോന്നുന്നു. അവൾ എന്തോ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്

അത് കേട്ടതും എല്ലാവരും റിയയെ തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി. ജാനി റിയയുടെ നെറ്റിയിൽ കൈ വച്ച് നോക്കി.....

ജാനി : എടാ ഇവൾക്ക് നല്ല ചൂടുണ്ട് പനിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു.

ദേവു : ശേരിയാ അവളാകെ വിറക്കുന്നുണ്ട്. കൈ ഒക്കെ തണുത്ത് മരവിച്ച പോലെ ആയി.

ജാനി : അത് ചിലപ്പോൾ അവൾ ഫുഡ് ഒന്നും ശെരിക്കും കഴിക്കാത്തത് കൊണ്ടാവും. എടാ നമ്മുക്ക് ഇവളെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോയാലോ.

പൊന്നമ്മ : അതെ അതാ നല്ലത്. ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം ഞാൻ അവന്മാരെ ഒന്ന് വിളിക്കട്ടെ. എന്നിട്ട് അവന്മാരോട് വരാൻ പറയാം.

അതും പറഞ്ഞു പൊന്നമ്മ ഫോൺ വിളിക്കാൻ പോയി. ഇതേ സമയം ദേവുവും ജാനിയും കൂടി റിയയെ നന്നായി പുതപ്പിച്ച് കയ്യും കാലും എല്ലാം തിരുമ്മി കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾക്ക് വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടെന്ന് അവർക്ക് മനസ്സിലായി......

___________________________________________________

ഇതേ സമയം ഈ നേരത്ത് ഒരു കോൾ കേട്ട് ആരാണെന്ന് നോക്കുകയാണ് യഷ്. പെട്ടെന്ന് പൊന്നമ്മയുടെ നമ്പർ കണ്ടതും അവന് എന്തോ കുഴപ്പം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി. അവൻ വേഗം കോൾ എടുത്തു....

യഷ് : ഹലോ... എന്താടാ... എന്ത് പറ്റി.... എന്താ നീ ഈ നേരത്ത് വിളിച്ചെ

പൊന്നമ്മ : ഹലോ ടാ അത് പിന്നെ നമ്മുടെ റിയക്ക് തീരെ വയ്യട. മേലെല്ലാം ആകെ ചൂട്. പനി ആണോന്ന സംശയം.

യഷ് : അയ്യോ... ഇതൊക്കെ എപ്പൊ... ഇതെന്താ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെ... അവന് ആകെ ഒരു വല്ലായ്മ തോന്നി

പൊന്നമ്മ : അറിയില്ല. അവളുടെ ഞെരക്കവും മൂളലും കേട്ട ഞങ്ങൾ എഴുനേറ്റേ. എന്തായാലും നമ്മുക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോവാടാ

യഷ് : അതാ നല്ലത്. ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് നിങ്ങൾ വേഗം ഒന്ന് റെഡി ആയി നിൽക്ക്. ഞാനും അവനും കൂടെ അരുടെയെങ്കിലും കാറും കൊണ്ട് വേഗം വരാം.

പൊന്നമ്മ : ശെരിടാ..... അതും പറഞ്ഞ് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് അവൾ റൂമിലേക്ക് പോയി.

യഷ് വേഗം രോഹിത്തിനെ വിളിച്ച് എഴുനേപിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു. പിന്നെ അവർ രണ്ടാളും വേഗം റെഡി ആയി ഒരു സീനിയർ ചേട്ടൻ്റെ കാറും എടുത്ത് പെൺ പിള്ളാരുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി.

__________________________________________________

റൂമിലെത്തിയ പൊന്നമ്മ കാണുന്നത് കരച്ചിലോടെ റിയയുടെ ഉള്ളം കാല് തിരുമ്മുന്ന ജാനിയെ ആണ്......

പൊന്നമ്മ : എന്താടാ ഇത്.....നീ ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞാൽ എങ്ങനെയാ....

ദേവു : ഞാനും അപ്പോ തൊട്ട് അതാ പറയുന്നെ. പക്ഷേ ഇവള് കേക്കുന്നില്ലട

ജാനി : എടാ....എനിക്കെന്തോ ഇവളെ കണ്ടിട്ട് ഒരു വല്ലാത ബുദ്ധിമുട്ട്. അവൾക്ക് തീരെ വയ്യെന്ന് തോന്നുന്നു.

പൊന്നമ്മ : സാരമില്ല.... അവൾക്ക് ഒന്നും ഇല്ല. നമ്മുക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോവാം. അവന്മാര് ഇപ്പൊ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. നമ്മളോട് വേഗം റെഡി ആയി നിക്കാൻ പറഞ്ഞു.

