©️copy right work-this work protected in accordance with section 45 of the copy right act 1957 (14 of 1957)and should not used in full or part with the creators (krishnapriya )prior permission........


രാത്രിയിൽ കുഞ്ഞിനെ ഉറക്കി മാറോട് ചേർത്ത് ബാൽക്കനിയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ദേവു.
ഇടയ്ക്ക് കണ്ണുകൾ ഗേറ്റ് നരികിലേക് നീളുന്നുണ്ടായിരുന്നു....
ഗൗതമിനെ കാണാതെ നിരാശയോടെ കണ്ണുകൾ പിൻവലിക്കുമെങ്കിലും അതിലും വേഗം വീണ്ടും അവ അനുസരണയില്ലാതെ അങ്ങോട്ട് പായും....
ഇടയ്ക്ക് കാൾ ചെയ്തെങ്കിലും അവൻ അറ്റൻഡ് ചെയ്യാതിരുന്നത് വേദന തോന്നിയെങ്കിലും ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയിൽ അതുംപറഞ്ഞു വഴക്കിടാനൊക്കില്ലെന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ പിന്നെ അതിനും മെനക്കെട്ടില്ല.



ഇരിപ്പിൽ എപ്പോഴോ ഒന്ന് മയങ്ങിയപ്പോഴേക്കും കാറിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു.
ഞെട്ടിയെഴുന്നേറ്റെങ്കിലും ഉറങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിനെ ഉണർത്താതെ കട്ടിലിലേക്ക് ചായ്ച്ച കിടത്തി അവനിരുവശവും തലയിണ വെച്ചവൾ പുറത്തേക്ക് പാഞ്ഞു.

ദേവു സ്റ്റേർ ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഗൗതം ഹാളിലേക്കെത്തിയിരുന്നു...

ഒരു നിമിഷം രണ്ടു പേരുടെയും കണ്ണുകൾ പരസ്പരം കോർത്തു...

ഗൗതം..... നീയെന്താ ലേറ്റ് ആയെ.... എവിടാരുന്നു ഇത്ര നേരം???

ഗായമ്മയുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ മാത്രമാണ് യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് അവർ തിരിച്ചു വന്നത്.

അതമ്മേ..... ഞാൻ... അഭിടെ ഫ്ലാറ്റിൽ ആയിരുന്നു....

കഴിക്കാനെടുക്കട്ടെ.....


വേണ്ട അവിടുന്ന് കഴിച്ചു..

അത്രമാത്രം പറഞ്ഞു അവൾക് മുഖം കൊടുക്കാതെ അവൻ മുകളിലേക്ക് കയറി..

ദേവു.......
എന്നാൽ നീ വന്നു കഴിക്ക്..മോളെ 
നേരം കൊറേയായില്ലേ... കഴിച്ചു കിടക്കാൻ നോക്ക്..

വേണ്ടമേ വിശപ്പില്ല....

ഗായത്രി സംശയപൂർവം നോക്കിയതും ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മിയവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നിരുന്നു.


ദേവു മുറിയിൽ കയറുമ്പോൾ ഗൗതം ഫ്രഷാവൻ പോകുവാരുന്നു..
അവളെയൊന്നു നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെയുള്ള അവന്റെ പോക്ക് കണ്ടതും അതുവരെ നിയന്ദ്രിച്ച ദേഷ്യവും സങ്കടവും അവളിൽ ഇരചെത്തി.

ഗൗതമേട്ടാ......

Call me ഗൗതം ദേവാൻഷി.

പിന്നെ.... എനിക്കിപ്പോ സൗകര്യം ഇല്ല അങ്ങനെ വിളിക്കാൻ....
നിങ്ങൾക്കെന്താ മനുഷ്യ കണ്ണിനു വല്ല കുഴപ്പവുമുണ്ടോ?? എന്നെ നിങ്ങടെ കണ്ണിനു പിടിക്കുന്നില്ലേ.....
കുറെയായി ക്ഷേമിക്കുന്നു..... ഇന്ന് ശെരിയാവും നാളെ ശെരിയാവുമെന്ന് വിചാരിച് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അവഗണനയൊക്കെ സഹിക്കുന്നു.എന്ന് വെച്ച് ഇതിങ്ങനെ നീട്ടി കൊണ്ടുപോകാൻ ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല.... എനിക്കിന്ന് രണ്ടിലൊന്നറിയണം.....


