©️copy right work-this work protected in accordance with section 45 of the copy right act 1957 (14 of 1957)and should not used in full or part with the creators (krishnapriya )prior permission........

ദച്ചുവിനോപ്പം ആ വീട്ടിലേക്കു കയറുമ്പോൾ പണ്ട് ശ്രീയച്ഛനൊപ്പം അവിടേക്ക് വന്നപ്പോളെന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് വിറവൽ തോന്നി.
അവളുടെ മനസികാവസ്ഥ അറിഞ്ഞെന്നോണം ദച്ചു ആ കൈകൾ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു.
പുറകെ വന്ന ആൽബിനേം അന്നമ്മയേം കണ്ണു കൊണ്ട് വരാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു ദച്ചു ദേവുവിനോപ്പം അകത്തേക്ക് കയറി.


നാട്ടിലേക്കു അവരെ ക്ഷെണിച്ചതും മറ്റുമെല്ലാം ദച്ചുവാണ്. തനിക്കതിനൊന്നും പറ്റിയ മനസികാവസ്ഥ ആയിരുന്നില്ലല്ലോ എന്നവൾ ഓർത്തു. 

അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചുറ്റും പരതി..
ഒന്നിനും ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല എല്ലാം പഴയതു പോലെ തന്നെ. മാറ്റങ്ങൾ മനസുകൾക് മാത്രം.

സ്റ്റെപ്പിറങ്ങി ഓടി വന്ന ഗൗരിയേ കണ്ടതും ദച്ചു അവളോട് ആൽബിക്കും അന്നയ്ക്കുമുള്ള മുറി കാണിക്കാനേൽപ്പിച്ചു ദേവു വിന്റെ കൈ പിടിച്ചു മുന്നോട്ട് നടന്നു.

ഞാൻ..... ഞാനിപ്പോൾ വരാം.
അവളുടെ കൈ വിടീച് അടുക്കളയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ ഉറഞ്ഞു കൂടിയ പരിഭ്രമം കൂടുന്നത് ദേവു അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഗായത്രിയുടെ തോളിലേക്കു ചാരി അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചേറേ നേരം നിന്നു അവൾ.
ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കാണുനീറിന്റെ നനവിൽ
ഒന്ന് പൊള്ളി പിടഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗായത്രി അവളെ തിരികെ പുൽകി.

വന്നല്ലോ ന്റെ മോള്. സന്തോഷായി ഗായമ്മയ്ക്ക്.

അവരെ നോക്കി നേര്മയിലൊന്ന് ചിരിച്ചു തിരിയുമ്പോൾ കട്ടിളപടിയിൽ പരിഭവത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന നന്ദിനിയെ കാണെ പേരറിയാത്തൊരു സന്തോഷതിന്റെ സൂചന എന്നോണം മിഴികൾ തിളങ്ങി.

അടുത്ത് വന്നു ആശ്ലേശിക്കുന്ന ആ കൈകളിൽ ഒരമ്മയുടെ കരുതലിന്റെ തലോടൽ അടങ്ങിയിരുന്നു.

പിടിച്ചു വെച്ച കണ്ണുനീർ വീണ്ടും അണപ്പൊട്ടി ഒഴുകാൻ വെമ്പിയപ്പോൾ അരുതെന്ന് വിലക്കിയവർ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു. ഒരായുസിൽ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ സ്നേഹം ഒരുമിച്ചു തന്നുതീർക്കുമെന്ന ഉറപ്പോടെ.


എല്ലാവരുടേം പരിഭവങ്ങൾ കാതോർത്തോടുവിൽ തന്റെ പഴയ മുറിയിലേക് കയറുമ്പോൾ ഓർമ്മകൾ ശരം കണക്കെ ഹൃദയത്തിൽ പതിക്കുന്നുണ്ടെന്നവൾക്ക് തോന്നി.

തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ താവളം. കിട്ടില്ലെന്നറിഞ്ഞും മോഹിച്ച ആഗ്രഹിച്ച ജീവിതത്തിന്റെ തുടക്കം.
ആദ്യമായി വയറ്റിൽ നാമ്പിട്ട കുരുന്നിനെ ഓർത്തുള്ള സന്തോഷം സങ്കടം..... അങ്ങനെ എല്ലാത്തിനും സാക്ഷ്യമായ ആ ചുവരുകളിൽ അവൾ വെറുതെ കയ്യൊടിച്ചു.


കൺകോണിൽ പൊടിഞ്ഞ നനവിനെ സ്വയം അടക്കി നിർത്തുമ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞു കരച്ചിൽ കാതിൽ അലയടിച്ചു.

മുറി തുറന്നിറങ്ങിയോടി സ്റ്റേർ കയറുമ്പോൾ ഒരമ്മയുടെ ആധിയെന്നോണം അവളുടെ നെഞ്ചകം പൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ധൃതിയിൽ പായുമ്പോൾ മുന്നിലേക്ക് വന്ന വ്യാകതിയിൽ ശ്രെദ്ധ പതിഞ്ഞില്ല.
കൂട്ടിയിടിച്ചു വീഴാൻ ആഞ്ഞപ്പോൾ താങ്ങിയ കൈകളിലേക്ക് മിഴികൾ ഒടിച്ചു പതിയെ ആ വ്യക്തിയുടെ മുഖത്തേക്കും...

പതിവിലും പ്രസന്നമായിരുന്ന മുഖം നിമിഷനേരം കൊണ്ട് രക്തവർണമായത് ഒരു പകപ്പോടെയാണ് ദേവു നോക്കി കണ്ടത്.

ഗൗതം.......

അറിയാതെ നാവിൽ നിന്നാ പേരൊരു മന്ത്രം കണക്കെ ഉച്ഛരിക്കുമ്പോൾ ഇനിയും സ്വന്തമാവില്ലെന്ന് ഉറപ്പുള്ള അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് നഷ്ടമാക്കിയതിനെ ഓർത്തു മനസ് വേവലാതിപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു...


(തുടരും)


ലെങ്ത് കുറവാണ്. അറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല. മൈൻഡ് ബ്ലാങ്ക് അവണുന്നെ. Pre പ്ലാൻഡ് അല്ല ഇതൊക്കെ story ഔട്ട്ലൈൻ മാത്രേ മനസിലുള്ളൂ. ബാക്കിയൊക്കെ എഴുതാനിരിക്കുമ്പോൾ വരുന്നതാ.
എല്ലാവരോടും നിറെ സ്നേഹം 😘😘😘