പിന്നെ അവർ പെട്ടെന്ന് തന്നെ റെഡി ആയി. അവരെല്ലാം ചേർന്ന് റിയയെയുടെ ഡ്രെസ്സും മാറ്റി റെഡി ആക്കി. അവൾക്ക് ചെറിയ ബോധം ഉണ്ടെങ്കിലും അവൾ വല്ലാതെ തളർന്ന് പോവുനുണ്ടായിരുന്ന്. വീട്ടിൽ ഒന്നും ആരെയും അറിയികണ്ടാ എന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു. അവരും അതിന് സമ്മതിച്ചു.

അവൾക്ക് നന്നായി തല പേരുക്കുന്നുണ്ടെന്നും ശർദ്ദിക്കാൻ വരുന്നുണ്ടെന്നും അവൾ പറഞ്ഞു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ പിന്നെയും റിയ യഷ് വരുന്ന വരെ കിടന്നു.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും യഷും രോഹിതും വണ്ടിയും കൊണ്ട് വന്നു. അവർ വേഗം റിയയെ കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി. പോകുന്ന വഴിക്ക് അവൾ ഇടക്ക് ശർദിക്കുനുണ്ടായിരുന്നു. അതും കൂടെ ആയതും അവൾ മൊത്തത്തിൽ തളർന്ന് പോയി.

ഹോസ്പിറ്റലിൽ വണ്ടി എത്തിയതും പൊന്നമ്മ വേഗം ഇറങ്ങി എമർജൻസിയിൽ ചെന്ന് കാര്യം പറഞ്ഞു. ഒരു അറ്റൻഡർ ചേട്ടൻ സ്ട്രെച്ചറും കൊണ്ട് വന്ന് അവളെ ഡോക്ടറുടെ കാബിനിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. കൂടെ നമ്മുടെ പിള്ളാരും ചെന്നു.

റിയയെ ഒന്ന് പരിശോധിച്ച ശേഷം ഡോക്ടർ വേഗം നഴ്സിനോട് എന്തോ പറഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് തന്നെ നേരത്തെ വന്ന അറ്റൻഡർ ചേട്ടൻ വന്ന് റിയയെ ICU വിലേക്ക് മാറ്റി.

നമ്മുടെ പിള്ളാർക്ക് ഇവിടെ ഇപ്പൊ എന്താ നടക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായില്ല. അവർ വല്ലാതെ പേടിച്ച് പോയി. രോഹിതും യഷും ചേർന്ന് പെൺപിള്ളേരെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കുന്നുണ്ട്.

അവർ എല്ലാം ഡോക്ടറെ മാറി മാറി നോക്കി? അവർ നോക്കുന്നത് കണ്ട് ഡോക്ടർ അവരോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. അവരും അദ്ദേഹത്തിന് എന്താ പറയാൻ ഉള്ളതെന്ന് കേൾക്കാൻ അവിടെ ഇരുന്നു.....

________________________________________________

Ponnamma : Dr. What happened to Riya? How is she now?..... അവൾ പേടിയോടെ ചോദിച്ചു

Dr : hey guys don't panic....nothing to worry...Is she you friend ?

യഷ് : yes Dr. We are all in same college.

Dr : ok and are you all malayalees? I heard you people talking in Malayalam

ദേവു : yes doctor

Dr : that's cool.
എനിക്കും കൊറച്ച് മലയാളം ഒക്കെ അറിയാം. ഞാൻ കുറച്ച് സമയം കേരളത്തിൽ വർക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്

ജാനി : ഓ... Dr. ഇപ്പൊ റിയക്ക്  എന്താ പറ്റിയത്.

Dr : see... ഈ അടുത്ത് ആ കുട്ടിക്ക്  എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചിരുന്നോ. I mean... എന്തെങ്കിലും ടെൻഷൻ അല്ലെങ്കിൽ പേടി അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും...

അത് കേട്ടതും അവർ ഞെട്ടി പിന്നെ അത് മറച്ച് കൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി...

പൊന്നമ്മ : അങ്ങനെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു Dr. കൊറച്ച് വർക്സ് ക്ലാസ്സ് എക്സാം അതിൻ്റെ ഒക്കെ ചെറിയ ടെൻഷനും പേടിയും ഒക്കെ അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇല്ല

Dr : may be അതായിരിക്കാം. Actually ആ കുട്ടിക്ക് ഇപ്പൊ ഒരു ഒരു ചെറിയ panic disorder ആണ് വന്നത്. അതിൻ്റെ symptoms ആണ് ഈ പനിയും, തല വേദനയും, വോമിറ്റിങ്ങും എല്ലാം.

ചില സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഇത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോയാൽ panic attacks വരെ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പൊൾ നിങ്ങൾ കറക്റ്റ് സമയത്ത് കൊണ്ട് വന്നത് കൊണ്ട് വേറെ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല.