എനിക്ക് തന്നോട് സംസാരിക്കാൻ താല്പര്യ ഇല്ല.
ഒന്നാമതെ ട്ടയേർഡ് ആണ്.. അതിന്റിടേൽ ഇതുപോലെ ഉള്ള ഓരോ ശല്യങ്ങൾ വന്നോളും....

അവസാനം പറഞ്ഞ വാചകങ്ങൾ എന്തുകൊണ്ടോ ദേവുവിന്റെ മനസിൽ കൊണ്ട്.

ബാത്‌റൂമിനകത്തേക്ക് കയറി വാതിൽ അടക്കും മുൻപേ അവളവനൊപ്പം അകത്തേക്ക് കയറി...

ഏഹ്.... നീ.... നീയെന്താ ഈ കാണിക്കുന്നത്???......

പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനൊപ്പം അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ അവൾ തന്റെ ചുണ്ടുകളാൽ ബന്ധിച്ചിരുന്നു.....

അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ട പതർച്ച അവളിൽ ഒരു ചിരി വിരിയിച്ചു....

നിമിഷങ്ങൾ നീണ്ട ചുംബനത്തിനോടുവിൽ അവളവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി നിന്ന്.

എനിക്കറിയാം..... എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം...
അതറിയാവുന്നത് കൊണ്ടാ ഇത്ര നാളും ഒകെ ക്ഷേമിച്ചത്.... എന്ത് ശിക്ഷയും സ്വീകരിക്കാൻ കരുതി തന്നെയാ വന്നത്.... പക്ഷെ കഴിയുന്നില്ല എനിക്ക്. നിങ്ങളുടെ അവഗണന.... അതെന്നെ ഇല്ലാണ്ടാക്കുന്നു..... വയ്യ... ഇനിയും... ഞാൻ മരിച്ചു പോകും....
. അപ്പോഴും അവനിൽ നിന്നൊരു പ്രതികരണം ഇല്ലായിരുന്നു...

മുഖമുയർത്തി നോക്കുമ്പോൾ അവൻ മറ്റെങ്ങോ ദൃഷ്ട്ടി പതിപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്നു.

ആ മനസിലെ സങ്കർഷങ്ങൾ അറിയാവുന്നതിനാൽ അവൾക്ക് വിഷമം തോന്നിയില്ല...
പതിയെ അവനിൽ നിന്നടർന്നു മാറി പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ അത്ര നേരവും ഉണ്ടായിരുന്ന സങ്കടങ്ങൾ അവനോട് ചേർന്ന് നിന്നപ്പോൾ മാഞ്ഞു പോയത് ഒരു വിസമയത്തോടവൾ ഓർത്തു...


ചുംബിച്ചപ്പോൾ അടർത്തി മാറ്റാതിരുന്നത് അവൾക്കൊരാശ്വാസം തോന്നി..... ചേർന്ന് നിന്നപ്പോൾ ഉയർന്നു പൊങ്ങിയ അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പും അവൾക്ക് പ്രതീക്ഷ നൽകി...

 ഇനിയും വന്നു ചേരാനിരിക്കുന്ന സമസ്യകൾ അറിയാതെ അവളാ നിമിഷത്തിൽ സന്തോഷിക്കുകയായിരുന്നു.....

ഒരു ഭിത്തിക്കിപ്പുറം ഗൗതമിന്റെ ചിന്തകളും എവിടെയോ കുടുങ്ങി കിടക്കുകയായിരുന്നു....



(തുടരും )




പറഞ്ഞ വാക്ക് ഞാൻ പാലിച്ചു കേട്ടോ. പോസ്റ്റിയിട്ടുണ്ട്...
ഇടക്കെന്നെ ഇങ്ങനെ രണ്ട് ചീത്ത പറഞ്ഞാൽ മതി ഞാൻ നന്നായിക്കോളാം 😁.

ഒത്തിരി സ്നേഹം 😘😘😘😘