പുതിയ കുരുക്ഷേത്രം
. (കവിത )
കുരുക്ഷേത്ര ഭൂമിയിൽ കുരുവായി വിതച്ചതും കനിയായി വിളയുന്നു കലിയുഗത്തിൽ
മണ്ണിന്റെ മക്കൾതൻ മാനസത്തിൽ ദുഷ്ക്കാല തൂളി പടനിലങ്ങൾ തീർത്തു വടവൃക്ഷമായി നീ നിൽക്കയല്ലോ.
അരുതാത്തതെല്ലാം കരുതി വെക്കാൻ പത്നിയെ പോലും പരിത്യജിച് നീ ഹൃത്തടം പോലും ഒരുക്കിവെച്ചോ .
അനുതാപമില്ലെങ്കിലെന്തു വേണ്ടു
നീ മണ്ണിന്റെ മക്കളെ ദുഷിച്ചിടുമ്പോൾ ആനുപാതത്തിൽ കുറച്ചില്ലല്ലോ !
കുടില തന്ത്രങ്ങൾ ജപിച്ചു തുപ്പേ നിന്റെ മന്ത്രിയും തന്ത്രിയായി പരിണമിച്ചു
സ്‌മൃതിമണ്ഡപങ്ങളിൽ ചതിയൊരുക്കേ നിന്റെ ചിത്തത്തിലില്ലല്ലോ മര്മരങ്ങൾ
പഞ്ച ഭൂതങ്ങൾ ഒത്തുചേർന്നു മനുക്ഷ്യാവകാശങ്ങൾ നിജപ്പെടുത്തേ മണ്ണിന്റെ മക്കൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞോ നിന്റെ അന്തരംഗത്തിലെ കുടില തന്ത്രം .
നരയായി നീളും നിരാശയെ കൂദാശയായിട്ടു സീകരിക്കാൻ നീ എന്തു കൃഷി ചെയ്തു ഈ ഭൂപടത്തിൽ .
കലാപങ്ങളിൽ കണ്ണു വെച്ച് കോലാഹലങ്ങൾക്കു കോപ്പുകൂട്ടാൻ നീ തന്ത്രങ്ങളെവിടെന്നു അഭ്യസിച്ചു .
വിവരാകാശം പുറത്താക്കുമോ നിന്നിലെ വിവരമില്ലായ്മ എന്നു ഭയപ്പെടുന്നോ .
വിലാപങ്ങൾ ഉയരുന്ന കുരുക്ഷേത്രവും നിനക്കായ് ആലാപനങ്ങൾ ഉതിർക്കുമെന്നോ .
കരുതി കാത്തുവെച്ചതും
കുരുതിയായ് കൊടുക്കിലും
അനുതപിക്കാത്ത സോദരെ പരിതപിക്കുമെന്നു നിനച്ചിടേണ്ട .
വരമായി ലഭിച്ചതും വരവിൽ കവിഞ്ഞതും അറിവായി നിറയുന്ന പടനിലങ്ങളിൽ
വടികുത്തി വടിവൊത്തു നിൽക്കയാണിപ്പോഴും കർഷകർ .
ഹിംസ്ര ജന്തുക്കളാൽ വേട്ടയാടുമ്പോഴും സഹന സമരങ്ങളിൽ ആശയേറ്റി
ഈ വഴിയടയുമൂഴിയിൽ വടികുത്തി വടിവൊത്തു നിൽക്കയാണിപ്പോഴും കര്ഷകര്.