എന്നാലും ചില ടെസ്റ്റ് നടത്തണം. ആ കുട്ടിടെ പ്ലേറ്റ്ലേറ്റ് കൗണ്ട് കുറഞ്ഞാൽ അത് പ്രശ്നമാകും. അതുകൊണ്ട് എന്തായാലും ഒരു ഡോണറേ കണ്ട് വച്ചോളു. ആവശ്യം വന്നാൽ Just for a safety.

ദേവു : Dr ഞങ്ങൾക്ക് അവളുടെ ബ്ലഡ് ഗ്രൂപ്പ് അറിയില്ല.

Dr : that's ok ഞാൻ ടെസ്റ്റ് കഴിയുമ്പോൾ പറഞ്ഞ് തരാം. തൽക്കാലം ICU വിൽ കിടക്കട്ടെ. അതിന് ശേഷം കുഴപ്പം ഇല്ലെങ്കിൽ റൂമിലേക്ക് മാറ്റാം. You may now wait outside

രോഹിത് : ഓക്കേ thank you ഡോക്ടർ..... അതും പറഞ്ഞ് അവർ എല്ലാം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി

_______________________________________________

എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും സമയം പോകുന്നില്ല എന്ന് സാമിന് തോന്നി. അവൻ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും അവന് ഉറങ്ങാൻ സാധിചില്ല. അവൻ പിന്നെയും സമയം നോക്കി 5 മണി ആവുന്നതെ ഒള്ളു. എങ്ങനെയും റിയയുടെ വിവരം അറിഞ്ഞില്ല എങ്കിൽ തനിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കും എന്ന് അവന് തോന്നി.

അവളെ വിളിക്കാൻ തന്നെ അവൻ തീരുമാനിച്ചു. പിന്നെ ഫോണിൽ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്യാൻ പോയി. അപ്പോഴാണ് അവൻ ഓർത്തത് അത് ബ്ലോക്ക് ആണല്ലോ എന്ന്. അവന് ഭയങ്കര ദേഷ്യം വന്നു.

അല്ലെങ്കിലും അവളെ വിളിക്കണ്ട. അത് അവൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ല എന്നല്ലെ പറഞ്ഞെ. പക്ഷേ അവളെ കൂറിച്ച് എങ്ങനെയും അറിയണം എന്ന് അവൻ ഉറപ്പിച്ചു. അപ്പോഴാണ് അവന് രോഹിതിൻ്റെ മുഖം മനസ്സിലേക്ക് വന്നത്. അതെ രോഹിതിനെ വിളിക്കാം.

ഈ നേരത്ത് വിളിച്ചാൽ അവൻ എന്തെങ്കിലും വിചാരിക്കുമോ? വാവ അവരോട് എല്ലാം പറയാറുണ്ട് അപ്പോ ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചതെല്ലാം പറഞ്ഞ് കാണുമോ? അങ്ങനെ എങ്കിൽ അവൻ എൻ്റെ ഫോൺ എടുക്കോ? എന്തായാലും വിളിച്ച് നോക്കാം ബാക്കി ഒക്കെ പിന്നെ..... അങ്ങനെ ഓരോന്നും ആലോചിച്ച് രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് സാം രോഹിത്തിനെ വിളിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു..........

__________________________________________________

ഡോക്ടറുടെ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി അവർ ICUൻ്റെ മുന്നിൽ ആയി ഇരുന്നു. പെട്ടെന്നാണ് രോഹിതിൻ്റെ ഫോൺ അടിച്ചത്. എല്ലാവരും അവനെ നോക്കി.
സാം ചെട്ടന വിളിക്കുന്നെ രോഹിത് ഫോണിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.

അത് കേട്ടതും എല്ലാവർക്കും എന്തോ പേരറിയാത്ത ഒരു തരം തരിപ്പ് ശരീരത്തിൽ കൂടെ പാഞ്ഞ പോലെ തോന്നി.

ദേവു : ഇതെന്താ ചേട്ടൻ ഈ നേരത്ത് നിന്നെ വിളിച്ചത്. ഇനി വല്ലതും അറിഞ്ഞിട്ടാണോ?

രോഹിത് : അറിയില്ല. ഞാൻ ഇപ്പൊ എന്താ ചെയ്യാ. കോൾ എടുക്കണോ?

പൊന്നമ്മ : നീ എന്തായാലും കോൾ എടുക്ക് . എന്താ കാര്യമെന്ന് അറിയാലോ. പിന്നെ ചേട്ടൻ്റെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയും അറിയാം

യഷ് : അത് ശേരിയാ നീ എന്തായാലും അറ്റൻഡ് ചെയ്. എന്നിട്ട് സ്പീകറിൽ ഇട്.

രോഹിത് വേഗം കോൾ എടുത്ത് സ്പീകറിൽ ഇട്ട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ബാക്കി ഉള്ളവരെല്ലാം അവന് എന്താണ് സംസാരിക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന് അറിയാൻ കാത് കൂർപ്പിച്ചു......

രോഹിത് : ഹലോ സാം ചേട്ടാ...

സാം : ഹായ് രോഹിത്. 1st of all Sorry to disturb you at this time. എനിക്ക് ഒരു കാര്യം അറിയാന ഞാൻ ഈ നേരത്ത് വിളിച്ചെ

രോഹിത് : It's okay ചേട്ടാ അത് കുഴപ്പമില്ല. എന്താ അറിയേണ്ടേ?

സാം : അത്... അത് പിന്നെ.... എനിക്ക് റിയയെ പറ്റിയ അറിയണ്ടേ. അവൾ നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞ് കാണും മിനിഞ്ഞാന്ന് വൈകീട്ട് തൊട്ട് അവൾ എന്നോട് സംസാരിക്കുന്നില്ല..... അവൻ ഇടർച്ചയോടെ പറഞ്ഞു

രോഹിത് : ഉവ്വ.... ആ കാര്യം അവൾ ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു

അത് കേട്ടതും സമിന് ഇനി എന്ത് പറയണം എന്ന് മനസ്സിൽ ആയില്ല. അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു.....

അവൻ്റെ ശ്ബദ്ധതിലെ ഇടർച്ചയും അവൻ്റെ വിഷമവും നമ്മുടെ പിള്ളാർക്ക് മനസ്സിലായി. അവർക്ക് എല്ലാം അവനോട് പറയണം എന്ന് തോന്നി...

രോഹിത് : ഹലോ ചേട്ടാ... കേൾക്കുന്നുണ്ടോ?

സാം : ആ രോഹിത് എനിക്ക് കേൾക്കാം. ഞാൻ... ഇപ്പൊ... വിളിച്ചത്... അവൻ ഒരു തപ്പലോടെ വാക്കുകൾക്കായി പരാതി

രോഹിത് : ചേട്ടാ എനിക്ക് മനസ്സിലാവും ചേട്ടൻ്റെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ. ഞാൻ ചേട്ടനോട് എന്താ സംഭവിച്ചതെന്ന് എല്ലാം പറയാം........ അവൻ്റെ വാക്കുകൾക്കായുള്ള പരതൽ കേട്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

എന്നാൽ രോഹിത് പറഞ്ഞതിൻ്റെ പൊരുൾ സാമിന് മനസ്സിലായില്ല. എന്തായാലും അവൻ രോഹിത്തിന് പറയാൻ ഉള്ളത് കേൾക്കാൻ കാതോർത്തു....

രോഹിത് : ചേട്ടാ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ഇപ്പൊ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ്. റിയയെ ഹോസ്ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ആകിയിരിക്കുവാണ്.

അത് കേട്ടതും സാം ഞെട്ടി. അവൻ്റെ  ഉള്ളാം പിടഞ്ഞു...
എന്താ... എന്താ പറ്റിയത്..... സാം ഇടർച്ചയോടെ ചോദിച്ചു.

പിന്നെ രോഹിത് രാത്രി സംഭവിച്ച കര്യങ്ങൾ തൊട്ട് ഇപ്പൊൾ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് വരെയുള്ള കര്യങ്ങൾ മാത്രം പറഞ്ഞു.....

താൻ കാരണമാണ് അവൾക്ക് ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ എന്നവൻ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു... രോഹിത് ബാക്കി സംസാരിക്കുന്നതിന് മുന്നേ സാം അവനെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി....

സാം : രോഹിത് അവിടെ റിയയുടെ പാരെൻ്റ്സ് ഉണ്ടോ?

രോഹിത് : ഇല്ല ചേട്ടാ. അവരെ ഒന്നും അറിയിച്ചിട്ടില്ല. ചെറിയ ഒരു വയ്യയ്ക ഉണ്ട് എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞിരുന്നു. അവർ ഇവിടെ ഇല്ല അതുകൊണ്ട് പിന്നെ ഒക്കേ ഞങ്ങൾ നോക്കി കൊള്ളാം എന്നും പറഞ്ഞു

സാം : ഓക്കേ രോഹിത് എനിക്ക് തൻ്റെ ഒരു ഹെൽപ് വേണം. ഒന്നും വിചാരിക്കരുത് ഞാൻ എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഇവിടെന്ന് അങ്ങോട്ട് വരും.
താൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഹോസ്പിറ്റൽ ലോക്കേഷൻ എൻ്റെ ഫോണിലേക്ക് ഒന്ന് അയക്കണം പ്ലീസ്.

അവൻ്റെ സംസാരം കേട്ടതും പിള്ളേർ എല്ലാം ഞെട്ടി പോയി............

തുടരും..................💓

എല്ലാവരോടും ഒത്തിരി ഒത്തിരി സ്നേഹം മാത്രം
പാറു❤️